LIAM's POV

Binuksan ko ang pinto. "Liam? Umuwi na ba sila?" Tanong nito

"Nasa labas sila, kumakain. Nauna na ako dito para may kasama ka."

"Kailan ang labas ko dito sa nakakabagot na kwarto?"

"Bukas."

"Bakit mo pa kase dinala ang mga yun dito, nakalabas na sana ako kahapon pa nang bumaba ang temperatura ko. Mga boss ang mga yun, tinalo pa ang magulang ko kung magpasunod."

"Sumusunod ka naman?" Natatawa kong tanong, habang naglalakad ako papalapit sa kaniya.

"Mag-susumbong sila kay kuya."

"Yung Clouxe? Kuya mo siya?" Tumango ito. "Nung araw lang na yun ko siya nakita, nasaan ba si--"

"Sa America, doon siya nag-aaral. Gusto niyang makapagtapos agad para makapunta siya dito."

"Pwede naman siyang pumunta dito--"Naupo ako sa tabi ng bed ni Sam.

"Gusto niya na may ipagmamalaki siya kapag bumalik siya dito"

"May itsura ang kuya mo pwede na niya iyon ipagmalaki. Kaso mas gwapo ako."

"Kayong magkakaibigan ang hahangin niyo..." Tumingin ito sa kisame "Ipagmamalaki para sa taong mahal niya, mas magandang ipagmalaki yung pinaghirapan mo mismo yung may magandang kinahinatnan. Kakaiba si Kuya sa lahat nang lalaking nakilala ko, kahit ang buhay niya kaya niyang ibigay kapalit nang buhay nang iba." May tumulong luha sa mga mata niya.

Pinunasan niya ang luha niya bago tumingin sa akin, may lungkot ang mga mata nito.

"Siya yung tipo nang lalaking tinatanggap ang lahat nang sakit, mapa pisikal man o hindi. Mahaba ang pasensya niya pero kapag nasugatan o nadampian ang balat nang prinsesa niya, kaya niyang pumatay nang higit sa sampung tao nang hindi tataas sa sampung segundo. May pagkakataon na halos mamatay siya dahil sa pagtanggol sa akin. Nung araw na kinatatakutan ko ang lahat nandoon siya, sinabi kong kakaiba siya dahil kaya niyang lumayo at itago ang lahat sa taong mahal niya kahit ang sakit kaya niyang tiisin, kahit tatlong sibat ang itarak mo sa kaniya hindi mo siya makikitaan nang takot o bahid nang sakit sa mukha at mga mata niya." Umiiling nitong sabi.

"Kakaiba nga siya, base sa kwento mo." Tiningnan niya ang kuko niya at nilaro iyon

"Nung araw na yun. Kaarawan ko halos patayin niya ang mga tauhan niya, mabuti nalang at napigilan ko pa siya." Sunod sunod ang pagpatak nang mga luha nito. "Nag-away kayo... ni Charles?" Pag-iiba nito sa usapan. Pilit lang akong ngumiti "Bakit?"

"Gusto ko lang ipakita sa kaniya na hindi ko siya kakampihan sa katarantaduhan niya." Kumunot naman ang noo nito. "Wag mo nang pansinin, magkaka-ayos rin kami nun."

"May nasabi ba sayo si Charles?"

"Tungkol saan?"

"Wala naman." Ngumiti ito. "Si Ziel..." Tiningnan ko siya "Gusto mo ba?" Deretsong tanong nito, napakapit ako sa batok. Kinagat ko ang labi ko "Bakit hindi mo ligawan?" Natatawang sabi nito at kumuha nang apple at kinagat niya iyon.

Ngumiti ako, unti unti iyong lumawak "botong boto ka sa akin para kay Ziel ah." Nakangiti nitong sabi.

"Sa lahat nang lalaking may gusto sa kaniya, boto ako. Daming manliligaw walang mapili ang isang yun."

"Baka ako ang hinihintay." Nakangiti kong sabi

"Bakit naman kita hihintayin?" Natigilan ako sa boses ni Ziel

SAMANTHA's POV

Ngayon ang araw na babalik na ako sa bahay ni Charles. "Ako na ang maghahatid sayo." Saad ni Myael. Tumango ako at sumakay sa kotse niya. Ilang minuto bago kami nakarating sa tapat nang bahay ni Charles.

