Rano nim młodszy zdążył się obudzić żołnierz w samych bokserkach udał się do kuchni by zrobić śniadanie po czym przyniósł je do sypialni i postawił na stoliczku nocnym. Cicho wślizgnął się ponownie pod kołdrę i przyglądał jak stróżka śliny płynie wolno po brodzie Jungkooka.

Chłopiec tworzył oczka zaraz je zamykając bo promienie słoneczne go raziły. Przekręcił się w stronę ciepła i podniósł główkę by móc na nie spojrzeć spod przymkniętych oczu.

-Dzień dobry.- starszy uśmiechnął się. - Wyspałeś się?

- Tak. - Wtulił się w niego mocno - Kleje się.

-Prysznic po śniadaniu?- otarł zaślinioną brodę chłopca jednocześnie drugą dłonią rysując niezidentyfikowane wzory na jego plecach.

- Przyda się.- wyciągnął łapki po jedzenie i zaczął się zajadać popijając świeżym sokiem, a kiedy już się najadł odłożył tackę- A zaniesiesz?

-Zaniosę.- wstał razem z młodszym na rękach bosymi stopami stąpając po zimnych panelach. Łokciem otworzył drzwi do łazienki i postawił młodszego na puchatym dywaniku. - Przyniosę ci ubrania. Zaraz wracam.- opuścił pomieszczenie.

- Dobrze- przez ten czas mały golas puścił ciepła wodę i wszedł do brodzika chcąc pozbyć się już klejącej substancji.

Po kilku minutach Jimin bez pukania wszedł do pomieszczenia zostawiając młodszemu ubrania i tak samo szybko jak wszedł to i wyszedł z łazienki. Sam udał się do siebie wziąć odświeżający prysznic po czym doprowadził sypialnię do porządku. W samych spodniach zszedł na dół i zabrał się za zmywanie naczyń.

*

Kook spojrzał na drzwi lekko.. bardzo zdziwiony.
- Chim? - poczuł w oczach łzy. No tak, czego się spodziewał? Że po jednej nocy Park przestanie w nim widzieć dziwkę Wanga? Umył się dokładnie, a następnie ubrał i wyszedł z łazienki. Chciał mu pokazać, że nie jest już bezduszną dziwką więc wyjął z jego szafy pas i zaraz zbiegł na dół  zakładając mu go od tyłu.

-Co ty...Po co?- Jimin okręcił się w stronę młodszego marszcząc nos widząc, że ten musiał wcześniej płakać.

- No tak... bo był.- odwrócił się chcąc iść do salonu.

-Zaczekaj.- mężczyzna złapał go za dłoń i przyciągnął do siebie tak, że jego plecy dotykały nagiej klatki piersiowej.-Dziękuję.- objął chłopaka w pasie i oparł głowę na jego ramieniu.

Jeon uśmiechnął się pod nosem, a w sercu poczuł takie dziwne ciepło.
- Nie ma za co. Zapominasz o nim.

-Nie szkodzi. - westchnął.- Dlaczego płakałeś?

- Nie płakałem - otarł twarz jednak zaraz spuścił wzrok - Bo mnie zostawiłeś.

-Aish dzieciaku.- zaśmiał się i obrócił go w swoja stronę.- Powinienem przeprosić?

Ten przytaknął od razu i zrobił dumna minę.
- Nawet się nie powinieneś o to pytać.

-Masz rację. Przepraszam Jungkooki.- uśmiechnął się tak promienie, że jego oczy zamieniły się w dwie kreseczki.

- Jesteś uroczy. Widzisz mnie? - Zaśmiał się, rozszerzając palcami jego powieki.

-Widzę ale uroczy nie jestem.- nim jednak zdążył powiedzieć cokolwiek więcej usłyszał ciche miauczenie po czym poczuł jak mała, włochata kulka ociera się o jego nogę.

- Jesteś. Jak Pan kupek.- nastolatek wziął kotka na ręce.

-Jaki Pan?- Chim wyjął z lodówki saszetkę z kurczakiem dla kota oraz specjalne mleko.

- No pan kupek, bo zrobił kupę w salonie.

-Nie chcę znać szczegółów. Dałeś mu w końcu jakieś imię?- wyłożył zwierzakowi jedzonko do miseczki stojącej w rogu kuchni oraz nalał mleka.

- No...Pan kupek. W ogóle mnie nie słuchasz!

-Chcesz by koledzy się z niego śmieli?

- No nie chce... to będzie się nazywał ChimChim.

-Ale ty...Dlaczego?- podszedł i zaczął głaskać kocurka za uchem.

- Bo jest uroczy jak ty.

-Nie będę komentował. Idę się ubrać.- mężczyzna udał się na górę by skompletować resztę garderoby.

-Oki doki - przez ten czas młodszy nakarmił kotka, a następnie bawił się z nim zabawką.Wszystkiemu przyglądał się Jimin, który nie zdradzał swojej obecności w pomieszczeniu. Miał mieszane uczucia co do zeszłej nocy. Nie wiedział czy chłopak zrobił to bo naprawdę chciał czy najzwyczajniej w świecie został do tego zmuszony. Uśmiechał się kiedy Jungkook tłumaczył Kotu, że nie wolno drapać kanapy, a ten słuchał go z oklapniętymi uszkami jednak po chwili robiąc to samo.

