"Rien ne change..."
__

JIMIN POV.
"Sir, do you want coffee?" Napatigil ang pag tipa 'ko sa laptop nang alukin ako ng sekretarya 'ko. I just nod and went my gaze back to my laptop.

Wala naman nag bago, pero ang pananaw 'ko sa mga babae ay nag iba, i become more workaholic pero hindi naman ako nakikipag talik. Alam 'ko pa rin naman ang ginagawa 'ko.

I let out a deep sigh, hinilot 'ko ang sintido 'ko bago 'ko kunin ang cp 'ko. Natigilan lang ako nang makita 'ko ang lock screen 'ko. Si Chaeyoung, i just can't get over what happened between me and her.

Aminado ako sa sarili 'ko na pinag sisihan 'ko ang mga sinabi 'ko pero na ngingibabaw sa 'kin ang galit, yong mga time na umalis sya i didn't know what to do.

I just stayed outside to fresh my mind and went back to the condo only to see an empty room, hinanap 'ko sya 'kong saan saan, nalaman 'ko na lang sa mga kaibigan ko na nag empake sya at umalis.

Hindi na ako nag sayang ng oras at sinundan sya sa airport, but it's already too late when i arrive to the airport, naka alis na ang eroplano na sinakyan niya. Para akong mababaliw kakaisip 'kong na saan sya, naisip 'ko na lang na baka doon na sya masaya kaya hindi na ako nag sayang ng oras para hanapin pa sya.

I still love her...

Until now.

At ang tanga tanga 'ko sa part na pinabayaan 'ko na lang syang umalis at hindi sya hanapin, walang oras na nasa isip 'ko sya. Hindi pinakakawalan ng puso 'ko si Chaeyoung kahit ano pang gawin 'kong limot.

Napatigil lang ang pag tingin 'ko sa cellphone 'ko nang bumukas ang pintuan 'ko. Napasapo ako sa noo 'ko nang makita si taehyung.

"What?" Seryoso 'kong sambit, napamaang sya at inilapag ang coffee.

"'To naman, hindi mo ba ako namiss?" Sambit niya.

"We'll just see earlier." Naasar 'kong sambit, inirapan niya ako at umupo sa harapan 'ko. I took at sip on my coffee and continue typing on my laptop.

"Sige, mag sungit ka lang. Sasabihin 'ko pa naman sana na naandito na si chae-- Jusme!?" Napatayo sya nang bigla 'kong madura ang iniinum 'kong kape. My eyes is big like!

"What did you say?" Tanong 'ko.

"Teka! Teka! Nasaan ang tissue?!" Nag mamadali niyang sambit, doon 'ko lang napansin na na duraan 'ko ng kape ang suit niya. I quickly handed him the tissue.

"Sana pala hindi 'ko nalang sinabi, good news nga naduraan naman ako, bwesit!" Sambit niya agad akong lumapit sa 'kanya at hinawakan ang mag kabilang balikat at tinignan sya sa mata. Natigilan sya doon kaya niya ako tinasaan ng kilay at ngumuso.

"Naandito na si Chaeyoung." Sambit niya, napahinga ako nang malalim, i don't want to face him pero na ngingibabaw sa 'kin ang kagustuhang makita sya.

"I was still wondering 'kong bakit may kasama syang bata, i only to see him on jennie's office, syempre dahil mag kaibigan tayo at loyal ako sayo sasabihin 'ko na." Sambit niya, tumango na lang ako nag taka pa ako 'kong bakit kailangan niya pang lumapit sa 'kin at bumulong.

"Anak yata ni Chaeyoung yon, mag kamukha e." Sambit niya, doon ako na tigilan. Did she means that chaeyoung have a child?

"With who?" Seryoso 'kong sambit, unti-unting may tumutusok sa puso 'ko sa hindi nalaman na dahilan.

"Ewan," nakibit-balikat sya, bumuntong-hininga ako at bumalik sa ginagawa 'ko.

"You can take your leave now, marami pa akong gagawin," malamig 'kong sambit, hindi na sya nag salita at bumuntong-hininga na lang bago umalis.

Hindi ako nakapag focus sa mga ginagawa 'ko, na didistract ako sa sinabi ni taehyung, i groan and pushed my hair back, umigti ang panga 'ko at napahampas sa lamesa, i try to calm myself down bago uminon ng kape. Ano naman 'kong may anak na sya? dapat nga maging masaya pa ako dahil mayroon na syang nahanap na lalaki na mag papasaya sa 'kanya at mag mamahal sa 'kanya. Na hindi sya paiiyakin na tulad 'ko.

"I must be happy for her." I sadly chuckle.

"Sir, you have a meeting to Ms. Kwon and the boards, it's starting in 9:00 Pm." Sambit ng sekretarya 'ko. I just nod at hindi na pinansin ang apilyedong kwon. I glance my watch it's already 8:57 Pm, i immediately close my laptop and went out.

Pag bukas na pag bukas palang ng pintuan ay bulongan na agad ang narinig 'ko, well hindi dahil sa 'kin of course about sa business ang pinag bubulungan nila, they stop talking when they saw me, agad silang tumayo at tumango sa 'kin tumango na lang rin ako bago 'ko inilibot ang paningin sa paligid.

'Wala pa sya?'

Nag kibit-balikat na lang ako at umupo sa swivel chair, i cross my legs and staring at the door hoping she will show up herself in the door. Nag hinatay pa ako ng ilang minuto pero wala paring pumapasok, bumuntong-hininga na lang ako bago ulit mag hintay.

"Where is she?" Irita 'kong sambit, mahigit dalawang oras na kaming nag hihintay pero wala pa rin sya. I looked at my secretary sininyasan 'ko syang lumapit sa 'kin.

