╰Dwa dni do wigilii╮

- No to ja mu na to, że ta nie jest fioletowa tylko fiołkowa, a on - przynudzała Alya - Ej.. Słuchasz mnie wogóle? - pomachała do mnie

- Em.. Co? - wyrwałam się z przemyśleń

- Adrien? - wypiszczała pytająco jego imię na co pokiwałam przytakująco głową, sama nie wiem czemu - Wiedziałam! - ucieszyła się

- Ale nie tak jak ty myślisz - wzięłam wdech - Obawiam się tym, że zaprosi mnie na wigilię do siebie

- No to na co czekasz?! - wstała i złapała mnie za rękę - Musimy ci wybrać jakiś strój!

- Ale daj mi dokończyć - puściła moją dłoń, a ja oparłam ją o swoje kolano i położyłam na nią podbródek

- Słucham, słucham - podparła dłonie na biodrach i czekała na moje wytłumaczenia

- Jego ojciec chce zaprosić Chloe.. - skierowałam wzrok w podłogę - A ty wiesz jak ja jej nie lubię

- Będziesz się nią przejmować? Serio? - zapytała mnie wycierając udawane łzy śmiechu

- Serio - podniosłam się - Nawet nie wiesz jak ona umie kogoś poderwać - złapałam się za głowę - A co jeśli mój najlepszy przyjaciel..

- Czekaj, czekaj kochana - zmarszczyła brwi - Najlepszy? A ja? - wskazała palcem na siebie

- No ty też zazdrośnico - uśmiechnęłam się do niej - Wracając.. Wiesz jeśli ona się mu spodoba to wtedy powie mu o mnie głupot i plotek, a ja naprawdę tego nie chcę, bo zależy mi na nim - spuściłam głowę

- Przecież on koch.. Lubi tylko ciebie - złapała moje ramię, a ja skierowałam swój wzrok na jej - Uwierz mi Mariś, jesteś cudowna i zasłużyłaś na takiego przyjaprychnęła

- Dziękuję - przytuliłam się do niej

- Okej.. Koniec tych słodkości i idziemy na zakupy! - sięgnęła po swoją torbę

- Wiesz, nie czuję się zbyt najlepiej - położyłam się na łóżku

- Marinette, za dwa dni święta! Musisz być zdrowa! - tłumaczyła mi

- Wiesz to chyba alergia - przetarłam swoją twarz dłońmi - Na zakupy - dokończyłam na co dziewczyna prychnęła

- Nie, to nie - udała obrażoną, chociaż wiem, że nie jest - Sama na nie pójdę - zrobiła nacisk na pierwsze słowo

- Miłych zakupów - krzyknęłam do dziewczyny która schodziła po schodach

- Miłego wracania do zdrowia - odpowiedziała

Sięgnęłam po telefon i napisałam do Adriena.

Mariś💞: Co dzisiaj robisz?

Agreste🎀: Nudzę się

Mariś💞: Przyjdziesz do mnie czy mam iść do ciebie

Agreste🎀: Przyjadę po ciebie, żebyśmy przyjechali do mnie 😂

Mariś💞: Skomplikowane, ale ok

Agreste🎀 zmienił kolory czatu.

Agreste🎀: Zaraz będę xx

Mariś💞: Czekam xoxo

Odłożyłam urządzenie na szafce nocnej i postanowiłam się zdrzemnąć. Nie wiedziałam ile czasu zajmie blondynowi przygotowanie się i dojadz tu więc nie myślałam dłużej i zasnęłam.

Obudził mnie głos osoby siedzącej obok, która widocznie śpiewała coś. A kto mógł być tym kimś? Oczywiście Adrien.

- Ładnie śpiewasz - powiedziałam

- Ładnie śpisz - zaśmiał się pod nosem - No to jedziemy?

- Jak chcesz - uśmiechnęłam się i wstałam

***

Wchodząc do willi Agreste sprawdziłam czy wzięłam telefon. Okazało się, że był w torebce i widocznie musiałam go włożyć tam nawet nie zapamiętując.

- Proszę - otworzył mi drzwi

Powiesiłam swój płaszcz na jednym z wieszaków i zdjęłam buty. Nie wiedziałam gdzie konkretnie idziemy, dlatego poczekałam na zielonookiego.

- To może mój pokój? - zapytał zdejmując rękawiczki

- Jeśli chcesz - ruszyłam w stronę schodów

Muszę przyznać, że na jak osobę mieszkającą z ojcem i jego sekretarką, mają tutaj porządek. A kto wie. Może jest tu jakaś sprzątaczka, ale to nie mój interes.

- Mam pytanie - przerwał ciszę

- Słucham Cię - odwróciłam się w jego stronę

- Z kim spędzasz wigilię? - już wiem do czego zmierza

- Raczej z rodziną - odpowiedziałam - Wiesz.. Mama, tata i ja - wzruszyłam ramionami

- A nie byliby źli, gdybym wziął ich córkę do siebie w to wydarzenie? - zapytał grzecznie

- Ale oni mają tylko jedną córkę - udawałam głupią - Czyli mnie - gestykulowałam każde zdanie - No to ja nie wiem kogo ty chcesz zaprosić

- Ciebie - uśmiechnął się słodko

- Ciebie czyli kogo? - założyłam nogę na nogę

- Ciebie czyli ciebie - zagryzł dolną wargę

- Mnie czyli mnie? - dopytałam

- Tak

- Zgadzam się - wstałam, a blondyn odrazu się do mnie przytulił - Mam nadzieję, że to będą fajne święta - puściłam go z uścisku

- Też mam taką nadzieję - zrobił przerwę - Ale będą też inni z mojej rodziny, chyba nie będzie ci to przeszkadzać - dokończył

- Miło mi będzie poznać twoją rodzinę - odpowiedziałam