"L'amour n'a pas besoin d'être parfait, il a juste besoin d'être vrai."
__

CHAEYOUNG POV.
"Hindi ka rin makatulog?" Napalingon ako sa likuran ko nang mayroong nag salita, napabuntong-hininga nalang ako nang makitang si jimin iyon.

Napag desisyonan kong magtungo rito sa Balcony para mahimasmasan naman ako ng kaunti, hagat maaari ay ayaw ko na munang umiyak at mag drama para akong bata!

"Hmmm," tungon ko, napatikhim sya at syaka pumunta sa gawi ko, nakapamulsa ang dalawa niyang kamay habang deretso lang ang tingin sa kalangitan mapungay na ang mata ko dahil makailang ulit na rin akong nahikab nag sinungaling akong hindi pa makatulog pero ang totoo ay naantok na ako ayaw ko munang umalis dito dahil napaka sariwa ng hangin at nakakatulong iyon sa pakiramdam ko.

Napabuntong-hininga ako at inilagay nalang din ang aking kamay sa bulsa ko dahil medyo malamig dito pero pinipilit ko parin manatili dahil maganda ang kapaligiran.

"Pumasok kana sa loob at matulog, nalamig ngayon. You may catch a cold," saad niya sinulyapan ko lang sya at mapait na ngumiti muli akong napabuntong-hininga ngayon ay mas malalim na

"Kanina kapa buntong ng buntong hininga, may bumabagabag ba saiyo?" Muli ko syang sinulyapan pero nakatingin na sya sa akin kaya nag iwas na lang ako ng tingin.

"Matanong nga kita," hinarap ko sya seryoso ako dito dahil kaninang kanina ko pa iniisip ito nangunot ang noo niya dahil siguro seryoso ako sa itatanong ko.

"Ano iyon?"

"Gusto ko lang ng opinyon mo,"

"Ano nga?"

"Masama bang mag mahal o mag kagusto sa maling tao?" Tanong ko, natigilan sya sa sinabi ko halatang hindi niya inaasahan na itatanong ko iyon sa kanya dahil halata naman sa mukha niya iyon, katahimikan ang namuntawi sa aming dalawa mataim tim akong nakatitig sa kanya pero sya iyong deretso ang tingin sa akin napabuntong-hininga nalang ako at napakamot sa batok ko.

"W-wag mo nan--"

"Oo--"

Sabay naming sambit, napayuko nalang ako at tumikhim senenyasan ko syang ipag patuloy ang sasabihin.

"Naisip ko na rin iyan dati nang mag luko si seulgi, tanggap ko naman na ang nangyari hindi ko na iyon magagawa pang balikan iyon. Minsan naiisip mo na talagang bang masama ang mag mahal o mag kagusto sa maling tao? Oo hindi lang kase buong katawan mo ang masasaktan kong hindi ang puso! sa totoo lang ang puso ang unang nasasaktan keysa sa katawan o sa utak. Sya ang nakakaramdam, sya ang nasasaktan, sya ang unang nawawasak." Saad niya, dahan dahan akong napatingin sa kanya animoy bumagal ang takbo ng oras at mundo.

Ang pag huni ng ibon ay bumabagal sa aking pandinig ang pag hampas ng hangin sa mga damuhan ay mabagal din sa pandinig ko. Ganon na rin nang bigla syang tumingin sa akin at deretso akong tignan sa mata, biglang kumabog ang puso ko hindi ko man aminin, pilit ko man itanggi pero huli na...

"Destiny is playful sometimes you think you have seen the person you want to be with your life. Ano nga ba ang dapat at hindi? Ano nga ba ang tama at mali? Gaano ka man katalino sa paaralan pero pag dating sa pag ibig, natatanga ka, kunglang ang salitang tanga at bobo sa pag ibig, dahil sa pag-ibig hindi naman ang utak ang ginagamit..." hindi ko na sya pintapos pa, alam ko naman na iyon.

"Puso," muli akong napabuntong-hininga at tinignan ang kalangitan, napangiti ako nang makita ang mga bituin sa langin, ayaw kong mag drama nag aalangan akong marinig niya ang pag kabog ng puso ko.

"Teka nga, bakit mo ba naitanong?" Sambit niya nangunot ang noo ko at inirapan sya.

