LATE na akong nakapasok ngayon sa pananakit nang ulo dahil sa ininom ko kagabi, wala rin akong ideya kung paano ako nakauwe ng bahay at wala din masyadong matandaan sa nangyari, nagising nalang siya kanina na nasa bahay at masakit ang ulo.

Sinermonan pa ako ni nanay kanina bago ako pumasok, nagawa ko pa na magsinungaling at sinabi na sa bahay lang ng kaibigan ako pumunta pero ang totoo ay sa bar talaga. At talaga raw natututo na ako umuwe nang late at may bahay naman daw ako kaya bakit sa ibang bahay pa ako nakikitulog. Malaking abala raw sa magulang nang kaibigan ko.

Tinanong pa nito kung nag-uusap pa ba kami ni Fihm kasi hindi niya na raw nakikitang sabay kami na pumasok maski na bumisita sa bahay ay hindi niya nakikita si Fihm at baka raw nag-away kami, sinagot ko nalang na hindi at abala lang sa ibang bagay si Fihm para kahit papaano ay hindi mag-alala si mama.

Mabuti nalang talaga iba ang bantay ngayon sa gate kaya nakapasok agad ako.

"Mr. Santos, why are you late?"

"Ma'am, hindi pa po kasi maganda ang pakiramdam ko kaya nalate ako ng gising, I'm so sorry. " Pagkasagot ko noon na kahit hindi pa nagsasabi ang teacher na maupo ako ay naglakad na ako sa pwesto ko at naupo.

Pagkaupo ko ay ginala ko agad ang paningin at nahuli na nakatingin sa akin si Fihm na may ngiting mapang-asar. Ano naman kaya ang problema ng isang ito, inirapan ko nalang siya.

Umayos nalang ako ng upo at nginitian ang katabi ko. Si Sidwih siguro ang naghatid aa akin kagabi wala talaga akong maalala. Hindi na talaga ako iinom, ipipangako ko 'yan sa manok na nakita ko kanina sa daan.

"Hindi na ba sumasakit 'yang ulo mo?" Siniko niya nito ng mahina at baka may makarinig sa sinabe niya at baka sabihin pa ng teacher nila na excuse niya lang na masama ang pakiramdam niya para makalusot pero ang totoo talaga ay hindi naman. Masama talaga ang pakiramdam niya to the point na hindi dapat siya papasok ngayon pero kailangan kasi may announcement na sasabihin tungkol sa retreat. "May naaalala ka ba sa nangyari kagabe?"

Kumunot ang noo ko.

"Bukod sa masakit ang ulo ko nang magising ay wala na, oo nga pala salamat sa paghatid mo sa akin kagabi." Tumango lang ito sa akin at muling nakinig sa teacher nila ngayon, may quiz nanaman daw sila bukas at kailangan na magreview, hindi niya ata kakayanin bukas at mas gugustuhin niya nalang matulog nang mahaba.

Pagkatapos ng anunsyo ay nagpaalam na sa kanila ang teacher kaya nag-ingayan na ang mga kaklase namin, namatahan niya din si Luxiel na palapit sa pwesto niya. Binigyan ako nito ng biscuits, with 's' kase tatlo ang binigay niya.

"Aba, mukhang nagiging seller ka ba ng mga biscuit?" Pagbibiro ko dito na sinamaan naman niya ako ng tingin, lagi nalang kasi may biscuit ito kaya siya ay tanggap lang nang tanggap.

Minsan binibigyan niya si Sidwih kaso hindi naman ito mahilig, kung si Fihm ang aalukin niya siguro tinanggap na nito. Mahilig kase 'yon sa biscuits isa kasi ito sa comfort food niya.

Maingay kasi kainin ang biscuits, binibigyan daw siya nito ng kakaibang pakiramdam, at si Fihm lang ang may alam no'n. Ang weird lang nang kaibigan niya pero kahit ganoon may kanya-kanya tayong trip sa buhay kaya kung trip niyang patagalin ang hindi pagpansin sa akin ay bahala siya sa buhay niya.

Susuko din siya sa pride niya, nakakatulog ba talaga siya na hindi man lang ako naiisip o kausapin. Nang tignan niya naman ito ay tahimik lang itong nakikipag-usap kay Joel. Siya yung sigang nakaaway ni Fihm noon na ikwinento sa kanya ni Luxiel, pero ngayon naman ay mukhang okay na okay sila. Nakaakbay pa nga dito si Joel.

