"Frustré."
__

CHAEYOUNG POV.
"Rosé bakit ganyan ang mukha mo, para kang nasakluban ng langit at lupa?" Takang tanong ni jennie, i just give him a small smile before sitting on her side.

"Wala," sambit ko, i could see that she's not convincing to my answered kaya tumawa na lang ako ng bahagya she shook her head bago humarap sa 'kin.

"Ano nga?" Pangungulit niya, umiling lang ako i look up because i feel like crying, hindi ko rin matiis kaya tumulo na ang luha ko. Agad rumehestro ang pag-aalala sa mukha niya at mabilis na niyakap ako, i wrapped carefully my hand on her big tummy baka makasa ma sa baby kong hihigpitan ko.

"Shush, what's the problem?" Her voice is sofly which give me warmth kaya umiyak muna ako, gusto 'kong ilabas lahat-lahat para kapag sinabi 'ko handa na ako hindi naman sa ayaw kong sabihin sa 'kanya yong problema 'ko, ayaw 'kong lang dumag-dag sa proproblemahin nila pero makulit e, atsyaka...kailangan 'ko rin na may pag sasabihan.

When i calm down i look up at him worried on her face never leave it kaya huminga ako nang malalim bago sya harapin.

"Now what?" Handa niya akong pakinggan at tutuwa ako doon, wala na yata akong mahahanap pa dahil naandito sila sa tabi 'ko. Mabuti na lang at wala dito si Taehyung madaldal pa naman 'yon, loyal sa kaibigan.

"Rosé is missing," i lower my voice afraid if someone will hear our conversation, katahimikan ang namuntawi sa aming dalawa, i looked down and play with my hand nangingilid na ang luha 'ko at ayaw 'kong makita niya iyon.

"W-what?" Naguguluhan niyang sambit, i looked up at him slowly my tears is rolling down to my face kaya nag panic sya.

"She's missing unnie, ngayon 'ko lang rin nalaman na nawawala sya when mom call me," nanglulumong 'kong sambit, she softly tap may head to make me calm down.

"Paanong..." hindi na sya nakapag salita, i struggle my shoulder, wala na akong masabi ubos na ubos na ako, ubos na ako sa salita, ubos na ako sa lakas, wala na.

"Hindi 'ko alam 'kong bakit sya nawala." Seryoso kong sambit, tumutulo ang luha 'ko marami akong inisip ngayon, inisip 'ko 'kong anong sasabihin 'ko kay jimin i decided to talk to him.

"Tangina," napasabunot ako sa sarili ko, i was stress out wala na akong matinong naiisip ngayon, nababaliw na ako.

"Hey, hey calm down."

"Papaano ako mag ccalm down kong nawawala ang kapatid 'ko?" Mariin kong sambit, sinamaan niya ako ng tingin.

"Huminahon ka gaga, wag mo sa 'kin ibuntong ang galit mo," naiinis niyang sambit, hindi na ako nag salita patuloy lang ang pag patak ng luha ko. "Sabihin mo na to kay jimin." Gulat akong napatingin sa 'kanya.

"Wh-what?" Sambit 'ko. Tinaasan niya ako ng kilay she cross her arm over her chest.

"Seryoso ka ba unnie, sa tingin mo ganon yon kadali?"

"Lahat hindi madali, lalo na 'kong involve ka sa ganito ang akin lang hangga't may buwan at araw ay sabihin mo na bago pa lumalala, lalo na ngayon na nawawala ang kakambal mo," seryoso niyang sambit, napabuntong-hininga ako sa kawalan ng masasabi.

"Hindi kita pinipressure alam mo naman na gusto 'ko ay iyong makakabuti sa 'yo hindi kita pinipilit na sabihin sa 'kanya, hindi kita minamadali. Hindi madaling mapaamo si jimin lalo na ngayon na mahal ka non," sambit niya. "Make a decision, tell him or not," sambit niya.

"Hindi 'ko alam ang gagawin, mahal 'ko na sya," naguguluhan 'kong sambit, nawawala na ako sa katinuan 'ko.

"Puta, pwede huminahon ka para kang butiti," pag sesermon niya sa 'kin.

"Mahal 'ko na sya." Hindi 'ko na napigil ay napahagulgul na lang ako, wala akong magawa! Ano ba ang dapat kong gawin? Putcha!

"Chae, hey. Look at me." She forcely held my chin to look at him.

"Your strong you will get throught this, alam 'ko naman na kakayanin mo e, all you have to do is say it to her, be calm, masasaktan ka oo pero alam 'kong strong, wala akong pinsan na hindi strong." Inayos niya ang buhok 'ko ay pinunasan ang luha 'kong patuloy sa pag tulo.

