Dzięki sytuacji w windzie ich reakcje zmieniły się na lepsze.

Cas już nie ukrywał się w pokoju, a Dean starał się nie skradać by go nie straszyć.

Jednak Cas w dalszym ciągu źle sypiał ale na to Dean nie mógł nic poradzić.

W sobotę Dean spał do 9 i zadowolony przyszedł do kuchni gdzie Cas siedział przy stole z laptopem.

-Dzień dobry Cas.

Brunet odwrócił się i uśmiechnął widząc Deana.

-Dzień dobry Dean.

Winchester podszedł do szafki wyciągając z niej kawę.

-Chcesz też?

-Nie dziękuje, już piłem.

Dean nalał wody do czajnika i podszedł do Casa.

-Do której dzisiaj spałeś?

-Wyspałem się nie musisz się martwić.

-Cas wiem kiedy kłamiesz.

Brunet westchnął.

-No to do której?

-Do trzeciej.

Dean usiadł naprzeciw niego.

-Cas tak nie można wykończysz się.

-To przejdzie, nie przejmuj się

Dean wstał gdy usłyszał gwizdek, wiedział że jego gadanie nic nie da, rozmawiał już z nim o tym, ale brunet albo zmieniał temat, albo mówił że to nic takiego.

Martwił się o niego.

*****

Cas siedział w salonie oglądając jakiś przypadkowy program.

Może Dean miał rację? I powinien coś z tym zrobić? Tylko co.

Nagle usłyszał dzwonek do drzwi, Dean siedział u siebie więc Cas wstał i ruszył do korytarza.

Otworzył drzwi w których stała jakiaś dziewczyna.

Miała może 1.65 wzrostu, brązowe włosy, była ładna.

-Dzień dobry

-Dzień dobry, zastałam może Deana?

-Tak, proszę wejść już go wołam.

Cas odsunął się i wpuścił do srodka brunetkę.

Następnie zamknął za nią drzwi i poszedł po Deana.

Bez pukania wszedł do środka.

Dean drzemał na łóżku.

Wyglądał uroczo.

Cas nie chciał go budzić ale musiał.
Delikatnie poklepał go po ramienium, Dean otworzył oczy i spojrzał na Casa.

-Stało się coś?

-Ktoś przyszedł do ciebie.

Dean niechętnie oderwał głowę od poduszki i wstał.

Wyszedł wraz z Casem i gdy zobaczył kto ich odwiedził miał ochotę uciec

-Co ty tu robisz?

-Chciałam porozmawiać.

-Kate nie mamy o czym rozmawiać.

-Proszę daj mi pięć minut.

Cas słysząc ich rozmowę usunął się do pokoju nie chciał przeszkadzać.

-Masz dwie, więc lepiej się sprężaj

Kate podeszła do niego i chwyciła jego rękę.

-Dean proszę wybacz mi, byłam głupia, żałuję.

-A co z Markiem?

-To była pomyłka, kocham tylko ciebie, nie pozwólmy by jeden błąd przekreślił całe dwa lata.

Dean spojrzała na nią a następnie na ich dłonie.

-Dean przepraszam, wybacz mi.

Winchester pokręcił głową i zabrał swoją rękę.

-Gdybyś mnie kochała nie zdradziłabyś mnie.

-Dean...

-Dwie minuty minęły, wyjdź po prostu... Wyjdź.

Dziewczyna spojrzała na jego, chciała coś jeszcze powiedzieć ale ostatecznie odwróciła się i wyszła.

Dean przymknął oczy i sam zniknął w swoim pokoju.

*****

Przez resztę dnia Winchester nie opuścił pokoju.

Cas wiele razy zbierał się w sobie by po prostu nie zapukać i spytać czy wszytko wporządku, ale za każdym razem kiedy był już pod jego pokojem jakiś cichy głosik w jego głowie mówił że nie powinien się wtrącać.

Więc się nie wtrącał.

Mimo iż sądził że powinien.

