P.O.V Liv
Ik word wakker. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en kijk om me heen. Het is al licht. Ik kijk op de wekker van Liam. Het is al half 1 's middags. Ik vergroot mijn ogen even. Al zo laat?! Waarom hadden ze me niet wakker gemaakt? Ik voel me al veel en beter. Geen last van mijn hoofd of buik ofzo. Ik zit gewoon niet zo lekker in mijn vel. Ik sta op en loop naar de woonkamer. Ik laat me op de bank zakken waar de rest al zit. ''Hoe voel je je?'' Vraagt Shawn. ''Goed. Ik zit gewoon niet zo lekker in mijn vel.'' Antwoord ik. ''Logisch. Maar wat was er eigenlijk gebeurd?'' Vraagt Liam. Ik slik. ''I-ik.. eeuh.. ik eeuh...'' Stotter ik. Ik kwam gewoon niet uit mijn woorden. Shawn slaat een arm om me heen en knijpt bemoedigend in mijn hand. ''I-ik ging wande-wandelen. Ik h-had mu-muziek aan. Ik l-liep wat d-door de s-stad en kwam i-in e-een steegje. E-er kwam een m-man. H-hij begon aan m-me te zitten. H-hij s-sloeg en schop-schopte. Z-zijn handen e-en voeten w-waren o-overal. Uiteindelijk rende h-hij w-weg en ging ik n-naar S-Shawn.'' Stotter ik huilend. Shawn trekt me in een knuffel. Ik huil uit in zijn shirt. Iedereen kijkt me met medelijden aan. "Wil je dat ik het Emma en Mia vertel of wil je het zelf doen?" Vraagt Shawn zodra ik weer rustig ben. "Ik heb liever dat ze het niet weten. Dan worden ze toch alleen maar bezorgd." Zeg ik. "Jawel. Ze moeten dit weten. Zeg het maar. Zeg jij het of zeg ik het?" Zegt Shawn streng. "Jij." Zucht ik.

Volg alsjeblieft xxkvmxxx
Ze is een hele goede vriendin van mij en ze verdient het❤❤❤❤❤❤.