-Ale co ze sprawą?! - Clary szybkim krokiem przemierzała pokój. - Muszę znaleźć Morgensterna!

-Możesz to robić w kryjówce - powiedział i machnął ręką. Wszystkie rzeczy zaczęły chować się do szafek, a na meblach pojawiły się płachty białego materiału.

-Nie, i dobrze o tym wiesz - żachnęła się. - Muszę być na miejscu!

-Clary, kochanie - Bane podszedł do niej i złapał za ramiona. - Musimy uciekać. Po za tym... Valentine sam tu przyjdzie. I to szybko.

-Świetnie. Więc wskaże im miejsce i się stąd wyniosę - wzruszyła ramionami.

-Clarisso...

-Nie. Zostaję. Koniec tematu.

Wyrwała się z uścisku czarownika i ruszyła w stronę drzwi.

Jace opadł zmęczony na podłogę. Od kilku godzin trenował, i choć był przyzwyczajony do kilkugodzinnych treningów, to zmęczenie zawsze dawało mu się we znaki tak samo.

-A więc jaki jest plan? - obok niego usiadła Izzy, ciężko dysząc.

-Nie ma żadnego planu - chciał wzruszyć ramionami, ale uznał to za zbyt wymagające.

-Nie wierzę Ci. Jace Wayland nigdy nie zostawiłby tak ważnej sprawy w rękach czarownika.

-Być może - uśmiechnął się. - Ale od kiedy to Jace Wayland ma plan?

-Znowu gadacie w trzeciej osobie? - Alec położył się obok Izzy. - Nie macie lepszych zajęć?

-Za to Alec Lightwood zawsze ma plan - stwierdziła czarnowłosa, ignorując wypowiedź brata.

-Co na to Izzabelle, żeby Alexander coś dla nas zaplanował? - Jace zmusił się do podniesienia głowy i oparcia ją o ścianę tak, by mógł widzieć całe pomieszczenie.

-Izzabelle uważa to za świetny pomysł.

-Alec?

-Ale co wy chcecie w ogóle zrobić?

-Znaleźć Valentine'a - ton, jakim mówiła Izzy dawał jasno do zrozumienia co sądzi o niedomyślności brata.

-Mieliśmy zostawić to Clary.

-Dostałeś od niej jakąś wiadomość? - Alec nie odpowiedział. - No właśnie.

-Nie możemy działać na dwa fronty. Jeśli zleciłeś to czarownikowi to pozostaw to czarownikowi - mruknął Alec.

-Kim jesteś i co zrobiłeś z Alec'iem? - Jace wbił w czarnowłosego zdziwione spojrzenie. 

-O co ci znowu chodzi? 

-Zachowujesz się jak... nie ty.

-Nie wiem o czym mówisz.

Izzy spojrzała znacząco na Aleca i wymownie wskazała na drzwi.

-Z resztą... muszę iść.

Czarnowłosy gwałtownie wstał i mimo palącego bólu w mięśniach niemal biegiem opuścił salę treningową.

-Co mu się stało? - Jace spojrzał na Izzy.

Izzy uśmiechnęła się niewinnie.

-Jest... z kimś umówiony.

-Słucham?!

-Nawet jemu zdaża się chodzić na randki - wzruszyła ramionami. - A pro pos randek... ja też mam dzisiaj jedną. Wrócę późno!

Szybko wstała i ruszyła w kierunku drzwi.

-Czy to znaczy, że ja też powinienem zacząć się z kimś umawiać? - wstał i spojrzał w jedno z niewielu okien. - Nie, napewno nie.

Ruszył w kierunku drzwi. 

Nie miał czasu na randki. Był Nocnym Łowcą.

Zanim jednak dotarł do drzwi do pomieszeszczenia wpadła Sophie, Nocna Łowczyni, która niedawno przyjechała do Instytutu.

-Clary Fray weszła do Instytutu! - powiedziała szybko. - Zniszczyła zabezpieczenia. Hodge każe wszystkim ustawić się...

-Odwołajcie akcję - wszedł jej w słowo blondyn.

Dziewczyna spojrzała na niego z niedowierzaniem wymalowanym na śniadej cerze.

-Słucham?

-Nie jesteś głucha, Sophie. Clary przyszła do mnie - biegiem ruszył w kierunku schodów.

Clary stała  na środku ogromnej sali w otoczeniu Nocnych Łowców. Każdy z nich trzymał w ręku broń i patrzył na nią z nieukrywaną pogardą.

