Ylesha POV

3 years past

"Where's the papers? Diba sabi ko, bago mag 5:00 pm ay nandito na sa office ko?" Inis 'kong sigaw sa mga employees ko.

"Sorry po Ms. Fuentes... Natapunan po ng kape yung mga papel." Pagpapaliwanag ng isang employee 'kong babae.

"What!?" Hindi makapaniwalang sigaw ko. Hinawakan kk yung sintido ko at pinilit na kumalma.

"I need it now! Kapag babagkas itong kompanya sino ang swesweldo sa inyo!?" Inis 'kong bulyaw. Yumuko lang naman sila kaya padabog akong umupo sa swivel chair.

Nag isip ako ng paraan kung papaano ko makukuha ulit ng papers. Sinaman ko sila ng tingin at saka umayos ng upo. Nilagay ko sa mesa yung kamay ko at ginalaw habang nag iisip.

"Pagtulongan niyo yan. Dapat Tapos na bago nag 9 ng gabi. Walang gana 'kong saad at tumayo.

Kinuha ko yung blazer ko na nakasabit at sinuot yun. Huminto ako sa harapan nila at dinuro sila.

" ihatid niyo ang mga papel sa bahay. Kung Hindi... Lahat kayo ay wala nang trabaho." Inis 'kong bulyaw. Napa tingin ako sa pinto ng bigla yun bumukas.

Tinaasan ko ng kilay ang babaeng empledayo ko na gulat na gulat ng makita ako.

"Ma'am... Anong nangyayari?"
tanong niya.

"Ahh... Nag lalaro kami ng tombang preso. Sali ka?" Sarcastic 'kong tanong.

"Ahh... Pwede po sumali?" Nahihiya niya pang saad.

"Kung tadyakan kita diyan, Alis!" Sigaw ko. Kaya nag mamadali naman siyang umalis. Lumabas na rin ako pagkatapos nun at umuwi sa bahay.

Pag dating ko si Dad nasa office niya dito sa bahay. Naka tutok lang siya sa computer. Wala namang gagawin si Dad dito. Ako na ang namamahala kompanya niya.

Nag tungo ako sa Office niya. Sumilip ako sa pinto at natapos na niya ata yung tinatype niya sa computer kaya naka tulog siya.
Dahan-dahan akong lumapit kay Dad at tinignan siya. Ang himbing niyang matulog. Wala na siyang pinoproblema kasi buhay ako. Kamusta na rin kaya ang Daddy ni Nikki? Ilang years kaming hindi nagkausap simula nung naka labas ako sa hospital.

Lumabas na rin ako pagkatapos ko siyang tignan. Hindi na ako kumain at natulog na lang sa kwarto ko. Hihintayin ko yung mga employees na dadating.

Binuksan ko muna yung laptop ko at nakita 'kong nag cha-chat sila Denny at Emily sa Group chat namin. Si Emily ay okay na...  Pinalaya na niya si Archer. Na realize niya raw na... Hindi siya sasaya kung hahabolin niya pa si Archer. Na balitaan ko na nga lang na nililigawan ni Denny si Emily. May kutob nga ako na sila talaga yung para sa isa't-isa.

Bby ni Emily:
Uyy nandito pala si Ylesha!

Bby ni Denny:
Uyy Ylesha, kamusta kana?

Napa ngiwi ako sa mga nickname nila. Sana all na lang talaga sa kanila... Nag papa inggit ata.

Ylesha:
Sa totoo lang, guys... Nag
papa-inggit ba kayo?

Bby ni Denny:

Medyo... Hehehe

Bby ni Emily:
Kung maiinggit ka lang naman samin.

Ylesha:
Tsk. Ano 'ba ginagawa niyo ngayon?

Bby ni Denny:
Ito... Nasa bahay. Walang magawa dahil umalis na naman sila mom.

Bby ni Emily:
Kami nasa farm. Ikaw 'ba Ylesha? Kamusta ka na? 3 years tayong hindi nagkikita. Okay ka na 'ba?

Ylesha:
Oo. Okay naman... Inaalagaan ko yung sarili ko para hindi ako magkasakit.

Bby ni Denny:
Ang swerte mo kay Nikki.
Binigay niya yung puso niya sayo.

Ylesha:
Oo nga. Kung hindi lang niya binigay sa 'kin yung
Puso niya, Edi sana ay buhay siya.

Bby ni Denny:
Kaya nga... Siya nga pala...
Matutuloy pa ba yung kasal
Niyo ni Harvey?

Ylesha:
I don't know.
Malay ko kay Dad.

Bby ni Emily:
Kung ako sayo Ylesha huwag kang magpakasal sa kanya.

Bby ni Denny:
Why!? I shipped them! Tapos ikaw hindi? Nanliligaw ka 'ba talaga?

