Czuję się tak,jakby nagle czas stanął w miejscu. Wszystko się zatrzymało. Czuję,jakby wszyscy wokół nas zniknęli a jestem na parkiecie tylko ja i Nicole. Jej usta są takie miękkie i pełne. Poruszają się powoli. Czuję smak alkoholu i truskawki. To chyba jej błyszczyk. Nadal poruszamy się powoli w rytm muzyki. Bardzo mnie zaskoczyła tym ruchem. Nie,że mi się nie podoba. Mógłbym tak cały czas.

Ale wszyscy dobrze wiemy,że na trzeźwo nigdy by tego nie zrobiła.

I to mnie boli najbardziej...

Powoli i z niechęcią odsunąłem się od niej. Nicole na mnie spojrzała i uśmiechnęła się. Jej oczy strasznie się świecą. Zdecydowanie przegięła dziś z alkoholem...

Wziąłem ją za rękę i wyszliśmy z tańczącego tłumu. Ta zaczęła chichotać i potykać się o własne nogi.

-Nathan chodź jeszcze zatańczyć.-Powiedziała Nicole nadal się śmiejąc.

-Myślę,że na dzisiaj już kończymy.-Odpowiedziałem.

-Ale ja nie dam rady dalej iść.-Jęknęła i stanęła w miejscu tym,samym zatrzymując mnie.-Cholerne szpilki.-Mruknęła i zaczęła masować nogę.

Ja trochę rozbawiony jej stanem i zachowaniem,westchnąłem i do niej podszedłem.

-Wskakuj.-Powiedziałem.

Dziewczyna uśmiechnęła się szeroko i tak jak poprosiłem-wskoczyła mi na barana. Owinęła ręce wokół mojej szyi a głowę położyła na mojej. Przyznaję-to miłe uczucie mieć ją tak blisko siebie...doliczając pocałunek.

W tej oto pozycji przecisnęliśmy się przez tłum i znaleźliśmy resztę naszej paczki.

-Dobra,ekipa zbieramy się.-Powiedziałem.

-Co Niki robi? Ja też chcę się tak pobawić!-Krzyknął Jonathan i wskoczył na plecy Chrisowi.

Boże...z kim ja się zadaję...

Po 10 minutach cudem udało mi się ich wyciągnąć z kubu. Oczywiście zwróciliśmy na siebie całą uwagę,bo każdy powskakiwał sobie na barana i tak wyszliśmy z pomieszczenia. Nawet ochroniarze nie mogli ukryć śmiechu.

Złapałem taksówkę,wpakowałem ich do niej i powiedziałem kierowcy gdzie ma jechać,już mu płacąc. My już byśmy się nie zmieścili z Nicole,więc musiałem złapać drugą. Wsiedliśmy do niej i podałem adres,gdzie taksówkarz ma nas zawieźć. Nicole oparła głowę o moje ramię i ziewnęła się przeciągając.

-Jestem śpiąca.-Zakomunikowała jak mały dzieciak.

Uśmiechnąłem się i odpowiedziałem:

-Za niedługo położysz się w łóżku.

I po 30 minutach znaleźliśmy się pod akademikiem. Zapłaciłem i podziękowałem kierowcy. Nicole wziąłem na ręce jak panią młodą i zaniosłem prosto do pokoju.

Tamtych posłałem do akademika do Zack'a. Powiadomiłem kumpli,aby się nimi zajęli. Szczerze im współczuję...

Ułożyłem delikatnie Nicole na łóżku. Chwilę zacząłem się w nią wpatrywać. Dziewczyna zaczyna usypiać,ale przecież będzie jej niewygodnie w tych ubraniach. Więcej nie myśląc nachyliłem się i zacząłem odpinać z tyłu jej sukienkę. Potem ściągnąłem jej buty i zsunąłem z niej materiał. Jest taka drobniutka...

Ocknąłem się i zacząłem kopać po szafach w poszukiwaniu czegoś wygodniejszego. Znalazłem dresowe spodenki i jakąś bluzkę za ramiączkach.

Znów do niej podszedłem i wsunąłem bez trudu spodenki. Z bluzką będzie gorzej...

Delikatnie ją podniosłem. Nieprzytomna,na wpół śpiąca oparła głowę o mój tors. Podtrzymując ją,sprawnie włożyłem przez głowę bluzkę i znów położyłem przykrywając ją kołdrą.

Otworzyłem okno,bo jest bardzo duszno. Stanąłem jeszcze chwilę się w nią wpatrując. Ocknąwszy się zacząłem kierować się do drzwi,jednak zatrzymał mnie głos Nicole:

-Proszę,nie zostawiaj mnie. Zostań ze mną.

Na początku myślałem,że mówi przez sen. Jednak ujrzałem ją jak siedzi i wpatruje się we mnie.

-Dobrze.-Odpowiedziałem po dłuższej chwili.

Odszedłem od drzwi,zdjąłem buty,koszulę oraz spodnie i położyłem się obok Nicole.

