*Pov Adrien*

- Wiesz dobrze czego nam zakazano! Moja matka pewnie się w grobie przewraca widząc z góry co teraz robię!

- Wiem, (t.i) wiem, ale jeśli kłótnia rodziców ma przeszkodzić nam w przyjaźni to od dziś nie znam swoich rodziców.

- Nawet nie waż się tak mówić! Twój ojciec dużo dla ciebie zrobił, wszystko dla twojego dobra i powinieneś to doceniać.

- Gorzej niż moja matka.

- Jak ona nie umie ci tego uświadomić, to ja to zrobię.
Twoi rodzice są wspaniałymi ludźmi, i powinieneś ich szanować, bo jak ich na tym świecie zabraknie, wtedy poznasz co to znaczy "nie mieć rodziców" - Łza poleciała z jej oka, a moja Marinette położyła jej rękę na ramieniu w geście wsparcia.

- Okej, rozumiem, ale popatrz. Nasi ojcowie dobrze się dogadują, to dlaczego my nie możemy?

- Ponieważ, moja matka mi tego zabroniła. - Jej telefon zawibrował. Wyciągnęła go z tylnej kieszeni, po czym odebrała.

- Tak słucham.. Nie, nic się nie stało... Nie ma mnie w domu... U Marinette... Nie musisz... Nap~ nie skończyła, bo chyba rozmówca się rozłączył. - To Luka. Za 10 minut tu będzie, więc mam pewne rozwiązanie. Możemy od nowa zacząć się przyjaźnić, ale wiedz, że jak mnie już tu nie będzie, to moja matka mnie u góry pociacha. - Nagle usłyszałem krzyk Pani Cheng.

- Marinette, to chyba do ciebie.

- To pewnie Luka. - Pobiegła szybko do lustra Mari, by zobaczyć jak wygląda. - Dobra jest ok. Na razie BugaBoo. - Podeszła i ją przytuliła. Potem podeszła do mnie i mnie przytuliła. Powiedziała jeszcze ciszej "Jak byś miał problem z BugaBoo to zadzwoń", po czym odeszła. Jedno mnie zastanawia.

- Dlaczego BugaBoo?

*pov Luka*

Potwornie się nudziłem i nie powiem trochę tęskniłem za (z.t.i). Postanowiłem do niej zadzwonić.

Pierwszy sygnał.. Drugi sygnał..

-Tak słucham?

- Hej (t.i), coś się stało? Jakoś dziwnie brzmisz.

- Nie, nic się nie stało.

- Jesteś pewna? Jesteś w domu? - wstałem z łóżka.

- Nie ma mnie w domu.

- Jak to nie ma? To gdzie ty jesteś.

- U Marinette. - A no tak. Przecież ją nawet odprowadzałem

- (t.i) Martwię się o ciebie. Za 10 min u niej będę i powiesz mi co się stało.

- Nie musisz..

- Ależ muszę. Zaraz będę.

I rozłączyłem się. Martwię się o nią. Jeszcze rano była taka wesoła. Przysięgam, że jak się dowiem kto ją doprowadził to płaczu, pożałuję.

Tym bardziej szybko pobiegłem pod dom ciemnowłosej.

*Skip time*

Gdy byłem już pod domem ciemnowłosej zapukałem do drzwi i otworzyła mi mama Mari.

- Dzień dobry, jest może u pani~

- Ah ty musisz być przyjacielem Marinette. Proszę wejść, czym chata bogata.

Wszedłem do środka, a pani Cheng krzyknęła..

- Marinette, ktoś do ciebie.

Moje skrępowanie w tym momencie nie znało granic.

Po chwili po schodach schodził mój nowy sens życia.

- Dziękuję ciociu za gościnę. Wpadnijcie kiedyś z wujkiem do nas.

- Jasne słonko. Jak znajdziemy czas.

- Na razie.

- Paa.

Również się pożegnałem z kobietą, po czym wyszliśmy z mieszkania.

Dziewczyna nie odzywała się większość trasy.

Stanąłem przed nią a ta wpadła na mnie.
Widocznie była zamyślona.

- (z.t.i) co się dzieje?

