"C'ètait le dèbut de mon calvaire dans la vie de cet homme."
__

CHAEYOUNG POV.
Nang makalabas na doon ay agad 'ko ding pinunasan ang namumuo 'ko pang luha, bumuntong-hininga muna ako bago ulit lingonin ang bahay na iyon.

Huminga ulit ako ng malalim, bago ko buksan ang pinto ng kotse, nakita 'ko ang nabwebwesit na mukha ni Lisa kaya tinanong 'ko na ito.

"Quel est le problème?" Taka kong tanong, napairap sya at pabagsak na binuksan ang bag at basta nalang isinuksuk ang telepono nya doon.

"Tss, hindi ko nanaman matawag, nakakainis!" Ipinag krus nya ang dalawang braso bago kunot noong tumingin sa'kin, bahagya akong natawa at pumasok na sa kotse, bumuntong-hininga ako feeling 'ko nawawalan ako ng hangin doon, i can't breath.

"Ayos ka lang ba?" Nahimigan 'ko ang pag aalala sa boses nya kaya bahagya 'ko syang tinignan, hindi rin nag tagal ang tingin 'ko sa'kanya kase pakiramdam 'ko maiiyak ako anomang oras.

"Bakit?"

"W-wala, nalulungkot lang ako kase ganyan nga yong ngyare sa kapatid 'ko," muntikan pa akong pumiyok dahil sa kawalan ng hininga, muli akong bumuntong-hininga bago 'ko ulit pinunasan ang luhang pumatak na.

"Everything is going to be fine, just pray okay i'm here with you chaeyoung, hindi kita iiwan," nakangiti nyang sambit dahilan para gumaan ang pakiramdam 'ko, tumango ako bago 'ko sya bigyan ng huling yakap.

'Mamiss-miss talaga kita lisa,'

LISA POV.

"Woi te, sure kana ba jan?" Nag aalala 'kong sambit, hindi 'ko talaga alam dahil ayako 'ko syang umalis, papaano ako? mag isa lang ako dito nakakainis.

"Ano ka ba, parang hindi naman natin 'to napag usapan baliw," natatawa nyang sabi, sinamaan 'ko syang tingin dahilan para sumimangot sya, tumigil sya sa pag eempake at dahan dahang umupo sa kama, humarap sya sakin at pinag katitigan ang mukha 'ko.

"Lisa, ito na 'to hindi na ako makakaatras atsyaka ginagawa 'ko naman ito sa'kanila hindi para sa'kin, gusto 'ko lang naman na mapround si mama sa'kin," habang sinasabi nya iyon ay humihina ng humihina at bumababa ng bumababa ang tingin nya.

"Tss, wala talaga akong masabi sayo, sige sige, mamaya mainip pa doon ang sekretarya ng bruha mong ina, dali," pag mamadali 'ko sa'kanya, bahagya syang ngumit sa'kin kaya napairap nalang ako, tinulungan 'ko na syang mag empake, nang maayos na ang lahat ay syaka sya ngumit sa'kin kaya inakay 'ko nalang sya pababa.

Hindi pa man kami nakakalapit ay tanaw na tanaw nanamin ang isang van na puti, nasalabas narin ang sekretarya ng mama ni Chaeyoung kaya napabuntong-hininga nalang ako.

"Sya, sya sige na!" Kunwari 'kong pag tataboy sa'kanya, ngumuso sya kaya napayakap na rin ako pinigilan 'kong hindi umiyak pero kusa nang tumulo ang luha ko.

"Gaga, hindi pa ako mawawala wag kang umiyak," natatawa nyang sambit ngunit may bahid na lungkot, kumalas na ako sa pagkakayap at nakasimagot na pinunasan ang luha 'ko.

"Mamimiss kita," malungkot 'kong sambit.

"Ako rin, tanga 'ko nalang kapag hindi kita namiss," alam 'kong pinipilit nyang pasiyahin ang mood 'ko pero hindi eh, ganon parin. Bumuntong-hininga ako sya 'ko sya niyakap ulit.

"Mag iingat ka ah,"

"Mmm, yes ma'am,"

"Baliw, sige na nag hihintay na yon oh," nguso 'ko sa sekretarya nya, tumango ito samin kaya tumango na rin ako sa'kanya, kinuha na ng sekretary ng mama ni chaeyoung yong maleta nya at inilagay iyon sa likuran, pinagbuksan nya ito ng pinto.

Lumingon muna sa'kin si chaeyoung bago ulit nag paalam. "Mag iingat ka palagi," nakangit nyang sambit.

"Yes naman," nakangiti 'ko ring sambit, bahagya syang tumawa kaya natawa na rin ako. Sumampa na sya sa kotse, nang makapasok ay isinara ng sekretarya nya yong pinto at dali daling pumunta sa harap, nakita 'ko pang binuksan ni chaeyoung bintana atsyaka ulit nag paalam sa'kin, nag simulang bumukas ang makina ng sasakyan kaya kumaway na ako sa'kanya.

