"J'étais gêné de montrer mon visage après ce que j'ai fait à mon père."
__

CHAEYOUNG POV.
Hindi na kami nag katugunan na dalawa matapos mangyari iyon, eninjoy ko na lang ang panununod at hindi ko hinayaang mag pakalamon sa hiya.

Matapos manood ng fireworks ay bumalik na kami sa kotse niya, mabuti na lang ay malapit ang naparkingan niya kaya hindi magiging awkward samin ang hindi mag tugunan na dalawa, mabilis na ako pumasok sa kotse niya ako na mismo ang nag bukas ng pinto para hindi na sya ang mag bukas nito.

Naiilang pa rin ako sa kadahilanan na hindi ko pa rin alam kong bakit ko iyon nararamdaman, iba ang ipinararamdam niya sa akin nitong mga nag daang araw lagi syang naka tingin sa akin kaya napapaisip ako kong may dumi ba ako sa mukha, napabuntong-hininga na lang ako at sumandal sa sandalan ng upuan.

'This is making me crazy,'

Wala kaming imik na dalawa nang makarating sa bahay, bumaba na ako dahil parang kinakapos ako ng hininga doon sa kotse, huminga ako ng malalim at pumasok ulit sa kotse para kunin ang heels ko.

"Nasaan na ba kase yon?" I groan when i didn't see my heels, kanina pa ako halungkat ng halungkat kong saan saan pero hindi ko ito mahanap! Nang mawalan ng pasensya ay umalis ako sa kotse at na sapo ang noo at pumikit inilagay ko ang isa kong kamay sa baywang habang ang isa naman ay na sa noo.

"Matulog ka na, ako naman ang naglagay ng sapatos mo jan kaya ako na ang kukuha," napaayos ako ng tayo nang marinig ang boses ni jimin, tumango na lang ako at mabilis na pumasok sa bahay.

Dumeretso ako sa kusina para uminom ng tubig dahil parang nanuyot ang lalamuna ko sa hindi malaman na dahilan.

'Boses pa lang niya!'

Napabuntong-hininga ako at nag salin ng tubig sa baso mabilis ko iyon nilagok at inilagay sa lababo ayokong maabutan niya ako dito sa kusina kaya mabilis na akong pumunta sa hagdanan at mabilis rin na umakyat, nang maisarado ko na ang pintuan ay napasandal pa ako doon at napapikit.

'Ano bang ngyayari sa akin?'

Mariin kong pang ipinikit ang mata ko at walang ano ano'y binatukan ang sarili.

"Hindi dapat nangyayari sa iyo to Chaeyoung, jimin have a wife and that is your twins. Iyon lang kaligayahan ang kapatid mo wag mo nang kunin," pag papaalala ko sa sarili ko, tumango tango ako at mabilis na bumuntong-hininga, lay lay na ang balikat ko nang pumunta ako sa aparadoran ko walang ganang binuksan ko iyon at nag hanap ng pantulog.

Pagkatapos maligo dumeretso ako sa make overan ko at doon tinignan ang sarili. Hindi parin nag sisink in sa utak ko yong nangyare kanina, masyado akong nababaliw sa kanya at iyon ang ayaw ko makailang beses ko na ginawa ang lahat na wag mag papaapekto kay jimin pero heto ako ngayon, mas lalo lamang akong nababaliw sa kanya.

'Ayoko ng ganitong pakiramdam!'

Wala na akong magagawa pa dito kahit pilit ko pang itanggi ang nararamdaman ko, kahit na mag pakalayo-layo ako, kahit pa na iwasan ko sya, sya parin yata ang hahanapin ko, mahihirapan lang ako! sa totoo lang ako ang mas naapektohan dahil hindi ko akalain na mag kakaganito ako sa harapan ni jimin.

