Erwin pov

-I wtedy Capela przyjebał w jebaną felgę która tam leżała drąc się "Kurwa jebany wszechświat!"- dokończył opowieść Carbonara.

Zaśmialiśmy się wszyscy.

-Nie dziwię się mu. Też bym był wkurwiony gdybym za każdym razem gubił napastników w ciągu dwóch minut.- parsknąłem.

-Daj spokój! Ta policja to jest jakiś żart. Jeździć nie umieją, Silny cały Swot sam rozpierdala, odpierdalają w chuj, a na dodatek połowa z nich jest korumpami..- odpadł Dawid.

-Szczerze nie wiem jak Pisiciela wytrzymuje na stanowisku szefa z tymi ofermami..- rzekł San.

Parsknąłem. Byłem lekko wystawiony. No dobra może trochę bardziej niz "lekko". Ale ogarniałem Jeszcze..

Byliśmy już w barze od jakiś dwóch godzin rozmawiając i pijąc. Świetnie się bawiłem, brakowało mi tego.

-Kocham was panowie..- powiedziałem.

-O kurwa najebany Erwin tego to się nie spodziewałem!- zaśmiał się Carbo.

Przewróciłem oczami.

-My ciebie też.- odpowiedział San.

-Dobra idę po dolewkę i do łazienki zaraz będę!- odpowiedziałem podnosząc sie z miejsca.

Ruszyłem do toalety. Wszedłem do środka i załatwiłem swoją potrzebę. Umyłem ręce i przepukałem twarz wodą. Przejrzałem się w lusterku i poprawiłem włosy zaczesujac je do tyłu.

Wziąłem głęboki wdech i gdy chciałem wyjść z łazienki usłyszałem krzyki.

Nie powiem lekko się wystraszyłem. Pociągnąłem za klamkę wychodząc z pomieszczenia.

Przed ladą i koło kominka oraz drzwi stało kilku zamaskowanych mężczyzn, trzymali broń celując do wszystkich.

-Wszyscy klękacie na ziemi! Już!- krzyknął jeden z nich.

Spojrzałem na chłopaków którzy również byli zaskoczeni sytuacją jak ja.

Carbonara spojrzał na mnie a po chwili znacząco na toaletę.

Chciał mi dać znać do zrozumienia abym tam wrócił i się schował. No chyba go popierdoliło że ich zostawię.

Wszyscy klienci zaczęli się poddawać klękając na środku tawerny. Moi przyjaciele również.

Stałem przy drzwiach łazienki i zastanawiałem się co robić. Jeszcze mnie nie zauważyli.

Jeden z napastników stał koło ściany więc mógłbym mu zabrać broń, gdyż mnie nie widział.

Nicollo spojrzał na mnie wzrokiem który mówił "Nic nie odpierdalaj".

Zanim zdążyłem cokolwiek zrobić jeden z nich mnie zauważył i we mnie wycelował.

-A ty co?! Ręce do góry!- krzyknął.

Westchnąłem i podniosłem ręce powoli podchodząc do moich przyjaciół i klękając.

-O pan pastor! Znowu się widzimy!- usłyszałem znajomy głos.

Kurwa to ci motocykliści! Że też musieli się dzisiaj zdecydować na napad.

-Dobra, wszyscy teraz portfele, telefony, zegarki, biżuteria do toreb! Już!- powiedział jeden z nich celując i podając worki zakładnikom.

Wszyscy po kolei zaczęli wkładać do nich swoje wartościowe rzeczy. Przyszła pora na nas.

-No już jazda! Ruszajcie się!- warknął napastnik do nas.

San i Dawid oddali rzeczy a ja z Carbo się nie ruszyliśmy dalej klęcząc.

-Oddajcie rzeczy pastorze. Nie chcemy używać siły.- powiedział ten cały Tomson który wtedy porwał Will'a.

-Spierdalaj!- warknął Carbo.

-Może się opanujecie? Chcecie abyśmy zabrali wam to siłą?

Nie odzywałem się zaciskając szczękę i patrząc przed siebie.

-Dobra chłopacy weźcie ich skujcie i przeszukajcie.- odparł.

Podeszli do nas i zaczęli skuwać Carbonarę. Brunet się wyrywał i próbował bronić. Podniosłem się aby mu pomóc ale gdy tylko chciałem do nich podejść poczułem uderzenie w głowę.