Ta znowu zaczęła chichotać.

-Jesteś przystojny wiesz?-Powiedziała nagle.

-Ty nie możesz tyle pić.-Odpowiedziałem i wybuchłem śmiechem.

Ona przez chwilę była zdezorientowana,lecz po chwili dołączyła się do mnie. Po chwili się uspokoiliśmy a Nicole położyła się na poduszkę przysuwając się do mnie i zaczyna kreślić jakieś wzorki na moim torsie. To bardzo przyjemne uczucie. Po chwili powiedziała:

-Ale mnie nie zostawisz?

-Oczywiście,że nie.-I pocałowałem ją delikatnie w czoło.

Ona jakby odetchnęła z ulgą i przytuliła się do mnie. Ja trochę zmieszany nie wiedząc co robić,dopiero po chwili również ją objąłem. Po kilku minutach słyszę jej równomierny oddech. Czyli zasnęła.

Wpatruję się w nią nie mogąc oderwać wzroku. Jest taka piękna. Taka niewinna,drobniutka,miła,ugh...jak ja bym chciał aby była moja. Jutro pewnie nic nie będzie pamiętać i się mnie wystraszy.

Ale...

Pierdolę to...

Nicole Pov's

Powoli otwieram oczy. Czuję suchość w gardle i mocny bardzo mocny ból głowy. Jak ja tu trafiłam? Co się stało na koniec imprezy? Normalnie film mi się urwał. Próbuję wstać,ale czuję czyjąś rękę na sobie...RĘKĘ?!

Podnoszę się delikatnie i kogo koło siebie widzę?

Nathana.

A co jest w tym najlepsze?

Jest w samych bokserkach a ja jestem przebrana.

Chwila...

Kto mnie przebrał?

Przerażona próbuję delikatnie wysunąć się z jego objęć. Niestety budzę tym chłopaka.

Jest zaspany i do końca nie kontaktuje. To urocze,bo ma rozczochrane włosy i zdezorientowaną minę...

Kurwa Niki nie czas na takie myśli! Co on tu robi z tobą w jednym łóżku?!

-Co jest zgrane.-Mówi zachrypniętym głosem. Bardzo seksownym głosem.

DOBRA,OPANUJ SIĘ!

-No..też chciałabym wiedzieć.-Odzywam się niepewnie.

Nathan odwraca się w moją stronę i jakby sobie przypominając o co chodzi,mówi przecierając oczy:

-O cześć.

Tak normalnie "cześć". Przecież to nic dziwnego,że wylądowaliśmy w jednym łóżku-na prawdę.

Przypominając sobie,że jest w samych bokserkach zaczynam się rumienić. On to zauważył,bo uśmiechnął się cwaniacko.

-Okej,okej. Już się ubieram.-Mówi i zaczyna wstawać.

-Nie!-Krzyknęłam.

Chłopak zaczyna się śmiać.

-Mam rozumieć,że wolisz żebym został w bokserkach?-Mówi nadal się śmiejąc.

Ja teatralnie przewróciłam oczami i walnęłam go lekko w ramię,a on udaje że to bolało.

-Nathan?-Pytam niepewnie po chwili.

-Tak?

-Czy...czy my coś...?-Nie może mi to przejść przez gardło a ja cała pewnie płonę.

Nathan uśmiecha się cwaniacko i mówi:

-O...czyli ty nic nie pamiętasz?

Wytrzeszczyłam oczy i straciłam oddech.

NIGDY WIĘCEJ SIĘ TAK NIE UPIJĘ,NIGDY!

-O Boże.-Szepnęłam i schowałam twarz w dłonie.

Jestem bardzo,ale to bardzo nieodpowiedzialna.

Po chwili słyszę jego śmiech. Podnoszę głowę i unoszę jedną brew do góry.

-Ciebie to śmieszy?

On nie może powstrzymać się ze śmiechu i łapie za swój brzuch.

O tak. Śmiej się,że zaliczyłeś pijaną dziewczynę. Śmiej się.

Chwila...

STRACIŁAM Z NIM DZIEWICTWO!

Czuję jak zaraz wypłyną mi łzy. Nathan widząc to,od razu się uspokoił i siadł koło mnie.

-Niki,ja żartuje. Do niczego nie doszło. Byłaś tak schlana,że aż prosiłaś żebym z tobą został. Ale nigdy bym tego nie zrobił,gdy dziewczyna jest nieświadoma.

Po jego słowach aż ulżyło mi na sercu. Wzdychnęłam i oparłam głowę o jego tors. On niepewnie mnie objął.

-Nigdy. Więcej. Takich. Żartów.-Wymamrotałam.-Prawie umarłam....

I czuję jak Nathan znowu się śmieje.

Niech się śmieje. Jeszcze chwila,a bym go oskarżyła o zgwałcenie.

Zaczął nas powoli kołysać. To przyjemne. Ale ciekawe co jeszcze nawyrabiałam.

