BUKAS na ang monthsarry namin ni Sidwih pero mukhang wala itong plano, last na pag-uusap naming dalawa ay noong assessment pa.

Pagkasabe palang na competent kaming lahat ay nilapitan na agad ni Susana si Sidwih para batiin at worst hinila na agad siya nito palayo sa amin. Ang nakakainis lang ay parang nawawalan siya ng boses kapag kasama niya ang babaeng 'yon.

Kung wala siyang plano, ako nalang ang gagawa. Kailangan na ako naman ang kumilos para sa relasyon naming dalawa. Tama na ang pagiging tahimik, kailangan ko din namang solohin ang boyfriend ko.

Kinuha ko ang cellphone sa bulsa at tinawagan si Luxiel, at nang sagutin niya ito ay sinabe ko agad sa kanya ang plano ko. Hindi naman siguro mahalaga kung gaano kalaki ang magagastos mo para sa mahal mo. "Goli!"

Narinig ko ang pagtawag sa akin ni papa kaya nagpaalam na ako kay Luxiel dahil mukhang mainit ang ulo ng tatay ko.

"Goli!"

Sumalubong ako dito para magmano, may bitbif pa itong bag ng makita ko. Masama ang tingin nito sa akin kaya naguluhan ako. "Oh pa, biglaan ka atang umuwe."

Nagitla ako ng ibato nito ang dala nitong bag at mas nabigla ako ng bigla niya akong suntukin. Sapo-sapo ko ang pisnge ko, "Hayop ka! Ano itong nakikita ko sa social media na may boyfriend ka! Sumagot ka, totoo ba 'yon!"

"Sinuntok niyo ako bago magtanong?" Nadismaya ako kahit na inaasahan ko na malalaman niya din ang sitwasyon ko. "Totoo ang nakita niyo, at magdadalawang buwan na kami bukas. Kung tutulunan niyo din kami, bahala na po kayo!"

Lumapit ito sa akin at muli akong sinuntok, kung ito ang magpapahupa ng nararamdaman niya ay tatanggapin ko. Hindi man ako nag-expect na matatanggap niya kami pero umasa ako na hindi ganito ang magiging reaksyon niya.

"At ikaw pa ngayon ang nagmamataas, tandaan mo! Anak lang kita at wala akong anak na bakla! Gago ka, dapat ipinutok nalang kita sa labas kaysa sa lumaki ka ng ganyan!" tumulo ang luha ko, bakit pa ba ako umasang matatanggap niya ako eh wala sa lahi nila ang bakla. Pero masakit marinig sa kanya na pinagsisihan niyang pinalaki nila ako. Kasalanan bang maging bakla. Kasalana ko ba kung bakit ako naging ganito.

"Sana nga ganoon nalang ang ginawa nito para hindi kayo nagagalit ng ganyan, tatay kita pero sarili mong anak hindi mo kayang suportahan sa kung ano ang gusto ko! Pa, ito talaga ako at wala na kayong magagawa."

Pinunasan ko ang luha ko bago tumayo, nasasaktan ako na sinaktan niya ako ng dahil lang sa nalaman niya. Hindi niya ako inintindi at mas lalong hindi niya matanggap na isa akong bakla. "Lumayas ka dito! Ayaw kong makikita ang pagmumukha mo sa bahay na 'to!"

"Mike, ano ba nangyayari dito at rinig na rinig ko ang sigaw mo sa labas... Goli, jusko po! Anong ginawa mo sa anak natin Mike?" Mas lalo akong naiyak na makita ko ang mama kong umiyak, himawakan nito ang mukha ko na sinuntok ni papa. "Ano bang problema mo, Mike?"

"Tanungin mo 'yang anak mong bakla! Bakla 'yang anak mo, Sarah!" Alam ko naman na bakla ako at hindi naman na kailangan ipalandakan 'yon. Sino bang ginusto na maging ganito? Ginusto ko bang maging ganito, eh simula pa lang ganito na ako.

"Manahimik ka, Mike. Anong mali sa pagiging isang bakla? Ano namang problema kung bakla ang anak natin? Wala namang siyang ginagawang masama ah!"

