(Στο σπίτι το πρωί)

«Amy, ξύπνα. Πρέπει να σηκωθείς για να πας σχολείο» λέει ο Anthony χαρούμενα και με κουνάει. Η Brittney ακούει την φασαρία που κάνει ο Anthony και σηκώνεται κι αυτή.

«Amy, άντε! Η μαμά σε θέλει κάτι» ξαναλέει ο Anthony και συνεχίζει να με κουνάει. «Michelle!! Βοήθησέ με να ξυπνήσω την Amy!» φωνάζει.

Η Michelle ανεβαίνει τρέχοντας τα σκαλιά και πηδάει πάνω στο κρεβάτι μου. «Ξύπνα τώρα αμέσως, γιατί αλλιώς θα πάρω το κινητό σου!»

Μόλις το ακούω αυτό, πετάγομαι αμέσως πάνω.

«Γιατί δεν το σκέφτηκα αυτό πιο πριν;» αναρωτιέται ο Anthony. Η Brittney γελάει και κατεβαίνουμε όλοι κάτω.

«Επιτέλους, ξύπνησες!» λέει η μαμά με ανακούφιση. Τρώμε όλοι μαζί πρωινό και ετοιμαζόμαστε για το σχολείο.

«Έτοιμη για την εκδίκησή μας σήμερα;» μου ψιθυρίζει η Brittney.

«Εκδίκηση; Ποια εκδίκηση;» ρωτάει ο Anthony την Brittney.

«Ποιος παίρνει εκδίκηση;» πετάγεται η Michelle.

«Έτσι είναι πάντα;» με ρωτάει ψιθυριστά η Brittney.

«Ναι. Είναι» της ψιθυρίζω κι εγώ.

«Πες μας για την εκδίκηση!» παρακαλεί ο Anthony.

«Σε παρακαλώ!!» συμπληρώνει η Michelle.

«Οο..., καλά!» ξεφυσάω. Μόλις τους εξηγώ για το σχέδιό μας, η Brittney και ο Anthony θέλουν να πάρουν μέρος κι αυτοί.

«Άσε μας να σε βοηθήσουμε! Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ!!» ζητάει ο Anthony.

«Σε παρακαλώ!» λέει και η Michelle.

Κοιτάζω την Brittney που κουνάει καταφατικά το κεφάλι της, σημάδι ότι συμφωνεί.

«Εντάξει. Μπορείτε να μας βοηθήσετε. Αλλά δεν μπορείτε να κάνετε και πολλά πράγματα» συμφωνώ με την ιδέα τους.

«Εσείς, παιδιά, θα σιγουρευτείτε ότι δεν θα μας πιάσουν και δεν θα φανερωθούμε» τους λέει η Brittney προσπαθώντας να τους ανεβάσει την διάθεση.

«Πώς θα το κάνουμε αυτό;» ρωτάει η Michelle και κοιτάζει μπερδεμένη τον Anthony.

«Θα πραγματοποιήσουμε το σχέδιό μας πριν αρχίσει το σχολείο. Έτσι, εσείς θα σιγουρευτείτε ότι δεν θα μπει κανείς στην αίθουσα» τους εξηγώ.

«Μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Έτσι, Michelle;» την ρωτάει ο Anthony.

«Βέβαια και μπορούμε!» λέει η Michelle με περηφάνια καθώς αυτή και ο Anthony κατεβαίνουν τα σκαλιά. Η Brittney κι εγώ τους ακολουθούμε και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο.

Μόλις φτάνουμε στο σχολείο, η Michelle και ο Anthony πετάγονται από το αυτοκίνητο.

«Είναι πίσω μας;» με ρωτάει η Brittney. Γυρίζω και βλέπω την Michelle και τον Anthony να γελάνε συνωμοτικά. Η Brittney και εγώ μπαίνουμε ήσυχα στην αίθουσα υπολογιστών για να συναντήσουμε τον Greg. Η Michelle και ο Anthony θα διασφαλίσουν ότι δεν θα μπει και δεν θα πλησιάσει κανένας την αίθουσα.

«Πώς πάει, Greg;» ρωτάω αγχωμένη.

«Μια χαρά. Θα τελειώσουμε ..... Tώρα. Είμαστε έτοιμοι. Ανέβηκε» λέει ανακουφισμένος.

Τώρα το μόνο που μας απέμενε ήταν να βγάλουμε έξω από το σχολείο την Michelle και τον Anthony χωρίς να τους καταλάβει κανείς.

« Πώς θα μπορέσουμε να βγάλουμε έξω την Michelle και τον Anthony κρυφά;» μας ρωτάει αγχωμένη η Brittney.

«Μην ανησυχείς. Ξέρω έναν τρόπο» λέει ο Greg με συνωμοτικό ύφος.