"Argh, can you please stop does tears," naiirita niyang sambit, bahagya akong natawa. She's giving advice na be strong kahit ano pa. Nag desisyon na akong pumunta muna sa kwarto para makapag isip isip, niyakap muna sya bago umalis.

Naguguluhan na ako, mahal 'ko sya hindi 'ko sya kayang saktan pero sa ginagawa 'ko ay palihim 'ko na syang nasasaktan, naiimagine 'ko pa lang ang mukha niya na galit na galit sa 'kin.

Mabuti na lang ay wala sya sa kwarto 'kong hindi mahihirapan akong makapag isip isip, agad akong humiga sa kama pumikit ako pero hindi ako natulog nag iisip lang ako habang pikit ang mata.

"I should just said the true to jimin, ayaw kong magalit sya lalo sa 'kin, i hope rosé okay now, rosé naman pinagugulo mo lang yong sitwasyon, kakambal mo 'ko, ako yong nahihirapan dito, i counldn't handle it sis hindi ko na kayang mag sinungaling kay jimin." Sambit 'ko, animoy may kausap.

"Ipit na ipit na ako sa sitwasyon na 'to," mahina 'kong sambit.

"I'm sorry to took your place without your permission, mahal kita kaya 'ko 'to na gawa sana naman bumalik kana para hindi na 'to lumalala pa..." bumuntong-hininga ako.

"Mahal ko na si---"

*BAAM*

Napabalikwas ako sa kinahihigaan 'ko nang biglang pag bagsak nang pintuan, nanlalaki ang mata 'ko habang nakatingin sa pintuan.

"J-jimin," naistatwa ako nang marealize posibleng sya iyon, agad akong tumayo at mabilis na binuksan ang pintuan, nakita ko syang nag lalakad mabilis ang lakad niya kaya wala akong nagawa 'kong hindi ang habulin sya.

"JIMIN!" I yelled at him she seem like she's ignoring me kaya binilisan 'ko ang pag takbo, agad 'kong hinatak ang braso niya at pinaharap sa 'kin.

Nagulat ako nang pag hatak 'ko sa 'kanya ay marahas niya ring binawi ang braso niya sa 'kin my hand is tremble nanglulumo na ako.

Hindi ko 'to in-expect ang akala 'ko ay makakapag isip ako nang payapa pero hanggang akala lang yata yon my breath is  shaking hindi 'ko alam ang gagawin 'ko.

"J-jimin pag papaliwag ako sayo please wag... wag ka mo nang umalis," hindi sya nag salita her eyes is mixed with pain and angry. "Just listen to me," mahina 'kong ani.

"Nagawa mo 'kong paglaruan, How can you expect me to believe you," seryoso ngunit may galit ang tono niya.

"Makinig 'ka lang sa 'kin please," i looked down tears is already rolling down to my face nonstop.  "Lahat-lahat ipapaliwanag 'ko sa'yo jimin p-please." Pag mamakaawa 'ko, i reach for her hand and hold it tightly

"Sino ka?" Mariin niyang sambit, tinignan 'ko sya.

"J-jimin?" Utal 'kong sambit, he closed her eyes tightly at lumapit sa 'kin.

"Who the fuck are you?" Galit niyang sambit  doon niya na hinawakan ang dalawa 'kong balikat. Mariin akong napapikit habang natulo ang luha.

"Jimin bitawan mo 'ko." Nanghihina 'kong sambit, umigti ang panga niya at mabilis na binitawan ang balikat 'ko.

"Huminahon ka m--"

"Paano ako hihinahon, huh? Malalaman 'ko na lang na iba na pala ang kinakalantari 'ko at minamahal," galit niyang sambit. Napamaang ako.

"Jimin--"

"Paano ako hihinahon sa ganitong sitwasyon? The fuck! i don't even know you."  Nagilid ang luha niya. Seryoso lang akong nakatingin sa 'kanya.

"How can you expect me to calm down when your not my wife." Tumulo na ang luha niya nang sabihin niya yon. Umigti ang panga 'ko i aggressively push my tongue on my cheek and lick my lower lip to calm myself down.

"Makinig ka sa 'kin, hindi 'ko 'to ginu---"

"Ha," she sadly chuckle and looked at me, angry visible to her eyes her fist are tightly closed pinipigilan akong saktan. "Hindi ginusto! Wow! E anong ginagawa mo ngayon? Ha!? Anong gina---"

"COULD YOU PLEASE SHUT THE FUCK UP AND STOP CUTTING OFF, I WAS TRYING TO EXPLAIN HERE, DAMN IT!" Sigaw 'ko, tinakpan 'ko ang mata 'ko to cry, hindi niya 'ko pinag sasalita she was cutting me off hindi ako makapag paliwanag at naiinis ako doon.