"MAG IINGAT KA ULITTTTT." Rinig 'kong sigaw nya.

"BALIW, IKAW RIN MAG IINGAT KA RIN!!" sigaw 'ko pabalik, kumaway sya ng todo todo habang papalayo ang kotse, kaya kumaway narin ako ng todo.

"ILOVE YOUUUUUUUU. LISA," rinig 'ko ulit na sigaw nya kaya bagyang namuo ang luha sa mata 'ko, bahagya ko iyon pinunasan bago tumawa.

"I love you tooo," mahina kong sambit.

CHAEYOUNG POV.
Pag katapos 'kong sabihin iyon ay agad 'kong sinarado ang bintanan at bumuntong-hininga kasing lalim pa ng eye bag nyo ang pag kabuntong-hininga 'ko.

Marahan akong sumandal at mariing pinikit ang mata 'ko, ngayon 'ko lang yata naramdaman ang bigat bukod sa makita 'kong ganon ang lagay ng kapatid 'ko pakiramdam 'ko para akong pinag sakluban ng langit at lupa sa dami ng aking iniisip.

Dahil sa pag iisip ay nakatulugan 'ko iyon, nakaramdam ako ng tapik sa balikat 'ko kaya dahan dahan 'kong iminulat ang mata 'ko, sumalubong ang nakangiting mukha ng sekretarya ng mama 'ko, tumingin ako sa kaliwa at sa kanan, ganon nalang ang pag upo 'ko ng tuwid ng makitang naandito na kami.

"Naandito na po tayo Ms. Chaeyoung, pwede na po kayong bumaba," nakangiti nitong sambit, ngumiti ako sa'kanya at tumango, dahan dahan akong bumaba pag kababang pag kababa 'ko ay sumalubong ang napakalamig na hangin dahilan para mapangiti ako at mapapikit.

"Ito na ang simula ng kalbaryo ko sa lalaking iyon," bulong 'ko, nag mulat ako ng mata bahagya pa akong napatalon nang makitang nasa tabi 'ko na ang sekretarya ni mama at ang maleta 'ko.

"Pwede na po kayong pumasok sa bahay nila, mamaya maya ay sasalubungin po kayo ni Mrs. Whang at jena." Nakangiti nitong sambit. "Aalis na po ako," tumango nalang ako sa'kanya kaya tumango nalang ako, hinawakan 'ko na ang maleta ko at hinila ang hawakan.

"Rosè hija." Umalingangaw ang boses na iyon, pilit na ngumiti ako nang makapunta sya sa gawi k'o, sinuggaban nya ako ng yakap kaya napayakap na rin ako. Nang makuntento ay kumalas sya sa pag kakayakap at tumingin sa'kin.

"Hindi ka man lang nag paalam saamin na pupunta ka ng paris," nag tatampo nitong ani, muli akong napabuntong-hininga at pilit na ngiting isinilay sa labi.

"Pasensya na ho kayo," nakangiti 'kong sambit, ngumiti sya sakin at muling akong niyakap ng mahigpit.

"Ikay nag bago na hija, lalo kang gumanda at pumuti," sambit nya tinignan nya ako hanggang sa ulo at paa, ngumiti lang ako sa'kanya.

"Hindi ho ba ako maputi nung naandito ako?"

"Maputi kanaman, pero hindi kaseng puti ngayon," bahangya akong tumawa at niyakap ulit sya.

"Pasensya na ho kayo at hindi ako nakapag paalam, nawala ho kase sa isip 'ko." Ito lang kauna unahang pag sisinungaling 'ko, wala na akong magagawa 'kong hindi ipag patuloy ito.

"Wala iyon hija, ang mahalaga ay narito kana, nako bagay na bagay iyang buhok sa iyo, ang alam ay hindi ka mahilig mag pakulay?"

"Siguro ho ay sawa na ako sa itim," natatawa 'kong sambit, kinuha nya ang maleta 'ko.

"Jena, naandito na ang Ate Rosè mo, ipasok mo na itong maleta nya sa loob," habalin nya, agad namang tumango ang babaeng nag didilig, tinignan nya ako sabay ngiti, tumango ako sa'kanya sabay rin ngiti.

Muli akong inakay ni Mrs. Whang sa loob, muli akong humanga nang makapasok na sa loob, talagang malaki ang bahay nila, nag lalaro sa itim at puti ang kulay ng pader, agad bubungad ang malaking kusina sa loob at nasasabik akong mag luto roon.

Sa kanan nyon ay ang sala bukod sa maluwag doon ay malaki rin ang sofa, maganda ang bahay na ito wala akong masabi, malaki ang TV sa gitna, hindi pa man ako nakakabawi sa pag hanga nang makita ko ang wedding frame nila rosè.

