Właśnie wylądowaliśmy w Anglii, znowu wspomnienia we mnie uderzyły. Ale teraz rozumiem, że jest to bardziej pozytywne niż ostatnio, po prostu czuję, że zrobiłam to, czego tata nie zdążył zrobić za życia...

Teraz jedyne czego chcę jest to, żeby pójść na jakąś tanią terapię i zapomnieć o mojej relacji z Nate'm, bo przez to mam wrażenie, że wszystko co złe się w jej trakcie stało, stało się z mojej winy. Teraz muszę skupić się na sobie... muszę odnaleźć więcej artefaktów, które próbował znaleźć tata. Teraz to jest moim priorytetem i tak ma pozostać. Muszę teraz odpuścić sobie jakiekolwiek relacje, które mają być czymś więcej niż tylko przyjaźnią. To dla mnie za dużo.

Tylko ciekawe kiedy to "za dużo" już nie będzie stanowiło dla mnie żadnej bariery...