COMPLETE now on my Patreon creator page Rej Martinez or join my Facebook VIP group just send me message on my Facebook Rej Martinez to know how. Thank you!

Chapter Twenty-three

Cry

We checked in on one of the beach resort's villa. May dalawang kwarto ang villa kaya ayos na rin sa akin. I will sleep together with Chelca in one room and on the other would be Ezion. Pumasok kami sa loob ng cozy na villa. Hindi na namin makikita pa talaga ang view ng beach dahil gabi na. Nagpahanda nalang si Ezion ng almost late dinner na rin para sa aming tatlo ni Chelca nang dumating kami.

"The three of us can sleep together on one bed tonight, Chelca. You, Mommy and Daddy." I heard Ezion telling Chelca this.

Nang kumatok na kasi ang pagkain namin ay ako na ang nagsabi na magbukas ng pintuan. Pumasok ang dalawang staff ng resort para ipasok ang order naming pagkain. Kumunot ang noo ko habang tinitingnan si Ezion na nakangiti lang naman kay Chelca.

"I'll ask Mommy first." sagot naman ng anak ko kay Ezion.

Tumahimik nalang muna ako. Because I didn't want to ruin this for Chelca. Kumain kami nang maayos sa loob nalang ng villa namin. And then after that nagpaalam ako sa mag-ama na mauuna na ako para makapag-shower na rin ako at makapagpalit na ng damit.

Hindi ko alam kung ano ang pinaplano ni Ezion. Kahit ilang beses ko nang sinabi sa kaniya ay sinusubukan pa rin talaga niyang ipilit ang gusto niya. At ayaw ko mang isipin pakiramdam ko ay magagawa niya pang gamitin ang anak namin para lang sa gusto niyang mangyari... I gritted my teeth while I was finishing my bath. Sa bathroom na rin ako nagbihis at nagsuklay ng buhok. Pagkatapos ay binalikan ko na si Chelca sa labas kasama si Ezion.

"She fell asleep." he said when he saw me came back.

Lumapit ako sa kanila para makuha ko na si Chelca sa kaniya. "Akin na siya."

"No, ako na. I'll carry her to your room."

"Hindi, kaya ko na."

"Ciri, please. Mabigat na si Chelca."

I sighed and just let him. Baka magising pa si Chelca sa pagtatalo lang namin.

Pinasok ni Ezion si Chelca sa kwarto at nilapag ang bata sa kama. Maagap ko rin na nilapitan si Chelca para ayusin pa ang pagkakahiga niya doon. Nag-angat lang ako ng tingin kay Ezion dahil hindi pa siya umaalis sa kwarto namin. "Siguradong pagod ka rin sa pagmamaneho ng sasakyan hanggang dito. Magpahinga ka na rin ngayon sa kwarto mo. Bukas for sure magiging busy tayo kay Chelca dahil maliligo siya sa dagat dito."

Ezion nodded. "Alright, I'll go to my room now."

Tumango lang din ako sa kaniya at tumayo para isarado ang pintuan ng room namin ni Chelca. I sighed after that.

Kinabukasan ay medyo na late na ako ng gising. Siguro ay dahil pagod din ako sa trabaho at puyat din sa pagsama kay Declan na magbantay sa hospital sa daddy niya. When I opened my eyes the first person I saw was Ezion. My eyes widened at agad akong napabangon sa kama. "What are you doing here?!" Hindi ko napigilan ang halos pagsigaw sa gulat.

Nagtaas naman ng dalawang kamay niya si Ezion na parang sumusuko sa mga pulis. "Relax, Ciri. Gigisingin lang sana kita dahil ready na ang pinahanda kong breakfast natin sa restaurant. Gustom na rin si Chelca. You must be tired from working. Kaya na late ka na ng gising."

Unti-unti akong kumalma pero hindi pa rin ako komportable na kaming dalawa lang ni Ezion ang nandito sa kwarto. Especially that I don't really trust this man anymore. Kahit pa may anak na kami pakiramdam ko stranger pa rin para sa akin si Ezion. Pakiramdam ko hindi ko naman talaga siya lubusang nakilala noong mga bata pa kami. At ngayong nag-iba na ang paningin ko sa kaniya I just can't make myself comfortable around him anymore.

"When we're married I won't let you work. I will work for our family. You only have to focus on me and our children."

Nanlaki muli ang mga mata ko sa narinig na sinabi ni Ezion. Nakikinig ba talaga siya sa akin? How many times do I have to say no to him? I suddenly feel disgusted. And the more that I will never marry him! Bakit niya ako pagbabawalan kung gusto ko talagang magtrabaho? Bakit pakiramdam ko siya lahat ang magdedesisyon ng para sa pamilya niya? I can't believe it.

Kaya kahit para kay Chelca ay hindi ko talaga kayang gawin. I feel sorry for my daughter but I couldn't do it. I can't be with Ezion ever again. Even if he's my child's father.

"But I won't marry you, Ezion. We will never get married even if it's for Chelca. I believe that we can still be parents to her without being together. Please leave the room. Maghahanda lang ako sandali at susunod na rin ako sa inyo ni Chelca." pagpapaalis ko sa kaniya.

Nakita ko naman ang pag-igting ng panga niya. Bahala siya kung hindi niya nagustuhan ang sinabi ko. Sinasabi ko lang din ang gusto ko gaya ng walang pag-aalinlangan niya rin pagsasabi ng kahit ano'ng gusto niya no matter if it would make me feel uncomfortable. Hindi ba niya nakikita sa mukha ko na hindi na ako komportable sa kaniya dagdagan pa ng mga sinasabi niya? He should truly stop. He should accept it if I say no. Dahil naniniwala akong karapatan ko rin ang humindi.