"Mukhang malalim 'yang iniisip mo. Si Fihm ba, ang tagal niyo na rin palang hindi nag-uusap. Hindi pa ba kayo okay na dalawa?" Sinimangutan ko si Luxiel, maski si Sidwih ay tahimik lang na nakatingin sa akin.

"Hindi pa sa ngayon." Sa ngayon, hindi niya muna ang bagay na 'yon. Kailangan niya munang mag-isip ng ibang bagay lalo na't malapit na ang retreat. Hindi naman na sumagot si Luxiel at nagpaalam na babalik na siya sa upuan niya.

Maya-maya naman ay pumasok na rin next teacher namin na mag-aanunsyo para sa retreat.

"About the retreat, this september 10 your retreat will be held in Zambales, here at the school is the waiting area, here are the busses that will be waiting for you. Number 9 is your strand number, and you need to be here by five o'clock." Paggising pa nga lang ng maaga ay problema na niya tapos ngayon maaga pa ang oras para sa retreat. Kailangan niya ng alarm clock para sa araw ng retreat para magising siya ng alas kwatro.

"Let's start our discussion, this is about types of Cardiovascular Diseases." Parang gusto nalang niya na matulog ngayon kasi sa topic nila ngayon, wala nga siyang kaideya-ideya sa lesson.

"What is Cardiovascular Diseases, Mr. Santos?" Inaasar ba siya ng sitwasyon, walang ideya na pumapasok sa isip niya ngayon, Idaing ko nalang kaya na masakit ang ulo ko para ma-excuse ako at pumunta sa clinic.

"Santos?"

Siniko ako ni Sidwih kaya tinignan ko ito at sumenyas sa unahan. Nakatingin sa akin ang teacher.

"What is cardiovascular disease?"

"Yes ma'am, ah... disease of heart & blood vessels?" Napakamot siya ng ulo dahil sa sagot niya, hindi siya siguro kung tama ba 'yon. Ngumiti naman ang teacher nila siguro ay pwede na ang sinagot niya, bigla tuloy siyang nakahinga ng maluwag.

Akalain mong kahit masakit ulo niya ay may naisagot siya sa lesson nila. Naupo na ako at humalumbaba, sumilip ako sa bintana tapos bumalik ulit sa unahan para makinig.

"And of course this disease is the leading cause of death in the philippines."

Marami pa silang pinag-aralan, lalo na sa types ng cardiovascular diseases. May eight types daw ito, at ayaw niya ng isipin dahil ang una at pangalawa ay same lang ng spelling pero different meaning. Pero mas may naiambag ang pangatlo dahil factors ito ng Coronary Heart Disease, normal factors lang naman ito kaya madali lang tandaan.

Natapos lang ang lecture nila ng mabanggit lahat ng types, ang pinakalast ay Congestive Heart Failure which means the heart is not able or below it's normal capacity to pump blood. Nakakadugo ng utak kaya inayos niya nalang ang notebook at ipinasok sa kanyang bag.

"Tara canteen." Pagyaya sa akin ni Sidwih.

"Ikaw nalang tinatamad akong kumain, iidlip nalang ako. Sige na, bumili ka na." Pagtataboy niya dito sa kaibigan, kasi gusto niya nang katahimikan. Isinalampak niya ang earphone sa taenga at tumungo na sa desk ko.

Napangiti siya na hindi niya namamalayan, mukhang malapit na siyang mabaliw. Hindi pa nga siya nakakaidlip ay may kumalabit na kanya, at nang tignan niya ito ay napakunot ang noo niya.

"What?"

"Hindi mo talaga ako sasamahan, hindi ka talaga nagugutom?" Sinimangutan niya si Sidwih na akala ko ay nakaalis na, hindi kasi talaga siya nagugutom at wala siyang balak na kumain. Gusto niya lang ang matulog, hindi ba sumasakit ang ulo niya kaya may oras pa siyang mangulit.

"Pumunta ka na sa canteen at hindi talaga ako kakain."

Tumungo na ulit ako at hindi na siya pinansin, baka mamaya ay dumating na ang next teacher nila at maudlot pa ang pag-idlip niya, masusuntok niya talaga si Sidwih.

Sa wakas ay hindi na siya kinulit ni Sidwih kaya ipinikit na niya ang mata at dinama ang himno ng musika na pinakikinggan niya.

Thai song ang pinapatugtog niya, soundtrack ng favourite niyang lakorn - Waves of life. Maganda ang plot nito dahil tungkol ito sa isang artista at abogado.

NARAMDAMAN niya na may sumusundot sa kanyang tagiliran kaya kunot noo niya itong tinignan, si Sidwih pala na nakangiti sa kanya. Pinagmasdan niya ang classroom pero wala ng tao kaya naalarma siya.

