Kiedy Dean się ubrał i wstępnie otrząsnął po tym... Ekhem... Dziwnym poranku.

Postanowił wraz z Casem wkońcu udać się nad jezioro, przecież po to tu przyjechali.

Wzięli kilka rzeczy i ruszyli.

Cas przez całą (dość krótką) drogę, próbował ogarnąć co tam się stało, i co się z nim dzieje, ale ciężko było się skupić gdy owy Szatyn cały czas coś mówił i uśmiechał się do niego, gdyby nigdy nic.

Może nie powinien tak tego analizować.

W końcu nic się takiego nie stało.

-Cas? Słuchasz mnie?

-Co? Tak tak

Dean podniósł brew.

-Wątpię, mówiłem że za chwilę będziemy na miejscu.

-O to dobrze.

Cas uśmiechnął się.

Dean spojrzał na niego i zrobił to samo.

-Jutro muszę pojechać do Kate, nie wiem czy to dobry pomysł.

-Weźmiesz swoje rzeczy i wyjdziesz.

-Wiesz co? Myślę że te rzeczy to tylko pretekst, ale może przesadzam, nie wiem.

-Przekonasz się jak tam pojedziesz.

-Ta, tylko nie mam najmniejszej ochoty tam jechać.

-Jeśli chcesz... Mogę pojechać z tobą...

Cas niepewnie zapytał.

Dean spojrzał na niego i uśmiechnął się.

-Dzięki

-Nie ma za co.

****

Kiedy znaleźli się nad wodą Cas rozłożył się na pomoście aka kładce.

Usiadł na kocu a kiedy obrócił się do Deana, momentalnie tego pożałował.

Szatyn ściągał bluzkę, i Cas nie mógł się powstrzymać przed twierdzeniem że robiąc to wyglądał seksownie.

Miał ochotę pacnąć się w łeb.

Odwrócił wzrok.

Byli tu sami, las który znajdował się dookoła jeziora nadawał klimatu, niebo które odbijało się na tafli wody było niebieskie, idealnie niebieskie.

Poczuł jak Dean siada obok niego.

-Pięknie tu prawda?

-Tak, cieszę się że mnie tu zabrałeś.

Dean uśmiechnął się.

-Proszę bardzo.

Szatyn położył się i zamknął oczy.

Tego właśnie potrzebował.

Ciszy, spokoju... No i Casa obok, jego towarzystwo było jak najbardziej wskazane.

Polubił go, bardzo go polubił.

Na początku myślał że zostaną najwyżej kumplami, natomiast teraz, Cas to najlepszy przyjaciel jakiego kiedykolwiek miał i jakiego kiedykolwiek będzie mieć.

-Cas?

-Tak?

-Cieszę się że tu ze mną jesteś.

Cas uśmiechnął się i położył obok niego.

****

Po godzinie Dean wstał i podszedł na krawędź kładki usiadł na niej i zamoczył nogi.

Woda nie była zimna.

Chwilę tak posiedział poczym podszedł do Casa który dalej leżał.

-Cas wstawaj.

-Gabe jeszcze pięć minuuut

Dean zmarszczył brwi.

-Kim jest Gabe?

Cas otworzył oczy i po chwili zaśmiał się z siebie.

-Nie gadajmy o tym wybryku natury.

Dean pokręcił głową, dalej zastanawiając się kim jest ten cały Gabe.

-Woda jest w miarę ciepła, idziesz się kąpać?

-Nie wiem

-No dawaj, w końcu po to tu przyjechaliśmy, to tak samo jakby pojechać do Dinseylandu i nie skorzystać z żadnej atrakcji.

-Nie lubię takich atrakcji.

-Tak samo jak horrorów, a jednak je oglądasz.

-Bo ty je lubisz, to się nazywa poświęcenie.

-No już nie marudź, chodź

Dean zszedł z pomostu i zanurzył nogi.

Cas natomiast usiadł tam gdzie wcześniej siedział Dean, gdzie tak jak on zamoczył nogi.

Szatyn po chwili gdy wstępnie przyzwyczaił się do wody, szybko zanurzył się i podpłynął do Casa.

-I jak?

-Mówiłem nie jest zimna, a ty nie cwaniakuj tylko tu złaź.

-Nie jestem co do tego pomysłu zbytnio przekonany.

Dean pokręcił głową.

-Więc nie zejdziesz?

-Raczej nie.

Winchester uśmiechnął się i po chwili złapał Casa za nogi pociągając w swoją stronę.

Brunet krzyknął i wleciał do wody, a kiedy się wynurzył spojrzał na Deana z mordem w oczach.

-Zabije.

Dean zrobił niewinną minkę.

-Mnie?

-A widzisz gdzieś innego pacana siedzącego w wodzie?

Dean zaśmiał się.

-Taak widzę.

Brunet podpłynął do niego i ochlapał go wodą.

-Ej!

Dean wypluł wodę, nawet nie zdążył nic powiedzieć kiedy dostał kolejną porcję.

Szatyn zanurkował i podpłynął do Casa łapiąc go za biodra, wynurzając się złapał go tak że Brunet nie miał jak ruszać rękami.

-Jeśli się przez ciebie utopie to będzie to twoja wina.

-Nie utopisz się, przecież cię trzymam.

Cas dopiero po chwili zrozumiał jak blisko siebie się znajdują, ich klatki piersiowe się dotykały, a ręce Winchestera delikatnie jeździły po jego plecach.

I Boże te zielone oczy, z bliska były jeszcze piękniejsze.

Wzrok mimowolnie zjechał na jego pełne usta...

Odwrocił wzrok.

Dean wpatrywał się w niego w jak obrazek, w te oczy których teraz nie mógł dalej podziwiać.

Nie wiedział co się z nim dzieje.

Ale wiedział że czuje się tak pierwszy raz w życiu

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Siemka 03.02.2019

Miał być wczoraj ale nie wyszło XD a moja autokorekta która ciągle zmieniała mi Wodę na Wódę też nie pomagała, mam oficjalnie pijaną autokorekte.

Heh szykujcie się na trochę akcji w następnym rozdziale 😁

Mam nadzieję że rozdział się spodobał i nie nudzicie się za bardzo ❤️

Piszcie z czego chcecie rozdział 💕

Do nastpnego

Adios!