Ayaw ko naman sabihin na mahal ko na sya o gusto ko na sya, hindi pa malinaw yong nararamdaman ko sa kanya kaya mas mabuti na kumpirmahin ko ayaw kong pinangunguhan ako ng nararamdaman ko ito, hindi ko masasabi sa kanya na mahal ko na sya dahil ayokong umabot sa punto na kamuhian ako ng kapatid ko oras na sabihin ko iyon.

'Hindi magiging mahirap kay jimin na mahalin si Rosè, dapat nga masaya ako dahil hindi na tulad ng dati ang pag trato niya sa kapatid ko ayokong pinagtatabuyan sya o miski na sino! Pero... paano ako?'

Marahan akong humiga sa kama ko at doon ipinikit ang mata, tila nag flasback ang sinabi't ginawa niyang pag nakawa ng halik sa akin, litong lito na ako sa totoo lang! Hindi ito yong nararamdaman ko when i am around boys, kahit pa na crush ko sila iba ang nararamdaman ko kapag sya na ang nasa tabi ko, Oo inaamin ko na naiilang at nahihiya ako kapag katabi ko sya pero hindi ibig sabihin niyon ay ayaw ko syang kasama nararamdaman ko lang na hihiya ako sa kanya pero iba pa rin ang pakiramdam na naanjaan sya sa tabi mo at masaya ako doon.

The way she looked at me it's something special in it, hindi ko maintindihan kong bakit at kong ano ang gayuma ang pinakain niya sa akin o kung ano man iyon ni hindi ko ma tukoy hindi pa ako handa dito sa nararamdaman ko hindi ko alam kong ipag papatuloy ko pa ba ang pagpapaggap na biglang kapatid ko hindi pa man ako tumatagal sa pagpapaggap ganito na ako umasta.

'Hindi pa tumatagal ang pangpapaggap ko ano't bakit ko to nararamdaman?'

Nakakainis! Nakakabwesit! Nakakaasar! Nakakairita! Tangina!!

Ang dami kong gustong tanong! Ang dami kong tanong sa sarili ko na alam kong ako mismo ay hindi matukoy iyon, nalilito na ako at nabubuang! nang makaramdam ng antok ay pinabayaan ko na lang ang sarili kong mag pahinga at palayagin ang eksena na hinalikan niya ako sa beach.

****

"Rosè, your mom just call me while ago," bungad sa akin ni jimin habang nasa hapagkainan, niyaya niya akong mag breakfast nagulat pa ako nang nakahanda na ang pagkain pinabayaan ko nalang sya na asikasuhin ako kaya palihim akong napapangitiy

"Bakit? Anong kailangan niya? What did he say?" Sunod sunod kong tanong sa kanya, nakibit-balikat na lang sya at tinuloy ang pag kain.

"Your father wanted to meet you," nang sabihin niya iyon ay para akong nasakloban ng langit at lupa.

'Your father wanted to meet you,'

'Your father wanted to meet you,'

'Your father wanted to meet you,'

'Your father wanted to meet you,'

Nag echo sa pandinig ko ang mga katangang iyon.

'My father wanted to meet me?'

Gulat ako napatingin kay jimin na ngayon ay hindi man lang nag angat ng tingin sa akin, dumagundong sa kaba ang puso ko nag wawala ang sistema ko dahil doon, hindi ko inaasahan na gusto niya akong makita matapos ang ginawa ko?

"B-bakit raw?" Hindi ko maiwasan ang hindi mautal i'm trying to sound cool and not bother para hindi sya magduda.

"I don't know, ang sabi sa akin ng mom mo ay gusto ka daw niyang makita your mom just called you pero hindi mo daw sinasagot kaya ako ang tinawagan niya, i said your asleep kaya hindi mo sya nasagot kakarating palang ng dad mo galing Singapore kaya ikaw ang gusto niyang makita," doon na sya nag angat ng tingin matapos sabihin iyon.

Bigla akong nag baba ng tingin nang may marialize ko.