"What time is Ms. Kwon will be here?" Inis 'kong sambit.

"I don't know sir, but her secretary tzuyu said that she will be late at 10 minutes." Sambit niya, tumango na lang ako bago sumandal sa sandalan ng swivel chair.

Napatingin ako sa pintuan nang biglang bumukas iyon, bumungad ang mukha ni tzuyu sa pinto bago pumasok at tumayo sa gilid, my eyes literally got serious when i saw her step inside in the meeting boards.

She...

Change alot.

Her hair got even long, and her body is fitted more, she wearing a roll neck dress and a black pants naka tank-in ang roll neck dress niya sa pants at naka heels. I must say that she didn't change her color blode hair.

Mag kaparehas pa kami.

She's wearing a serious face, nakatingin lang sya sa head ng meeting.

"I'm sorry, i'm late." Seryoso niyang sambit, tumango lang ang iba, ni hindi man lang niya ako tinapunan ng tingin, basta na lang sya umupo sa swivel chair niya at seryosong tinuon ang atensyon sa harapan.

I harshly close my hands in annoyance, she didn't give me glance what the heck! Hindi na ako nag isip ng 'kong ano-ano at seryoso nalang na tinuon ang atensyon sa harapan.

Nang matapos ang present ng dalawa, nag tanong na, hindi na ako nag tanong dahil parang iisa lang naman ang tinatanong ng bawat isa, nang matapos ay sya na ang nag dismiss ng meeting, i seriously got my bag, and went the door.

I grab the doorknob, i was about to open it when another hand touch my hand, napatingin ako doon.

Bahagyang nanlaki ang mata 'ko nang makita sya, she also look at me and her eyes wided slightly. I just seriously looking at her like observing her, nagulat ako dahil nabalik ang seryoso niyang mukha, she turn her head on the door and when down her gaze on my hand. Nabigla ako dahil tinapik niya ang kamay 'ko kaswal ang pag kakatapik niya kaya natanggal 'ko ang kamay 'ko sa doorknob.

She grab the doorknob and went out like nothing happen.

What was that?

Argh!

I let out a heavily sigh before opening the door and went out, pumunta ako sa opisina 'ko dahil may gagawin pa akong papelis.

I open the door only to see Chaeyoung or...

No...

Definetly not chaeyoung.

Presente syang naka tayo at nakatingin sa window glass, i took a heavily sigh before went inside.

Nakipag kita na sya sa 'kin but i didn't give a shit. Aminado ako na gulat ako pero hindi rin naman kase nag bago.

"What are you doing here?" Seryoso 'kong tanong. Doon niya ako tinignan. She's wearing a coat and a blouse on inside.

"What's up?" Sambit niya. Nag kibit- balikat na lang ako.

"Where's jamie?" Tanong 'ko, nag kibit-balikat rin sya.

"On the outside." Seryoso niyang sambit. Nakapamulsa ang dalawa niyang kamay sa bulsahan ng coat bago pumunta sa gawi 'ko.

"I have a lot of work to do rosé---"

"Did you already talk to him?" Pag pipigil niya sa sinabi 'ko, kinunotan 'ko sya ng noo bago bumuntong-hininga.

I got a hint immediately.

"No, not yet." Sambit 'ko, kinuha 'ko ang laptop 'ko at inilapag yon sa lamesa binuksan 'ko iyon at nag simulang mag tepa.

"Talk to him." Sambit niya, seryoso 'ko lang syang tinigan at hindi kumibo.

"Your not talking me? Parehas lang kayo ni chaeyoung e," inis niyang sambit, tinignan 'ko sya. "When i was talking about you and her, inilalayo niyo iyong usapan, o di kaya ay hindi ako kikibuin. It's so freaking annoying you know?" Padabog syang umupo sa sofa at pinag cross ang dalawang binti.

"It is not that easy to talk to him rosé, masyadong pang sariwa sa isip 'ko ang nangyari, just give me time and her, you know me, kapag nag karoon ako ng oras na makapag isip ako na ang lumalapit." Seryoso 'kong sambit. She rolled her eyes, and stand up.

"Well then, good luck for you, dumb person." I glare at him, her voice is annoying, yeah, we're friends but we're not that close, sya lang naman ang nag sabing friends na kami.

Tsk.

"Dumb person? Huh!" Inis 'kong sambit nang makaalis na sya.

I already keeping in my mind 'kong kakausapin 'ko ba sya o hindi? Pero meron sa akin na gusto syang kausapin at i clear lahat, gusto 'ko na iclear niya lahat sa 'kin, sa mga panahon na nalaman 'ko na she's not my wife wala pa ako sa katinuan niyon.

Kaya na pagbintangan 'ko sya, at masakit pa ra sa'kin na sabihin 'ko yon sa kanya, i know i hurt her feelings, parehas lang naman kaming nasaktan but, i wanna make things clear.

Para sa ganon ay hindi ako napag iwanan, dahil kahit hanggang ngayon parang wala parin akong alam, nag paliwanag sya oo pero hindi 'ko ma sink in sa utak 'ko lahat.

Maybe, still...

I was hoping one thing for her.

And this question is bothering me.

Is she still love me?

Or just a feelings?

Maybe not, after what i said a harsh word on her, mamahalin pa kaya niya ako?

I don't know...

"Nothing change..."
__

~°~°~°~°~°~°~
HEY LUVX'S NEW UPDATE HERE! ^__^
SO HOPE YOU LIKE THIS CHAPTER AND ENJOY READING IT MUAH! I LOVE YOU LUVX'S MUAH HEHEHE ^___^
PASENSYA NA DAHIL HINDI GANON KA HABA, BUT I MANAGE TO WRITE A LONG WALA LANG AKONG MAISIP SO, HOPE YOU LIKE THIS!