"Bawal bang mag tanong?" Bwelta ko.

"Hindi,"

"Hindi naman pala e, O'siya maiwan na kita nilalamig na ako dito." Paalam ko tinapik ko sya sa braso at tumango akmang aalis na sana ako nang marahan niyang hinawaka ang kamay ko napalingon ako sa kanya pero nakatalikod lang sya habang nakahawak parin ang kamay niya sa akin iyong isa ay nasa bulsa niya.

"Nag kamali ako nong una, i admit i didn't like you when we first meet ipinangako ko sa sarili ko na kamumuhian kita dahil nagawa mong paghiwalayin kami ni seulgi, pero nang mabalitaan ko na pumunta ka sa paris hindi ko alam ang gagawin ilan buwan ang itinagal mo doon pero nang dumating kay may nag bago." Doon niya na ako nilingon seryoso lang syang nakatitig sa akin. Hindi ko naman alam ang gagawin kinakabahan ako sa mga sinasabi niya ngayon mismo ikinukwento niya sa akin ang naging pagsasama nila ni Rosé.

"Noong dati you keep clinging on me but now you are not, Noong dati inaalam mo kong saan ako pupunta, pero ngayon ay hindi, you keep wearing a expose clothes but now you change. Sinabi ko naman sayo na tigilan mo na ang pag papanggap pero hindi e tinutuloy mo pa rin." Seryoso niyang sambit, nag baba ako ng tingin at marahan na kinabig ang kamay niya sa kamay ko.

"Sa tingin mo ano bang mapapala ko kapag ginawa ko ang dati? Kinamuhian mo ko dahil ginagawa ko iyon pero ngayon bakit parang kasalanan ko pa na mag bago ako. Alam mo kapag na realize ng isang tao ang ginagawa niya may posiblidad na mag bago ito gusto ko lang naman itama ang mali, gusto ko lang rin naman na mag bago na nang sagon ay hindi mo ko kamuhian." Napatawa ako nang may maisip ako.

"O baka naman gusto mong makita ang expose ang katawan ko," bigla akong sumeryoso ko sa isip ko pinagagalitan ko na si rosè dahil sa pananamit niya tuloy ako ang naiipit!

"Nag bago ako dahil sa iyo, ni katiting na tingin o sulyap ay hindi mo na gawa sa akin dati pinahahalagahan ko lang rin ang pagiging babae ko hangga't maaari ay kailangan kong mag bago e, kase kapag hindi ako nag bago paano ka, paano ka kapag nawala ka sa akin mas kakayanin ko pag masaktan nang paulit ulit keysa sa mawala ka sa tabi ko asawa mo ako you basically cheating me pero pinag bigyan ko kayo. Oo ginawa ko ang lahat malaman lang na mayroon pa kayong relasyon ng seulgi na iyon nakumpirma ko na mayroon kayong relasyon ginawa ko naman ang makakaya ko mapag hiwalay lang kayo pero matanong kita..." binitin ko ang sasabihin ko, deretso lang ang tingin niya sa akin seryoso ang mukha niya pero wala na akong pake doon!

"Nag hiwalay ba kayo?" Sambit ko, ilang segundo syang nanatili sa kinatatayuan niya habang nakatitig sa akin.

"Ang pagiging matahimik ay nangangahulugan lang iyon na hindi O di kaya Oo. Masakit para sa akin na nag sinungaling ka, nag punta ako ng paris para mahimas masan ganon na rin sa ihahandle kong company doon. Nang bumalik ako mas yelo kapa sa tunay na yelo, lumipas ang mga taon tumawag ang seulgi na iyon, at ayon nalaman ko na hindi pala kayo hiwalay pero hiwalay na kayo nang tumawag sya. Kaya pala ganon ka nalang kalasing dahil sa kanya." Sambit ko. Tahimik sya.

"M-mahal kita pero ganito moko tratuhin, wag mong hintayin na sumuko ako sayo jimin, kilala mo kong tao hindi ako basta basta na suko pero oras na mapagod ako ng tuluyan asahan mong balang araw pakakawalan kita." Nautal ako sa sinabi kong iyon ramdam ko ang panginginig ng boses ko napabuntong-hininga nalang ako at tinalikuran sya.

