Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

CHAPTER 15

SAMANTHA's POV

"MASAKIT!!!!" Sigaw ko

"HAHAHAHAHA!!!" Malakas natawa nito habang pisil pisil parin ang pisngi ko

Pilit ko namang inabot ang pisngi niya, kaso hindi ko talaga maabot

"Halika na nga!" Saad nito at bigla akong hinila sa mga bulaklak

"Uyyy baka magalit ang may ari nito, saka masisira yung mga bulaklak"

Hindi nito pinakinggan ang sinabi ko at patuloy parin sa paghila sa akin

"Charles nakakapagod, saan ba talaga tayo pupunta?"

"Basta, tara na!!" Saad nito at hinila muli ako

"Ang layo na natin sa sasakyan mo, baka maligaw tayo dito!"

"Edi mas mabuti"

"Napakabait mo rin no" sarkastikong sabi ko

"Ayaw mo nun? Tayong dalawa lang" saad nito habang patuloy parin sa paghila sa akin

Ang sakit na ng mga paa ko, nanghihina na ang tuhod ko halos dalawampung minuto na kami tumatakbo pero wala parin akong nakikita na bahay dito

"Saan ba kase tayo pupunta?"

"Wait, mali para yung dinaanan natin... Natandaan mo ba kung saan tayo huling dumaan?" Tanong nito

"H-ha? N-naliligaw tayo? Sabi ko naman sayo e, dapat hindi na tayo pumunta dito"

"Ang alam ko dito yun" saad nito sabay turo sa kaliwa

"Dun tayo huling dumaan" saad ko sabay turo dun sa kanan na may puno pero may puno rin dun sa kaliwa

"Nandito lang ang bahay na yun"

"Dun tayo sa kanan huling dumaan!"

CHARLES POV

"Saan ba kase tayo pupunta?" Tanong nito

"Wait, mali para yung dinaanan natin... Natandaan mo ba kung saan tayo huling dumaan?" Tanong ko kahit alam ko naman talaga kung saan

"H-ha? N-naliligaw tayo? Sabi ko naman sayo e, dapat hindi na tayo pumunta dito" saad nito na may halong kaba sa boses niya

"Ang alam ko dito yun" saad ko at itinuro ang kaliwa

"Dun tayo huling dumaan" tinuro naman nito ang kanan

"Nandito lang yung bahay na yun!"

"Dun tayo sa kanan huling dumaan!"

"Halika na nga, sure ako dito yun" saad ko at hinila muli si Sam

Hindi naman ito nagreklamo ng hilahin ko siya dahilan ng pagngiti ko "Charles pwede magpahinga muna tayo? Nakakapagod na kase" saad nito habang nakahawak sa tuhod niya ang isa niyang kamay

"Si--"

"Ano yang ngiti na yan? Natutuwa ka pang naligaw tayo?"

"Hindi"

"Para saan yang ngiti na yan?"

"Wala naman"

"Para saan?"

"Masaya ako okay na?"

"Masaya ka dahil?"

"Because i'm happy"

"Kainis ka talaga, tinatanong kita ng maayos tapos ganiyan ang sagot mo"

"Kalma, masaya lang ako kase hmmm."

"Kase?"

"Kase nalaman ko na may tiwala ka sa akin"

"Hindi kita maintindih--"

"Slow at tanga ka kaya hindi mo talaga maiintindihan ang gwapong katulad ko" saad ko sabay ayos sa buhok ko

"Kasing kapal ng mukha mo ang mantle"painis naman nito saad

"Nalaman ko kung gaano kataas ang tiwala mo sa akin"

Tumingin naman ako sa kaniya at ngumiti

"Na kahit sabihin ko na hindi ko matandaan kung saan tayo huling dumaan ay hindi ka padin nag reklamo ng kapitan ko muli ang kamay mo, saka nagbibiro lang naman ako HAHAHHAHA syempre alam ko kung saan dadaan pupunta kase tayo kay grandpa"

"Nakakainis ka!!!!" Sigaw nito

"Pfft ang cute mo"

"Bakit kailangan na dito pa tayo dumaan?"