'Hindi nga pala ako si Rosè, paniguradong si Rosè ang tinutukoy na gustong makita ni Dad,'

I'm trying to urgent not to cry in front of him, baka sabihin niya ay nababaliw na ako kapag umiyak ako dito, i look a way ang wipe my tears, hindi dapat ganito ang nararamdaman ko, hindi dapat ganito!

'Gusto ko rin naman syang makita after those 16 years na hindi namin pag kikita hindi ko man lang nakita ang pag tanda niya, hindi rin niya nakita ang pag laki at nakakalungkot ako na kailangan ko parin mag panggap biglang kapatid ko,"

Gusto ko ay ako, i just want to be me i'm not Rosè, i'm Chaeyong hindi ko alam ang mararamdaman ko oras na makaharap ko na si dad isa lang ang masasabi ko.

'Hindi pa ako handa!'

Iyon lang ang pumasok sa isip ko, hindi pa ako handa na humarap sa kanya, makakayanan ko pa na hindi muna sya makita pero ngayon na makikita ko na sya para akong mababaliw, sana ay nag pakain na lang ako sa lupa hindi ko alam ang gagawin.

Bumuntong-hininga ako at nag angat ng tingin sa kanya kunot na ang noo niya nang mag angat ako ng tingin kita mapait akong ngumiti.

"Kung ayaw mong sya ma meet, i just call your mom na hi--" hindi ko na sya pinatapos pa sasa bihin niya, gusto ko rin makita si dad kaso may parte sa kaloob looban ko na naduduwag akong ma meet sya.

"H-hindi gusto ko syang makita," mapait akong ngumiti nanatili lang syang nakatingin sa akin napabuntong-hininga sya at tumango tango.

"Alright, mamaya ay mag handa kana pupunta tayo roon," nakangiti niyang sambit nawala pa ang mga mata niya kaya lumawak na ang pag kakangiti ko.

****

"Kaya mo to, haharap ka lang kay dad at titignan ka siguro ay kakamustahin ka niya at sasabihin mo na maayos naman ang kalagayan mo hindi naman big deal iyon kaya gawin muna, mabuti ka pa nga ay makikita mo si dad, si Rosè hindi, kaya maganda siguro na magpakabait ka," sabi ko sa sarili ko habang nakasara ang dalawa kong kamao.

Nakatayo ako ngayon dito sa salamin, naka lossen blouse ako na puti with wide-long pans na itim, nag coat na rin ako dahil malamig daw sa labas sabi ni jimin, brown ang ginamit kong coat abot hanggang tuhod ang haba ng coat ko kaya mabuti na iyon.

Itinali ko ang buhok ko at bumuntkng-hininga, muli akong ngumiti sa sarili ko at nag pakatatag mabilis kong pinatay ang ilaw sa kwarto ko at kinuha ang sling bag ko na binigay ni Rosè ito ang lagi kong ginagamit dahil para sa akin ay ito ang pinaka paborito kong bag na binigay niya.

Nang makalabas sa kwarto at muntik pa akong ma out of balance nang makita ko sya sa labas ng kwarto ko nakasandal sya sa pader habang nakasuksuk ang dalawang kamay sa bulsa niya, nakatingin sya sa akin kaya naiinis na hinapas ko ang braso niya.

"What the, para saan yon?" Reklamo niya, hinimas himas niya ang braso niya kaya napairap na lang ako.

"Bakit ba bigla bigla nalang kayong sumusulpot? mga tao dito laging nasulpot!" Naiinis na sambit ko, ngumiwi sya sa akin at hinimas muli ang braso niya.

"Mas mabuti nang may sumusulpot keysa naman sa wala!" Sarkastiko niyang sambit dahilan para tignan ko sya, nakataas na ang kilay ko at nakapamewang na pinanliitan ng mata.

"Wag kanang sumabat, mas mabuti na bumababa na tayo at baka nag hihintay na ang tatay ko," pasungit kong sambit, pinagcross ko ang dalawa kong braso at iniwan sya doon.