Τους βάζει να βγουν έξω από το παράθυρο και να συρθούν ανάμεσα στους θάμνους έξω από το σχολείο. Ο Anthony και η Michelle τρέχουν στο σχολείο τους σαν να μην συνέβη τίποτα. Η Brittney συνεχίζει να ψάχνει για την Harshini. Την χρειαζόμαστε για να κοιτάξει αν πήραμε σωστά την εκδίκησή μας. Η πόρτα ανοίγει και η Kayla μαζί με την Harshini μπαίνουν μέσα.

«Συνάντησα την μικρή σου φίλη εδώ» μου λέει η Kayla.

«Ώστε αυτή είναι η Kayla;» ρωτάει η Harshini και την δείχνει.

«Σου μίλησαν για μένα; Μένω έκθαμβη!» κάνει την επίδειξή της η Kayla.

Η Kayla φεύγει και η Harshini κοιτάει αν πήραμε σωστά την εκδίκησή μας. Σύμφωνα με την Harshini όλα ήταν σωστά και το σχολείο θα δει το σχόλιο σε λίγα λεπτά. Βγαίνουμε από την αίθουσα και προχωράμε στον διάδρομο. Και τότε βλέπω το ομορφότερο αγόρι όλης μου της ζωής. Τον αρχηγό της ομάδας πάλης του σχολείου. Δεν ξέρω το όνομά του, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να τον κοιτάζω.

«Η Amy ερωτεύτηκεεε!» με κοροϊδεύει ο Greg.

Η Brittney γελάει και κοιτάζει προς το μέρος του καινούριου αγοριού. «Ουάου. Είναι ωραίος» λέει.

«Έι!» παραπονιέται ο Greg.

«Συγνώμη, μωρό μου» του λέει η Brittney.

Εγώ συνεχίζω να κοιτάζω τον αρχηγό της ομάδας πάλης.

«Τον λένε Dustin» λέει η Kayla και ξεπετάγεται από το πουθενά. Εγώ και η Brittney τρομάζουμε και ο Greg την κοιτάζει λες και θέλει να την δείρει. Η Kayla φεύγει και εγώ ξανακοιτώ τον Dustin. Αυτήν την φορά πρέπει να με είδε που τον κοίταζα, γιατί προχώρησε προς εμάς χαμογελώντας. Είναι το πιο όμορφο χαμόγελο που έχω δει σε ολόκληρη την ζωή μου.

«Amy, σταμάτα να τον καρφώνεις με τα μάτια σου και πάμε στην τάξη» λέει η Brittney και με τραβάει. Ο Greg μας ακολουθεί ήσυχος και με τα πολλά φτάνουμε στην τάξη.

Το μάθημα είναι βαρετό μέχρι να χτυπήσει το κινητό κάποιου. Αυτός διαβάζει το μήνυμα που του ήρθε και αρχίζει να γελάει. Τότε κι άλλος διαβάζει κάτι στο κινητό του και αρχίζει να γελάει. Ολόκληρη η τάξη γελάει τώρα πια. Στοιχηματίζω ότι βλέπουν τα σχόλια που κάναμε για την Kayla. Η Harshini στο τέλος της αίθουσας γελάει, η Brittney και ο Greg γελάνε, ο Adam, η Lei κι εγώ γελάμε. Ακόμα και ο Jacob. Μόνο η Kayla μοιάζει να θέλει να κλάψει. Όπως έμοιαζα κι εγώ όταν μου έκανε κάτι παρόμοιο.

Η Kayla φεύγει από την αίθουσα πολύ, πραγματικά πολύ θυμωμένη. Βγαίνουμε κι εμείς έξω από την αίθουσα μετά από αυτήν.

«Το ξέρω ότι εσείς το κάνατε» γρυλίζει.

«Δεν ξέρεις τίποτα» την κόβει ο Greg.

«Πάμε, Greg!» ζητωκραυγάζει η Lei. Η Brittney, ο Adam κι εγώ κολλάμε πέντε.

«Τι γίνεται εδώ;» ρωτάει ο Dustin περίεργος. Η Harshini του εξηγεί τα πάντα εκτός από τον τρόπο με τον οποίο κάναμε αυτά τα σχόλια στην Kayla.

«Γιατί της το έκανες αυτό, Kayla;» ρωτάει νευριασμένος ο Dustin.

«Είχε κάτι που ήθελα» λέει αυτή μετανιωμένη.

«Είμαι σίγουρος ότι η Amy δεν θα έκανε τίποτα για να σε πονέσει» της λέει αυτός βάζοντας το χέρι του στον ώμο μου. Σχεδόν έλιωσα όταν το έκανε αυτό.

