Chapter Twelve

Picture

I was watching Ezion with Julius and Gretchen. Gusto ni Ezion na nasa tabi namin siya ni Chelca. Birthday nga naman ito ng anak ko. Pero pilit din na kinukuha at dinadala ni Julius si Ezion sa kanila ng mama niya. I don't know if Julius knew that he's not really Ezion's son and he's just being an insecure kid right now and afraid that we might take his known father away from him. Lalo na at si Chelca naman talaga ang totoong anak. Or the kid doesn't know at all at pakiramdam lang niya ay inaagaw na ni Chelca sa kaniya ang daddy niya.

I should talk to Ezion.

Tinawag na nga kami for Chelca's birthday cake. Pumunta na rin sa amin si Ezion. We sang Chelca a happy birthday song and my daughter was all smile. Nakangiti rin ako dahil sa anak ko. Sandali ko rin nakalimutan ang ibang bagay dahil nakikita ko ang genuine na tuwa ng anak ko sa nangyayari sa birthday niya ngayon.

"Make a wish!" I cheerfully told her after the singing was finished.

Chelca smilingly nodded while Ezion carries her. Malaki at mataas din kasi ang cake ni Chelca na pinagawa rin ni Ezion. It's a beautifully decorated pink colored birthday cake for Chelca. Kaya buhat buhat din ni Ezion ang anak namin habang nakaharap ito sa cake. Chelca closed her eyes as she made her birthday wish. After opening them her eyes searched for me and then Ezion. I wonder what my daughter's birthday wish was.

We clapped our hands after Chelca blew the candles. My daughter giggled in her father's arms. Nakangiti at mukhang masaya rin si Ezion sa anak namin. Parang gusto ko silang kunan ng picture ni Chelca and so I did. It's for Chelca, para may memories pa siya with her dad sa araw na ito. Nahanap din ni Ezion ang mga mata ko. Nagkatinginan kami at ngumiti rin siya sa akin. Hindi naman ako makangiti sa pagkabigla o hindi ko lang din alam kung bakit ko siya ngingitian. "Come here. Let's have some pictures together. The three of us." aniya.

Tatanggi na sana ako dahil hindi naman na siguro kailangan iyon. But I saw Chelca's wide smile and then she said, "Come, Mommy!"

Wala na akong nagawa at lumapit nalang. Hindi pa ako naging komportable sa ginawang pag-akbay sa akin ni Ezion at paghawak din sa baywang ko. Ngumiti nalang ako sa camera para naman maganda pa rin ang kuha naming tatlo sa picture for my daughter.

"Puntahan mo na muna sina Gretchen. Pakainin mo si Julius. Pakakainin ko na rin si Chelca." sabi ko kay Ezion pagkatapos. Nakita ko kasing mukhang na out of place na doon si Gretchen at ang anak niya.

Nagkatinginan pa kami ni Ezion. I just urged him. "Go. Ako nang bahala kay Chelca."

Kalaunan ay ginawa rin ni Ezion ang sinabi ko. He went to Gretchen and Julius. While I turned to Chelca. "Are you happy, Chelca?" I asked my daughter in a jolly tone.

Chelca happily nodded her head. "Yes, Mommy!"

Napangiti ako sa anak. And I kissed her cheek. "Doon na muna tayo kanila lola mo. Your dad just need to attend to your brother... all right?" Bahagya pa akong natitigilan sa pag-iisip.

Tumango naman si Chelca kaya dinala ko na rin muna siya doon para pakainin na rin. Kumakain na rin ang ibang mga bata at guests.

"Tito!" Bago ko pa man mapakain si Chelca, she already ran to Kuya Caleb na halos kakadating lang din. He's actually late. Pero nagsabi na siya na may emergency kanila Lorie kaya natagalan sila sa pagpunta sa birthday ni Chelca. Kuya also even phone called Chelca kanina na malilate siya para alam ng anak ko at hindi na ito magtampo. "Tito!" ulit pa ni Chelca and she jumped to Kuya Caleb.

Maagap naman na sinalo ni kuya ang pamangkin niya. Tahimik lang naman muna si Lorie sa tabi ni kuya na nakangiti rin sa anak ko.

"Are you okay, Lorie? What happened?" I asked worriedly.

Umiling at ngumiti lang naman sa akin si Lorie. "It's all right. Si Mommy lang ang tigas ng ulo at kumain na naman ng bawal sa kaniya."

