P.O.V. Liv

Shawn heeft op dit moment een vergadering. Ik verveel me en besluit om een eindje te gaan wandelen. Ik zeg het tegen de jongens en loop dan naar buiten. Ik doe oortjes in en zet een playlist op spotify aan. Ik loop zomaar ergens heen, maar wel zodat ik de weg nog terug weet. Ik draai rechtsaf het steegje in. Opeens voel ik een harde hand om mijn mond en een andere die mij aan mijn haren vasthoud. "Ik haal zo mijn hand weg en jij waagt het niet om te schreeuwen schatje. Anders zullen er zware maatregelen volgen." Fluistert een diepe stem in mijn oor. Hij haalt zijn hand weg maar ik luister niet naar hem. Ik begin zo hard mogelijk om hulp te schreeuwen. De man doet vlug een doek om mijn mond zodat je alleen nog maar gemompel hoort. Hij draait me ruw om en pakt mijn handen stevig vast. Dan drukt hij me hard tegen de muur. Ik voel mijn hoofd bonken en er stroomt bloed uit. De man draait mij weer om en ik kijk hem bang aan. Wat wil hij van mij? De man waarvan ik nog steeds de naam niet weet, ik noem hem even Henk, duwt mij hardhandig op de grond. Tijd om op te staan en weg te rennen krijg ik niet. Henk zijn voeten en handen komen overal op mijn lichaam. Het doet zoveel pijn. Hij raakt me overal. Ik schreeuw tegen de doek aan en laat miljoenen tranen over mijn wangen stromen. Na ik denk een kwartier houdt Henk op en rent weg. God thank. Het had niet lang geduurd voordat ik was flauwgevallen. Ik trek de doek voor mijn mond weg en sta moeilijk op met behulp van de muur. Ik heb waarschijnlijk overal blauwe plekken en ik bloed op verschillende plaatsen. Ik voel me totaal niet goed maar ik moet naar Shawn. Ik strompel naar de kamer waar Shawn de vergadering heeft. Ik leun tegen de deur aan om even op adem te komen. Dan open ik de deur. "Shawn." Fluister ik voordat ik op de grond val. Ik sluit mijn ogen maar raak niet bewusteloos. Ik hoor rennende voetstappen op me afkomen. Iemand pakt mijn hand en fluistert rustgevende dingen. Iemand anders roept tegen iemand anders dat hij drie natte washandjes moet halen die koud zijn. Iemand rent weg en ik word opgetild. Even later voel ik iets zachts onder me. Waarschijnlijk een bank omdat ik niet denk dat ze een bed hebben in een vergaderzaal. Ik voel iets kouds op mijn voorhoofd en bij mijn polsen. "Liv. Kan je me horen?" Hoor ik Shawn fluisteren. Ik laat een zachte kreun horen als antwoord. "Ik neem je mee naar de bus en ga je wonden verschonen. Maar Liam is daar beter in vind je het goed als hij dat doet?" Fluistert hij. Ik open voorzichtig mijn ogen en kijk bedenkelijk. "Doet hij me geen pijn?" Fluister ik schor. Shawn schudt zijn hoofd en trekt me op zijn schoot. Ik leg mijn hoofd in zijn schouder en hij knuffelt me. "Is goed." Fluister ik dan toch maar. Shawn glimlacht naar me. Hij tilt me voorzichtig op. Ik kijk even op en laat dan mijn hoofd weer op zijn schouder vallen. Ik klem mijn armen om zijn nek en mijn benen om zijn middel. Dan begin ik te snikken. Shawn wrijft rustgevend over mijn rug en neuriet (schrijf je dat zo?) een liedje in mijn oor. Ik knijp mijn ogen dicht als ik flashbacks krijg over wat er net was gebeurd. Ik adem iets sneller maar Shawn gaat gewoon door met waar hij mee bezig was. Na een tijdje ben ik weer rustig. Ondertussen zijn we al bij de bus aangekomen en opent Shawn de deur. Hij loopt naar binnen en legt me op de bank neer. ik sluit mijn ogen weer en hoor verschrikte geluiden van de jongens af komen. ''Liam wil je haar wonden verzorgen?'' Vraagt Shawn gehaast. ''Tuurlijk. Niall haal de EHBO-kist.'' Zegt Liam. Ik hoor iemand wegrennen en even later weer terugkomen. Mijn hoofd wordt opgetild en ik voel iets zachts onder mijn hoofd. Waarschijnlijk een kussen ofzo. Het maakt me niet echt iets uit. Dat is nou niet iets waar ik me het meeste zorgen over maak. Iemand tilt mijn shirt op. Ik voel een prikkend gevoel op mijn buik. Ik trek een moeilijk gezicht en laat een pijnlijke kreun horen. ''Sorry maar dit moet gebeuren Liv.'' Hoor ik Shawn fluisteren. Hij pakt mijn hand en knijpt erin. Ik weet dat Shawn het is doordat ik zijn handen herken. Na een tijdje wordt ik voorzichtig opgetild en op mijn buik neergelegd. Iemand doet mijn shirt weer omhoog en ze doen hetzelfde bij mijn rug. ''Hoe is het eigenlijk gekomen?'' Vraagt volgens mij Harry aan zijn stem te horen. ''Weet ik niet. Ze kwam helemaal overstuur binnen en toen veel ze neer. Ze was nog wel bij bewustzijn maar kon helemaal niks.'' Zegt Shawn. ''Wil je slapen?'' Vraagt Niall. Ik knik lichtjes. Ik word voorzichtig bij mijn knieën en oksels opgetild. Hij begint te lopen en even later voel ik een zacht matras onder me. Hij trekt mijn broek uit en een joggingbroek aan. Mijn shirt laat hij aan. Hij stopt me in en drukt een kusje op mijn voorhoofd. ''Bedankt.'' Fluister ik. ''Geen probleem.'' Fluistert hij. Nog geen seconde later val ik in slaap.

--- Herschreven ---