Bella p.o.v.
Aangekomen weer bij mijn huis of eigenlijk mijn thuis ren ik naar boven.
Als ik de kamer van Edward en die van mij instap hoor ik gemompel in een hoekje.
Alice, Esme en Rose kijken om naar mij met een grote glimlach.
"Wat zijn jullie allemaal aan het doen?", vraag ik verwarrend en nieuwsgierig.
"Oh, niks hoor", zegt Alice met een glimlach.
Ik laat het maar zitten.
Ik pak een boek van de boekenplank en loop op mensen tempo naar beneden en ga zitten op de bank
Ik sla het boek open.
De titel heet: mijn leven bij de Volturi.
Dit is zo'n boek die Carlisle heeft geschreven.
Ik kijk bij de inhoud en zoek naar een interessante titel.
Vaarwel Volturi familie 134
Snel zoek ik de bladzijde en begin te lezen.

Lief dagboek,
Vandaag neem ik afscheid van de familie waar ik 10 jaar ben geweest. De familie die me ontarmde  toen ik voor hun deur stond. Die me dingen leerden en me een familie te bieden gaven.
De eerste familie die ik nooit meer zal vergeten.
Als ik nu terug denk. Toen ik bij jullie kwam was ik een vampier die geen mensen bloed dronk maar dieren bloed. Jullie accepteerde dat. Zelf gingen jullie het zelf ook is uitproberen. Maar ik moet nog steeds lachen als ik terug denk aan Aro's en Jane's gezicht. Die blik. Die blik was gewoon te grappig.
Het mooiste vind ik toen ik afscheid nam van jullie zeiden jullie altijd.
Er is altijd nog een plekje over in onze familie als je je ooit bedenkt ben je altijd welkom.
Diep in mijn ziel geeft me dat warmte en blijdschap.
Maar nadat ik was vertrokken heb ik een eigen familie opgericht.
Mijn familie waar ik super veel van hou.
Toen ik jullie het nieuws stuurde dat ik een eigen familie heb gemaakt waren jullie heel erg blij voor mij.
Jullie stuurden een brief naar mij waarin stond dat jullie binnenkort komen.
Ik was zo blij toen. Eindelijk kom ik met trots mijn familie aan jullie voorstellen.
Het was een betoverende dag toen die ik nooit zal vergeten.

Opeens stop ik met lezen.
De Volturi!
Morgen!
Morgen komt de Volturi. Dan zien ze me voor de eerste keer als vampier.
Ik kan me de dag van gisteren nog herinneren. Toen ik mens was was ik mijn geheugen kwijt. De Volturi had dat gedaan.
En toen wilde ik graag naar de Volturi familie toe. Hoe kon het dat ik dat wilde toen.
En nu komen ze hierheen.
Ik krijg een brok in mijn keel.
Morgen komen de vampiers die me mijn leven bijna hebben verwoest.