Napatigil ako nang marinig ko ang malalim na bungtong-hininga niya hindi niya na ako na kikita dahil na katalikod na sya sa akin.

"She didn't even realize she was crying." Nangunot ang noo ko nang sabihin niya iyon, agad kong hinawakan ang pisngi ko ganon nalang ang gulat ko nang makitang basa nga ang pisngi ko mabilis ko iyong pinunasan at bumuntong-hininga.

'Yeah i didn't even notice it,'

"Siguro panahon na sigurong mahalin ko naman sya." Naistatwa ako sa kinatatayuan ko animoy may pandikit ang sahig at hindi ako makagalaw sa pag kakadikit nito sa akin kumabog sa saya ang puso ko pero na ngingibabaw pa rin ang lungkot dahil kapag dumating ang araw na magising si rosé at makarecover hindi ko alam ang gagawin.

****

"ROSÉ!" Muntik na akong mawalan himatayin sa gulat nang biglang umalingangaw ang boses na iyon ni Lisa mabuti na rin at nahawakan ako ni jimin sa likuran dahil na rin sa mabilis na pag sunggab ng yakap sa akin ni lisa.

Nabalitaan namin na ang kabalikan na raw sila ayon kay jisoo unnie nagulat rin ako nang kwento ni jisoo unnie sa akin na mayroong nangyari sa kanila.

"Hyung!" Pag bati ni jungkook kay jimin agad silang nag yakap bumabit na rin ako kay jungkook.

"Tungkol saan ba tong pag uusapan natin?" Sambit ko. Nangunot ang noo ko nang makitang nag katingin muna sila bago bumuntong-hininga.

"We are planning to get married," sambit ni Lisa.

Natigilan ako sa sinabi niya nag sisink-in pa sa akin ang sinabi niya bago ako matauhan, agad akong napatayo at mabilis na tinakpan ang bibig ko.

'Inunahan niya akoooo! Hindi pa ako nag papakasal!'

"Mag papakasal na kayo?!" Sambit ko agad naman silang tumango na dalawa, nagulat ako nang hilahin ni jimin ang kamay dahilan para mapaupo ako sa kinauupuan ko kanina.

"Hindi na bago yan Rosé, jan naman hahatong iyang kaibigan mo dahil sa ginawa nila," seryosong sambit ni jimin, sinamaan ko sya ng tingin dahilan para tumikom sya.

Nagulat ako nang biglang ibinusal-sal ni jungkook iyong tinapay sa bibig ni jimin dahilan para matawa kaming dalawa ni lisa, sinamaan niya kami ng tingin kaya napatigil kami sunod niya naman na sinamaan ng tingin si jungkook na ngayon ay umirap na sa kanya.

"Ang dal dal kase ng bibig mo, marapat lamang na busal-salin ko yan ng pag kain para tumigil," sambit ni jungkook, muli kaming napatawa dalawa ni lisa.

"Tumahimik nga kayo!" Sabay kaming natahimik ni lisa nang sabay rin nila kaming sabihan ng ganon.

"Okay okay!" Sambit ko.

Habang kumakain ay nag uusap kami about the wedding maganda rin ang plano nila ayon sa napag usapan namin ay simple lang gusto ni lisa they want a simple wedding at napag desisyonan nila na sa Jeju nalang daw mas mauuna ang wedding ni jennie unnie at Taehyung oppa dalawang araw nalang ay ikakasal na sila ang balita ko ay nakapag pagawa na sya ng wedding gown at gown namin hindi ko nga alam doon kong bakit pa kami pinagawan ng wedding ang mas nakakatawa pa tanging kami lang at ang mga abay ang ginawan niyang Bridemaids si Jisoo unnie habang kay jin oppa naman ay man of honor iyon ang pinili ni taehyung oppa bukod sa iyon rin ang request ng dalawa.

Naunahan pa kaming dalawa ni jimin! Hmp!

"Wag kang mag alala unnie gagawin kitang bridemaids ko." Sambit ni Lisa ngumiti nalang ako sa kanya.

Nag kwentuhan mun kami, matapos kumain ay nag paalam na kaming aalis na kailangan ko pang dumaan sa Office ko dahil may gagawin pa ako doon.

