P.O.V. Liv

Ik word wakker door Shawn die "word je wakker? Je moet zo naar school. " fluistert. "Ik kom eraan." mompel ik terug. "Jaahaa dat zinnetje ken ik." lacht Shawn. Hij trekt de dekens van me af. "SHAAAAWN." Roep ik. Ik sta toch maar op uit bed en trek een simpele zwarte skinny jeans aan met een wit T-shirt waar 'IK.HEB.HONGER' op staat. Ik doe mijn haar in een vlecht, poets mijn tanden, trek mijn schoenen aan en loop met mijn zware boekentas naar beneden. Ik gooi mijn tas in de gang en loop door naar de keuken waar Shawn ook is. Hij zit aan de keukentafel en schuift een bord naar mij toe waar een boterham met kaas op ligt. Met tegenzin eet ik de boterham op. ''Ik breng je vandaag naar school en kom je ook weer halen goed? Bel me als ze iets doen.'' zegt Shawn. Ik knik. Nadat ik mijn boterham op heb brengt Shawn me naar school. Op school aangekomen stap ik uit en loop naar mijn kluisje. Ik negeer alle blikken en het gelach. Als ik alle boeken die ik niet nodig heb in mijn kluisje heb gedaan en ik mijn kluisje dicht wil doen, wordt hij keihard dichtgeslagen waardoor mijn hand ertussen zit. Een traan stroomt over mijn wang. Dit doet echt pijn. Ik trek voorzichtig mijn hand weg en doe mijn kluisje dicht. Als ik me omdraai voel ik al gelijk een vuist tegen mijn neus. Al snel volgen er meer en als de bel gaat, lig ik helemaal vol bloed en de blauwe plekken op de grond. De jongens lopen lachend weg en ik probeer kreunend op te staan. Ik loop/strompel naar de toiletten en pak moeilijk mijn telefoon uit mijn tas. Ik druk op een paar knopjes en bel Shawn. Al bijna gelijk neemt hij op. ''Met Shawn?'' klinkt er aan de andere kant. ''Shawn.. Ik ben het.. Ik.. Ze..'' ik voel dat ik sneller begin te ademen. ''Rustig ademen Liv.'' hoor ik Shawn zeggen. Ik let op mijn ademhaling en langzaam aan wordt hij weer wat rustiger. ''Pijn.'' fluister ik. ''Ik kom eraan. Blijf waar je bent.. Je bent op het meidentoilet toch?'' vraagt/zegt hij. ''Ja.'' fluister ik. We hangen op. Na ongeveer 6 minuten komt Shawn binnen. Hij kijkt mega-superdepuper-bezorgd naar mij. Ik begin te huilen en Shawn trekt me in een knuffel. ''Ik heb je ziek gemeld.'' Fluistert hij. Ik knik. Hij tilt me op en hij brengt me naar zijn auto. Hij zet me erin en hij rijdt ons naar huis. Thuis aangekomen tilt hij me naar de badkamer en verzorgt mijn wonden. Als hij bij de hand aankomt die tussen het kluisje kwam trek ik als reflex terug omdat het zo'n pijn doet. Shawn kijkt met grote ogen naar mijn hand. ''Die ziet er niet goed uit. Vanavond gaan we naar de dokter. Maar eerst heb ik dadelijk een gesprekje met school. Ga je mee of blijf je thuis? Als je thuis blijft regel ik wel even een oppasser.'' zegt Shawn. ''Ik blijf thuis maar je hoeft geen oppas te regelen. Ik ben geen baby.'' zeg ik. ''Jawel. Ik maak me zorgen om je. Ik vraag wel of de jongens van 5 seconds of summer komen oppassen.'' Ik zucht maar knik dan toch. Even later staan de jongens al voor de deur. Ik ga op de bank zitten. Shawn gaat weg en de jongens en ik gaan tv kijken. Maar ik ben zo moe dat ik halverwege het programma in slaap val.

--- Herschreven ---

Wanneer je tien jaar aan het zoeken bent naar je telefoon, en je moeder zegt "kijk op tafel". Je kijkt op tafel en ziet hem niet. Je moeder komt kijken en dan is die er ineens wel. Die heeft magische krachten joh.
------
Mensen ik heb weer verdrietig nieuws..
Vrijdag is alweer (voor de 2e keer deze vakantie) iemand overleden.