Brad

- Minho! Nie wytrzymam z tymi debilami, idziemy na fajkę!- dlaczego akurat wrócili? 

- Powiesz mi później, dobra? Chyba, że to coś ważnego?- spojrzałem ze smutkiem na chłopaka, czuję jak w moich oczach zbierają się łzy.

- Nie, to nic ważnego.- chłopak posłał mi uśmiech i odszedł z kumplami. Zaraz się rozpłaczę. 

- I co? Powiedziałeś mu? I przepraszamy za nich, nie mogliśmy dłużej ich powstrzymać.- z moich oczu poleciały pierwsze łzy. 

- N-nie zdążyłem. Kiedy m-miałem mu p-powiedzieć, oni przyszli.- Thomas przytulił mnie do siebie, a ja całkowicie się rozkleiłem. Jak dobrze, że był już dzwonek i wszyscy udali się do swoich klas.

- Nie martw się, powiesz mu kiedy indziej.- Liam próbował mnie pocieszyć.

- Nie.

- Co?

- Nie powiem mu. Już nie. On nawet by go nie chciał.- moi przyjaciele spojrzeli się na mnie dziwnie.

- Żartujesz prawda? Musisz mu powiedzieć! To też jego dziecko!

- Nie powiem mu! Nie obchodzi mnie co sobie myślicie na ten temat. Nie powiem mu i koniec.- ruszyłem w stronę wyjścia ze szkoły, ignorując nawoływanie przyjaciół. Nie mam zamiaru mówić Minho o dziecku. Dla niego to pewnie kolejna i nic nie znacząca wpadka.

***

Ja bez dram to nie ja.