"Para mas malapit, kung dadaan pa kase tayo sa maayos na daanan tapos maglalakad din naman... Mapapagod pa tayo lalo pa tayong matatagalan, Tara n--"

"Pwede five minutes pa? Nakakapag--"

Umupo naman ako patalikod sa kaniya

SAMANTHA's POV

Tiningnan ko lang ang likod niya

"Ayaw mo?" Tanong nito

"H--"

"Sabi mo pagod kana, kaya bubuhatin na kita..." Saad nito

"Per--"

"Sige na, baka gusto mo pa na Hmm" saad nito at tumingin sa akin na may ngiti sa mga labi

"Oo na!" Saad ko

"Kumapit ka, baka mahulog ka" saad nito

CHARLES POV

"Sam?"

"Hmm?"

"Wala"

Patuloy lang ako sa paglalakad habang nakapiggy back

-----

Natatanaw ko na ang bahay ni grandpa

"Sam?"

Hindi naman ito sumagot

"Sa--"

Bahagya ko namang tinignan ito 'pfft nagkatulog na'

-----

"Oh apo naririto ka pala, Kasintahan mo? Kay gandang bata" bati naman ni grandpa

Nagmano naman ako kay grandpa and grandma "hindi pa po"

"Nakatulog na pa ang kasama mo, halika't dun sa kwarto doon mo ihiga yang kasama mo" saad naman ni Grandma

"Sige po"

-----

"Siya lang ang unang babae na dinala mo rit--" grandpa

"Ibig sabihin siya ang babaeng pakakasalan mo" grandma

"Op-"

"Apo nangako ka sa amin na ang kauna unahang babae na dadalahin mo ay siya ang pakakasalan mo" Grandma

"Of course grandma, saka grandpa marami na po akong dinala rito kaso yung mga yun ayaw nang tumuloy nung ginawa ko po yung turo mo"

"Ano ang itinuro mo sa apo natin?!" Painis namang saad ni Grandma kay Grandpa

"Sinabi ko lang naman na lokoh--" hindi na natuloy ni Grandpa ang sasabihin nito

"Ikaw talaga kung ano anong itinuturo mo sa Apo natin" saad ni Grandma at mahinang hinampas si Grandpa

"Lokohin niya na kunwari hindi niya naalala kung saan sila dumaan nung una para malaman kung talaga nga bang may tiwala ito sa kaniya" paliwanag naman ni Grandpa

Napangiti naman si Grandma "kaya mahal na mahal kita e," saad naman ni grandma

"Mahal na mahal na mahal din kita kung makakaisa ako mamaya" saad ni grandpa at mahinang kinalabit si Grandma

"Kaharap natin ang Apo natin oh" Saad naman ni Grandma

"Oh siya mamaya, sige doon muna ako sa kusina ipagluluto ko kayo ng makakain" saad ni Grandma at pumunta sa kusina

"Ano apo? Kailan mo ba balak ligawa--"

"Kung pwede sana nga---"

"Pero nakaisa kana?"

"Marami na po" saad ko

"Yan ang Apo ko, pero apo mas masarap yan kapag legal na" saad ni grandpa

"Liligawan ko na po siy--"

"Hanggang kailan ba kayo rito?"

"Hangga't hindi niya po ako sinasagot hindi kami uuwi" saad ko

"Magaling ka apo, manang mana ka talaga sa akin... Malamig pa naman dito tuwing gabi..." Saad ni grandpa "masarap magpainit" bulong ni Grandpa

"Hoy! Baka kung ano ang ituro mo sa Apo natin ha" grandma

"Galawang Loreto lang" saad ni grandpa at tumingin sa akin

"Ito kape, mainit yan baka mapaso kay--"Grandma

"Mas mainit mamayang gabi" saad ni Grandpa kay Grandma

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro