It was late at night i cant sleep.

marami lang akong inaalala gaya ng

paano na ang buhay ko ngayong iniwan na niya ako?

how am i suppose to live if my past hunting me in my dreams?

makakaya ko kayang harapin ang panibagong pag subok na wala siya.

kaya ko bang mamuhay na malayo sa pamilya ko. kung sakaling aalis muna ako dito.

ito ang mga katanongan ng aking isipan kaya hindi ako makatulog ng ilang gabi.

nag balak na kasi along dumayo sa ibang lugar o bansa just to ease the pain and forget what just happend.

ako pala si Aileen P. Libre isang magandang babae at simple.I love my simplicity. mas komportable ako sa lahat ng galaw at pananalita. i've never used a bad words kahit na galit na ako. tahimik nalang ako lagi at mag kukulong sa aking kwarto.

Cut!!!

That was my past 5 years ago.

wala lang masarap balikan ang nakaraan lalo't maraming masasayang ala-ala na kay hirap kalimutan.

my 5 years past was not easy.

hayz.... bakit ko pa inaalala yon.

kaso kinilig ako alalahanin ang unang pag tibok ng aking puso..

hmmmmmmm....... basta kilig ako sa puso ko kong paano magmahal ng bongga at kong paano nilibing ang puso ko simula ng mawala siya.
hindi na ako ng mahal muli simula ng

hindi naman sa ayaw ko nang mag mahal kaso.... hindi pa ako handang harapin ang sakit.

dati kasi halos ikamatay ko ang oagkawala niya kulang nalang ptumalon din ako kasama sa kabaong niya ( joke lang. ) kailangan ko pang mabuhay.

kailangan ko pang maranasan muli kong paano mag mahal at mangarap na wala siya.
limang taon na nga na hindi na akong sumobok mag mahal pero gaya ng mga payo ng kaibigan ko at parents ko" don't jail your self from your past, you can't turn back the time and stay there. your wasting your life, if you want to live and happy just enjoy every minute of it and don't think about the tragic happend. live, be happy, you have only one life to enjoy."

ito ang mga lentanya ng magulang ko.

parang nadagok ako sa pison at nauntog sa pader ng brainless kong mantika.

todo emo ako kasi nga nawala sya pero sinayang ko ang mga taon kaemo sa kanya.

tama nga mga kainigan ko.

2 years is more than enough for murmuring.

since, nauntog na ang ulo ko ng bongga.,....

mag mahal na akong muli...( true. i want to try to fall in love again)

tinignan ko ang sarili ko sa salamin......

kanino ko ulit ipagkatiwala ang puso kong minsan ng sawi at wasak?

mahirap manghula kong sino ulit ang mag mamay ari...

hepppp! nasa may kubeta ako ng mall ngayon ng baka sakali nga ako may makitang hot fafa na maduling sa mukha ko.

limang taon ko ng pinabayaan ang sarili ko dahil sa kanya.

ano nga ba ang magagawa ko?

ng mahal lang ako ng tapat at wagas kamo.

naglakad ako patungong food court...

kakain lang naman...( alangan  mag retouched, katatapos ko nga lang di ba).

habang ng lakad ako hindi ako tumitinghin sa magkabilang pasilyo.

eh naguguton ako eh.

ang laman lang ng utak ko ay....... kakain ng marami.

pumayat na ako minsan kasi walang ganang kumain at take note.

hindi ko hilig noon ang magluto.

wala akong ka amor amor sa pagluluto.

taga kain lang ako ng mga niloto ng mama ko.

ang ina ko magaling mag luto sila ng ama ko kaso, ako?

saan ba ako ng mana?

 hindi ko alam kong paano mg luto.

dati nga pritong itlong nga lang ang niluto ko sunog pa.

hindi na makita ang itlog at halog uling na sya.

pinagtawanan ba ako ng magulang ko.

laging sinabi kailangan kong matuto para hindi raw ako isauli ng mapapangasawa ko kong sakaling mag asawa man ako.

nasabi ko din noon sa magulang ko " ok lang na isauli ako sa kanila"

ayon tawanan na kaming lahat.

Siya nga pala only child lang ako.

kaya noong mga araw at gabi ng pag luluksa at pighati ko sinulo ko lang yon.

hindi ko pinahalata sa magulang ko iwas tirebly suffiring a lot..

unang pag ibig sabi naman..

sana

sana

sana

sana .......

sa pangalawang pagkakataon ay hindi na.

siya na ang lalaking matatawag kong para sa akin.

TBC