«Απλά χαίρομαι που πήρα ό,τι ήθελα» λέει απότομα η Kayla και φεύγει λες και κέρδισε κάποιο βραβείο. Όταν τα σχόλια δημοσιεύτηκαν κανείς δεν γέλασε με τον ίδιο τρόπο σαν τότε που η Kayla έκανε το ίδιο πράγμα σε μένα.

Βγαίνω έξω για την γυμναστική και βλέπω το πιο παράξενο θέαμα. Η Kayla κλαίει. Η Kayla ποτέ δεν κλαίει. Δεν την έχω δει ποτέ να κλαίει οπότε δεν νομίζω ότι το έχει κάνει ποτέ. Πηγαίνω κοντά της και αυτή με σπρώχνει μακριά. Ο Dustin με βλέπει στο έδαφος και απομακρύνει την Kayla από εμένα. Μετά έρχεται τρέχοντας.

«Είσαι καλά; Σε χτύπησε;» με ρωτάει και ακούγεται σαν την μαμά μου.

«Όχι, μαμά. Είμαι εντάξει» του λέω γελώντας και εκείνος με βοηθάει να σηκωθώ.

Μόλις σηκώνομαι κοιτάζω τα υπέροχα μπλε του μάτια. Την στιγμή εκείνη ένιωσα σαν την Σταχτοπούτα. Μέχρι ο Greg να μας διακόψει.

«Έι, ερωτευμένοι! Σταματήστε να κοιτιέστε και πάμε να φύγουμε!» μας φωνάζει. Η Brittney τον κοιτάζει θυμωμένη.

«Τι;» ρωτάει μπερδεμένος. Η Brittney κουνάει το κεφάλι της και εγώ με τον Dustin πηγαίνουμε μαζί τους στο γήπεδο.

Το μάθημα γυμναστικής είναι πολύ βαρετό γιατί τρέχουμε γύρω από το γήπεδο όλη την ώρα. Μόλις το μάθημα τελειώνει, η Kayla κάνει πως σκοντάφτει και πέφτει πάνω μου.

«Έι!» φωνάζω.

«Αχ, συγνώμη. Σκόνταψα!» λέει παριστάνοντας ότι νοιάζεται για μένα.

«Γιατί σε μισεί;» με ρωτάει ο Dustin.

«Όπως φαίνεται, είχα κάτι που ήθελε, νευρίασε και άρχισε να με μισεί» του εξηγώ.

«Αυτό τα εξηγεί όλα» απαντάει.

«Ναι, νομίζω» λέω αγχωμένη.

Αρχίζω να αναρωτιέμαι αν νιώθω κάτι για τον Dustin ή όχι. Είναι καλός, ευγενικός και μπορώ να του μιλάω για τα πάντα. Αλλά νομίζω έχει κοπέλα. Τον κοιτάζω και εκείνος μου χαμογελάει.

«Γεια σας. Τι κάνετε, παιδιά;» μας ρωτάει η Harshini καθώς έρχεται προς το μέρος μας.

«Καλά. Εσύ πώς είσαι;» της απαντάει ο Dustin ευγενικά.

«Κι εγώ καλά» απαντάει εκείνη και τρέχει πιο μπροστά.

«Φαίνεται ευγενική» μου λέει ο Dustin όταν προχωράμε προς τα ντουλαπάκια μας.

«Είναι πολύ ευγενική. Και καλή φίλη, επίσης» του λέω. Εκείνος με κοιτάζει και μου χαμογελάει λιγάκι. Η Brittney μας κοιτούσε από μακριά και μόλις γύρισα προς το μέρος της μου χαμογέλασε.

«Με συγχωρείς ένα λεπτό» λέω στον Dustin

«Βέβαια. Όσο χρόνο θες» μου απαντάει.

Πηγαίνω στην Brittney που με κοιτούσε σαν να ήθελε να με δείρει.

«Γιατί με κοιτάς έτσι;» την ρωτάω.

«Είχες την καλύτερη στιγμή να του ζητήσεις να βγείτε» μου λέει σιγανά.

«Συγνώμη, έχω άγχος μαζί του» λέω.

«Πήγαινε και κάντο τώρα» με διατάζει.

«Θα προσπαθήσω» της απαντάω αγχωμένη.

Καθώς γυρίζω πίσω στον Dustin για να τον ρωτήσω αν θέλει να βγούμε, βλέπω την Kayla μαζί του. Δεν εκπλήσσομαι. Η Kayla μιλάει στον καθένα.

«Γεια, τι γίνεται;» ρωτάει ο Jacob και εμφανίζεται από το πουθενά. Τρομάζω και για λίγο χοροπηδάω.

«Τίποτα. Απλά χαζεύω» απαντάω προσπαθώντας να μην δείξω πως κοιτούσα την Kayla με τον Dustin.

«Άρα δεν κοιτάζεις την Kayla και τον Dustin;» με ρωτάει.