"Kasalanan sa itaas ang maging ganaan, salot sila sa lipunan. Salot 'yang anak mo!" Nagulat ako sa sinabe nito, paano ako naging salot sa mundo kung ginagawa ko naman ang best ko para maging mabuting tao. Nag-aral ako ng mabuti, itinuon ko ang sarili ko sa pag-aaral para mabigyan sila ng magagandang grades. Naging mabuting bata ako sa labas at loob ng bahay.

"Salot ang anak natin? Hindi mo ba naririnig 'yang pinagsasabe mo Mike! Nababaliw ka na!" Inawat ko na si mama, aalis nalang ako sa bahay na ito. Kung ganoon lang din naman ang tingin sa akin ng tatay ko mas mabuti ng umalis.

"Ma, hayaan mo na po siya. Para maging okay po ang lahat ay aalis nalang po ako dito." Pinigilan siya ng kanyang nanay, labag din naman sa kanya na umalis pero mas makakabuti 'yon para mawalan ng salot sa pamilyang ito. "Excuse me po."

Naglakad ako papuntang kwarto para kumuha ng iilang damit, "Tignan mo 'yang anak mo! Akala mo may ipinagmamalaki na! Mabuti pa si Rold nagmana sa akin, eh 'yang anak mo Sarah salot. Salot sa pamilyang 'to!" Tumuloy na ako sa pagpasok sa kwarto at hindi ko mapigilang hindi umiyak. Sobrang sakit sa dibdib, ano ba ang kasalanan na maging bakla. Wala naman siyang tinatapakang ibang tao. "Hayaan mo siyang lumayas!"

Ipinasok ko ang huli kong damit sa bag at napaupo ako dahil namanhid ang paa ko. Gusto ko nalang biglang mawala sa mundong ito, okay lang na ibang tao na magsabe sa akin ng ganoon pero kung 'yong taong inaasahan ko na makakaintindi kahit papaano sa sitwasyon ko ay sobrang sakit. Legit ang sakit sa puso parang pinipiga sa sobrang sakit.

Pinunasan ko ang luha ko at binigbit ang bag ko, kinuha ko din ang ipon ko sa alkansya at lumabas na ng kwarto. At nang makita ako ni mama ay agad itong lumapit sa akin, nakikiusap na huwag akong umalis hindi ko naman daw kailangang umalis. "Mike, huwag mo paalisin ang anak natin! Nakikiusap ako sayo, baka hanapin siya ng mga kapatid niya!"

"Wala akong pakielam, umalis siya para mawalan ng salot sa bahay na ito!"

Napabuntong hininga ako, humarap ako kay mama at niyakap ito humalik din ako sa noo nito. "Mahal na mahal po kita ma, alagaan mo po ang sarili mo. Pakisabe nalang din kina Rold na mag-iingat sila." Pumikit ako para pigilan ang luhang gustong kumawala ulit sa mata ko.

Pero nasa pinto pa lang ako ng biglang lumuhod si mama sa paahan ko, hindi ako makatingin ayaw kong makita ang mukha ni mama na naiiyak dahil siguradong maiiyak lang ako. "Sorry ma, sorry po!" Binawi ko ang paa ko at nanakbo na palabas ng bahay. At doon na tumulo ang luha sa mata ko. Kahit tinatawag ako ni mama ay hindi ko siya nilingon, hindi pwede baka mas lalo kong hindi kayanin. Sorry mama, patawad dahil kaya sa akin ay lumuluha kayo ngayon. Mahal na mahal ko kayo, ayaw kong madamay pa kayo sa sinasabe ni papa na salot ako sa pamilya natin.

Nasa kalsada na ako at walang tigil na natulo ang luha ko, mabagal din akong naglalakad kaya panay tunog ng busina ang naririnig ko. Sana nawala na lang ako sa mundong ito, sana mamatay nalang ako. Salot naman daw ako, salot ako sa pamilya namin. "Salot ako, hahaha!"

"Goli, my babe." Tinignan ko ang lalaking ito, at agad ko itong niyakap. Tumulo naman ng tumulo ang luha ko. "What happened, babe? Answer me, why are you crying?"