"Tsk," narinig ko ang bahagyang pag tatawa niya kaya nilingon ko sya, muli syang tumuwid sa pag kakatayo at sumeryoso.

"Tatawa tawa kapa jan," bulong ko iniwan ko na lang sya doon mabilis akong lumabas at pumunta sa kotse niya.

****

"Ms. Park, Ma'am Rosè is here," sambit ng katulong ni mama nang makababa kami sa kotse at pumasok sa bahay muli akong namangha. Dito ako mismo lumaki pero bata palang ako walang pinag bago ang bahay na ito maaliwas tignan at mapayapa manirahan.

Lahat nag sulok ay tinignan ko, ngayon ko lang napagtanto na ang dami palang memories namin ni Rosè dito.

Napatingin ako sa hagdan kong saan ay gumulong gulong kaming dalawa matapos syang madulas nahawakan niya ang damit ko kaya napasama ako sa pag gulong sa hagdanan, imbis na umiyak ay tumawa pa kami nagka pasa ako sa braso habang sya ay sa binti.

Napangiti ako sa memoryang iyon, daig pa namin ang baliw dahil imbis na umiyak ay tinawanan nalang namin ang sakit! Napadapo ang tingin ko sa kusina kong saan ay palihim kaming kumuha ng pag kain doon gabi gabi kapag tulog na ang mga tao, sya ang may pakana nyon dahil sya ang laging nagugutom pero mas matakaw pa akong kumain sa kanya.

Napatingin ako sa corridor namin, doon ay lagi kaming nag tatago tagoan kasama si dad muli kaming nadapa jaan sya mismo ang nakahila sa akin dahil nasalikod ko sya, nang mahila niya ako ay sya namang lagutok ng paa ko dahilan para mamilipit ako sasakit, hindi ako umiyak nyon sya mismo ang umiyak sinisisi niya pa ang sarili niya dahil nahila niya ako pero hindi naman ako nagalit alam ko naman na hindi niya iyon sinasadya she's clumys after all.

Muli akong napangiti at bumuntong-hininga, nagitla ako nang may humawak sa kamay ko dahilan para mapatingin ako roon at mag angat ng tingin sa kanya.

"Napupunit na ang mukha mo kakangiti jan," doon sya tumingin sa akin nakangiti sya kaya napangiti na lang ako.

"Rosè?" Naistatwa ako sa kinatatayuan ko nang marinig ang malalim ngunit masigla niyang boses, kinakapos ako nang hininga kaya hindi ko magawang lingonin sya.

Nakita ko ang marahan na pag pisil ni jimin sa kamay ko napaangat ako ng tingin sa kanya matamis syang ngumiti sa akin dahilan para gumaan ang pakiramdam ko, alam niya ang relasyon sa pagitan namin ni papa hindi ko malilimutan ang pag tilapun niya matapos mabangga ng kotse.

"Mr. Park is good to see you again," bati ni jimin nabitawan niya ang kamay ko at lumapit kay dad nanatili akong nakatalikod.

"You too son, it's good to see you," bati pabalik ni papa, huminga ako ng malalim bago lumingon sa kanila.

"Gumwapo ka lalo?" Panukso niya, napangiti ako ng palihim.

'Hanggang ngayon ay hindi pa rin sya nag babago,'

Napawi ang ngiti ko nang makitang may tungkod sya sa kaliwa niyang kamay, nakabinda ang kaliwa niyang paa at marahan itong nakaangat, napabuntong-hininga ako at nag baba ng tingin.

Pilit kong iwinawaksi ang memoryang hindi ko malilimutan sa nakaraan pilit kong pinipigilan ang sarili kong wag umiyak ngunit pumatak na ang luha ko kaya nag iwas ako ng tingin at doon pinunasan ang luha ko.

"Ganon talaga, alagang Rosè eh," hindi ko maiwasan ang hindi mapangit nag iiba ang mood ko o nararamdaman ko kapag naririnig ko ang boses niya bumuntong-hininga ako at nag angat ng tingin sa kanila, nakatingin na sa akin si Dad same with jimin.