*****

Cas jak prawie codziennie obudził się o trzeciej w nocy, wiedział że to już koniec jego snu więc wyszedł z łóżka i postanowił iść zrobić sobie kawę by jakoś normalne funkcjonować.

Kiedy wyszedł z pokoju i zszedł do kuchni zobaczył że ktoś siedzi na kanapie.

Podszedł bliżej i ukazał mu się obraz Deana.

Siedzącego z pudełkiem lodów.

-Dean? Co ty robisz? Jest trzecia w nocy.

-Mógłbym cię spytać o to samo.

Cas westchnął, Usiadł obok i wbił wzrok w przyjaciela.

-Dean, nie będę cię zmuszać byś mi powodział co się stało, ale wiedz że może rozmowa ci pomoże.

Dean spojrzał ma niego.

-Mi nasza rozmowa w windzie pomogła, nawet bardzo.

Dean westchnął, odłożył pudełko i łyżkę i odwrócił się do Casa.

-Ta dziewczyna która dzisiaj przyszła... To moja była, zdradziła mnie i prosiła żebym jej wybaczył żebyśmy do siebie wrócili.

Wbił wzrok w ręce.

-Przepraszam.

Dean spojrzał na niego nierozumiejąc.

-Za co?

-Gdybym wiedział, powiedziałbym że cię nie ma, nie musiałabyś z nią rozmawiać i psuć sobie humoru.

-Cas proszę cię nie masz za co przepraszać.

-Tęsknisz za nią?

-Właśnie w tym rzecz, nie, nie tęsknię, nie było mi nawet smutno, nic, uświadomiłem sobie ze nigdy nic do niej nie czułem.

-Skoro tak to co tu robisz? Na kanapie z puszką lodów?

-Nie wiem, użalam się nad sobą?

-Dlaczego?

-Bo każdy mój związek kończy się tak samo, do żadnej nic nie czułem choć myślałem że tak.

Cas pokiwał głową.

-Nie wiem Cas, może ja po prostu nie potrafię kochać? Może miłość nie jest dla mnie.

-Na pewno potrafisz, po prostu nie spotkałeś jeszcze tej jedynej.

Dean pokręcił głową.

-Charlie powiedziała mi dokładnie to samo.

-Miała rację.

-Być może, a ty Cas?

-Co ja?

-Masz dziewczynę?

-Miałem.

-dlaczego już nie jesteście razem?

-To nie było to. Oboje uznaliśmy że to nie sensu.

Dean pokiwał głową wstał z kanapy i ruszył w stronę kuchni.

Cas podążył wzrokiem za Deanem który zaraz wrócił z drugim opakowaniem lodów i dużą łyżką, następnie podał deser Casowi i sam sięgnął po swój.

-Dean?

-Co?

-Wiesz kto opycha się lodami w środku nocy?

Dean podniósł głowę znad pudełka i spojrzał na Casa.

-Kobiety z okresem.

Dean zaśmiał się.

-Nie marudz tylko jedz.

Cas zaśmiał się i otworzył swoje pudełko.

Po godzinie rozmów Dean zasnął, Cas widząc to uśmiechnął się.

On naprawdę wyglądał uroczo kiedy spał.

Cas odłożył puste pudełko Deana na stół i poszedł po koc którym delikatnie go nakrył.

-Dobranoc żarłoku.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hejka!                26.11.2018

Mam nadzieję że rodział się spodobał 😍😍😍

Jeśli chodzi o "In My Mind In My Head" to spokojnie nie zapomniałam o tym, po prostu jeszcze myślę jak to wszytko zrobić dlatego rozdział pojawi się najprawdopodobniej jutro albo pojutrze.

Ale myślę że nie jest tak źle i nie zostawiam was z niczymw końcu i tak pojawiają się rozdziały :)

Jeśli chodzi o to opowiadanie rozdział pojawi się jutro, mam nadzieje ze się cieszycie 😄😄😄

Piosenka ❤️

Więc do zobaczeania!

Adios!