Geniş ve büyük terasa çıktığımızda dizlerim zangır zangır titrerken elini sırtıma yerleştirip bana destek oldu.
Bir adam,nasıl bir kadının üzerinde etkisini derin bir şekilde hissettirirdi.
Üstelik bu insanların tam da arkasında olan,gerçekleşmiş bir durumdu.
Buradaki insanlar azdı.
Manzarayı izlemek için bir köşeye geçmişken rahatlamak için temiz havayı içime çektim.
Arkamdan bana yine sarıldığında serin havaya karşın onun kolları arasında huzura erdim.
"Hep sen mi beni baştan çıkaracaksın?"

"Sana deliler gibi aşığım Polat"

"Sana köpekler gibi aşığım Yasemin"

Enseme dudaklarını sürtüp öptü ve kollarına daha çok sarıldım.
Benimdi,hastalık gibi birşey oldu bende bu.
Polat'a bağlanma hastalığı.
Evet,bunu sevdim.

Ona tamamen döndüğümde "burası çok güzelmiş" dedim. "Manzarası da havası da mükemmel"

"Öyledir.Tıpkı senin gibi..İçi de güzel dışı da."

"Seni yarın görbilecek miyim?" Dudağımı tatlı bir şekilee büzdüğümde o da kaşlarını tatlı bir şekilde çattı.
Bu haline gülümserken onun da dudakları kıvrıldı ve beni korkuluklarla kendi arasında sıkıştırarak yüzüme santimler kala durdu."Yarın yeniden Amerikaya gitmem gerekiyor."

Bir anda ciddileştim."Niye?" Sesim korkumdan fazla kısık çıkmıştı.
Polat kimseye hesap verebilecek bir adam değildi.
Bana bile.
Gözlerini devirdiğinde "Tamam" diye pes ettim."İşin var gitmen gerekiyor"

Boynumu Aşağıya doğru eydiğimde elini çeneme koyarak başımı yeniden kaldırdı ve gözlerini gözlerime bıçak gibi değdirdi.
"Bana surat asma" sesi sakin çıkarken başımı salladım.

Ona karşı tavrımı hala daha koruduğumda soğuk bir sesle "Hadi gidelim o zaman.Yarın işlerin varmış madem" dedim.

Kolumdan tutup beni durdurduğunda "Trip de atma" dedi.
"Trip falan atmıyorum sen zaten böyle bir insansın"

"Nasıl bir insanmışım? Yasemin neler söylüyorsun?"

Gözlerime öyle bir baktı ki,sanki sırf bu yüzden hemen onu burada bırakıp terk edecekmişim gibi.
Ölsem de bırakmam.
"Sorulan sorulara cevap vermezsin,hesap vermezsin,kurallı bir adamsın.Sertsin.Bazen ben bile senden korkuyorum.Hiç bir şey umrunda olmaz.Takmazsın işini düşünür kariyerine odaklanırsın.İş herşeyden önce gelir senin için.Benden bile.Hatta-"

Devamanı getiremedim.
Şu koca terasın ortasında dudakları sıcacık ve yumuşak bir şekilde benimkileri örttüğünde ölecek gibiydim.Elini enseme götürüp dudaklarına daha çok bastırırken dudaklarına ustalıkla karşılık verdim.
Diğer elini belime sarıp beni kendine çekerek aramızdaki boşluğu kapatınca ellerimi ensesine koydum.
Dudakları dudaklarımda adeta dans ederken istekli ve ateşli bir şekilde başlasa da yerine  yumuşak ve şefkatli öpücüklerine bıraktığında kalben iyi değildim.
Öpmüştü.
Beni,öpmüştü.
Kendimi iyi hissetmem gerekiyordu fakat dizlerimin dermanı kalmadı.
Ellerimi ensesinden indirip vücudumu tutan kollarına tutunduğumda gırtlağından gelen erkeksi bir inilti ile alt dudağını ısırıp geri çekildim.
Kiraz gibi kızaran şu dudakların şimdi şu anda   heryerimde gezinmesini isterken,
Dişlerimi sıktım.

"Benden korkmanı istemiyorum,"

"Korkmak,bir insanın çok kolaylıkla psikolojisini ileri düzeyde bozacak bir hissiyattır,Buna dayanamam"

"Eğer böyle bir şey varsa,gerçekten birlikte olmamız işkence gibi gelir"

Böyle nasıl düşünebilirdi.

"Ne benden,ne de sen benden gidebilirsin.Buna izin vermem" sesimi şefkatli ve şirin bir hale getirdiğimde avuçlarımı yanaklarıyla buluşturdum.
Temiz ve pürüssüz yanaklarını okşadığımda gözlerini kıstı.Dudaklarını ıslattığında parmaklar uçlarımda yükselip bir kez daha o ıslak dudakları öptüm.
Bu benim ölümüm gibi birşeydi.
Her gece beni bilmeden onun hayalini kurarken,şimdi bir adım kadar yakınımda olması bir yanımın hala daha şokun etkisindeydi.
Her ne kadar belli etmiyor olsamda.