-Co jeszcze robiłam?-Spytałam po chwili.

Czuję jak jego ciało się trochę spina na moje słowa.

CO JA ODWALAŁAM?

-Nathan?-Podniosłam głowę i spojrzałam na niego.

On się ocknął ze swoich myśli i powiedział:

-Nic szczególnego. Chichrałaś się ze wszystkiego co się rusza,jakiś zbok cię obmacywał a ty na to nie zwracałaś uwagi...a i przed spaniem wyznałaś mi,że jestem przystojny.-Zakończył śmiejąc się.

Jak się oddychało?

-Boże...jak mi wstyd.

-Nie przesadzaj. Inni zachowują się o wiele gorzej.-Pocieszał mnie.

-Tak,ale ja nigdy nie doprowadziłam się do takiego stanu.-Odparłam.

-No nie powiem,wczoraj byłaś bardziej odważna,taka...pełna życia. Co w ciebie wstąpiło?-Zapytał z uśmiechem.

-Nic. Chciałam się zacząć dobrze bawić. I chyba wyszło mi to aż za dobrze.-Powiedziałam i pomasowałam skronie.

-Główka boli?-Odpowiedział Nathan z uśmieszkiem.

-Jak cholera...w ogóle Nathan,powiedz mi ostatnią rzecz.

-No?

-To ty mnie przebrałeś,prawda?

Odwrócił zmieszany wzrok.

Cholera...

-Wiesz no,było by ci niewygodnie...

-Widziałeś mnie prawie nagą!

-A wcześniej w majtkach! Ciesz się,że te dwa razy się powstrzymałem!

Jestem czerwona. Czuję to.

Po chwili wybuchliśmy śmiechem.

-Wiesz...wyglądasz uroczo jak się rumienisz.-Wypalił nagle,a ja zachłysnęłam się powietrzem.

-Nie patrz tak na mnie.-Mruknęłam i zakryłam twarz włosami.

On szybko zmieniając temat powiedział:

-Dobra,znajdę ci coś na ból głowy a potem idziemy coś zjeść.

-Nie. Ja się nigdzie nie ruszam.

-Nie ma mowy,żebyś nic nie zjadła.

Westchnęłam a on zaczyna wstawać. Szybko zakryłam poduszką oczy. Zauważył to,bo powiedział:

-Oj nie udawaj. Wiem,że chcesz popatrzeć.

-Pierdol się.-Mruknęłam w poduszkę.

Usłyszałam jego głośny gardłowy śmiech.

-A od kiedy to tak brzydko mówimy,hmm?

-Widać,że mnie nie znasz. Ubrałeś się już?

-Tak.

Odkryłam twarz i powiedziałam:

-A co z resztą?

-Wszyscy wylądowali u Zack'a. Ciekawe jak wyglądało ich przebudzenie...

Na samą myśl zaczęliśmy chichotać.

-Dobra ubieraj się. Ja w tym czasie znajdę dla ciebie tabletkę.-Powiedział Nathan.

-Okej.-Wstałam.-A ty nic nie piłeś?-Nie ukryłam zdziwienia.

-Tylko jednego drinka. Coś tak czułem,że wy się upijecie. Jakbyśmy tak wszyscy zrobili,to ciekawe co by się z nami stało.-Odpowiedział.

-Cóż za bohater.-Powiedziałam z ironią.

-Ubieraj się.-Powiedział udając obrażonego na co się zaśmiałam.

***

Po godzinie czyli to już jest 14,wyszłam do centrum z Nathanem. Tak. 14:00. Nikt z nas nie stawił się w pierwszym dniu na zajęciach. Ale...od jutra się zacznie.

Siedzimy właśnie w małej knajpce i zajadamy się zamówionym jedzeniem.

-Lepiej ci już?-Pyta Nathan.

-Tak,dziękuję.-Odpowiadam.-Wiesz,czuję jakby coś jeszcze wczoraj się wydarzyło ale nie wiem co.

-Wydaje ci się.-Odrzekł trochę spięty.

-Czy jest coś,o czym mi nie powiedziałeś?

-Nie.-Odpowiedział od razu.-Wszystko ci już powiedziałem.

Pokiwałam tylko głową,nie wierząc mu. Chwilę potem dołączyła do nas reszta,bo powiadomiliśmy ich,gdyby coś. Może oni coś pamiętają i zapełnię te dziury w moim umyśle?

----------------------

Cześć moi drodzy!

Mamy kolejny rozdzialik! :D

Muszę się przyznać,że nie wyszedł do końca tak jak chciałam. Początek i środek są okej...ale jakoś ta końcówka...

Chciałam jeszcze coś napisać,ale zmieniłam plany i dlatego na szybko musiałam wymyślić koniec.

Te moje plany pojawią się w następnym rozdziale :D

Myślę,że nie wyszedł najgorszy choć dla mnie tak xd

DO NASTĘPNEGO! :D

Wasza Pausia :*