Erwin pov

Kurwa. Skąd on wie co to za leki? Zastanowiłem się chwilę co mogę mu powiedzieć.. Po chwili ciszy w końcu z siebie wydusiłem.

-To przez te pobicie..- zacząłem niepewnie.- Dostałem w głowę i przez to często mnie ona boli a inne leki nie pomagają.- skłamałem.

Spojrzał na mnie podejrzliwie. W końcu podał mi jedną tabletkę.

Zażyłem ją popijając wodą.

-Dziękuję..- powiedziałem.

-Nie ma za co. Nie potrzebujesz lekarza?- spytał patrząc na mnie troskliwie.

Uśmiechnąłem się lekko w jego stronę i kiwnąłem głową na "nie".

-Um, okej. Masz czas i siłę aby porozmawiać?- spytał.

Wywróciłem oczami. Nie wiem o czym on chciał rozmawiać. Tak pocałowałem go. Nie żałuję tego. Stało się stało, nic nie poradzisz.

-O czym tu rozmawiać Grzesiu?- spytałem podnosząc się tak aby siedzieć obok niego.

-O tamtym wieczorze.. o tym co wtedy nad wodospadem..- mówił zestresowany.

-No co? Stało się? Stało.. - mówiłem wzruszając ramionami.

-Ale, czy ty.. ja.. - plątał się w słowach.- żałujesz?- spytał nagle.

-A ty?- spytałem patrząc na niego przenikliwie.

-Um.. chyba nie.- powiedział zawstydzony.

-Wiec ja też nie..- uśmiechnąłem się w jego kierunku.

-Okej..- powiedział.

-Okej..- powtórzyłem po nim.

Złapałem delikatnie jego dłoń którą trzymał na swoim kolanie. Złączyłem nasze palce razem.

-Czy to w porządku?- spytał.

Zmarszczyłem brwi nie rozumiejąc o co mu chodzi.

-No, w sensie.. ja um jestem policjantem a ty przestępcą. To chyba nie powinno tak wyglądać.. nie narobisz sobie problemów tym że to się stało?- spytał.

Wzruszyłem ramionami i spojrzałem na niego.

-Jeśli już sobie narobiłem to co mi szkodzi?- spytałem i zbliżyłem się do niego całując go.

Brunet był tym razem trochę bardziej pewny siebie. Złapał moje ramiona i przełożył nogę tak że na mnie siedział okrakiem.

Uśmiechnąłem się przez pocałunek na ten ruch z jego strony. Nie spodziewałem się takiej śmiałości z jego strony.

Położyłem dłonie na jego biodrach. On natomiast złapał za moje włosy zatapiając w nich palce.

Nie mógłbym powiedzieć że to mi się nie podobało bo bym skłamał.

Chciałem go czuć blisko siebie dlatego też przyciągnąłem go jeszcze bliżej o ile to było możliwe.

Ta chwila mogłaby trwać wiecznie, czułem się dobrze przez ten czas.

Włożyłem mu ręce pod koszulkę trzymając je z tyłu jego pleców masując je delikatnie.

Po chwili brunet odsunął się aby złapać powietrza. Spojrzałem mu w oczy zadowolony z takiego obrotu spraw.

-Kurwa..- warknął.- Znowu to samo.- westchnął.

-Aż tak bardzo ci to nie odpowiada?- spytałem podnosząc brew do góry.

-Nie, znaczy kurde.. nie chodzi o to. To chyba nie powinno tak wyglądać, ja teraz nie wiem. Mam bałagan w głowie i..- mówił ale znowu go uciszyłem całując go.

Ten pocałunek trwał trochę krócej ale nadal był namiętny.

-No już spokojniej grzesiu..- zaśmiałem się gdy przestaliśmy się całować.

Położył głowę na mojej klatce piersiowej dalej siedząc na mnie okrakiem. Tak że się wtulił we mnie a ja objąłem go moimi rękoma. Westchnął.

-Erwin?- spytał Po chwili ciszy.

-mhm?- mruknałem w zagłębieniu jego szyji.

-Czy.. czy to coś dla ciebie znaczyło?- spytał.

Zastanowiłem się chwilę. Logicznie że nigdy nie zrobiłbym czegoś takiego gdybym nie miał takiej potrzeby bądź czegoś nie czuł.