"Hindi mo ba ako bibigyan ng yakap...anak?" Nang sabihin niya iyon ay hindi ko na mapigilan ang hindi maluha, nag baba ako ng tingin at marahan na lumapit kay dad.

Nakangiti na sya nang makalapit ako pinahawak niya ang tungkod niya kay jimin at pinagbuksan ako ng braso.

Marahan akong lumapit ulit para mayakap sya, pumulopot ang kamay niya sa likod ko, naramdaman ko ang pag mamahal doon namimiss ko ang ganitong yakap pinigilan ko ang luha ko pero agad din itong kumawala kaya nang kumalas sya sa pagkakayakap sa akin ay pinunasan ko na ang luha ko.

"I miss you," matamis ang pag kakaingiti niya nang sabihin iyon, ngumiti nalang rin ako at tumango tango.

"I miss you too...dad," nang sabihin ko iyon ay marahan niyang hinawakan ang batok ko at marahan na inilapit sa kanya, doon ko naramdaman ang labi niya sa noo ko, napapikit ako dahil talagang namiss ko sya nangulila ako kay papa dahil hindi ko maiwasan na hindi mag alala kong okay lang ba sya nakakain ba sya gumaling naba ang mga sugat niya ni miski sa tanong ko noong bata pa ako ay hindi ko masagot sagot.

'Ngayon ko lang yata na laman na hindi ka papala okay pa,'

"Rosè," napunasan ko ang luha ko nang marinig ko si mom, papalapit na sya sa amin kaya peke akong ngumiti, deretso lang ang tingin niya sa akin may ag babanta sa mga tingin niya kaya nag baba nalang ako ng tingin.

"Nakahanda na ang pagkain, mabuti pa ay kumain na muna tayo nang sa ganon ay doon tayo makapag usap," nang sabihin niya iyon ay nakatingin sya sa akin nasa tabi sya ni Dad, tumango nalang si Dad at kinuha ang tungkod kay jimin, inalalayan sya ni mom sa pag lakad gusto ko pa sanang tumulong kaso hinawakan na ni jimin ang kamay ko.

Wala na akong nagawa kong hindi ang magpahila sa kanya, nang makapunta sa hapagkainan ay inalalayan niya ako hinila niya ang upuan at doon ako umupo kita ko ang hiya sa kanya kaya napangiti na lang ako.

Nag simula kaming kumain, nag kwento si papa kong anong karahanasan niya sa singapore doon ko na laman na doon pala pinagamot ni mom dahil maganda daw kong doon muna sya mag pagamot sa mapalad naman dahil bumuti ang lagay ni dad.

Tipid ako kong mag salita tanging si jimin lang ang nag kwekwento at alam kong alam niya kong gaano ako nahihiya na humarap dito kaya sya muna ang sumasalo.

"Rosè, you been quiet may bumabagabang ba sa iyo?" Nagitla ako nang tanongin ako ni dad nag angat ako ng tingin, hindi kay papa sumalubong ang tingin ko kong hindi sa nag babantang tingin mom.

Seryoso itong nakatingin sa akin kaya nag iwas na ako ng tingi sa kanya, matalim ang tingin niya animoy ako'y natutusok doon ngumiti ako kay dad.

"Ganito ho lang ako dad," sambit ko. Tumango tango nalang sya at nag patuloy sa pag kain, umalingangaw ang tunog ng telepuno na iyon napatingin ako ako jimin nangunot ang noo niya nang makuha niya sa bulsa ng coat niya yong cellphone niya tumingin sya sa akin animoy kong pagbibigyan ko ba sya na kausapin mo na iyan.

Tumango na lang ako sa kanya. "Sorry, i have to talk to my client excuses me," sambit ni jimin, sumenyas lang si dad sa kanya na pwede niya na iyon sagutin.

