||29
"Sanırım Alp'le çıkıyoruz"
Tiz bir çığlık atmamla Alara kulaklarını tıkarken tabağımdaki patates cipslerini suratına fırlattım.
"Sen çok hınzırsın! Döner dönmez birde Allahım sen nelere kadirsin!"
"Bana hınzır diyene bak be! Koca iş adamını ayarttın!"
"O benim!" Dediğimde "Senin işler farklı" diye devam ettim.
Polat'ın yüzü ve herşeyi gözlerimin önüne bir an gelince irkildim.
Peki ya geçenki halimiz.
Ellerini bir an yeniden kasıklarımda hissederken ağzıma bir cips daha attım.
Daha sonra telefonum çaldı.
Arayan: Okyanus
Ayağa fırlarken Alara da korkmuştu.
"Kim arıyor kızım!"
"Polat arıyor Polat!"
"Aç hemen aç! Gerizekalı ya bekletme!"
Telefonu açar açmaz kulağıma götürmemle "Efendim Polat?" Deyiverdim o heyecanla.
Beni aramıştı,üstelik gecenin bu vakti.
"Aşağıdayım.İnmeni bekliyorum"
Şaşkınlığım ikiye katlanırken zangır zangır titreyen sesimle "T-tamam! Geliyorum" diyerek kapattım telefonu.
"Kızım ne diyor! Çatlatmasana"
"Of dur Alara"
Pencereye koştum.Perdeyi aralayıp aşağıya bakarken arabasına dayanmış,kollarını göğsünde birleştirmiş beni bekleyen okyanusu gördüm.
"Hassiktir!" Alara bir küfür savururken üstümü süzdü hemen."Harika görünüyorsun! Hemen aşağıya in!"
"Ya saçmalama ya! Harika görünüyormuşum.Şortlu askılı pijamalarla nerem güzelse!"
Aldırış etmeden dışarıya çıktım.
Aşağıya inip bahçeye çıktığımda beni görüp toparlandı ve üzerimi süzdü.
Ve gülümsedi.
Bahçenin kapısını açıp artık tamamen karşısındayken nefes nefese "Geldim" dedim.O da baştan aşağıya bana bir kez daha bakıp "Görüyorum" dedi.
Heyheyleri tepesindeydi yine.
"Beni özledin galiba"
Yere bakıp gülünce şu dürtülerime hakim olamayarak elimi pürüzsüz yanağına koydum."Seni gün boyu aramak istedim ama bir türlü cesaret edemedim."
"Keşke arasaydın"
Ona bir adım daha yaklaştığımda elini belime koyup beni kendine çekerek aramızdaki aralığı kapattı.
"Rezzan ortalıklarda yok.Boşandığımız gün evden pılını pırtısını toplayıp gitti.Ve çıkmadan önce beni başından beridir hiç sevmediğini söyledi.Peki biz niye bu zamana kadar evli kaldık Yasemin?"
Bana sarıldı.İçim öyle bir burkulma yaşadı ki,saçlarını okşayarak geniş sırtına sarılabildiğim kadar sıkıca sarıldım.
"Bana güven,Herşey çok güzel olucak.."
"Gördüğüm en dürüst kadınlardansın"
Saçlarının kokusunu ciğerlerime doldururken ona muhtaç gibiyim.
"Hayatımda olmana ihtiyacım var Polat.Sana bu yüzden mesaj attım.Seni istiyorum.İliklerime kadar.En derinlerimde..Anlıyor musun ne derse desinler..Sadece seni.Yaşım her ne kadar küçük olursa olsun.Ben sadece sana ait olarak yaşamak istiyorum."
Kafasını boyun girintime soktuğunda ateş gibi yanarken her tarafım,kaburgalarını kırmak istercesine sarılmıştım ona.
Ellerimi kafasının her iki yanına koyduğumda başını kaldırıp gözlerimin içine baktı.
Dudaklarıma doğru başını sol omzuna yatırınca öpecek zannettim fakat dudaklarım aralık kalmaktan başka bir işe yaramadı.
"Neden nefes almıyorsun?" Dedim gözlerim kapalı.
"Belki de Kokunun göğüs kafeslerimden hiç çıkmasın istiyorumdur"
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro