Dean oprowadził Casa po mieszkaniu.

Brunet mało się odzywał, ale prawde mówiąc Dean odrazu go polubił.

-Jeszcze sypialnia, moja jest po prawej, a po lewej byłaby twoja.

Dean otworzył drzwi i wpuścił Casa do środka.

Brunet uśmiechnął się widząc pokój i obrócił do Winchestera, wszytko było nawet lepsze niż na zdjęciach, było przytulnie, miałby swój kąt i wkońcu trochę spokoju.

Miał nadzieje że tu zamieszka.

-I co?

-Wszytko jest świetnie.

Dean uśmiechnął się.

-Więc jesteś zainteresowany?

-Jak najbardziej, podam Ci numer, gdybyś też się zdecydował...

-Jestem zdecydowany.

Cas spojrzał na Deana z lekkim zaskoczeniem.

-Jak dla mnie mógłbyś się wprowadzić nawet jutro, myślę że się dogadamy.

-Naprawdę?

-Tak.

-Okey ym, myślę że jeszcze w tym tygodniu załatwie kilka spraw i będziemy oficjalnie współlokatorami.

-Cieszę się.

-Ja też.

Cas uśmiechnął się ale po chwili jakby wyrwał się z zamyślenia.

-To ja już nie będę przeszkadzać, zgadamy się.

-Spieszysz się gdzieś? - zapytał szatyn podsyłając mu serdeczne spojrzenie.

-Właściwie to nie.

-Świetnie, za chwilę będzie pizza, zastań z nami, oglądamy z Charlie film.

-Nie chce wam przeszkadzać...

-No co ty, będzie fajnie jeśli zostaniesz.

-W takim razie ciężko mi odmówić.

*****

Dean wraz z Casem i Charlie oglądali horror.

Szatynowi ciężko było skupić się na filmie a przedewszystkim wczuć się w klimat, kiedy Cas przy najmniejszym hałasie podskakiwał i zakrywał oczy poduszką.

Nie przeszkadzało mu to, raczej bawiło.

Kiedy Cas po raz kolejny podskoczył Dean nie wytrzymał i zaśmiał się.

-Spokojnie bo ci ciśnienie skoczy.

Cas spojrzał na Deana.

-Już dawno mi skoczyło.

-Boisz się horrorów?

Cas spojrzał na niego z rezygnacją.

-A nie widać?

-W sumie racja, trzęsiesz się jak galareta.

-Dzieki.

-Ja tylko stwierdzam fakty, pozatym...

-Zamknąć jadaczki bo nic nie słyszę.

Dean spojrzał na Charlie.

-Błagam cię i tak nic nie mówią.

-Mówią, tylko ty nie potrafisz zamknąć dzioba i nie słyszysz.

Cas zaśmiał się.

Dean spojrzał na niego

-A ty po czyjej jesteś stronie? I lepiej się zastanów nad odpowiedzią, bo będziesz mieszkać ze mną.

Charlie walnęła go poduszką

-Nie groź mu, i tak wiadomo że to ja mam rację.

Oboje spojrzeli na Casa który pokręcił głową.

-Odmawiam udzielenia odpowiedzi.

-Sprzeciw

Cała trójka wybuchła śmiechem.

-Charlie chyba za bardzo się wczułaś.

-Za obrazę sądu grozi kara grzywny młody człowieku, zważaj na słowa.

Rudowłosa wzięła do ręki pilot imitujący młotek.

Cas pokręcił głową powstrzymując śmiech, znał ich zaledwie dwie godziny a czuł jakby byli przyjaciółmi już od dawna.

Wrócili do oglądania filmu.

****

Cas siedział z Charlie i Deanem do pierwszej w nocy.

Trochę się zasiedział, ale po prostu nie chciał z tamtąd wychodzić i wracać do "domu"

To ciężko nazwać domem.

Dom powinien być miejscem gdzie czujemy się dobrze, bezpiecznie gdzie chcemy przebywać.

A Cas nie chciał już nigdy więcej być nawet w pobliżu.

Ale teraz wystarczy zabrać swoje rzeczy i załatwić w urzędzie wszystkie formalności.

Kiedy obudził się o 10 niechętnie podniósł się z łóżka i poszedł do kuchni zrobić sobie kawę z mlekiem.

Był weekend więc nic dziwnego że nikogo oprócz niego nie było.

Przynajmniej tak myślał.

Nalał wodę do czajnika i kiedy się obrócili omal nie dostał zawału.

Jakieś dwa metry od niego nonszalancko oparty o stół stał Thomas.

Cas automatycznie probował się cofnąć ale nieumożliwiał mu to blat.

Od tamtej nocy Cas nie dopuścił do sytuacji gdzie byłby z nim sam na sam, unikał go jak ognia i dziękował Bogu za to że Meg pozwoliła mu spać razem z nią w pokoju, co prawda przez to że spał na materacu chodził niewyspany, ale wolał się przemęczyć.

I teraz wszytko szlag trafił.

-Co ty tu robisz?

-Też tu mieszkam.

-Wiem, ale myślałem że tak jak reszta poszedłeś na imprezę i wrócisz dopiero jutro...

-Nie poszedłem.

Thomas zmierzył Casa wzrokiem.

-Seksownie wyglądasz w tych bokserkach.

Cas miał ochotę walnąć się w czoło, mógł wcześniej się ubrać.

-Nie zaczynaj.

-Oj Castiel nie bądź taką cnotką.

Cas słysząc że woda się zagotowała, odwrócił się i zalał kawę.

Thomas podszedł do niego opierając rękę o blat.

-Serio masz mi zazłe o tamto?

-O to że się do mnie dobierałeś wbrew mojej woli? Nie no co ty.

-Byłem pijany.

-To cie nie usprawiedliwia.

-Nie mów że ci się nie podobało.

Thomas przysunął się bliżej i położył drugą rękę po drugiej stronie odcinając mu drogę ucieczki.

Cas odwrócił się i zrozumiał że to był błąd gdy zobaczył jego twarz kilkanaście centymetrów od swojej.

-Przestań mi się opierać, przysięgam że nie pożałujesz.

Po chwili poczuł jego wargi na swojej szyi.

Cały drżał a po policzku spłynęła mu łza.

Nie miał siły dalej walczyć.

Miał dość.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hejka! 21.11.2018

Nie bijcie XD

Kolejny rodział pojawi się być może nawet jeszcze dzisiaj, ale niczego nie obiecuje.

Mam nadzieję że narazie się podoba.

Adios!