"Kumusta si tita?"

"Okay na siya. We already brought her to the hospital kanina. The doctor already checked her at pinauwi rin naman siya agad. Kaya nga na late tuloy kami sa pagpunta ngayon. Sumama pa kasi sa amin si Caleb sa hospital. Pasensya na."

Umiling naman ako. "It's all right. Walang problema. Mabuti naman at okay na si tita. Come, kumain na muna kayo ni kuya. Chelca," I called my daughter na nagpabuhat na kay kuya. "This is your Tita Lorie. Say hello."

"Hello, po. Tita Lorie..."

We all smiled at my daughter. "She's so cute." Lorie commented.

"She is." si kuya na hinagkan si Chelca. My daughter just chuckled.

Tumabi ako kanila Lorie while they eat. At habang busy pa rin makipaglaro ang anak ko at nandoon na rin naman si Ezion ay nag-usap din muna kami ni Lorie. "So paano nga talaga naging kayo ni kuya?" pang-uusisa ko. I smirked at my brother beside Lorie who only rolled his eyes at me. I chuckled at my brother's reaction.

And Lorie started telling me the details. Noon pa nga pala talaga may kung ano sa kanila ni kuya. Kahit noong mga mas bata pa lang kami. Nahihiya lang din daw magsabi sa akin noon si Lorie na may crush siya sa kuya ko. Until she learned that my brother likes her back. Muntik na nga pala maging sila noong bago nagkaproblema ang family namin at umalis na kami noon ng bansa at pumuntang US. Kuya Caleb's priority became our family at nawalan na siya noon ng time para sa kanila ni Lorie. But somehow after couple of years apart they managed to have a communication. At nitong umuwi kami nina kuya sa Pilipinas ay nakapag-usap sila. And my brother started courting Lorie again. Nakakatuwa. I was smiling hearing their story. I even teased my brother who just gave me an annoyed look. Ang pikon din talaga ni kuya.

Pagkatapos ay hinanap ko nang muli si Chelca. Nakakalimutan ko yata ang anak ko sa pakikipagkuwentuhan. Halos doon ko lang din naalala si Declan na busy rin naman makipag-usap kay Kuya Caleb.

"Chelca," I called her when I found her with her dad. Tumingin din sa akin si Ezion. "Sandali lang." Kinuha ko si Chelca sa kaniya. "Let's take some pictures with your ninong, too, okay?"

Chelca nodded right away. I smiled and started bringing my daughter to Declan. Pero hinawakan ni Ezion ang braso ko at halos pigilan pa niya kami. "Wala pa kaming masyadong pictures nina Mommy." I said to him.

Unti-unting pinakawalan ni Ezion ang siko ko at hinayaan kami ni Chelca na pumunta sa family ko kung saan nandoon din si Declan. I gave him an apologetic smile when our eyes met. "I'm sorry. I got busy with Chelca."

Umiling naman si Declan. "No. It's all right."

Kanina ay pinuntahan at kinausap ko rin naman siya para sa pagkain niya. Pero naging abala rin talaga ako kay Chelca at sa mga bisita, at sa party.

We took pictures together and with my family. We were smiling and even laughing with our poses. Chelca laughed with us, too. Hindi na rin naman bago sa anak ko ito at lumaki rin siyang may ganitong bonding kami ng pamilya at kasama din si Declan.

Nahagip ng mga mata ko si Ezion na nandoon nakatayo sa medyo malayo sa amin at nakatingin lang. Doon ko lang din naalala na may pag-uusapan nga rin pala kami tungkol kay Julius...

"Excuse me." I excused myself after and then I went straight to Ezion.

"Where's Gretchen and Julius?" tanong ko sa kaniya nang makalapit.

"Julius needed to go to the washroom. His mom's with him."

Tumango lang ako. Tiningnan ko ng deretso si Ezion. "Si Julius..." I almost didn't know how to ask. "May hindi ka ba sinasabi sa akin, Ezion?"

Parang nabigla si Ezion sa tanong ko. I wanted to know. Pakiramdam ko may mga bagay ako na hindi alam at gusto kong malaman ang mga ito.

Pero dahil nasa party pa kami at marami pang bisita ay sinabi ko sa kaniyang mamaya nalang kaming mag-usap na dalawa. At nakabalik na rin sina Gretchen. Nagtagpo ang mga mata namin. And she glared at me as she saw me there standing alone with Ezion. I almost rolled my eyes at her.