"Pumasok ka mun--"

"Wag n--"

"Pumasok ka muna, magluluto ako." Nakangiti kong sabi.

"Sige, magpa-park lang ako."

"Sumunod ka." Nakangiti kong sabi bago pumasok nang bahay bukas naman ang pinto kaya nagpatuloy ako sa pag-pasok. Natigilan ako nang wala akong nakitang Charles na naka-abang sa sala, ibinaba ko ang bag ko at tinanggal ang jacket ko bago nag-tungo sa tapat nang kwarto ni Charles.

Kinapitan ko ang doorknob at dahan dahang binuksan iyon, walang tao. Nasaan naman kaya si Charles, nasa labas naman ang kotse niya. Nagtungo ako sa kwarto ko at dahan dahan ko ring binuksan ang pinto at walang tao. Tumapat ako sa pinto ng kwarto ni Irish nang kapitan ko ang doorknob ay may kabang nabuo sa dibdib ko.

Dahan dahan kong binuksan ang pinto at nanlaki ang mga mata ko nang makita ko si Charles at I-irish na naghahalikan. May luhang pumatak sa mga mata ko, pumunta ako sa madilim na parte nang kwarto na may sofa. Naupo ako doon at pinagkrus ang mga braso habang nakatingin sa kanila. Hindi nila ako naramdaman o napansin dahil siguro sa nag-eenjoy sila.

Puro ang paghalik niya kay Irish, pinaikot niya ang mga braso sa bewang nito. Mas masakit pa yata ang nakikita ko kaysa sa paluin ako nang paulit ulit sa likod nang latigo. Tinanggal ni Charles ang botones nang blouse ni Irish nakatingin ito sa isa't isa na animo'y nag-uusap.

Umalis lang ako nang saglit, meron kana agad pang-palit. Tang*na Charles!!!!! Mukha akong tanga dito na hinihintay na mapansin mo!!! Pinatunog ko ang bawat daliri ko hindi niya iyon narinig.

Isa... Nahiga silang dalawa sa kama, pareho na silang walang damit.

Dalawa... Nilaro ni Charles ang hinaharap ni Irish, Magaling ka nga talaga sa larong yan!!!!! May pumatak na luha sa mga mata ko

Tatlo... Itinapat niya ang alaga niya at ipinasok kay Irish, kinagat ko ang labi ko para mapigilan ang paghikbi

Apat... Umungol si Irish, bumilis ang paggalaw ni Charles kaya pati siya ay umuungol na rin. Pinunasan ko ang mga luha ko, Simula ngayon! Hindi na ako ang Samantha na kilala mo, makikilala mo ngayon ang Samantha na kilala nang higit sa bilyong tao. Hindi na ako magiging katulad nangdati, walang sweet moments walang anumang emosyon o sakit kang makikita. Simula ngayon gigisingin na kita sa panaginip na aking ginawa, dapat mo nang makita ang reyalidad sa gitna nating dalawa.

Lima... Lalayuan na kita, sa oras na mahalin mo siya nang tuluyan. Hindi ko na kayo guguluhin, isusuko na kita 'pag nangyari 'yon, hahayaan na kita. "What is this Charles!!!" Sigaw ni Myael. Nagulantang ang dalawa, hindi alam kung saan kukuha nang maisusuot. Nakita kong tumingin si Myael sa banda ko, tumayo ako.

"What are you doing here?" Tanong nito. Napailing naman ako, nakatingin parin sa akin si Myael. Naglakad ako sa maliwanag na parte nang kwarto. "S-sam?" Nagugulat na tanong nito.

Nilingon ko siya at binigyan nang walang emosyon na tingin. "I’m not Sam, I’m Samantha Crausus." Malamig kong sabi. "And you are?" Tiningnan ko si Charles sa mata, walang emosyon akong ipinakita.

"Sam. L--"

"Don't touch her." Saad ni Myael nang kakapitan ako ni Charles, pero umiwas ako.

"No one can touch Samantha Crausus, I am deadly." Walang emosyon kong sabi. "Samantha, not Sam." Pag-tatama ko sa kaniya. "Get dressed." Saad ko. Kinapitan ako ni Charles sa kamay "Bitaw." Mahinahon kong sabi, hindi niya binitiwan ang kamay ko "One... Two... Three... Four... Five... Game over." Kinapitan ko ang pulsuhan niya nangmahigpit para makabitiw sa akin. Dinaing nito ang sakit.

