Obudziłam się i leniwo przekręciłam głowę w stronę fotela na którym Adrien miał spać, ale mu nie pozwoliłam. I co zauważyłam? Oczywiście jego, na którego widocznie nie mam wpływu. Podniosłam się do pozycji siedzącej i wpatrywałam się w blondyna.

- Cześć Mari - na jego twarzy pojawił się uśmiech

- Hej, mam nadzieję, że cię nie obudziłam..

- Tak jakby - zaśmiał się

- Pff, ciekawe czym

- Za głośno oddychasz - oburmuszył się

- Że niby ja? Ja przynajmniej nie mrugam tak głośno - chyba zaczęłam wymiane zdaniami

- Dobra - wstał - Skończmy tą kłótnię i zejdźmy zrobić śniadanie - podszedł do szafy

- Nie chce mi się - popatrzył na mnie zdziwionym wzrokiem

- Przepraszam co?

- No mówię, że mi się nie chce wstać - blondyn stał w osłupieniu

- Tobie się nie chce?

- Tak, mi się nie chce - odparłam prosto

- Śmieszne.. Wstawaj i ubieraj się - wskazał na zegarek - Szkoła - uśmiechnął się

- Dzięki Adrien - powiedziałam z sarkazmem - Dzięki - powtórzyłam

- Ależ nie ma za co, przyjaciółko - wyszedł z pomieszczenia

- Idiota - powiedziałam

- Słyszałem! - krzyknął zza drzwi

- No i dobrze, bo nim jesteś - powiedziałam ciszej

W pośpiechu wstałam z łóżka i podeszłam do walizek. Widocznie Adrien musiał je tu przynieść, ponieważ były one w salonie. Ciekawi mnie o czym wtedy Alya rozmawiała z Nino.. Ale to nie moja sprawa. Przygotowałam sobie ubrania i ułożyłam je na sofie.

Zeszłam do salonu, mając nadzieję, że czeka na mnie pyszne śniadanie, jednak myliłam się.

- Emmm.. Mari? Pomożesz? - blondyn podrapał się po karku

- Nie umiesz zrobić kanapek? - zapytałam się

- Umiem, ale lepiej będzie jak zrobię je z tobą

- Okej.. - zgodziłam się

Już po paru minutach śniadanie było gotowe. Na talerzu widniał stos przygotowanych przez nas kanapek.

- Idę po Alya'ę, żeby zeszła na ten przepyszny posiłek - oznajmił blondyn

- To ja na was poczekam - powiedziałam

Nagle rozległ się głos Adriena.

- Marinette! Nie ma jej! - krzyczał schodząc po schodach

- Nie żartuj - sięgnęłam po komórkę leżącą obok mojej dłoni

- No nie ma - wzruszył ramionami

- Zaczekaj..

Do: Alya💖💞

Wyszłaś?

- Wysłałam do niej sms'a

- To.. Jemy? - chłopak przyniósł talerz z kanapkami

- Pewnie!

Po zjedzonym posiłku udałam się do pokoju chłopaka. Wzięłam wcześniej przygotowane ubrania i się w nie przebrałam. Poszłam do łazienki i doprowadziłam swój wygląd do normalności. Zrobiłam makijaż i wychodząc zamknęłam drzwi za sobą. Zmierzając do salonu schodziłam po schodach. Usiadłam na kanapie i włączyłam telewizor.

- A szkoła? - zapytał się Adrien

- Nie wiedziałam, że tak bardzo chcesz mnie się pozbyć - prychnęłam

- Ja? Nigdy! - usiadł obok mnie i złączył nasze ręce - Mam wspaniałą przyjaciółkę!

Poczułam ukłucie w sercu. Nie wiem skąd i nie wiem jak.

- Ja się cieszę, że mam świetnego przyjaciela - odpowiedziałam z uśmiechem

- No, a co z szkołą? - zapytał ponownie

- Eee.. Wolne?

- Wolne - przytaknął

Od: Alya💖💞

Tak.. Nie chcę mieć opuszczonego dnia w szkole, a widząc jak słodko śpicie nie chciałam was budzić xx

- Adrien? - skierowałam się w jego stronę

- Hmm? - przełączył na program przyrodniczy

- Spójrz - pokazałam mu sms'a od Alya'i

- No i? - wzruszył ramionami - To prawda, słodko śpisz - nieśmiało się uśmiechnął

- No Adrien.. - przewróciłam oczami

- No Mari.. - udawał mój głos

- Dobra skończmy - zaśmiałam się

- Dla ciebie zrobię wszystko - podkreślił ostatnie słowo

- Miło to słyszeć - puściłam jego dłoń - Chyba

- Jak to chyba?

- Tak to - wyjrzałam za okno - Adrien, ktoś przyjechał - oznajmiłam mu

- Tak? - blondyn podszedł do okna - Nie, nie, nie, nie - powtarzał w kółko oddalając się od szyby

- Co jest? - zapytałam

- Mamy problem - powiedział poważnym tonem, a ja stałam się przerażona