Muling nag hari ang katahimikan sa pagitan naming tatlo, ramdam ko ang tensyo kaya nag angat na ako ng tingin upang masalubog ang nakakatusok na tingin ni mama.

"I remember your twins, Chaeyoung," nang sabihin niya iyon ay kumabog sa kaba ang puso nang sambitin niya ang pangalan ko.

"Mahinhin ang batang iyon, mabait, masunurin, nag tatampo nga ako nang hindi man lang sya nag paalam sa akin na aalis muna sya sandali she went to Australia just to meet your aunt sarah pero hindi na sya bumalik, i wait for him to visit me on the hospital pero ang sabi ng mom mo ay siguro hindi pa sya handa para makita ako, pero kahit pa ganon iyon ay wanted to meet him, i miss your twins," nakangiti niyang sambit.

Kinakapos ako ng hininga dahil sa sinabi niya, tumutulo na ang luha ko nang tignan ko si mom.

'Buong akala ko ay kinamumuhian ako ni dad, iyong sinabi sa akin na hindi niya ako gustong makita dahil sa ginawa ko bakit mo ba to ginagawa?'

Nang tumawag ako dito nasa Australia na ako i'm 11 years old non pinalampas ko ang pagpapalayas niya sa akin dahil alam kong kasalanan ko ang ngyari pero nag sinungaling sya na hindi na ako kayang makausap o makita manlang ni papa dahil galit ito sa akin, nag mukmuk ako sa kwarto ko hindi ko alam ang gagawin ni hindi ko magawang kumain dahil iniisip ko na hindi na ako gusto o mapapatawad ni dad sa nagawa ko.

Matalim na ang tingin ko kay mom kaya sya na mismo ang nag iwas ng tingin, hindi na kikita ni papa ang mga luha ko at matalim kong tingin dahil focus sya sa pag kain niya.

"Ni hindi ko man lang sya naabutan, walang araw na iniisip ko sya kong nakakain ba sya sa tamang oras, hinintay ko ang batang iyon hanggang sa mag decided ang mom mo na ipagamot ako sa singapore para mabilis akong gumaling, pero ito ako ngayon hanggang ngayon ay tinatanong ko parin kong babalik ang kapatid mong iyon,"

Tuloy tuloy ang agos ng luha ko hanggang sa hindi ko na makayanan, tumayo ako dahilan para mag angat sila ng tingin sa akin.

"P-pupwede ho bang pumunta muna sa kwarto namin ni...chaeyoung?" Sambit ko napapahikbi ako at kinakapos ako ng hininga.

"Bakit? Bakit ka umiiyak?" Tanong ni dad, nag iwas ako ng tingin at pununasan ang luha ko.

"Siguro ay naging emosyonal lang ako," sambit ko nginitian ko si dad, tumango na lang sya.

"Sige siguro ay pagod ka na rin," sambit niya nag babadya nang tumulo ang luha ko kaya pumunta na ako sa taas ng bahay at tinaham doon ang pasilyo, walang pinag bago dito at iyon ang nagustohan ko,

Tumigil ako sa pinakahuling kwarto ito ang kwarto naming dalawa ni Rosè, nangingimig na ang kamay ko nang pihitin ko pabukas ang pinto, bumungad sa akin ang kwarto naming dalawa, nasa kanan ang sa kanya habang nasa kaliwa ang nasa akin pink ang pader nyon dahil paborito niya ang pink pinag bigyan ko ang gusto niya na pink ang pader dahil ang poborito kong kulay ay asul.

Pinagmasdan ko ang paligid, nag lakad ako sa closet namin na dalawa nang buksan ko iyon ay mas lalo lamang akong naiyak nang makita ang mga damit namin doon. Kinuha ko ang isa sa mga paborito kong damit, dress iyon na maliit inilagay ko iyon sa tapat ko ay inikot ito, tuloy lang sa pagdaloy ng luha hanggang sa mapaupo ako at mapahagogol.