"Bakit tayo nalang ang nandito?" Naguguluhan kong tanong habang nakatingin sa kabuuan ng classroom.

"Matulog ka pa para mas gabihin pa tayo dito." Nagulat siya sa sinabe nito, ibig sabihin ay uwian na kaya agad siyang napatayo. "Oh, baka mahanginan ka."

"Bakit hindi mo ako ginising? Baliw ka talaga, gusto mo bang masarhan tayo dito?" Isinukbit niya ang kanyang bag at naglakad na palabas pero para siyang niloloko dahil nakapatay na ang ilaw sa labas at sarado na ang pinto ng classroom nila.

Paano sila nasarhan dito, dapat ay makikita sila ng guard kapag nagsara ng mga classroom. Anong kalokohan 'to?

Humarap siya kay Sidwih na nakatingin lang sa kanya, sinaway niya ito na huwag lang tumingin sa kanya at tulungan siyang buksan ang pinto.

"Huwag mo na piliting buksan 'yan, talagang ipinasara ko na 'yan sa manong guard."

Kumunot ang noo ko.

"Ano?"

Nababaliw na ba siya, bakit naman niya ipinasara ang pinto kung andito pa sila. Ano bang trip niya sa buhay at nandamay pa siya.

Nagitla ako sa biglang paglapit sa akin ni Sidwih, nakangisi ito at mapunghay ang mga mata.

"Hey, ano bang nangyayari sa'yo?" Tanong ko dito pero nanatili lang siyang nakatingin sa akin. "Hindi ka naman siguro nagbibiro?"

"Gusto mo ako diba?" Tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Sidwih, anong gusto ko?

"What did you sa....." Napadaing ako ng hawakan nito ang braso ko. "bitawan mo ako at nasasaktan ako."

Ano ba ang nangyayari sa lalaking ito, bakit siya nagkakaganito. Ang mga titig niya sa akin ay kakaiba, hindi siya ganito tumingin sa akin.

"Blow me, baby." Kinilabutan siya sa narinig, hindi siya tanga para hindi makuha ang gusto nitong mangyari, seryoso ba talaga siya. Nasa school pa sila at nakalock ang pinto, may CCTV din sa bawat classroom tapos gusto niyang bigyan ko siya ng blow job.

Crush ko siya, andoon na ako pero hindi naman dapat na gawain nilang dalawa ang ganoon lalo na't magkaklase sila.

"Go ahead, suck me." May himig ito na nakikiusap.

"Pwede ba tigil-tigilan mo 'yang suck suck na 'yan. Nababaliw ka na ba?" Itunulak ko siya para lumayo sa akin, nababaliw na talaga siya. Para siyang hayok sa laman, ibang Sidwih ngayon ang kaharap ko.

Bakit kase pumayag si manong guard na magpaiwan ang dalawang estudyante dito paano kapag nalaman ng head ng school ang ganito, maaari pa silang magkarecord o mapatalsik.

"Huwag ka na mag-inarte gusto mo din naman akong tikman, gusto mo ba na ako pa ang maghubad ng pants ko at ipasubo sa'yo ang kargada ko. Say it, ako ang gagawa para sa'yo."

Hindi ko maintindihan ang isang ito. Ang lakas ng topak, kung may makakarinig sa kanila turn off ito sa ginagawa niya ngayon. Lalo na sa mga girls na nagkakagusto sa kanya.

"I want you, Goli. Please, suck me." Ipinikit ko ang mata ko at pinilit na ikalma ang sarili.

"Please, stop it. Don't say anything." Naiinis na siya at natatakot na siya ngayon, ayaw niya na pinipilit siya sa isang bagay na hindi naman niya kailangan gawain. Yes, marupok ako pero wala namang rason para gawain ko ang gusto niya kahit na may gusto ako sa kanya, still hindi iyon enough reason to suck him.

Nagitla siya ng pisilin ni Sidwih ang braso niya kaya napadaing ako. "Ang arte mo naman na bakla ka, akala mo ba hindi ko alam na gusto mo ako. Malandi kang bakla ka, hindi ba pabor sayo ang pinagagawa ko. Ang arte mo wala ka namang korte."

Malakas kong inagaw ang braso ko sa kanya at malakas siyang sinuntok, hindi ako nakuntento sa isang suntok lang kundi dalawa ang ginawa ko. Baka sakaling magising siya sa kahibangan niya, nakakahiya ang ginagawa niya.

