Dziś nadszedł dzień szkoły z tym nowym uczniem. Gdy tylko przekroczyłem próg budynku od razu zjawił się B-joo
- MinKi? Czemu znów spławiłeś Felix'a?
- On mnie nie zrozumie. Myśli że tak ale sam tego nie przeżył
- A skąd wiesz? Skąd wiesz co przeżył a czego nie?
- nie wiem . ..
- On przeżył to co ty. . . tylko na to nie narzeka. On uciekł z domu żeby się uwolnić.
- Czyli proponujesz mi uciec z domu?
- Nie! Chcę żebyś zaprzyźnij się z Felixem
- Jesteś chory czy naiwny że myślisz że mnie namówisz hyung?
- MinKi. Na serio. Dlaczego nie chcesz tego zrobić? On nic ci nie zrobi. Przecież nie chce żebyś poznał kogoś kto będzie dla ciebie zły
- Ale ja nie umiem hyung. Boję się.
- Rozumiem cię Minnie ale spróbuj chociaż. Popatrz. Teraz masz okazję. - powiedział mi B-Joo pokazując Felixa który akurat podchodził.
- Hej MinKi. Hej B-Joo. Co u was - powiedział Felix
- Hej Feli. Ja muszę iść. Zostawię cię z MinKim. - powiedział B-Joo odchodząc.
"Zabije cię" - pomyślałem
- Hej MinKi
- H-hej
- Jak się czujesz?
- Wystawiony
- Dlaczego?
- Bo B-Joo mnie wystawił. . .
- Rozumiem. . .
- A jak t-ty się cz-czujesz?
- Dobrze. . . Tak mi się wydaje
- Wydaje?
- Nie ważne.
- Dobra. Chyba sobie pogadaliśmy więc mogę iść. - odwróciłem się na pięcie i odszedłem. Chciałem wyjść ze szkoły. Ale przed drzwiami stał nie kto inny jak mój brat. Lubię go ale. . . No właśnie ale. . . Zazdroszczę mu. Jest w większości przypadków opanowany i często chciałbym być taki jak on. Robi co chce, jak chce i kiedy chce i nie ma problemów. A przede wszystkim potrafi urywać to chce ukryć. Ale mi przed kimś. Szczególnie przed nim nie udaje się mi nic ukryć.
- Część MinKi. Znów uciekasz? Przed kim teraz?
- Hej hyung.  .  . W sumie uciekam bo. . . Mam test z matmy i nic nie umiem.
- Mhm. Jasne. Nie umiesz na test
Wydaje mi się że uwierzył
- Tak. Właśnie
- Serio myślisz że ci wierzę?
- yyyyy Tak?
- Nie - pokręcił głową - całym ciałem pokazujesz że kłamiesz. A poza tym ty zawsze umiesz na testy. I po trzecie nie masz dzisiaj testów z matmy
- Ehhh. Masz mnie. .  . Jak zwykle.
- Jak zwykle. Co tym razem?
- Znowu. Ludzie
- Stara śpiewka młody. Ale na szczęście nie jestem za ciebie prawnie odpowiedzialny więc możesz iść.
On mnie puścił. . . .coś jest nie tak ale nie zadawałem pytań bo by się rozmyślił i odbiegłem. Pobiegłem do parku. Poszedłem usiąść przy fontannie. Zawsze tam chodzę jak chce pozbierać myśli. . . Albo użalać się nad sobą. Dzisiaj było inaczej. Poszedłem tam bez większego celu. Po prostu lubię to miejsce. Lubię patrzeć na tą fontanne. Siedziałem tam i patrzyłem na strumień wody i nagle ktoś się do mnie odezwał.
- Hej
Przestraszyłem się i spadłem do fontanny. Gdy się podniosłem byłem przemoczony. Wyszedłem. Podszedł do mnie chłopak. Przeprosił za to że mnie przestraszył. Jedyne co z siebie wydziałem to że nic się nie stało. Nagle ten chłopak powiedział coś innego niż przepraszam
- Tak w ogóle to jestem JongHyun. - podał mi rękę
- M-MinKi. - również podałem mu rękę.
- Miło mi - uśmiecha się jak idiota. Jakby nie wiadomo kogo zobaczył.
- Mnie też. Chyba. . . - czuje się trochę dziwnie gadając z kimś kto nie nazywa się YoonGi albo B-Joo. - Wiesz? Muszę iść. - odbiegłem. Pobiegłem do domu i wszedłem przez okno. Potem rzuciłem się na łóżko. Nawet nie wiem kiedy zasnąłem

No więc tak się prezentuje 3. Rozdział tego opowiadania. Mam nadzieję że nie wyszedł tragicznie. Do następnego