🌺

The sun is about to rise. I don't usually wake early in the morning. I always slept late and my body clock isn't normal ever since I worked as a model. But the thought that there might be someone waiting for me has my mind racing.
Sinabi ni Thorn kagabi na susunduin niya ako ngayon. Hindi ko ibig asahan subalit buong gabi akong hindi nakatulog kaiisip sa kanya. I hate to admit it but somehow his eyes made me wonder who he really was. Saan siya nakatira?  Sino ang mga magulang niya? May Facebook account ba siya? I was freaking curious about him. This is not good.
I was eating a quick breakfast when I heard a horn. It could be Thorn waiting for me. My heart skipped a beat. Really not good.
"Ma'm..." Natigil ako sa pagsubo ng tinapay nang lumitaw sa harapan ko si Manang. Malawak ang ngiti niya. "May naghahanap po sa inyo."
"Sino raw po, Manang?" Kahit alam ko na kung sino ay hindi ko pa rin napigilang magtanong. What if I was just assuming it was him?
"Sir Thorn daw po."
Hindi maipaliwanag ang pagtayo ng mga balahibo ko. Pati batok ko, pakiramdam ko ay may gumagapang na kung ano.
Nanatili akong kalmado kahit kinakabahan ang dibdib ko. I want to know how do I look. I want to know how I smell even if I already took my shower and had changed my clothes.
"Invite him in, Manang. Tapusin ko lang po ang pagkain ko."
I took a glance at my wrist watch. He's way too early. Was he excited as I was? Umikot ang mga mata ko sa hangin. Why am I behaving this way so early in the morning?
Maya-maya pa ay nakita kong itinuturo ni Manang kung nasaan ako. Napaupo tuloy ako ng tuwid. I tuck some hair behind my ear.
"I told them, I'll just wait outside," simula niya nang makalapit sa akin. Wala man lang, hi, Ada? As if naman he is your boyfriend, duh!
"Yeah. Iniutos kong papasukin ka."
Umiikot sa paligid ang mga mata niya.
"Breakfast?" I asked him and moved a chair beside me.
"No thanks." Ipinasok niya sa kanyang bulsa ang mga kamay.
"I hate someone standing beside me while I'm eating," I said and prepared a plate for him.
I saw him bite his lip and then sat down. Mabilis kong nilagyan ng bread, fried egg and some bacon ang plato niya. I put the cutleries beside his plate. I could feel his eyes on me.
"Nag-iisa ka lang ba rito?" diretso siyang nakatingin sa akin.
"No. Nandito sila Manang. My parents are frequently on business trips."  Sumubo ako ng hiwa ng bacon. "And Rich," dugtong ko pa.
Nagsalubong ang mga kilay niya. "The guy you're with?"
"Yeah," I said. "The guy." I smirked at how he referred to Richmond.
Hindi pa rin siya kumain. Hawak niya ang mga kubyertos ngunit nakatingin lamang sa kanyang plato.
"Walang lason iyan. Sometime you can drop by here for proper lunch... or dinner maybe? Masarap magluto si Manang." Really, Ada? You're inviting him indirectly! You're unbelievable!
"Marunong kang magluto?" Muntik akong masamid sa tanong niya. Why is he asking that all of a sudden?
"A little," I answered, though I'm confident in doing that. I've learned some culinary skills from Mommy when I was younger. After all, we own food corporations.
"Sure." Nagtaka ako sa bigla niyang pagngiti. Humiwa siya ng itlog, ipinatong sa tinapay at saka kinagat iyon.
Namamalikmata akong pinanood ang labi niya.
"My house. I'd like to see you cook at my house."
Napaubo ako. Agad akong uminom ng juice na nasa tabi ko.
"Y-Your house?" tanong ko habang nagpupunas ng bibig.
"Yes. I just want to know if you're telling the truth." Nakangisi siya habang ngumunguya.
Napabuka ang bibig ko. Telling the truth? Ano'ng tingin niya sa akin? Isang sinungaling?
"Call!" I said.
Mas naging malapad ang ngisi niya. "I wonder what kind of food a rich girl like you can cook."
"Don't underestimate me, Mister," I warned him.
Nabigla ako nang ilapit niya ang mukha sa gilid ko. Damang-dama ko ang init niya pati na ang mabangong amoy ng sabon na ginamit niya. "Tell me, are you an experienced cook... or still a virgin?"
Nanigas ako sa kinauupuan ko. His whisper brought shiver down my spine.
"I'm curious how it will taste on my tongue. Is it... sweet? Hot? Sticky? Saucy? Tell me, Ms. Ada Rhyce. Ano ang kaya mong ihain para sa 'kin?"
Naumid ako. Hindi ko alam kung nalunok ko ba ang boses ko o kung umurong yata ang dila ko.
I cleared my throat. "P-Puwede bang lumayo-layo ka sa 'kin ng kaunti?"
Mas lalo siyang dumikit sa braso ko. "Why?" pilyo pa rin ang ngisi niya.
Damn him! I couldn't control the fast beating of my heart. 
"B-Baka... Baka makita tayo ni Manang," dahilan ko. Kung bakit hindi ko maigalaw ang aking katawan at tila ninanamnam pa ang pagiging malapit namin ni Thorn.
"So?"
"Anong so? May girlfriend ka," paalala ko sa kanya.
"I told you, Chary is not my girlfriend."
Kinuha niya ang kamay ko na nasa ibabaw ng mesa. Nagwawala na ang mga paru-paro sa tiyan ko.
"Your hand is cold," he said. "Why don't we heat it up a little?"
Napamulagat ako nang dalhin niya ang kamay ko sa gitna ng mga hita niya. He's fucking so hard, my goodness!
Napatalon ako mula sa kinauupuan. Dahilan para matapon ang juice at saktong umagos sa harapan ni Thorn.
"Ay Ma'm Ada, ano po'ng nangyari?" usisa ni Manang na agad napatakbo rito sa dining area.
Sa halip na mapahiya –dahil mukha siyang naihi sa kanyang pantalon– ay nagpipigil pa si Thorn sa pagtawa.
"Wala po ito, Manang," sabi ni Thorn habang nakatayo. Gusto kong magmura dahil nakabakat ang ano niya na nabuhusan ng manilaw-nilaw na juice.
Iniharang ko ang katawan sa kanya dahil natulala na si Manang. "Uh, Manang... Extra pants po, please," utos ko sa matanda.
"Uh, sige po Ma'm."
Tumalikod si Manang na nagmamadali.
Hinarap ko si Thorn. Ramdam ko ang panginginit ng pisngi ko. "Ano'ng nginingisi-ngisi mo riyan? You're a pervert, Thorn Reid."
Bigla niyang hinalikan ang labi ko. "Sa 'yo lang, Matilda Rhyce. Sa 'yo lang."