Bwesit!

"I know i was wrong for accepting this stupid freaking fucking plan, i made a mistake for this pero hindi 'ko 'to ginusto, i just agree for this plan is because of my sister, i receive a call for my mom pinapauwi niya 'ko dito for something, sa isip isip 'ko sana iba ang sasabihin niya na sana hindi for business ang kailangan niya, una pa lang nang sabihin niyang kailangan 'kong pangpaggap bilang asawa mo, tumanggi na ako, umurong lang ang dila 'ko nang malaman 'kong nacoma ang kapatid 'ko," humihikbi 'kong sambit nakatakip parin ang kamay 'ko sa mata 'ko feeling 'ko hindi 'ko sya kayang tignan ng deretso.

Naguguilty ako.

"Wala akong nagawa kong hindi tanggapin yon kahit labag sa 'kin... ngayon 'ko lang to nalaman." Doon 'ko na sya tinignan, deretso sa mata para makita niyang hindi lang sya ang nahihirapan, hindi lang sya ang nasasaktan, pareho kaming nag mamahal kaso sa komplikadong sitwasyon.

'Hindi kita pag-aari at masakit para sa 'kin yon,'

"Jimin, nawawala si rosé, hindi 'ko alam 'kong nasaan sya, ngayon 'ko lang rin nalaman na nawawala sya." Nanglulumo 'kong sambit. Hindi sya nag salita nakatingin lang sya sa 'kin at seryoso iyon.

Lahat nang nasa isip 'ko hindi 'ko magawang sabihin sa 'kanya, umuurong ang dila 'ko at ang tanging kaya 'ko lang sabihin ay ang katotohanan.

"Sino ka?" Ulit niya ulit.

"Chaeyoung, rosé's t-twin sister." Mahina kong sambit.

"You, ruin everything, nag mamahal ako sa ibang tao imbis na sa asawa 'ko 'to ginawa sa iba pa, and then now sasabihin mo sa 'kin nawala sya what the actually fuck" namamangha niyang sambit kahit pa natulo ang luha.

"Kasalanan ninyo 'to, mo, kasalana mo nang mama mo kayong lahat, ginawa niyo kong gago, tanga, bobo, tangina ano pa ba." Galit niyang sambit, natakpan 'ko ang bibig 'ko para pigilan ang pag hikbi pero kinapos ako nang hininga kaya mapalakas ang hikbi 'ko.

"Bakit ka umiiyak? Kasalanan mo naman 'to e, you don't have to cry, pinag laruan ninyo 'ko, tangina," nasabunutan niya ang buhok niya habang naiyak.

"Kakasabi ko palang na hindi ko 'to ginusto," mariin ang pag kakasabi ko. "Bakit ba, sa tuwing gumawa ako ng tama, mali ang lumalabas? Bakit ba lagi na lang ako ang nasisisi? Bakit na sa 'kin lagi ang sisi? Bakit sa 'kin binabato lahat? Bakit lagi na lang ako ang may kasalanan, i was trying 'to help pero bakit ako pa ang nagiging purwisyo." Mahinahon kong sambit kitang kita ko ang gulat sa mukha niya ngunit na wala rin iyon agad napalitan iyon ng galit at sakit.

"Sino bang dapat kong sisihin?" Galit niyang sambit, i bit my lower lip to stop my sob. I silently looked at him, every part of her face at tinignan 'ko wala akong iniwan.

Masakit sa 'kin sinasabi niya lahat na'to na dapat ako ang sisihin, naging sandalan 'ko na rin sya sa mga problema 'ko masaya ako kase nagagawa niya nang makisama sa iba, masaya ako dahil nagagawa niyang pagaanin ang loob 'ko pero lahat nang masasaya naming alala ay mawawala lang dahil sa isang pag kakamali.

"You choose to took rosé's place, hindi ninyo na lang sinabi sa 'kin lahat. Para akong tanga Chaeyoung, para akong tanga nang mamahal sa hindi 'ko kilala, minamahal kita at hindi ang asawa ko tangina," mariin niyang sambit at makailang beses pang nag mura.

"Sana maisip mong parehas lang tayong nahihirapan, parehas lang tayong napag laruan, parehas lang tayong nagamit, parehas lang tayong nasasaktan." Unti unting lumalakas ang boses 'ko, sana maintindihan niyang hindi lang sya kundi ako rin.