'Hindi ko na kaya,'

Iyon lang ang nasagi sa utak ko, hindi ko na kaya hindi ko alam ang gagawin ko masyado na akong pinanghihinaan ng loob hindi ko na makontrol yong emosyon ko masyado akong epektado sa mga ngyayari.

Nanghihina akong nag lakad sa kama ni Rosè, hinimas himas ko iyon hanggang sa maisipan kong humiga doon. Humikbi ako habang isinisiil ang mukha sa unan niya, amoy na amoy ko ang pabango niya doon, bata palang kami ay mahilig na sa pabango si Rosè kaya napapangiti ako kahit manlang dito ay may maamoy manlang ako

Nakatulogan ko ang pagiyak, mabigat ang pakiramdam ko kailanman ay hindi na iyon mababawasan.

Marahan na tapik ang maramdaman ko kaya napaunat ako at marahan na iminulat ang mga mata, ramdam ko ang paniningkit ng mata ko at nasisiguro akong namamaga iyon, mukha ni jimin ang bumungad sa akin nakaramdam ako ng gaan sa loob siguro ay kapag naandito sya ay gumiginhawa ang pakiramdam ko, muling kumawala ang luha sa mata ko nang maalala ang mga sinabi ni dad.

Isiniil ko ang ulo ko sa unan at doon muling mapaiyak, nasasaktan na ako at ayaw ko ng ganitong pakiramdam kahit naman na sinong tao ay ayaw masaktan pero hindi nila alam ang kalagayan na mayroon ako, ginamit ako ng mom ko nag panggap ako bilang kapatid ko nanacomatose hindi ko na alam kong saan pa ilalagay ang sakit nanararamdam ko kung paulit ulit lang naman.

"Are you okay? Why are you crying?" Tanong niya nahimigan ko sa boses niya ang pag alala, bumuntong-hininga lang ako naantok pa ako kaya ipinikit ko na lang ang mata ko, wala na akong pakialam kong anong isipin niya marahan akong tumabi at hinala ang kamay niya dahilan para mapaupo sya.

Iminulat ko ang mata ko at nakita ko ang gulat sa mukha niya marahan akong lumapit sa kanya at niyakap ang baywang niya isiniil ko ang mukha ko sa dibdib niya hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kanya hanggang sa paiyak na lang ako nang walang tigil.

"W-wag mo akong iiwan," humihikbi kong sambit wala na talaga kong paki dahil alam ko kailangan ko ng yakap ngayon.

"H-hindi ko kayang mag isa, ikaw na lang ang kailangan ko ngayon," umiiyak kong sambit.

"Hindi kiya iiwan, pangako," sambit niya mas lalo ko pang isiniil ang mukha ko naramdam ko ang kamay niya sa likod ko at tinapik tapik iyon.

"H-hindi ko na alam ang gagawin ko, masyado na akong nahihirapan ngayon hindi ko na kaya, ang hirap," muntik pa akong mapiyok sa sinabi kong iyon totoo ang sinabi ko nahihirapan na ako!

"Naandito lang ako," sambit niya, dahilan para makahinga ako ng maluwag, basa na ang damit niya pero hindi ko na iyon alintana. Nanatili kaming ganon hanggang sa makatulog na lang ako hindi ko rin inaasahan ang sasabihin niya bago ako makatulog.

"Asawa kita kaya hindi kita iiwan, mahirap para sa akin na makita kitang nag kakaganyan," naramdam ko ang pag halik niya sa noo ko kahit ganon ay mapait ako napangiti at nakatulog nang maginhawa.

"I was embarrassed to show my face after what I did to my dad."
__

~°~°~°~°~°~
New update here, so hope you like this, sorry kong merong gramatic erros jan nag mamadali kase si ate kaya ganyan, baka sa susunod ay hindi muna ako makapag update dahil mag sisimula na ang online class namin kaya maging busy din ako, pero sisikapin ko parin na mag update kahit paano sana maintindihan niyo iloveyou Luvx's ^__^