JHOPE's POV

Ang tagal naman magising ni Wendy...

Sana magising na siya... Gusto ko na makita yung ngiti niya...

Ang totoo niyan gusto ko siya. Baka nga mahal na eh. Mahal na mahal ko siya pero...

Gusto siya ng kaibigan ko... ayokong saktan ang kaibigan ko kaya pipiliin ko na lang masaktan ako.

Sorry Wendy... Alam ko naman yung nararamdaman mo pero... kailangan eh... mas hindi ako makaksakit ng tao...

Alam kong niloloko ko ang sarili ko at tinatakasan ko ang nararamdaman ko para kay Wendy... Wala na ako magagawa, yung ang safe way... pero para namang Jimin si Seulgi...

Nandito ako sa clinic at inaantay magising si Wendy... hinawakan ko ang kamay niya...

"Magising ka na please... miss na miss na kita!"

WENDY's POV

"Jh-jhope? I-ikaw ba yan?" Nagising ako dahil naramdamn ko na may nakahawak sa kamay ko.

Si Jhope nga.

"Wendy!?" At sabay yakap sakin. Ano nangyari dito?

"Okay ka lang ba? Gutom ka ba? Wala bang masakit??" Sunod-sunod niyang tanong.

"Teka nga Jhope! Dahan-dahan lang okey? Okay lang ako. Oo, gutom ako. Wala namang masakit."

"Si-sige kukuha kita ng pagkain!! Wait ah." Pero pinigilan ko siya.

"Jhope."

"Bakit Wendy?"

"Ikaw ba nagbantay sakin hanggang magkaroon ako ng malay?"

"Ah, oo eh. Galit ka pa din ba sakin??"

Sa totoo lang hindi ako galit sakanya. Talagang nag sungit lang ako nung umaga. Pabebe ba kamo.

"Hindi ako galit sayo. Sorry..."

"Okay lang! Ang importante okay ka na! Ang importante.. makikita ko na ulit yung ngiti mo.."

"Jhope... tama na please..."

"Ha? Anong tama na?"

"Tigilan mo na to! Wag ka ng maging mabait sakin! Nilalayuan na nga kita!"

"Anong ibig mong sabihin?"

"Ayoko ng masaktan pa lalo Jhope!! Umaasa kasi ako alam mo yon? Ayokong masaktan! Tama na... tama na please... kay Seulgi ka na lang magtuon ng pansin..."

Umiiyak nanaman ako. Nakita kong nasaktan siya sa mga sinabi ko.

"Wendy... alam ko! Alam kong nasasaktan ka! Ako rin naman eh.."

"Jhope please!!" I pleaded

"Wendy! Makinig ka! Hindi ko din alam ang ginagawa ko pero alam ko! Alam ko na MAHAL KITA!"

"Ano to lokohan Jung Hoseok!? Akala ko ba kay Seulgi ka may gusto? Ano to? Naawa ka sakin kaya mo nasabi yan!? JUNG HOSEOK NAMAN!!"

"Hindi ako naawa sayo! Ikaw naman talaga gusto ko! Ikaw talaga!"

"Jhope naman... hindi na kita maintindihan..." Iyak lang ako ng iyak dito.

Pati siya umiiyak na din.

"GUSTO KITA YAKAPIN NGAYON PERO HINDI KO KAYA. GUSTO KITA HALIKAN NGAYON PERO HINDI PWEDE. GUSTO KITA MAHALIN NG SOBRA PERO BAWAL."

"Pero bakit lahat hindi pwede? Jhope nandito na ako sa harap mo! BAKIT HINDI MO PA KAYA!?"

"Wendy... ayokong makasakit ng tao! May gusto ang kaibigan ko sayo! May gusto sayo si V! Ayokong makasakit!!"

Si V??

"SO AKO ANG SASAKTAN MO!? AT SINASAKTAN MO LANG DIN ANG SARILI MO JHOPE! KUNG MAHAL MO TALAGA AKO, BAKIT DI MO KO IPAGLABAN!? NATATAKOT KA!? DUWAG KA!? PUTANGINA NAMAN JHOPE!!"

Ang sakit na... Grabe na kasi eh.. Ang sakit kaya ng one-sided!

"Wendy..."

"Jhope..Ipaglaban mo naman ako please.. para naman maramdaman ko. Yun lang naman eh. Mahirap ba yun?"

"Pero.."

"JUNG HOSEOK! MAHAL KITA!!"

"Wendy wag kang ganyan, ayokong makita kang ganyan.."

"PWES IPAGLABAN MO AKO! JUNG HOSEOK, PROVE TO ME THAT YOU LOVE ME!"

"Wendy, antayin mo ako please. Mahal din kita kaya paniwalaan mo ako.."

"Umalis ka na. Tapos na tayo magusap."

"Wendy..."

"I know! Alam ko na sagot mo! Please Jhope... Umalis ka na!"

"We-"

"Umalis ka na!!" At umalis na siya.

Grabe. Ang unfair naman..

Bakit pa kasi siya pa!!!

Yung puso ko. Durog na durog na. Dinurog pa ng sobra.

-
:'-((