Bby ni Emily:
Hindi siya gusto ni Ylesha.
Mas gusto niya si Nikki!

Bby ni Denny:
So, ganun? okay sige.

Bby ni Denny set her own nickname to Emily

Emily:
Hindi na kita sasagotin!

At nag away na nga si Emily at Denny.Nag offline na si Emily pagkatapos nung last chat niya sa GC. Umiling-iling naman ako habang sinasara yung laptop ko.

Dumating na rin yung mga ilang employees ko habang dala-dala yung mga papers ko. Mabuti naman at nagawa nila. Mabuti pa pala na sila yung gumawa ng trabaho ko. Kung ako lang talaga ay ipatatanggal ko na sila sa kompanya pero sasama ang loob ni Dad kaya hindi ko na lang itutuloy.

Natulog na ako at may pupuntahan ako bukas. Magkikita raw kami ni Harvey. Meron atang sasabihin. Importante siguro. Pero kung hindi naman ay aalis na ako.

Umaga na at nakapag handa na ako. Kumain muna ako bago umalis. Si Dad na raw muna ay bahala sa kompanya. Medyo na stress ako duh sa mga empleyado niya. Ba'ka kung nandun ako ano pa ma gawa ko.

Umalis ako at nag tungo sa restaurant. Pumasok ako at nakita ko si Harvey na nag hihintay sa dulo. Nilapitan ko siya at umupo sa harapan niya.

"Ano yun Harvey?" Walang gana 'kong sagot.

Huminga siya ng malalim. "Hindi na matutuloy ang kasal." Saad niya kaya napa ngiti ako ng malawak.

"Talaga!?" Hindi makapaniwalang tanong pa balik.

"Yes... Diba, yan naman ang gusto mo?" Walang gana niyang sagot. Parang may kung anong kumurot sa puso ko. B-bakit ako nasasaktan? Diba, dapat akong matuwa?

"Pinapalaya na kita... Na isip ko na, masasakal ka lang sa 'kin..." Pagpapatuloy niya. Hahawakan ko siya sana pero yumuko naman siya at nakita 'kong may tumutulo sa mga mata niyang luha.

"Sorry Harvey I cannot love you."

"It's okay... Kasalanan ko naman. Nung minahal mo ako hindi kita minahal. Pero nung may iba kang minamahal ay dun kita minahal."

Yumuko din ako. Na realize na niya kung gaano ka sakit yung umasa sa wala. Yung hindi ka pinapansin sa buong buhay mo.

"I'm okay if we're just friends.
Kahit na wala na siya, Mahal mo pa din si Nikki."

"Pinapalaya na kita. Kahit ang sakit."

3 weeks ng nakakalipas at wala akong natanggap na text or tawag kay Harvey. Pinalaya na niya talaga ako... Pero, okay na yun. SI Dad ay hindi niya matanggap. Pero sa huli ay wala na siyang na gawa. Mabuti naman at tinaggap niya yung decision ni Harvey. Okay lang kaya kay Tito? Ba 'ka kung ano ng mangyari sa kanya.

Inangat ko yung ulo ko ng may pumasok. Secretary ko yun na may dalang mga folders. Kinuha ko yun sa kanya at binuksan yung mga folders.

"Yan yung mga resume ng mga taong aaply dito sa kompanya. Pumili ka na lang po diyan." Saad niya kaya tumango ako at lumabas naman siya.

Nilagay ko lang yun sa tabi at sinandal yung likod ko sa swivel chair. Pumikit ako habang iniisip si Nikki. Hindi ko lubos ma isip na yun na ang huli 'kong yakap.
Natatawa na lang ako habang iniisip yung mangyayari sa 'kin kapag mamamatay ako. Lahat ng inisip ko ay walang silbe.

Napa tingin ako sa phone ko ng biglang mag vibrate. May unknown number na lumalabas sa screen kaya sinagot ko ka agad

"Who is this?"

"It's Diesil. Kamusta kana?"

"Wee?" Hindi maka paniwalang saad. Paano niya na kuha number ko? Nag palit ako ulit ng sim!

"Saan mo na kuha number ko?" Tanong ko. Tumawa naman siya sa kabilang linya.

"Hulaan mo." Mapang-asar niyang sagot. Na milog yung mata ko at suminghap.

"Don't tell me nandito kana sa Pilipinas!?" Hindi makapaniwala 'kong tanong.

"Yup. Nandito na ako. I'm back for sure..." Saad niya kaya na tuwa ako.

Nung umalis kasi siya ay parang mamamatay na siya. Nandiyan naman ako para supportahan siya kaya napag decision niya na umibang bansa. Hindi na niya raw kasi alam ang gagawin kay Jane. Ayaw sa kanya ni Jane... Pero na raramdaman 'kong gusto siya talaga ni Jane.

