"Bak kim geliyor" dedi annem gözleriyle bahçeye giriş yapmakta olan tanıdık simayı işaret edince.

Gördüğüm anda tanırken ağzım açık kalmıştı.
"Anıl!?"
Bambaşka birisi olmuştu,bambaşka..
Bahçedeki bütün herkesin dikkatini çekmeyi başarabilmişken ilk yanıma geldi.
"Hoşgeldin" dedim inanamayarak.Görmeyeli o kadar başka bir insan olmuştu ki,
Pardon,insan dışı varlık demeliydim.

"Ben sizi yalnız bırakayım" annem yanımızdan ayrıldığında onunla baş başa kalmıştık ki birbirimize sıkıca sarılmıştık.
Anıl benim üniversiteden tanıdığımdı.
Bana karşı ciddi duyguları olan bir adamdan bahsediyorum.
"Özledim,seni çok özledim" kulağıma aralıksız fısıldarken kollarım boynuna dolanıktı.
Beni kendine adeta hapsedip hasret giderirken dudaklarını aniden yanağıma götürdüğünde öpmüştü."Sensiz zor zamanlar geçirdim Yasemin.."

Alnı alnıma dayandığında gözlerini kapadı.
"Ve sonunda buradasın.İyiki geldin.Seni çok özlemişim"

Kendini yavaşça geri çektiğinde doğru düzgün nefes alabilmiştim,
"Evet,buradayım" dedim."Teşekkür ederim"

Gülümseyerek elini belime yerleştirdi ve "Annenle Babanın yanına gidelim.Onlara da selam verelim"
Tam bir takık ve psikopat herifin tekiydi.

Bir şey demeden ilerlerken davetlilerin arasından,gözlerim ateş saçan okyanuslarla buluştu.
Onun sinirden daha öte bakışlarıyla karşılaşınca kalbim ağzımda atıyordu.
Ä°kimizi deliyordu sanki.
Elindeki içki bardağını oynatıp dururken dişlerini sıkıp sıkıp bıraktığını görüyorum yanaklarından.

Benden şüpheleniyordu şu son bir kaç gün içerisinde.
Bu yüzden herşeyi açıklayacağım anı dört gözle beklediğim gibi onun son derece de akıllı bir adam olduğunu düşünüyorum.
Çünkü beni yavaştan kıskanmaya başlamıştı.
Anıl'ı öldürecekmiş gibi bakıyordu.