-Nie wiem co mógłbym odpowiedzieć. Myślę że nie zrobiłbym tego bez powodu..- odpowiedziałem wymijająco.

-Ale czy to znaczyło coś dla ciebie? Czy zrobiłeś to w jakimś celu?- spytał patrząc mi w oczy.

Przełknąłem ślinę. Nigdy nie byłem dobry w uczuciach. Westchnąłem tylko kładąc rękę na jego policzku i pogładziłem go kciukiem.

-Myślę, że to znaczyło dla mnie więcej niż uważasz..- uśmiechnąłem się lekko.

Pokiwał głową i ponownie oparł się na mojej klatce piersiowej.

-Dziękuję, że przyjechałeś.- powiedziałem.

-Nie masz za co i tak bym to zrobił. A po rozmowie z tobą trochę się zaniepokoiłem. Erwin myślę że to nie jest w porządku że dalej tak źle się czujesz.. Może powinieneś zrobić jakieś badania kontrolne?

Zacisnąłem szczękę spinając się przy tym. Kurwa coraz bardziej ludzie zaczynają widzieć że coś jest nie tak.

-Byłem na badaniach. Jest w porządku.- skłamałem.

Przechylił lekko głowę patrząc na mnie podejrzliwie.

-Napewno?- spytał chcąc spojrzeć mi w oczy.

Odwróciłem wzrok aby na niego nie patrzeć. Zauważyłby że kłamie.

-Tak.- odpowiedziałem patrząc na ścianę. - Okej skoro sobie wszystko wyjaśniliśmy to jest git.- dodałem szybko.

-No a.. w takim razie jak to teraz będzie wyglądać?- spytał zmieszany.

Wzruszyłem ramionami.

-Zobaczymy z czasem..- uśmiechnąłem się lekko co odwzajemnił.- Chodź pojedziemy na Burgershota, zjemy coś dobrego.

Podniosłem się chwytając go tak że miałem go na rękach a on nogi miał oplecione wokół moich bioder.
Posadziłem go na blacie kuchennym stając po między jego nogami.

Złapałem go za kark i jeszcze raz go pocałowałem.

Gdy skończyliśmy złapałem go za ręce pomagając mu zeskoczyć z blatu.

Chwyciłem jego nadgarstek i ruszyłem w kierunku wyjścia z mieszkania.

***
-Więc jak było?- spytał mnie Dia.

Siedzieliśmy aktualnie w samochodzie i zamierzaliśmy jechać na wyścig który organizował Carbonara.

-Z grzesiem?- spytałem spoglądając na niego na sekundę.

-No a z kim inny..- przewrócił oczami.

-W sumie, w porządku.- uśmiechnąłem się na wspomnienie z przed dwóch godzin, gdy siedzieliśmy w Burgershocie i rozmawialiśmy na różnie tematy.

-Mhm.. okej nie będę więcej pytał.- podniósł ręce w obronnym geście.

Teraz to ja przewróciłem oczami i wystawiłem w jego kierunku środkowy palec.

-A ile dzisiaj do wygrania?- zmieniłem temat.

-Z tego co słyszałem pierwsze miejsce 100 tysięcy. Ja dzisiaj pasuje, jestem za bardzo zmęczony. Ale będę ci kibicował!

-Dzięki, a czym ściga się carbo?- spytałem.

-Dzisiaj chyba elegy. (od.aut nie wiem jak to się piszę xD)

-Okej, mam jakieś szansę.- zaśmiałem się.

Właśnie podjechaliśmy na miejsce z GPS'a. Stało już kilkanaście samochodów.

Ustawiłem swój i wysiadłem z pojazdu podchodząc do Carbonary.

-Ile wpisowego?- spytałem.

-Przecież już mi wysłałeś..- mrugnął do mnie.

Uśmiechnąłem się lekko. Rozejrzałem się i w sumie nie ma jakieś dużej konkurencji. Z wyjątkiem Carbonary, Dawida, oraz Blake'a.

-Za ile start?- spytałem.

-Za trzy minuty. Ustaw się już, zaczynamy z lotniska.- wskazał palcem miejsce.

Kiwnąłem głową i wsiadłem do mojego zentorno podjeżdżając na start. Chwilę później dojechały inne samochody i ustawiły się w dwóch liniach.

Carbonara ustał obok mnie na pierwszym miejscu i zaczął odliczanie.

Wyścig czas zacząć..