"Get in," sambit ni jimin, tumango na lang ako sa kanya. Nang makapasok na sya sa kotse ay pinaharorot niya na iyon, sinabi ko sa kanyang sa company ako dadaan kaya tumango na lang sya, hindi kami nag salita tahimik ako ganon rin sya wala naman akong sasabihin sa kanya at mas mabuti na rin na tumahimik na lang rin ako.

Nang makapunta doon ay ako na mismo ang nag bukas ng pintuan ng sasakyan hinintay ko syang makababa.

"Hatid na kita," sambit niya umiling na lang ako.

"Wag na kaya ko naman e," saad ko tumango na lang rin sya, bumuntong-hininga ako pikit matang hinalikan ko sya sa pisngi.

It's just a peck but why my heart is not stopping for beating? Argh i most be insane!

Halatang nagulat sya sa ginagawa ko, naramdaman ko ang pag init ng pisngi ko kaya nahimas ko ang batok ko nag iwas rij sya ng tingin, kita ko rin ang pamumula ng pisngi niya ganon na rin sa tainga niya.

Napatakhim ako sa kahihiyan i manage to speak kahit na mauutal ako.

"S-sige alis na ako," paalam ko, tumango lang sya habang iniiwas ang tingin sa akin nang tumalikod ako ay palihim kong binatokan ang ulo ko sa kahihiyan.

'Bakit mo ba yon ginawa?'

Hindi ko rin alam, talagang hindi ko alam kong bakit ko iyon ginawa. Siguro na dala na rin sa emosyon ko! Sandali nga lang bakit emosyon, at sisihin ko pa ang emosyon ko kong bakit ko iyon na gawa, dahil sa kahihiyan ay tumakbo nalang ako papasok sa building, malapit lang ang office ko kaya nabilis akong nakapunta doon, agad kong sinara ang pinto at napasandal sa pintuan.

"AHHHHH!!"

Sigaw ko, agad kong inihagis ang sling bag ko sa sofa at nag tatalon dahil sa kilig.

Sandali! Bakit nga ba aki kinigili! Dapat ay nahihiya ako. Arghhh!

Napabuntong-hininga na lang ako, nagukat ako nang biglang may kumatok sa pintuan bahagya ko iyong binuksan iyong ulo mukha ko lang ang makikita.

Tumambad sa paningin ko si chaeng na ngayon ay halatang nag aalala.

"Mrs. Park, may nangyari po bang masama, narinig ko pong sumigaw kayo?" Nag aalala niyang sambit tumingin sa office ko.

Umiling ako dahilan para makahinga sya ng malalim.

"Ang akala ko ay may nangyari pong masaya sa inyo," nakangiti niyang sambit.

"Wala, walang nangyari," sambit ko tumango nalang sya habang may pag tataka sa mukha.

"Ang laki naman yata ng ngiti ninyo mrs. Park?" Sambit ni chaeng, umiling lang ako at sinabing wag na lang akong pansinina, tumango nalang sya at nag paalam.

Sinarado ko na ang pinto at pumunta sa upuan ko humuni ako ng kanta habang na nakangiti.

'Nababaliw na ako!'

****

THIRD PERSON POV.
Napasulyap sa orasan si Chaeyoung dahil kumulubog na ang araw napabuntong-hininga sya dahil sa pagod, hindi niya akalain na ganito karami ang ipagagawa sa kanya ng mama niya alas-diyes na nang gabi at hindi pa sya nakakauwi dahil sa tambakang papelis na kailangan pang gawin.

Napasandal sya sa likuran ng kanyang upuan at pinag krus ang dalawang braso napatingin sya sa labas, glass ang pader kaya kitang kita niya ang kabuaan ng labas tumayo sya doon at pinagmasdan ang paligid, maganda ang paligid bukod sa mailaw ito ay kita mo rin ang kabuuan, napatingila sya sa langit may lumilitaw na bituin doon kaya napangiti sya.

She remaind her grandmother who died in a car carsh, hindi man detelyado sa kanya lahat pero tuwing naalala niya ang sinabi nito tungkol sa bituin ay napapangiti sya.

"You are a child of the universe and they say the universe works in mysterioud ways. And about you darling there uis such a mysterious way."