Hindi ako umimik, niyakap ko lang siya ng mahigpit. Baka ito na din ang huling makikita ko siya. Sinabi ko na ipaglalaban ko siya pero mukhang hindi ko na magagawa. "Lagi mong tandaan na mahal na mahal kita, Sidwih."

"Hey, oo alam ko na mahal mo ako. Please, tell me. What happened?"

Imbes na sagutin siya ay hinalikan ko siya sa labi, ito na din ang huling halik ko sa kanya. Pagkatapos nito ay iiwanan ko na siya, ayaw ko na matali siya sa tulad ko na salot. Bumuntong hininga ako bago bumitaw sa pagkayakap sa kanya, pinunasan ko ang luha ko at ngumiti

"Gusto mo bang kumain? Tara mang-inasal tayo, treat ko. Dali na!" Hindi pa ito nakakasagot pero hinila ko na agad siya papuntang sakayan at sumakay, alam kong naguguluhan siya pero hindi ako magpapaliwanag. Ramdam ko ang mga tingin na ipinupukol niya sa akin.

"Alam ko na baliw ka na sa akin pero ayaw ko namang dalhin ka sa mental." ani ko.

Tumingin ako dito at ngumiti, hinawakan ko din ang kamay niya at hinalikan. "Sorry." Mamimiss ko siya, ngayon pa nga lang ay natatakot na ako sa magiging reaksyon niya.

Nakababa na kaming dalawa, inayos ko muna ang bag ko dahil naipit sa jeep. Tumingin ako sa kanya at magiliw akong lumapit dito at muling hinawakan ang kamay niya. "Let's go babe."

"Kinakabahan ako sa'yo babe. Are you sure, okay ka lang?" Ito naman talagang boyfriend ko masyadong maalahanin. Tumango lang ako at niyaya na siyang pumasok sa Robinson.

Sa pagkakataong ito ako naman ang umorder, at siya naman ay pinaupo ko. Syempre siya nagbitbit ng bag ko sa uupuan namin. For the last time ako muna ang magsisilbe sa kanya, baka kase pagsisihan ko na umalis man lang ako na hindi ko napasaya ang tulad niya.

Sinabi ko na ang orders namin at nagbayad na din, inabutan naman ako ng number at unexpected kase twenty seven ulit ang number namin at mukhang mauudlot ang gagawin ko para sa kanya, siguro bibili nalang ako ng regalo mamaya at ipapasuyo ko kay Luxiel.

Seryoso lang na nakatingin sa akin si Sidwih ng lapitan ko ito kaya pinaayos ko siya, "Hindi porket gwapo ka kapag seryoso ay gagawin mo na minu-minuto."

"Bakit puro gamit mo ang nasa bag?" Natigilan ako, ibig sabihin lang no'n na tinignan niya ang gamit ko. Kinuha ko ang kamay nito at pinagmasdan. "Hindi ako manghuhula, Goli."

"Inutusan kase ako ni mama na puntahan si papa sa manila para daw manghinge ng pera. Babalik din naman ako." Ang lame ng palusot ko, sana maniwala siya para hindi na ako makapagsinungaling pa. Ayaw ko ng dagdagan ang sakit na nararamdaman mo.

"Sasamahan kita sa manila."

"No." Nagulat naman siya sa sinagot ko kaya kailangan ko mag-isip ng rason. "Ah kase, strict ang company na pinapasukan ni papa saka related lang ang pwedeng pumunta."

"I'm your boyfriend at ang ibig sabihin no'n parte na ako ng pamilya niyo, pamilya na tayo." Pamilya? Hindi na ata mangyayari 'yon, Sid. Please lang huwag ka ng makulit.

"Excuse me, ito na po ang order niyo."

"Thank you po!"

Sinenyasan ko na si Sidwih na simulan na ang pagkain para makarami kami, magiliw ko namang ginalaw ang pagkain ko. Kumurot ako sa manok, "Say ah!" ngumanga naman ang poging si Sidwih kaya isinubo ko na dito ang manok.