"S-sa--"

"Hindi ako pwede ngayon, hindi pwedeng mabahiran nang dugo mo ang mga kamay ko." Saad ko at binitiwan si Charles bago lumabas nang kwarto.

"Sam are you oka--" kakapitan sana ko ni Myael

"Wag mo akong kakapitan, baka ikaw ang mapatay ko." Sabi ko. "Saka nalang kita ipagluluto, umuwi kana." Kinuha ko ang phone ko at tinawagan si Chlea. "Padala nang kotse ko dito sa driver mo." Pinatay ko ang tawag. Kinuha ko ang jacket ko at isinuot ko muli.

"Sam! Saan ka pupun--" Charles

"Pupunta sa lugar na walang tao, baka makapatay pa ako. Makulong pa ako sa bansang ito." Walang emosyon kong sabi.

"Sasamahan k--" Charles

"Hindi ka pwedeng sumakasay sa kotse ko."

"May kotse ak--"

"Pumunta ka sa Richel Bar marami doon." Lumabas ako nang bahay. Naglakad ako papuntang gate.

"Eto na po ma--" itinapon ko sa kaniya ang card ko

"Bumili ka nang kotse mo." Saad ko at mas mabilis pa sa hangin nang paandarin ko ang kotse ko. Nagvibrate ang phone ko.

(Let's have a puzzle game.)

Hindi ko ito sinagot, tiningnan ko ang screen nang phone ko, unknown number

(Behind you.) Tumingin ako sa rear mirror, maraming motor ang nakasunod sa akin. Trenta o higit pa, ano 'to lokohan? Ano naman ang mapapala ko sa mga ito--(If you defeat them, I'll give you a clue about your mother's death.) Pinatay nito ang tawag.

Sumabay sa akin ang apat na Motor. Rinig ko na ang malalakas nitong pagtawa, inihinto ko ang kotse ko at muling pina-andar. Pilit akong hinahabol nang mga ito, muli akong huminto at ipinarada ang kotse sa gilid. Kinagat ko ang labi ko nang maaninag ko ang ilaw nang mga motor papalapit sa gawi ko.

Kinuha ko ang itim na gloves na nasa ilalim nang upuan ko, sinuot ko iyon nang ayos. Hindi pwedeng mabahiran nang dugo ang palad ko. Ang nakabuka kong palad ay unti unting pumopormang kamao. "May alam kayo na dapat kong malaman."

Lumabas ako nang kotse, napangisi ako nang makita ko ang sarili ko sa side mirror Nakablack ako na jacket na abot sa paa. White tube and short, a black simple boots. nag-sihinto ang mga nakamotor at tinanggal ang helmet na suot nila. Wala itong suot na Mask dahilan para lumantad ang mga mukha nila. Hindi ko makita ang kabuuan ng mga mukha nila pero naaaninagan ko.

"Remember me? My girl." Nagulat ako sa boses na iyon. "Bakit hindi natin muling gawin?" Humakbang ito papalapit sa akin.

"Boss kapitan na ba namin?" Tanong nang pamilyar na boses

"Boss, mamaya na yan may inuutos ang taas." Komento pa nang isang lalaki.

What the fvck! Sila yun! Sila ang tatlong lalaki na mapapatay ko! "Nakakatuwang natikman ko ang isang Samantha Crausus na kilala bilang malakas, mabilis at matinik na kalaban, Sa ginawa natin noon paniguradong ika'y nasarapan. Bakit hindi natin ulitin ngayon?" Lumapit ito. "Baka sakaling hindi ka namin pahirapan, patitikimin ka nalang namin nang sarap" iniwas ko ang pisngi ko nang akmang kakapitan niya iyon

"No one can touch Samantha Crausus, I'm deadly." Walang emosyon kong sabi, nagsitawa lang ang mga ito

"No one can touch daw boss HAHAHA!!"

"Lahat nang parte niyang katawan mo nakapitan ko na Samantha, nakapasok pa nga ako sa lungga mo." Tawa naman nung tinatawag nilang boss

"Mas mahina pa 'to sa limang taong bata nang pagkasiyahan natin"

"Ang nakilala niyo ay si Shayne ang kaharap niyo ngayon ay si Samantha"

"Marami kami, mag-isa ka lang." Sigaw naman nang lalaki sa likuran "kayanin mo kaya?"