Nakasabit iyon sa pader bukod kase sa malaki iyon ay kaagaw agaw ang nakakabit na desinyo doon, pinakatitigan 'ko ang kapatid 'ko, nakasilay ang masigla at maganda nyang ngiti habang ang isa ay seryoso lang na nakatingin sa camera, hindi 'ko iyon pinansin tinitigan 'ko ang mukha at suot nila.

Maganda ang wedding gown ni rosè napapalibotan ito ng kumikinang na bagay na lalong nag papaganda sa'kanya, maganda ang mukha nya napapalibotan rin nag kolorete ang mukha nya nalalong nag papaganda sa mukha niya.

Napabuntong-hininga ako ang napaupo, hindi 'ko na malayan na nasatabi 'ko na pala si Mrs. Whang.

"Kay ganda nyong pagmasdan jaan, bagay na bagay kayo ni jimin," nakangiti nitong sambit, hinaplos nya pa ang buhok 'ko kaya napangiti na rin ako." Oh siya, mag pahinga kana at mag luluto pa a---"

"Ako na ho ang mag luluto," nakangiti 'kong sambit, nakita 'ko ang pag kunot ng noo nya kaya nag tatakang tinignan 'ko sya.

"Hindi ba't ayaw mong mag luto dahil ayaw na ayaw mong na tatalsikan ng mantika?"

'Huh? Hindi naman ganon ka arte ang kapatid 'ko,'

"Gusto 'ko lang ho mag luto, para na rin makabawi ako sainyo, atsyaka gusto kong ipagluto si Jimin,"

"Ganon ba, oh sige." Nakangiti nitong sambit. Napangiti nalang din ako at tumayo.

Magkailan beses pa akong umiling dahil sa kawalan ng alam sa pag luto ng korea food, ang alam 'ko lang lutuin ang fench food bukod kase sa wala silang kasangkapan ay na babahala ako na baka hindi nila magustuhan ang lulutoin 'ko. Kaya sa huli ay yong madadali lang ang iniluto ko.

35 minutes later...

"Rosè, ako na ang mag hahanda nitong mga pag kain, umakyat ka na, inihanda 'ko na rin ang pangtulog mo sa kwarto nyo,"

"Kwarto nyo?" Nag tataka 'kong sambit. Nangunot muli ang noo nya.

"Oo, kwarto nyong mag asawa, ano ba ang ngyayare sayo hija?" Nag tataka nyang sambit ngumiti lang ako at napakamot sa batok.

"W-wala, ahm pwede ho bang doon na muna ako sa guest room."

"Bakit?"

"Wala po gusto 'ko lang po doon?"

'Panget ng palusot mo bwesit,'

"Oh sige, kunin mo nalang ang inihanda 'kong pangtulog sa kwarto nyo, ito ang susi maligo kana at mamaya maya ay darating na si Jimin, sigurado akong matutuwa iyon na makita ka," nakangit niyang sambit, tumango nalanga ako at nag mamadaling pumunta sa hagdanan.

Hindi paman ako nakakaakyat ay narinig 'ko ang pag bukas ng pinto kaya napatingin ako doon. Nanlaki ang mata 'ko nang makita syang inihagis ang bag sa sofa at inajust ang pag kaka tali ng neck tie niya.

"Oh, hijo ang akala 'ko ba ay mamaya ka pa makakauwi, ang aga mo yata?" sinalubong niya si jimin, ngumiti ito sa kanya at sabay yakap.

"Na cancel po ang meeting 'ko Mrs. whang, oh sino ang nag luto nito, ikaw po ba?"

"Nako hindi ako ang nag luto niyan, Si rosè," nakangiting sambit ni Mrs whang, napangiwi ako nang mawala ang sigla sa mukha nya, bumuntong-hininga ito at naupo sa upuan

"Naandito na sya? Mabuti naman at naisipan nya pang bumalik dito," sarkastiko niyang sambit, sumama ang mukha 'ko at ilang beses ding ngumiwi.

"Nasaan sya?"

"Naliligo na yata iyon, siguro pa at mag bihis kana rin para ma handa 'ko na itong niluto niya, ewan 'ko ba sa asawa mong iyon, hindi 'ko ma mawari -kong bakit biglaan ang pagkatoto nya sa pag luluto, ni ayaw niyang matalsikan ng mantika pero ito sya ngayon sya pa ang luto, ang sabi nya pa ay gusto ka daw nyang ipag luto kaya ipinaubaya 'ko na,"

Hindi 'ko na sila pinakinggan pa at umakyat na ako ng tuluyan naiinis na hinanap 'ko ang guest room, at binuksan iyon.

'Kaylangan talaga sabihin sa'kanya?'

Dahil nalalagkitan na ako sa sarili 'ko ay kumuha ako ng towel at pumunta sa Bathroom.

"It was the beginning of my ordeal in the life of this man."
__

~°~°~°~°~°~
HIII! NEW UPDATED HERE :))