Βλέπω την Lei και τον Adam και κατευθύνομαι προς το μέρος τους, αλλά με διώχνουν. Ξεφυσάω και κατευθύνομαι προς την Harshini. Με διώχνει κι αυτή, όμως.

«Ίσως είναι ταραγμένοι με αυτό που συνέβη πριν λίγο» σκέφτομαι.

Βγαίνω από την τραπεζαρία και κατευθύνομαι προς το ντουλαπάκι μου. Και τότε την βλέπω. Η Kayla να φιλάει τον Dustin, το αγόρι μου. Ο Jacob με πλησιάζει και βλέπει κι αυτός ό,τι διαδραματίζεται μπροστά μας. Δυσκολεύεται να πάρει ανάσα και δάκρυα αρχίζουν να εμφανίζονται στα μάτια του.

Η Kayla και ο Dustin συνεχίζουν να φιλιούνται και εγώ δεν μπορώ να αντέξω άλλο. Αρχίζω να κλαίω. Ο Jacob με αγκαλιάζει και προσπαθεί να με παρηγορήσει λέγοντας ότι όλα είναι εντάξει. Ο Greg και η Brittney με βλέπουν να κλαίω και έρχονται βιαστικά προς το μέρος μου.

«Τι έπαθε η Amy;» ρωτάει ανήσυχα η Brittney.

Ο Jacob της δείχνει προς το μέρος της Kayla και του Dustin και ο Greg τους κοιτάζει έξαλλος. Πηγαίνει προς τα εκεί κοιτάζοντάς τους πολύ θυμωμένα. Η Kayla τον βλέπει να κατευθύνεται προς το μέρος της και σταματάει γρήγορα.

«Γεια, Greg» λέει η Kayla αμήχανα.

«Μην το πεις στην Amy ούτε στον Jacob» παρακαλεί ο Dustin.

«Το ξέρουν ήδη» φωνάζει η Brittney.

Ο Dustin γυρίζει και με βλέπει που κλαίω. Έρχεται γρήγορα προς το μέρος μου κι εγώ αρχίζω να τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση για να τον αποφύγω. Συνεχίζω το τρέξιμο χωρίς να σταματήσω μέχρι που βγαίνω έξω από το κτήριο. Πηγαίνω και κάθομαι κάτω από ένα δέντρο συνεχίζοντας τα αναφιλητά μου. Τότε η Lei έρχεται κοντά μου.

«Τι συμβαίνει;» ρωτάει.

«Ε-είδα την Kayla ν-να φιλιέται με τον Dustin» καταφέρνω να πω ανάμεσα στους λυγμούς μου. Η Lei με αγκαλιάζει αναστενάζοντας.

Αποφασίζω να ξαναμπώ στο κτήριο, αλλά η Kayla με σταματάει. Γυρίζω προς την αντίθετη κατεύθυνση, αλλά εκείνη δεν το βάζει κάτω και έρχεται μπροστά μου ξανά.

«Σου άρεσε αυτό που είδες;» με ρωτάει χαμογελώντας.

Προσπαθώ να μην κλάψω και κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου. «Ο-Όχι δεν μου άρεσε»

Η Kayla πλησιάζει το πρόσωπό της πολύ κοντά στο δικό μου κι εγώ την σπρώχνω. Με χαστουκίζει κι εγώ την κλωτσάω. Με σπρώχνει χωρίς να με αφήνει μέχρι η πλάτη μου να ακουμπήσει σε κάποιον τοίχο. Βγάζω μια μικρή κραυγή ως ένδειξη πόνου. Την σπρώχνω προς τα πίσω, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω σε ένα από τα ντουλαπάκια.

Με βρίζει και τυχαίνει να το ακούσει κι ο Adam που βρίσκεται εκεί κοντά. Με βλέπει χτυπημένη ενώ η Kayla χαμογελάει. Η Kayla έρχεται καταπάνω μου κι εγώ της ξεγλιστρώ κάνοντας στην άκρη. Ο Adam μας κοιτάζει εντυπωσιασμένος. Φωνάζει και μερικά ακόμη παιδιά για να παρακολουθήσουν. Προχωρώ προς το μέρος της Kayla και την χτυπάω δίνοντας της μπουνιά. Κλαψουρίζει και με κλωτσάει με τόση δύναμη που δεν αντέχω και πέφτω στο πάτωμα.

Είναι έτοιμη να πηδήσει πάνω μου, αλλά την τελευταία στιγμή κυλώ προς το πλάι μου, με αποτέλεσμα η Kayla να πηδήσει απλά στο πάτωμα. Με παγιδεύει στην γωνία, όμως. Με χτυπάει και με κλωτσάει ξανά και ξανά, χωρίς να μπορώ να της ξεφύγω από κάπου.

Έχω τόσο πολύ θυμό μέσα μου. Κλαίω και φωνάζω για βοήθεια. Νιώθω εγκλωβισμένη. Σπρώχνω την Kayla με δύναμη και εκείνη πέφτει πάνω στον κάδο απορριμμάτων. Ο Adam γελάει. Το ίδιο κι εγώ. Η Kayla έχει γίνει γεμάτη σκουπίδια. Με πλησιάζει ξανά κι εγώ ξεγλιστρώ από τον δρόμο της κάνοντας έναν ελιγμό. Έχω γεμίσει με αίμα και πιθανότατα έχω σπάσει την μύτη ή το σαγόνι μου.

Ο Greg με βλέπει να συνεχίζω να παλεύω με την Kayla και έρχεται για να μας χωρίσει. Βάζει ένα τέλος σε αυτόν το αγώνα. Έχω κοψίματα, μελανιές και αίματα παντού σχεδόν. Η Kayla έχει κι αυτή κοψίματα και μελανιές. Ο Adam με συνοδεύει στην νοσοκόμα όσο ο Greg μένει με την Kayla, η οποία συνεχίζει να βρίζει και να με καταριέται. Σπρώχνει τον Greg που κάθεται μπροστά της και σταματάει τον Adam.

«Πού την πηγαίνεις;» τον ρωτάει.

«Εε... Στην νοσοκόμα...» απαντάει εκείνος.

«Μπορεί να πάει και μόνη της» λέει η Kayla και με τραβάει από τα χέρια του Adam.

Είμαι πολύ ζαλισμένη από τις μπουνιές και τις κλωτσιές που έφαγα και παραπατάω.

«Βλέπεις; ΔΕΝ μπορεί να περπατήσει» λέει ο Adam θυμωμένος.

Η Kayla με αρπάζει από το χέρι και αρχίζει να κατευθύνεται προς το γραφείο της νοσοκόμας. Το περνάει και συνεχίζει να προχωρά μέχρι να βρεθεί έξω από το κτήριο.

Μόλις βγαίνουμε έξω, μου αφήνει το χέρι κι εγώ παραπατώ.

«Χαχαχα. Καλά να περάσεις!» μου λέει η Kayla γελώντας και κλειδώνει την πόρτα, με αποτέλεσμα να κλειστώ έξω από το σχολείο.

Ζαλισμένη καθώς είμαι ξαπλώνω στο έδαφος παραξενεμένη. Δεν ξέρω τι της έχω κάνει και με μισεί και μάλλον αυτό είναι κάτι που πρέπει να ανακαλύψω.