"Masarap ba?" Puno ang bibig nito kaya tumango lang siya sa akin, natawa naman ako. Naparami ata ang naisubo ko sa kanya. "Damihan mong kumain para may lakas ka para mamaya."

"What do you mean?" Kumindat ako dito at dahil dakila siyang pilyo, edi nakuha niya agad ang gusto kong sabihin. Ngumisi pa nga ito eh, mukhang mapapalaban ako mamaya. "Wala sila mommy ngayon kase sinama niya si Susana magshopping, at mamayang gabi pa 'yon uuwe."

"Ikaw talaga nagiging aktibo ka kapag 'yon ang gagawin natin. Kumain na nga muna tayo!"

Mabilis lang silang natapos na dalawang kumain kaya ng makalabas sila sa Mang-inasal ay niyaya niya ito sa second floor pa bumili ng ireregalo sa kanya pero sinabe ko na magbabanyo lang ako. "Sa foodcourt ka muna babe."

"Okay." Nang naglakad na si Sidwih ay pumunta na ako sa isang store, bumili ako ng envelope na may kasama ng paper para sa message. Pagkatapos ay pumunta ako sa clothing line para maghanap ng pwedeng ibigay sa kanya pero wala akong nagustuhan.

"Excuse me sir, baka gusto niyo po itry itong glass frame po." Nakuha nito ang atensyon ko kaya lumapit ako dito, tinignan ko ang frame na gawa sa glass at mas nakakatuwa dito pwede mo siyang lagyan ng picture at may music din kung icoconnect sa cellphone.

"Magkano 'to?"

Sobrang mura naman nito kaya hindi na ako nag-isip pa at dalawa na agad pinagawa ko, para tig-isa kaming dalawa ni Sid. Hiningi din nila ang picture na ilalagay ko kaya mas pinili ko 'yong picture naming dalawa ni Sidwih sa City Mall.

"Sir, tomorrow morning niyo po siya makukuha. Ito pa ang receipt niyo po para ipapakita niyo nalang bukas." ow, akala ko ngayon na makukuha pero siguro balikan na nga lang talaga bukas o ipakuha ko nalang kay Luxiel.

"Miss, may favor ako. May pang-balot naman kayo diba, pabalot na lang din para bukas ay ibibigay nalang sa kaibigan ko."

"Okay sir."

Pumunta na ako sa food court at nakita ko si Sidwih na aliw na aliw sa panunuod ng mga batang nagsasayaw. Tinawag ko ito kaya tinignan niya ako. Lumapit ako dito at niyaya na siyang umuwe sa kanila.

Tulad nga ng napag-usapan kanina ay agad niya akong siniil ng halik nang makarating kami sa kwarto niya. Puno ng pagmamahal ang paghalik niya sa akin hanggang sa bumaba ito sa leeg ko kaya napaungol ako ng mahina. "Sid..oh!"

Humiwalay siya sa akin para maghubad kaya naghubad na din ako para walang sagabal, bumalik siya sa paghalik sa akin habang pinipisil ang aking pang-upo, "Ohhh!"

"Fuck me, Sid." Para siyang nalulunod sa init ng nararamdaman niya kaya nasabi niya 'yon, iginiya siya ni Sidwih papuntang kama at pinahiga. Malamlam ang mata ko ng tignan ko siya, mahal na mahal ko ang lalaking 'to. "Ohhh!"

Tinanggap ko ang sakit na idinulot niya sa akin, napakapit ako sa braso niya at sinabayan siya sa ginagawa, nagkasundo ang mga katawan naming dalawa kaya magandang tunog ang nabuo nito. Puno ng pagmamahal at pagkasabik sa isa't-isa. "Goli, I love you!"

"Ohhh, fuck me... hard." Bumilis ang kilos niya kaya alam kong susulpot na ang kanyang mainit na katas kaya mas lalo akong napakapit sa kanya hanggang sa mapaliyad ako ng mas idiin niya sa akin ang kanya.

Hindi pa ito nakuntento at muli akong inangkin, hindi lang dalawa kundi apat na beses. "I love you, Goli."

"Fuck me again. Charot."