~De volgende ochtend~

Edward pov.

Ik kan het gewoon niet geloven. Ik zie mijn ouders zo direct. Wat moet ik tegen ze zeggen?
Waar ik het meest nieuwsgierig over ben is hoe ze eruit zien. Zouden ze nog jong eruitzien of zouden ze eruit zien sinds ze gestorven zijn?
"Edward", zegt Bella opeens. Ik draai me om en kijk naar Bella.
"We gaan het zo doen, ik ga ze eerst roepen en daarna ga ik even praten met ze en daarna willen ze je vast zien", zegt ze. Ik knik.
Bella loopt weg en ik blijf alleen achter. Ze is expres ver weg gelopen dat ik haar niet kan horen.
Waarom duurt het zo lang. 
Ik kijk naar mijn vingers.  Wanneer ik denk dat er al 10 minuten verstreken zijn kijk ik weer op mijn horloge hoe laat het is. Er zijn geen eens tien 5 minuten verstreken.
Bella schiet nou eens op. Ik word hier niet goed van en dat weet je zelf ook wel.
Als ik naar beneden kijk naar mijn schoenen hoor ik opeens iets voor me. Snel kijk ik op. Bella staat voor me en ze kijkt me glimlachend aan.
"Ze mogen me", zegt ze heel zacht. Ik glimlach naar haar en Bella doet een stap opzij.
Een man en vrouw kijken me aan.  De vrouw heeft donkerbruin haar tot haar schouders en kijkt me vriendelijk aan met haar lange jurk. De man naast haar heeft een grote snor en heeft ook bruin haar maar dan wel bruin haar met krullen. Hij kijkt me blij aan. 
"Edward zegt de vrouw" en als ik kon huilen dat heb ik dat nu ook zeker gedaan.
De vrouw loopt naar me toe en omhelst me. 
"Ik heb je zo gemist", zegt ze. "Ik kan me alleen nog herinneren toen je nog een kleine jongen was.  En kijk je nu dan. Mijn zoon een vampier", zegt ze. Hoe ze vampier zegt maar me super blij want ze klinkt zo gelukkig.

Bella pov.
Ik kijk blij naar Edward en zie dat zij vader hem ook omhelst. Ik ben zo gelukkig dat ik dit cadeau aan hem heb gegeven.
Rustig loop ik weg van Edward en zijn ouders. Ze hebben even wat privé nodig.
Op vampiers snelheid ren ik naar het kleine bos achter het huis.
Eigenlijk kan ik beter gaan liggen ergens omdat je best moe word om je gaven te gebruiken. Maar om naar het huis te gaan is niet zo'n goed idee. Dan kan ik Edward horen en ik wil hem echt privacy geven met zijn ouders.
Ik stop met rennen en hijg hard. Mijn ogen gaan een beetje dicht.
Ik voel me zo moe. Zo moe dat ik nu wel in slaap kan vallen.
Mijn benen knikkeren opeens en ik val op de grond.
Zo moe om mijn ogen open te houden en ik ben weg.

Edward pov.
Wanneer mijn ouders en ik, ik weet niet hoe lang we aan het praten zijn geweest maar opeens zegt mam: "lieverd ik denk dat we eens moeten gaan. We zien je snel dan weer terug maar ik denk dat je gelievende vrouw op je wacht"
Ik knik en ze geeft me nog een dikke kus en mijn vader geeft me nog een stevige hand en dan verdwijnen ze langzaam. Ik kijk tot ze helemaal weg zijn en dan zucht ik.
Ik ben zo blij. Eindelijk heb ik mijn ouders weer gezien en weet ik nu dat het goed gaat me ze.
Met een glimlach ren ik naar het huis. Bella wacht daar ergens, tenminste dat denk ik.
Maar er is geen Bella in het huis. Dan is ze vast in het bos, denk ik en ik ren op vampier speed naar het kleine bos achter het huis.
"Bella!", schreeuw ik hard. Maar geen antwoord.
"Bella!", schreeuw ik weer maar nogmaals krijg ik geen antwoord.
Angst besluipt me en ik ren zo hard ik kan door het bos. "Bella!", schreeuw ik de hele tijd maar steeds krijg ik geen antwoord.
Als ik het hele bos heb uitgekamd ga ik uiteindelijk zitten op een boomstam.
"Waar ben je nou, Bella?, zeg ik.
Mijn hoofd valt in mijn handen en ik begin te schreeuwen. Als ik na een tijdje weer gekalmeerd ben hoor ik opeens een geklop. Ik draai me snel op en zie iets liggen op de grond. Snel ren ik ernaartoe en zie dat het Bella is.
Weer hoor ik het geklop en met mijn hand pak ik Bella's hand. Na die aanraking spring ik van schik achteruit. Mijn ogen worden groot.
Ik voelde een hart kloppen.