"Fine." Mukhang galit na aniya at lumabas na ng kwarto.

Parang doon pa lang ako nakahinga nang mawala na siya sa paningin ko. Nagmadali na rin ako para mapuntahan ko na rin si Chelca.

We ate breakfast at the resort's restaurant. Medyo dumami rin yata ang guests kumpara kagabi. Siguro ay dahil gabi na nga kami dumating at nagpapahinga na ang ibang guests ng resort and it's weekend kaya siguradong may iba pang mga taong naisipan din mag-beach.

Maganda ang resort at malinis. Mukha rin mamahalin. Si Ezion lang ang gumagastos at ayaw niya akong ipagastos. Hinayaan ko nalang siya. Sana nga ay naaayos naman niya ang problema sa business nila o kung ano man ang gagawin niya. He shouldn't spend carelessly based on his financial situation right. Hindi niya kailangang palaging pagbigyan si Chelca. Maiintindihan naman ng bata. He should save up for the future or his future plans alang-alang nalang kay Chelca at pati na rin kay Julius na siya pa rin ang tinuturing na ama ng bata.

After breakfast Chelca first tried the swimming pool. Nagpaalam si Ezion na magpapalit muna ng damit pangligo kaya sinamahan ko naman muna si Chelca na maligo sa kanilang malaking infinity pool. Nang makabalik si Ezion ay umahon na rin kami dahil gusto nang pumunta ni Chelca sa dagat. Bumaling pa sa akin si Ezion mula kay Chelca as I was already wearing my modest cover up. One-piece swimsuit lang din ang sinuot ko sa pagligo. And not really revealing much skin. Simula rin kasi noong naging Mommy na ako ay hindi na rin ako nahilig sa mga damit na masyadong trendy. And most of my clothes now are work clothing kaya halos pormal lang palagi ang mga suot kong damit.

Ezion smiled at Chelca and carried his daughter to the beach. Niyaya pa nila ako na maligo rin sa dagat but I told them na ikukuha ko nalang kami ng maiinom na fruit shake siguro. Chelca loves the usual mango shake. Hinayaan ko muna ang mag-ama na i-enjoy ang dagat. Mamaya ay babalik na rin kami sa Metro Manila. Pupuntahan ko pa rin si Declan and I also have to ask him later kung nakalabas na ba ang dad niya sa hospital.

"Thanks." Ezion looked up to me when I put down the 3 fruit shakes for us on another sunlounger just beside his. Nakahiga na siya doon sa may lounger at mukhang nagpapahinga. While we can see Chelca just near us making some sandcastle.

"Chelca wants to stay here longer."

Agad akong bumaling kay Ezion. "Pumayag na akong overnight lang Ezion."

"What's the problem if we'll extend, really? It's still Sunday tomorrow, Cirilla. Don't be too hard on our daughter."

I gritted my teeth while I was looking at Ezion. "Uuwi na tayo mamaya." I said it with finality.

"Tsk." Hindi niya iyon nagustuhan pero bahala siya.

Iniwan ko na agad siya doon at pinuntahan si Chelca. I helped my daughter with her sandcastle. I also made her sip on the mango shake I bought for her.

"It's sweet!" she said after the first sip.

Ngumiti ako sa anak ko habang pinapat ng palad ko ang bahagi ng ginagawa naming sandcastle sa tabi ng dagat. Marami pang ibang naliligo rin sa dagat. "Too sweet?" I asked her.

She shook her head. "No. Just enough sweetness, Mommy. I like it."

I just smiled more and let her enjoy the drinks while I try to finish making the sandcastle. Habang si Ezion ay mukhang bad trip na sa may sun lounger. Bahala nga siya riyan.

We were already preparing to leave the accommodating resort after I took care of Chelca. Ready na siya sa pag-uwi namin at wala naman siyang reklamo. Si Ezion lang naman talaga ang may problema sa pag-uwi na agad namin. If he badly wants to stay then he can stay here longer. Mauuna nalang kaming umuwi ni Chelca sa kaniya.

"Okay, you're done. Just stay here. Huwag ka nang lumabas pa o pumunta kung saan dahil uuwi na tayo. Mommy will just shower quickly, okay?"

Chelca nodded after I lastly combed her hair. "Opo, Mommy."

I smiled and kissed her cheek before I went inside the bathroom. And I think I forgot to lock the door. I was careless because I thought I was showering just inside our room at nasa labas lang naman si Chelca nagcecellphone sa may kama.

The bathroom door opened just right after I wrapped the towel around my body. My eyes widened in shock as I saw Ezion entering the bathroom. "What are you doing here?! Where's Chelca?!"

He looked mad. Napaatras ako. "I sent her to the restaurant. She's finishing an ice cream now. Doon na niya tayo hihintayin." Lumapit pa siya sa kinatatayuan ko.

"What?! What are you doing?!—"

He grabbed my arm. I shrieked. "Ezion!—"

"Hindi ko hahayaan na mapunta lang kayo ng anak ko kay Declan." he said like he's lost his mind.

Pilit kong binawi ang siko ko sa hawak niya. "What are you doing?! Ano ba, Ezion! Let me go!" Ang isang kamay ko ay mahigpit ding nakahawak sa towel.

His jaw clenched at hinila niya ako palabas ng banyo at sunudsunod na binagsak ako sa kama. My eyes heated because of the tears. I was both feeling scared and disgusted for what Ezion was doing and what he was planning to do to me!

I was about to shout for help when he grabbed my lips and covered my mouth with his palm. Naiyak na ako doon pa lang dahil sa takot ko sa kaniya. Pakiramdam ko ay mas lalong parang hindi ko na talaga siya makilala. I felt helpless that I can only cry.