"Mabuti at naka recover ka. Huwag mo ng isipin si Jane. Madami diyang babae." Ani ko.

"I hope naka move on na talaga ako." Sagot niya.

Nag paalam na siya ka agad sa akin kasi e susurprise niya pa daw yung A3. Mas na una talaga ako kesa sa mga kaibigan niya.
Malapit na ngang mawasak yung pagkakaibigan nila ng dahil kay Jane. Mabuti at nilayo muna si Diesil kaya hindi na natuloy. siguro naman ay magka-ayos na sila Diesil at Archer.

(Play the background music Stay by Darryl Ong)

Maaga akong umalis sa kompanya at bumili ng flowers. It's Nikki's birthday today. Kaya kailangan ko siyang dalawin. Araw-araw ko naman siyang dinadalaw pero iba yung ngayon kasi especial yung araw na 'to.

Napa hinto ako sa pag lakad ng makita si Dad sa puntod ni Nikki. May sinasabi siya kaya nag tago ako malapit sa puno para mas ma rinig ko yung sinasabi niya.

"I'm sorry Nikki. Hindi ko maibibigay yung sulat kay Ylesha. Sapat na yung umiyak siya dahil na wala ka. Ngayon na ayos na ang buhay niya ay itatapon ko na yung sulat. Diba ayaw mo rin siyang makitang umiiyak?"

Napa kunot ako ng noo habang nakikinig sa sinabi ni Dad. Anong sulat? May binigay siya kay Dad? Bakit hindi ko alam 'to!?

Lumabas ako sa pinag tataguan ko. Lumapit ako kay Dad at nilapag sa puntod ni Nikki yung dala 'kong bulaklak.

"Anong Sulat Dad? Care to share?" Saad ko kaya na gulat siya ng makita ako. Hinawakan niya ako sa kamay at umiyak. Mas na iyak ako sa narinig ko.

All the time ay nag lilihim si Dad sa 'kin. Akala ko iniwan niya na lang ako ng basta-basta.

"I'm sorry, princess... Gusto ko lang naman na... Huwag kang umiyak. This is for you."

Umiling ako. "No... Give me the note. This is my body my life. Alam ko kung ano ang ginagawa ko! Hindi na ako bata na hindi kayang mabuhay." Saad ko sabay pinunasan yung mga luha ko.

Walang choice si Dad. Kinuha niya yung papel sa bulsa ng pantalon niya at dahan-dahan na binigay sa 'kin. Nag aalinlangan
'Kong kinuha yung papel. Hindi ako handa sa mababasa ko. Pero pinilit ko pa rin ang sarili na maging matatag at huwag umiyak sa ma babasa. Sa wakas ay na buksan ko na. Binasa ko yun ka agad at hindi ko napigilan na umiyak.

Dear, My princess  
                          
 

                  It's September 27. Your birthday. Nandito ako sa labas ng emergency room habang ikaw ay nasa loob. Sumulat ako dahil gusto ko lang malaman mo na hindi ako masamang tao. Nakapag decision ako na sumulat at magpa alam. Dahil hindi mo na ako makakausap pag gising mo. Na iiyak ako habang sinusulat 'to. Kung alam mo lang kung gaano kita ka mahal... Pati buhay ko ibibigay ko sayo. Huwag ka sanang magagalit. Ibibigay ko sayo 'tong puso ko. Ikaw ang iniisip ko kaya huwag ka nang umiyak. Ibibigay ko 'tong puso ko  kaya alagaan mo ng mabuti. Hindi naman ako mawawala. Yung kaluluwa ko lang pero yung puso ko nasa sayo pa rin.

I love you, don't be sad... Nandiyan yung Daddy mo at mabubuhay ka ng matagal. Hindi ako masamang tao. Ibibigay ko nga sayo yung puso Ko. Maaabot rin yung mga pangarap mo. Kaya... Love your self for now. Malay mo sa kabilang buhay ay magkikita tayo ulit. Ang Diyos na ang bahala sa akin.

Loving your,
Nikki      

Habang binabasa ko yun ay madaming luha ang lumalabas sa mata ko. Sinabi ko lang naman na masama siyang tao dahil gangster siya pero Hindi ko siya kinamumuhian.

Napa luhod ako sa sakit na na raramdaman ko. Yung sakit na matagal ko nang iniinda.

Anong pumasok sa isip niya at pinatunayan niya talaga na hindi siya masamang tao. Hindi naman yun ang tanging paraan! Gusto ko siyang makita! Gusto ko siyang murahin sa ginawa niya. Ako yung dapat mamatay! Hindi siya! Bakit ang unfair niya!? Iniwan niya ako dito! I want Nikki to stay by my side.

"Cry all you want, princess..." Saad niya at niyakap ako.

"I love you, Don't  worry... I'll promise that will be together in another life."