-Naprawdę uważacie, że to - machnęła ręką w nieokreślonym kierunku - może mnie powsztrzymać? Gdybym chciała was zaatakować zrobiłabym to już dawno.

Nikt jej nie odpowiedział.

-Jeśli nie usuniecie się z drogi będę zmuszona użyć siły - zaczęła po raz kolejny.

Tym razem usłyszała kilka prychnięć.

-Ja byłam grzeczna - uśmiechnęła się szeroko. - Prawo nie będzie miało mi nic do zarzucenia.

A potem błyskawicznie uniosła obie ręcę i rozłożyła je szeroko. Posypały się iksry, a kilku Nephilich torujących jej przejście, z szokiem wymalowanym na twarzy, upadło na podłogę.

-Co tu się dzieje? - do pomieszczenia wszedł postawny mężczyzna, na oko koło czterdziestki. Między blond włosami zaczęła pojawiać się siwe pasemka.

-Szukam Jace'a Waylanda - powiedziała powoli Clary, jak gdyby mężczyzna był niedorozwiniętym dzieckiem. - Ale wasi ludzie bardzo chcą mi to uniemożliwić.

W tej chwili mężczyzna przestał rozglądać się po pomieszczeniu i spojrzał na rudowłosą. 

-Jocelynn - wyszeptał zszokowany. - Joc...

Dziewczyna zmarszczyła brwi. Już chciała mu odpowiedzieć, ale przez główne wejście wbiegł Jace. Kilka sekund po nim pojawiła się Sophie.

-Zostalwcie ją w spokoju! - krzyknął Jace. - Odłóżcie broń! Clary nie jest zagrożeniem!

-Polemizowałabym - mruknęła Fray pod nosem, tak by nikt nie usłyszał.

Nikt nie posłuchaj Jace'a.

-Hodge! - warknął Jace do postawnego mężczyzny. - Każ im schować broń. Clary nie przyszła tu walczyć.

-To... to jest Clary Fray? - spytał nieprzytomnie Hodge, wciąż wpatrując się w dziewczynę.

-Ten facet raczej nie jest zbyt bystry, co? - powiedziała, niby do siebie, Fray.

-Hodge rozmawialiśmy o tym. Clary pomaga nam odnaleźć Valentine'a! - Jace gorączkowo rozglądał się po pomieszczeniu. Ostatnie czego chciał to by któryś z Łowców zaatakował dziewczynę. 

Jeśli jej coś się stanie w Insytucie, Magnus natychmiast zerwie umowę - to było pierwsze co przyszło blondynowi do głowy. 

-Hodge! - mężczyzna spojrzał na Jace i skinął głową.

-Ona nie jest zagrożeniem! Możecie się rozejść! A ty - zwrócił się do Clary - napraw to co im zrobiłaś. Cokolwiek to jest - machnął ręką w kierunku leżących na ziemii.

-Proste zaklęcie unieruchamiające - wzruszyła ramionami i opuściła ręce.

 Wszyscy natychmiast wstali i zmierzyli ją wrogim spojrzeniem. Prychnęła.

-Po co tu przyszłaś? - spytał Jace, gdy wszyscy wrócili do swoich zajęć, a oni zostali jedynie z Hodge'm. 

-Wiem gdzie jest Valentine.

Alec szybkim krokiem przemierzał ulice Nowego Jorku. Trzęsły mu się ręcę i ze zdenerowania bolał go brzuch. Był niemal pewien, że pójście na drinka z Magnusem nie było najlepszym sposobem na spędzenie wieczoru. Wręcz przeciwnie. Nie powinien się z nim widywać poza spotkaniami dotyczącymi zleceń. Mimo to zatrzymał się przed wysokim budynkiem. Strażnik wpuścił go bez pytań, uprzedzony przez Bane'a. 

W końcu Lightwood stanął przed misternie zdobionymi drzwiami i nacisnął dzwonek.

Magnus natychmiast otworzył. Alec szybko obejrzał go od góry do dołu. Mężczyzna miał na sobie do połowy rozpiętą, lawendową, koszulę, skórzane spodnie i mnóstwo brokatu. No i nie miał butów. 

Przy kimś takim każdy czułby się zwykły i szary.

-Cieszę się, że jednak przyszedłeś, Alexandrze.

Jeeest! Wakacje! Boże, jestem takim szczęśliwym człowiekiem!

Żartuję. Już drugi dzień zalegam na kanapie i się nudzę. 

Macie jakieś plany na wakacje?

Kocham, 

Nataria :D