- Pogodziłam się z Adrienem i nie wiem czy dobrze postąpiłam. - Spuściła głowę. - Moja matka nie byłaby z tego dumna. - Spojrzała na mnie, lekko się uśmiechając.

- Czas wszystko pokaże. Idziemy się przejść? - Zapytałem, na co ona pokiwała głową. Objąłem ją ramieniem, po czym ruszyliśmy na most zakochanych.

( wiecie,że nie w tali to tak położył jej rękę na ramieniu xD ~ Autorka)

- Lody dla zakochanych! Lodyy! - Podeszliśmy do lodziarza.

- Dobry wieczór André - Przywitaliśmy się z André równo, na co (t.i) się zarumieniła. Jak ona słodko się rumieni.

- Ahh witam młodzieży. Luka, (t.i). - Spojrzał na nas i się zamyślał. - (k.w.o) jak jej oczy, czerwień, który symbolizuje miłość i niebieski jak jego oczy. - (t.i) wzięła loda od lodziarza, a ja chciałem zapłacić. - Na koszt firmy chłopcze. - Powiedział, gdy (t.i) poszła usiąść na jakiejś pierwszej, lepszej ławce.

- Dziękuje panu bardzo. - Uśmiechnąłem się do sprzedawcy, po czym odszedłem od stoiska z lodami. Usiadłem obok (t.i).

- Wiesz, muszę ci podziękować - Powiedziała po krótkiej ciszy - Gdybym nie poznała ciebie, prawdopodobnie jedyną znajomą dalej by była Mari. - Położyła głowę na moim ramieniu wzdychając. Uśmiechnąłem się do siebie. Sam sobie dziękuje, że w tedy na nią wpadłem i ją poznałem. Będę miał z kim dzielić się moją muzyką. I tak moja siostra słyszała już jak gram tak samo jak mama, ale ta muzyka.. Ta muzyka, którą aktualnie tworzę jest innego rodzaju i od losu zależy jaka będzie jej ostatnia zwrotka.

* Skip time tydzień po xD* *Adrien Pov*

Wakacje to czas, gdzie spędza się czas ze znajomymi, dlatego ja zamierzam to wykorzystać!

*Użytkownik Adrien Agreste utworzył grupę*

*Użytkownik Adrien Agreste Dodał do Grupy Marinette Dupain - Cheng*

*Użytkownik Adrien Agreste Dodał do Grupy (t.i) (t.n)*

*Użytkownik Adrien Agreste Dodał do Grupy Luka Couffanie*

Adrien - Hej mam dla was propozycje.

Marinette - To w końcu mi powiesz o tym, co tak od tygodnia ukrywasz?

Adrien - Tak, ale czekamy na resztę.

Luka - Woo, co się dzieje?

(t.i) - Dopiero co włączyłam internet. Adrien, zawsze jak usłyszę lub przeczytam słowo ''propozycja'' to zawsze chodzi o propozycje handlową. Jak chcesz założyć własną działalność, lub coś w tym stylu to przygotowałabym odpowiednie papiery.

Adrien - (z.t.i) spokojnie. O handlu kiedy indziej. Co wy na to, żeby zrobić wypad par do Hiszpanii?

Luka - Adrien jest problem.

Adrien - Nie przyjmuje odmowy!

Luka - Nie o to chodzi..

Adrien - To o co?

Luka - Ja i (t.i) jesteśmy singlami

Adrien - To nie zmienia tego, że nie jedziecie. Wylatujemy jutro. Później podeśle wam adres naszego lotniska. Bilety kupione, wszystko załatwione. Lecimy na 2 tygodnie.

(t.i) - Ale..

(t.i) - ADRIEN!

(t.i) - Takie rzeczy mówi się wcześniej.

Adrien - Czyli jesteś zła?

(t.i) - Masz szczęście, że dawno nie byłam na wakacjach.

Oj mam szczęście. Tym bardziej jak powiem o moim planie Mari.

****

Ja PRZEPRASZAM okej? Długo się zbierałam na ten rozdział. Nie miałam w ogóle na niego pomysłu. Jest ponad 1000 słów. Teraz gdy mam pomysł postaram się, by częściej były rozdziały. Kocham was pamiętajcie. Mam nadzieję, że jeszcze kogoś tu zastanę.