- No się nie słucha. Chimmy... powiedz mu coś no - zamarudził kiedy w końcu zorientował się, że żołnierz jest w pobliżu.

Park kucnął i zastukał palcami w podłogę. Kociak od razu podbiegł do niego, a ten wziął go na ręce.- Niegrzeczny ty.- zaczął tarmosić jego pyszczek.- Nie wolno tak robić. Nie wolno. - kociak złapał w ząbki jego palec i zaczął lizać.- O nie. Nie przekupisz mnie.- rozmawiał z kotem.- I co się patrzysz? Jesteś gorszy niż o ten tam.- wskazał na siedzącego na podłodze chłopca. - No nie patrz tak na mnie. Kupię ci drapak okej? Ale kanapę mi zostaw. - usiadł ze zwierzątkiem naprzeciwko Jungkooka i przystawił go do jego twarzy. - Nawet z wyglądu jesteście podobni.- Ten czarny i ten czarny. Ten ma duże oczka i ten. Ten słodki i ten. - futrzak jakby rozumiejąc o czym mowa zaczął lizać twarz chłopaka i mruczeć.- Hej ale nie całuj go tak przy mnie. Nie wolno.

Jungkook chichotał jak małe dziecko, kiedy Park tak rozmawiał z kotem, a potem spuścił wzrok.
- Jimin? Mogę się do czegoś przyznać?

-Hm?- spojrzał na chłopaka z uśmiechem. - Coś się stało?

- Bo... bo wtedy... na początku to moja wina. Przeze mnie Cię bolały plecy.- przyznał smutno, nie mogąc już wytrzymać.

Pomimo tego, że mężczyzna znał prawdę chciał udawać, że nic nie wie więc po prostu się zaśmiał.- Nie gadaj głupot. Takie urazy to normalka. Zwłaszcza kiedy w pobliżu nie ma na tyle ludzi by wykonać zadanie jak należy. Nie obwiniaj się. To nie pierwszy raz tak mi się zdarzyło i pewnie nie ostatni.

- Ale akurat wtedy... to ja. Nie wiem dlaczego, przepraszam...

-Naprawdę?

-Tak.- młodszy przytaknął czując jak boli go serduszko.

-W takim razie...- Park patrzył na niego przez długi czas.- To nic.- wzruszył ramionami obserwując reakcję drugiego.

- N-nic? - nie mógł w to uwierzyć.- Nie będziesz krzyczał? Nie uderzysz mnie?

-Dlaczego miałbym cię bić? Przecież przeprosiłeś.

- No tak, ale... Przeze mnie Cię bolało.

-Ale już nie boli. Więc dlaczego się przejmujesz?

- Bo mam to na sumieniu.

-W takim razie w ramach przeprosin poproszę...- żołnierz myślał przez chwilę, a młodszy czekał niecierpliwie.
Jimin zbliżył się do niego i dotknął palcem jego ust.- Chcę żebyś się uśmiechnął.

- Uśmiechnął? - Zmarszczył brwi w zdziwieniu, lecz zaraz uczynił to o co został poproszony pokazując królicze ząbki i zmarszczki przy oczach.

-Idealnie.- Park pstryknął go w nosek.

- Co dziś robimy? - nastolatek podniósł się i usiadł na jego udach.

-Za godzinę mam spotkanie więc będę musiał zostawić cię na trochę w agencji.- westchnął.- Później możemy robić co będziesz chciał.

- A nie mogę jechać z Tobą? Nie będę przeszkadzał, obiecuje.

-Nie zostaniesz wpuszczony do środka. Przykro mi. Ale możesz zabrać tego gnojka ze sobą.- wskazał na zwierzę drapiące dywan.

- Okej.- ucieszył się i objął mocno kociaka.- Ale nie zajmie ci to długo?

-Raczej nie.- wstał z podłogi.- Idę po sok. Też chcesz?- do spotkania zostało mu jeszcze trochę czasu.

- Tak, poproszę. - Bawił się z kotkiem całe południe.

---------------
Rozdzialik na zakończenie weekendu.
Mam do was prośbę skarby moje. Jeśli widzicie jakieś błędy to nie obawiajcie się mnie poprawiać. Piszę na telefonie więc nie wyłapuję wszystkich niedoskonałości 😅

Przy okazji mam zaszczyt poinformować was iż JJungkookie11  Wyłudziła ode mnie kolejne dziesięć rozdziałów pojawiających się codziennie. Ktoś się cieszy?

Wyglądało to mniej więcej tak...

-Oliiiii...To jak z tym maratonem? 😏
-Myślałam, że zapytasz jak minął mi ten tragiczny dzień, a ty tylko o ten maraton...W ogóle mnie już nie kochasz. Czuję się urażona i nie wyobrażam sobie, że nie zostanę przeproszona
-( tu się pojawiło pytanie o mój dzień)
-( tu moja tragiczna opowieść)
-Aha...To dodasz?

No i się kurdę zgodziłam...Co poczniesz kiedy kogoś kochasz?

Miłego wieczoru misiaczki 😇❤