«Εε..., όχι...» λέω κάπως αβέβαιη.

Ο Jacob με κοιτάζει σαν να ξέρει πως λέω ψέματα. Σκύβω το κεφάλι μου. Η Kayla βλέπει τον Jacob να μου μιλάει και ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά μας.

«Μην μιλάς σε αυτήν, μωρό μου» η Kayla φωνάζει και δημιουργείται ηχώ στον διάδρομο.

Ο Jacob κατεβάζει το κεφάλι και φεύγει. Η Kayla μου χαμογελάει και πηγαίνει μαζί του.

Ενώ είμαι στο ντουλαπάκι μου, η Kayla έρχεται τρέχοντας σε μένα σαν να είχε πιάσει κάπου φωτιά.

«Παναγιά μου, Amy! Πρέπει να έρθεις μαζί μου!!» μου λέει πολύ ανήσυχη.

«Εε... Νιώθεις καλά;» την ρωτάω προσπαθώντας να αλλάξω θέμα.

Εκείνη κάνει σαν να μην με άκουσε, με αρπάζει από τον καρπό και με σέρνει σε ένα άλλο ανοιχτό ντουλαπάκι. Ο Greg, ο Dustin, ο Jacob και ο Adam μας κοιτάζουν από κάποια απόσταση. Η Brittney, η Harshini και η Lei μας κοιτάζουν κι αυτές, αλλά από διαφορετικό σημείο.

«Κοίτα μέσα στο ντουλάπι» η Kayla με διατάζει.

Κοιτάζω στο ντουλάπι και το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι να βρίσκομαι αναίσθητη στο πάτωμα. Ο Greg, η Brittney, ο Adam, η Lei, η Harshini, ο Jacob και ο Dustin τρέχουν εκεί που βρισκόμαστε η Kayla κι εγώ.

«Τι της έκανες;» ουρλιάζει ο Jacob.

«Τίποτα. Εγώ της είπα μόνο να κοιτάξει στο ντουλάπι» λέει κλαίγοντας η Kayla.

«Σε παρακαλώ, Amy. Ξύπνα!» λέει ο Greg κλαίγοντας και κουνώντας με ελαφρά.

«Να την πάμε στο νοσοκομείο!» φωνάζει η Brittney.

Όλοι μπαίνουν στο αμάξι και ο Greg οδηγεί. Μόλις φτάνουν στο νοσοκομείο, μου βρίσκουν γρήγορα δωμάτιο. Όλοι ήρθαν, ακόμη και η Kayla. Ο αδερφός και η αδερφή μου ήρθαν μαζί με την μαμά και τον μπαμπά.

«Ποιος της το έκανε;» ρωτάει η Michelle πολύ θυμωμένη.

«Εε... Εγώ» απαντάει ήσυχα η Kayla και σηκώνει το χέρι της.

«Γιατί;» λέει κλαίγοντας ο Anthony.

Η μαμά, ο μπαμπάς, η Michelle και ο Anthony πηγαίνουν σπίτι και οι φίλοι μου μένουν.

«Οι ώρες του επισκεπτηρίου τελείωσαν. Παιδιά, πρέπει να φύγετε. Ελάτε πάλι αύριο» λέει ένας γιατρός.

«Θα σας καλέσουμε αν συμβεί οτιδήποτε» ψιθυρίζει ένας άλλος.

Ο Greg, η Brittney, η Harshini, ο Adam και η Lei πήγαν σπίτι. Ο Dustin και ο Jacob, όμως, δεν άκουγαν τους γιατρούς.

«Παιδιά, πρέπει να φύγετε» τους λέει ο πρώτος γιατρός.

«Όχι. Θέλω να είμαι εδώ όταν ξυπνήσει» απαιτεί ο Jacob.

«Ναι, κι εγώ!» λέει και ο Dustin.

«Παιδιά, εμπιστευτείτε μας. Φύγετε, σας παρακαλώ» ικετεύει ο γιατρός.

Ο Jacob και ο Dustin παίρνουν μια βαθιά ανάσα και με το ζόρι αποφασίζουν να φύγουν. Αύριο είναι μια καινούρια μέρα για μένα. Μια μέρα στο νοσοκομείο...

Λοιπόν, να ένα ακόμα μεταφρασμένο κεφάλαιο! Και όσο για την αργοπορία μου... Παρακαλώ πολύ να μην το σχολιάσετε! :Ρ 

Για πείτε μου, πώς σας φάνηκε? Τι άλλο θα της κάνει αυτή η Kayla πια?? Δεν έμεινε και τίποτα... (εκτός από το να την σκοτώσει!)

Λέτε η Amy να συνέλθει?? Λέτε να μην ήταν και τίποτα σπουδαίο?

Αυτά... Τσάο!! <3 :*