Alalang alala niya pa iyon kung kayat nahahaloan ng kalungkutan ang nararamdaman niya, muli syang napabuntong-hininga napag desisyonan niya na umalis na tutal tapos na naman na sya sa papelis iuutos na lang niya iyon kay chaeng bukas na ipadala na sa mama niya. Inayos na niya ang mga papelis na kakailangananin niya at inilagay sa gilid ng table niya kinuha niya ang bag niya sa sofa at umalis doon.

Sariwa ang hangin ngayon maaliwalas ang paligid, nakakapagpagaan ito sa kanyang nararamdaman at napag desisyonan niyang mag lakad lakad habang maaga pa.

Agad umihip ang malamig na hangin dahilan para liparin ang buhok niya marami syang iniisip, problema bukod sa wala pa syang balita sa kondisyon ng kapatid niya naupo sya sa isang bench nasa dagat sya ng korea at magandang lugar iyon para makapag isip isip sya ng malaya.

"Bakit ka naandito?" Napabalikwas sya sa kinauupuan niya nang marinig niya ang pamilyar na iyon na boses.

Agad na palingon si Chaeyoung sa kanyang likuran at doon niya nga nakita si jimin na ngayon ay nakapamulsa ang dalawang kamay at nakatingin sa kanya.

'Kahit kailan talaga, hindi ito kakikitaan ng emosyon! Hmp!' Saad niya sa kanyang isipan,

Nag iwas sya ng tingin ay minumustra niya ang kanyang tabi na umupo sya doon, agad naman na umupo si Jimin sa tabi niya. Namayani ang katahimikan sa kanilang dalawa, walang ka tao tao sa lugar kaya kitang kita nilang dalawa ang kapaligiran.

"I'm planning to pick you up pero napag desisyonan ko punta muna dito dahil alam kong busy-busihan kalang, hindi ko naman inakala na naandito ka." Pag uuna sa usapan ni jimin naiilang sya sa katahimikan kaya sya na mismo ang pumutul nito.

"Anong busy-busuhan ka jan?" Asik ni Chaeyoung, inosenteng napatingin si Jimin sa kanya.

"Bakit? Hindi ba?" Sambit nito.

"Hindi ah!"

"Edi hindi." Sambit ni jimin, iniripan nalang niya ito at presenting umupo.

Out of the blue biglang nag tanong si chaeng sa kanya.

"Anong mararamdaman mo o gagawin mo kong may isang taong nag sinungaling sayo, this question is serious mr. Park kaya sagutin mo nang matino!" Banta ni Chaeyoung kanya jimin sya let out a small chuckle bago tumingin sa kapaligiran.

"Wala," sambit ni jimin na ikinagulat niya.

Gusto niyang malaman na kapag na laman nito na hindi sya si Rosé gusto niyang malaman kong anong mararamdaman ni jimin oras na malaman niyang hindi sya si Rosé.

"Bakit naman? Hindi ka ba magagalit o masasaktan manlang?" Tanong niya.

"I mean magaglit ako o masasaktan, sa sinagot kong wala. Wala naman na akong magagawa kase nag sinungaling na sya, at syaka alam ko naman na may valid reason sya kong bakit sya nag sinungaling." Kalmadong sambit ni jimin, napatango nalabg si Chaeyoung sa narinig.

Ngayon alam niya, pero hindi niya pa rin alam kong bakit hindi sya kontento sa sagot nito oras kase na mapamahal na si jimin sa kanya ay alam niyang hindi lang galit ang mararamdaman niya kong hindi Sakit.

"Love doesn't have to be perfect, it just needs to be true."
__

~°~°~°~°~°~
HI LUVX'S! SORRY NGAYON LANG AKO
NAKAPAG UPDATE, SOBRANG BUSY KO
AT SYAKA NAWAWALAN KAMI NG INTERNET DITO KAYA NGAYON NGAYON LANG RIN AKO NAKAPAG UPDATE SO HOPE YOU UNDERSTAND ME PASENSYA NA RIN SA WRONG GRAMMAR NAG MAMADALI KASE AKO BAKA KASE MAWALA ULIT KAMI NG WIFI SO IYON LANG ILOVEYOUUU ^__^
THANKS FOR SUPPORTING THIS BOOK! HOEP THIS BOOK TO REACH 1k IT WILL MEANS ALOT TO ME I LOVE YOUUU ^___^