"Mamili ka nalang, sakit o sarap?" Tanong naman nung boss nila.

"Nag-iisa ka lang Samantha, bihira lang magbigay nang pilian si Boss."

"Masikit ang loob nito." Itinuro ako nang boss nila.

"Boss baka pwede makapasok rin kami?" Nakakalokong tanong ng lalaki sa likuran ko.

"Mamili ka nalang Shayne este Samantha, tatlo palang namin hindi mo na nakayanan, paano pa kaya kung singkwenta i-singko na" tumapat ang lalaki sa liwanag.

What the heck!!!! Nakakaloko naman ang taong 'to.

"Ano? Titingnan mo nalang kami?"

"Nakapag-ayos pa ah." Natatawang sabi nang isa

"Nakagloves pa!" Sigaw naman nang isa

Tumingin ako sa langit, walang buwan ngayon kaya madilim. "Kayo 'tong satsat nang satsat dyan." Umiiling kong sabi. "Kilala niyo ako?" Tanong ko.

"Syempre Oo" tatawa tawang sabi ng boss nila, sinipa ko ito sa dibdib nito napaatras siya

"Dapat ka nang mamatay kung ganoon." Nakangisi kong sabi. "Isa laban sa lahat. Kakaiba hindi ba?"

"Kung kayanin mo sila."

"Ano ako bobo? Para unahin ang mahina? Sa laban inuuna ko ang pinuno bago ang mga alagad. Dahil kung uubusin ko ang lakas ko sa mga sunod sunuran mo wala na akong ilalaban sa iyo." Nakangisi kong sabi habang inaayos ang gloves ko.

"Sino namang pinuno ang papayag na unahin siya kung pwede naman na sila muna." Humakbang ito nang isa patalikod na siyang pagsugod nang mga alagad niya.

Kinapitan ko ang kamay nang isang lalaki ipinaikot ko iyon sa leeg niya bago tuhurin ang gulugod nito, napasigaw ito sa sakit. "54..."Sumugod ang tatlo, patapon kong binitiwan ang lalaki na kapit ko. Sinuntok ko ang mukha nang tatlo. Para silang pinukpok nang malaking bato dahil napapahiga ito tuwing sinusuntok ko "51.."

Sumugod sa akin ang anim, umupo ako at inunat ang isang hita umikot ako. Ang anim ay sunod sunod na nawalan nang balanse. Isa isa ko silang nilapitan at sinipa ang sikmura nila. Sumugod sa akin ang higit sa sampu, kinuha ko ang kutsilyo at patalikod na kinapitan iyon bawat susugod sa akin ay itinatapat ko ang matalim na bahagi niyon sa pulsuhan nila.

"28..." Nakangisi kong sabi.

"Matinik ka ngang talaga." Pumapalakpak na sabi nang boss nila.

"Mas matinik pa ako sa barira na isda" inayos ko ang gloves ko

Sarkastikong tumawa ang boss nila. "Kakaiba, napakainosente nang mukha mo Samantha. Isa ka ngang Crausus. Ang kapatid nang isang demonyo."

"Kami ang nagmamay-ari nang empyerno ano pa ba ang inaasahan mo?"

"Papaanong hindi ka nasusunog?"

"Napakaslow naman nang boss niyo" May pang iinsulto kong sabi.

"Mag-dasal kana, huling gab--"

"Bobo ang boss niyo." Tumawa ako. "Magdasal daw ako, matapos sabihing kapatid ako nang demonyo. Paniguradong may dugo rin ako nang demonyo." Natatawa kong sabi

Sumugod nang sabay sabay ang natitira, na siyang ikina-alerto ko. Kinuha ko ang kapareho nang kutsilyong kapit ko. Patalikod ko iyong kinapitan, nagulat ako nang may tumabi sa akin. Nahinto ang mga susugod sana sa akin. Nakatingin sila sa katabi ko.

"Sa pag-kakataon na ito, walang mag-isa. Pero tayong dalawa ay iisa." Napatingin ako sa kaniya, nakatingin ito sa mga lalaki na kaharap ko. What the hell?! Laban ko 'to.