Sehun terus terbangun dari mimpi ngeri dia, kenapa dia rasa lemah dan tak bertenaga. Adakah kuasa dia akan hilang jugak. Dia tidak mahu. Dia harus menjaga mate dia, menjaga kuasa ii dia jugak. Kerana dia adalah satu satu werewolf boy yang boleh kalahkan king of vampire.

"Sehunnie" Sehun menoleh setelah nama dia dia sebut oleh suara seseorang yang dia kenali. "Jihyo Ah" Walaupon pucat dan tak bermaya, senyuman Sehun tetap manis. "Awak okay? Nak saya ambikkan sesuatu makanan untuk awak makan? Awak mahu steak? Saya boleh buat kan. Lagipon awak sudah dua hari terlantar sakit seperti ini. Saya rindu nak manja manja dengan awak." kata Jihyo buat Sehun ingin menangis dia meminta maaf. Dia tak mampu nak jaga jihyo seperti mana dulu dia jaga.

"Jihyo mianhaei" Sehun memegang tangan Jihyo. "Maaf kan saya? Saya janji saya sihat saya akan bawak jejalan kedalam hutan. Saya janji saya akan bawak ke sesuatu tempat yang Hyung atau parents saya tak tahu. Hanya awak saja yang tahu. Rahsia kita berdua." Sehun mengeluarkan jari pinkish dia. Jihyo duduk disisi Sehun ingin memeluk Sehun. Disebabkan belakang Sehun masih sakit lagi jadi Jihyo hanya menunggu saat yang sesuai.

"Awak mahu peluk saya?" tanya Sehun membuka tangan dia mahu bagi Jihyo masuk kedalam dakapannya. Jihyo angguk malu. Tapi dia takut. Dia akan terlanggar tempat sakit Sehun. "Itsokay. Only you. Meh sini" disebabkan Jihyo menggeleng kerana tak mahu Sehun menarik lengan Jihyo dan memeluk Jihyo sekuat hati. Kepala Jihyo di letakkan di bahu lebar Sehun.

"I miss you so much"

"I miss you too"