Upadłem na ziemię widząc mroczki przed oczami. Miałem rozmazany obraz i próbowałem go wyostrzyć ale po ciosie byłem skołowany i ledwo ogarniałem co się dzieje.

Jakiś napastnik do mnie podszedł i mnie skuł. Nie miałem na tyle siły aby się bronić gdyż byłem zamroczony.

Czułem że ktoś mnie przeszukuje. Słyszałem przytłumiony głos Carbo który coś krzyczał. Oraz głosy Dawida, Sana i po chwili strzały i piski zakładników.

Po jakimś czasie mój wzrok trochę się poprawił ale nadal miałem mroczki.

-Ty jebany skurwysynie! Zostawcie mnie!- warknął Nicollo.

Tomson i drugi napastnik podnieśli mnie z ziemi przytrzymując na ramiona gdyż sam nie mogłem złapać równowagi.

-Co to za strzały?- wychrypiałem po chwili krzywiąc się na ból głowy.

-Ostrzegające oraz aby przyjechała policja.- odparł.

Przymknąłem oczy próbując ponownie wyostrzyć wzrok. Po parunastu sekundach mi się to udało.

Rozjerzałem się wokół na tyle ile mogłem podtrzymywany przez napastników.

San z Dawidem klęczeli skuci pilnowani przez jednego z nich, kolejny stał przy drzwiach, jeden pilnował reszty zakładników, dwóch mnie trzymało i ostatnich dwóch trzymało Carbonarę który się szarpał i krzyczał w ich kierunku obraźliwe słowa.

Dalej byłem lekko przyćmiony ale mężczyźni poprowadzili mnie do jakiegoś osobnego pomieszczenia i posadzili na fotelu i do niego przykuli. 

-No i po co ci to było?- spytał Tomson.

Nic nie odpowiedziałem zaciskając zęby.

-Chyba też nie chcesz wojny. Mieliśmy się od siebie odciąć i zapomnieć o sprawie. Ale nam przeszkadzacie.. Nie fartem znaleźliście się tutaj, ale moglibyście zgrywać pozory.- odparł.

-A weź spierdalaj.- warknąłem.

Usłyszałem że ktoś wchodzi do pomieszczenia. Byli to napastnicy wraz z carbonarą który miał rozwaloną wargę, prawdopodobnie poprzez uderzenie.

Co ja poradzę że z natury jesteśmy chujami? Oboje nie umiemy trzymać gęby na kłódkę.

-O siema bracie co tam u ciebie słychać?- powiedział parskając.

-A nic ciekawego.. Siedzę sobie na krześle skuty i gadam z panami a raczej każe im spierdalać.- uśmiechnąłem się złośliwie.

-O! To prawię jak u mnie!- zaśmiał się.

Faceci posadzili go na krześle i przykuli ręce do niego aby nie zszedł.

-Widzę że nie umiecie współpracować! Weźcie niech dwóch tu zostanie a my idziemy negocjować!- warknął Tomson i wraz z jednym napastnikiem wyszli.

-To co Carbo jak myślisz złapią ich w ciągu minuty czy dwóch?- spytałem.

Mężczyzna prychnął i powiedział:

-W ciągu trzydziestu sekund!

Parsknąłem spoglądając na mężczyzn którzy na pilnowali.

-Oj coś czuję że wam się nie opłacało napadać na ten bar. Traficie tylko do więzienia..- westchnąłem.

-Dobra zamknięcie się już bo mnie irytujecie! - warknął ten ubrany na czerwono.

Zaśmialiśmy się spoglądając na siebie z Carbo. Wiedziałem co ten wzrok oznacza, przytaknąłem lekko.

-Oh policja nie lubi porywaczy, a w więzieniu nie żyje się przyjemnie..- mówiłem.

-Daj spokój oni pierwszy raz. Chcą pewnie zarobić jakieś grosze..- parsknął makaroniarz.

-Zamknijcie te mordy!

-Haha! Ktoś tu chyba się stresuję!- powiedziałem przez śmiech.

Mężczyzna do mnie podszedł i złapał na koszulkę szarpiąc za nią. Patrzyłem się na niego rozbawionym wzrokiem.

-Jeśli zaraz się nie zamknięcie to dostaniecie kulkę w łeb!- warknął.

-Uuu... Jestem groźnym gangsterem! Patrzcie na mnie!- Carbo przedżeźniał jego głos.

Zaśmiałem się szyderczo. A facet zajebał mi z pięści w twarz.

Skrzywiłem się lekko a po chwili znowu wyszerzyłem..