"Tangina wag kang mag solo, wag mong ibato sa 'kin ang sisi, hindi ako ang gumawa ng puking-inang planong 'to lagi na lang ako nasisi pagod na pagod na ako, pagod na akong masaktan, umiyak, maging mahina bigyan ninyo naman ako ng lakas hindi 'yong ito," mapakla kong sambit.

"Pagod na pagod na ako," doon na ako bumigay, napaupo ako at isiniil ko ang mukha 'ko between my legs.

"Ayaw ko na," mahina 'kong sambit. "Pagod na pagod na 'ko please naman wag naman ganito," mahina kong pamagmamakaawa.

"Wag ganito please," tumayo ako at tinakpan ang mata 'ko gamit ang braso, at tumakbo papuntang kwarto.

"Rosé?"

"Chae?"

Rinig 'kong tawag ni jennie at taehyung, hindi 'ko sila pinansin at basta nalang binuksan ang pintuan at pabagsak na sinarado iyon.

Agad akong pumunta sa mga damitan' ko at basta nalang inilagay sa maleta 'ko, last day nanamin bukas at hindi 'ko na yon maabutan daw na susuffocate ako dito. Mabilis 'kong kinuha ang phone 'ko at inilagay sa sling bag 'ko i grab my coat at isinuot iyon, matapos mag impake ay sinarado 'ko na iyon at itinayo 'ko iyon at huminga ng malalim.

Jin,jisoo,jungkook,lisa, jennie,Taehyung sila ang tumambat sa harapan 'ko nang buksan 'ko ang pintuan.

"May flight ako, kailangan ko nanag umalis," seryoso 'kong sambit, they looked down umiiwas ng tingin sila jin and taehyung.

"I know i fool you two oppa but i'm sorry for fooling you two hindi 'ko iyon ginusto but it's nice meeting you taehyung oppa and jin oppa, your the nice oppa i have ever meet." Mapakla akong ngumiti.

"Your going to leave me here?" Tanong ni lisa, i just nod yumakap sya sa 'kin isiniil 'ko ang mukha 'ko sa balikat niya at ganon rin sya.

"You will stay here for jungkook, sorry dahil hindi ako makakaattend sa weeding ninyo." Umiiyak kong sambit, umiling lang sya.

"Hihintayin kita," she sadly smile at me, i give him a peck on the cheek ganon rin kayla jisoo at jennie, i just give a hug for the boys.

"Alam 'ko na naganito ang magyayare e, hindi nga ako nag kamali," nanglulumong sambit ni jungkook, i shook my head kita 'kong naguguilty sya na tinago niya ang pag kakakilanlan niya sa 'kin i was thankful about it.

"No, don't blame yourself jungkook." Bumuntong-hininga na lang sya at tumango.

"Just inform us if nakauwi kana," malungkot na sambit ni jisoo unnie i nod at him and hug her tightly like this is a last time we will hug each other.

"I will,"

"Mag iingat ka," sambit niya, tumango ako at kumaway sa kanila.

"I don't think if i will come back, wag mo na kayong umasa," sambit 'ko, they shook theire head and hug me.

"You are fucking coming back chaeyoung," sambit ni jennie, hindi ako nag salita hindi ko iyong maipapangako dahil hindi 'ko alam 'kong makakabalik pa ba ako.

"I get going na," tumango lang sila sa'kin kaya nag patuloy na ako sa pag lalakad lumingon ako sa 'kanila jungkook is now hugging lisa who's crying hard malakas ang hikbi niya kaya naluha ako lalo they unnie's silently crying while looking at me.

"I will miss you all," i mouthed, they nod and mouthed it too. Nag patuloy na lang ako sa pag lalakad natakpan 'ko ang binig 'ko at mariing pumikit, mahigpit ang hawak 'ko sa hawakan ng maleta 'ko.

Lahat nang masasayang alala namin, pag sasama namin, mga kulitan namin, tampuhan, lahat yon mamimiss 'ko hindi 'ko alam 'kong saan 'ko mahahanap lahat nang yon, hindi 'ko alam kong ano nanag mangyayare sa 'kin ngayon wala na akong magagawa dahil nangyari 'to.

Sana kapag nakaalis ako maging maayos na ang lahat, sana maging masaya sya, sana kapag makabalik ako ay nakabalik na si rosé. Sys lang ang inspirasyon 'ko 'kong bakit ako tumatayo pero sya rin ang kahinaan 'ko.

"I hope you will be happy, that's my wish for my birthday." I sadly smile before getting into a car.

"Frustrated."
__

~°~°~°~°~°~°~
HEY NEW UPDATE HERE ^___^
THANK FOR SUPPORTING ME I LOVE YOU MAUH.