"Yes. I like you, but wala kang karapatan na husgahan ako, kaklase at kaibigan kita kaya huwag mo akong gaganyanin. Fuck you ka!"

Imbes na matauhan si Sidiwh ay ngumisi pa ito, nasabunutan ko nalang ang sarili kong buhok dahil sa nangyayari, pero mas lalo lang siyang naghina nang lumapit ulit sa kanya si Sidwih na may mapaglarong ngiti sa labi.

Tinatanggal nito ang pang-ibaba kaya napaiwas siya ng tingin, pwede bang matauhan na siya sa kahibangan niya.

"Luhod." Nagulat ako sa pagsigaw nito, nagmakaawa siya na tumigil na pero parang wala itong naririnig, marahas pa niya akong pinaluhod kaya nasa harapan ko na ang kargada niya. Fuck, naiiyak na siya sa nangyayari lalo na sa laki ng bagay na nasa harapan ko.

"Isubo mo!"

"Ayaw kong gawain. Please, itigil mo na ito!" Pagmamakaawa niya dito, ayaw niyang gawain ang gusto nito. "Ouch! Please, help me!"

"GOLI, are you okay?" Nagulat siya ng may gumising sa kanya kaya napasigaw siya at umaktong susuntok, at nang makitang si Sidwih ito ay agad niyang ibinaba ang kamay at huminahon. Nakatingin din sa kanya ang mga kaklase nila lalo na si Fihm na nakakunot ang noo.

Panaginip.

Panaginip lang pala ang lahat pero parang totoo, kakaibang Sidwih ang nasa panaginip niya. "Binangungot ka, okay ka lang ba?"

"Oo, banyo lang ako." Tumakbo siya palabas ng classroom at pumuntang banyo, naghilamos siya ng mukha at humarap sa salamin. Kitang-kita sa mukha niya ang takot, sobrang bigat nito sa pakiramdam na parang gusto ko nalang man

Pinatuyo niya ang kanyang mukha at sinigurado na kalmado na siya bago lumabas. Imbes na sa classroom siya pumunta ay sa canteen, bumili siya ng maiinom at ng lasagna. Dito na niya kinain ito dahil naiilang siya sa classroom nila.

"Pabili nga, itong nova at kirei."

Pamilyar sa kanya ang boses na 'yon pero hindi niya nilingon, alam naman niyang hindi naman siya nito papansinin. One month and two weeks na ang lumipas pero wala pa din itong paramdam sa kanya, unti-unti na niyang natatanggap na talagang wala ng pag-asa na maging okay sila. "Bilisan mo naman manukli."

Naninibago din siya sa ugali nito, hindi man sila nag-uusap na dalawa ay alam niyang malaki ang pinagbago nito sa loob ng isang buwan. "Tumingin ka naman sa dinadaanan mo, bulag ka ba?"

Hindi ata maganda na nababarkada siya sa mga kaklase nilang pasaway, gusto niya itong sawayin pero baka sabihin lang nito na pakealamero siya. Mas nagulat siya sa sunod nitong ginawa, tinulak nito ang isang estudyante bago niya ito talikuran.

Napabuntong hininga na lamang siya sa nangyari, masyadong magulo ang sitwasyon. Inubos na niya ang pagkain at bumalik na sa classroom, sakto din na dumating ang last teacher nila. Wala siyang maintindihan sa itinuturo nito kaya para may mabasa  ay isinusulat niya sa notes niya ang mga importanteng words. "Okay, class dismissed"

Kahit naiilang siya kay Sidwih dahil sa panaginip niya ay hinayaan niya nalang ito na sumabay sa kanya pauwe. "Kanina ka pa tahimik, may gumagambala ba sa iyo?"

"Wala. Huwag mo akong isipin, halika na may jeep na." Hanggang sa pagbaba nila ay tahimik lang siya, hindi na din siya nagpahatid kay Sidwih  na gustong samahan siya pauwe. Mas pinili niya na mag-isa. Gusto niyang magisip-isip.

"Sure ka ba?"

"Oo. Mauna na ako." Para siyang walang lakas ngayon, parang tuyong dahon. Hindi niya alam kung paano siya magiging okay lalo na't naiinis siya sa sarili niya, wala kasi siyang maisip na tamang gawain. Sumasakit lang ang ulo niya kapag ginagawa niya na mag-isip.

Pagkadating sa bahay sa kwarto agad siya pumunta, ibinagsak niya ang sarili niya at malakas na bumuntong hininga. Parang masisiraan na siya ng ulo. "Bwiset!"

Dedicated to my friend, jehwilinemey enjoy reading.