"Ah gelmişsin sonunda! Nerelerdeydin Tatlım sen!"

Annem bana sıkıca sarıldığında ağlamak üzereydim sanırım.

"Hasta hissediyordum kendimi.Evden dışarıya çıkamadım"

"Neden haber vermiyorsun kızım? Nasılsın şimdi daha iyi misin?"

Her ne kadar hayır demek istesem de gülümsemeye çalışarak "Evet anne,daha iyiyim" gözlerime inanmamış gibi baktı.
"Sen beni neden çağırdın ki?"
Birlikte koltuğa oturduğumuzda evin yardımcılarından biri önüme bir bardak su koydu.
Buna ihtiyacım vardı.
"Teşekkür ederim"

"Bir teklifim vardı fakat kendini iyi hissetmiyorsan hiç gelme daha iyi.Yat dinlen."

"Teklif dediğinden kastın ne?"

"Bir yardım derneğinin yarın akşam yemeği var.Bizde özel konuklar olarak davetliyiz.Baban sana da haber vermemi istedi.Ailecek katılmamızı istiyor"

Genelde bu işlere hiç girmez onlara katılmazdım bile.Biraz düşünüp kafamı toparladıktan sonra bunun benim için iyi olacağını düşünüp "Peki,olur" diye onayladım.

Umarım iyi olur...