Miss Denny, no need to vote or comment on this. You don't even have to read this. I just want to commend you for being such a nice person. Salamat sa mga story mo na I think ay mga una kong binasa (hindi sa wattpad kase dakilang taga-download ako ng stories mo, hehe..). So I guess this is just my simple way of saying thank you.

Continue being awesome! *u*

Saka pala! Yung kantang HEAR ME from voiceless particularly the line: "Hey listen, I have something to say..." ang pinaghugutan ko ng inspirasyon para sa unang installment ng mahabang sequel na 'to. Haha... see? You inspire people. :D Alam kong alam mo na yan. At masyado ng mahaba 'tong walang kwenta kong salaysay kaya... SALAMAT!

--

*Author*

"Grabe biep, ending na ba talaga?" Tanong sa 'kin ni biep. Nasa terrace kami, nakatanaw dun sa lima na nasa round table sa front yard ng mansion, nagchi-chess. Magkalaban yung tandem nina Toby at Jazz at yung tandem nung tatlo pa.

Nasa gitna nina Rico at Gale si Femi... pero magkahawak ng kamay yung dalawa sa likod nya.

"Oo eh. Kita mo nga't kasali na ulit tayo." Nakangiti kong sabi sa kanya. May nakamiss naman kaya sa 'min? Haha...

"Eeee.. bakit ending na? Ambilis naman! Dapat pinalaban mo pa si Femi! Pinag-away mo pa sana yung dalawa ni Gale..."

"Lol. War freak much? Tama na. Kawawa na yung tao oh..."

Sumulyap ulit kami dun sa lima. Nakangiti silang lahat. Si Toby nakaakbay pa kay Jasmine. Si Femi nakakawit ang braso dun sa dalawa nyang katabi, sya yata yung nagtuturo ng moves. Ewan ko ba kung ka-eng-engan lang 'to pero mukhang ang saya saya nila.

"Ang weird nilang lima noh?" Tanong ko sa kanya.

"Syempre ikaw ang may gawa eh. Di ga't weirdo ka?" Sabi nya sabay dila.

"Tseh! Kontra ka na naman."

Tumawa sya tapos hinila nya ako papuntang kusina... mag-bi-bake daw ng cookies. Trip lang eh...

*Toby*

Nakangiti kaming lahat pero ilan kaya ang masaya?

Magkakatabi kami yet our hearts are begging to get closer to the ones we are with. I think this is the most distant we've been to each other.

Magulo noh?

"Uy! Ano na? Machi-checkmate na tayo!" Untag sa 'kin ni Jazz. Pagtingin ko sa board... hala oo nga! Haha... ako kase ang magaling sa 'ming mag-chess na dalawa. Eh sorry naman, naglalakbay ang utak.

I studied the board and thought of some moves para hindi kami tuluyang matalo.

*Femi*

Relief and contentment are two different things. Where am I right now? Honestly, I don't know. All I can say is that I'm in a bittersweet situation right now. I am in the arms of the man I love and the girl he loves.

Oh.... and did I mention that we're best of friends?

Nasabi ko na rin bang sila na?

At nasabi ko na rin bang nakayakap sila sa 'kin pareho?

Tingin nyo... dapat ba akong matuwa o masaktan?

"Uy Femi ano na?"

"Tanong ka ng tanong kay Femi... ikaw kaya ang mag-move?"

"Sorry naman po. Teka... I'll think of something." I looked at Rico and he was thinking hard. I glanced at Gale and she was smiling. I felt their hands on my back as they squeezed them. Napalunok ako at pinilit ipinta ang mapait na ngiti sa mga labi ko.

Sila na.

Punyeta. Ano'ng ginagawa ko dito sa gitna? Epal lang?

Tumayo ako.

"Oh? San punta?"

"Femi! Wag kang umalis! Matatalo tayo!"

I smiled at Rico as he looked at me with those puppy eyes.

"Nagugutom ako eh. Punta muna akong kusina ha?" Without waiting for their reply, I went inside the house. Sa kusina, naabutan ko sina Biep at Author na nagsasabuyan ng flour. Mga adik talaga...

*Gale*

He kissed my temple the minute Femi went inside the house. Tapos niyakap nya ako.

"Ahem ahem... lalanggamin naman tayo nyan pre." Nakangiting sabi ni Toby. Nakayakap din sya kay Jazz. Akala ko nga nung una sila na eh.

Sila na nga.

Sila na ulit.

Magbest friends na ulit sila. :)

Saya noh? Ang saya ni Jasmine.

*Rico*

Ito na yata ang simula ng masayang buhay...

*u*

I feel sorry for Femi pero selfish na kung selfish... pero hindi ko talaga kayang ibigay yung hinihingi nya.

Mahal ko si Gale. Sya lang. Wala ng aagaw sa pwesto nya.

Kung baga sa bahay, may hawak syang titulo.

Si Femi... sana balang araw, dumating na yung taong magmamahal sa kanya ng buo, hindi kulang pero pwedeng lumabis. Sana umapaw pa nga ng maumay sya. Haha...

"Hoy. Ngingiti-ngiti ka dyan. Turn na kaya natin."

"Ha? Ambilis ah!" Malapit na namin sila ma-checkmate pero nalaban pa rin talaga si Toby! Ikaw ba naman ang chessmaster!

--

Kinabuksan...

(halata bang minamadali na ng Author? *u*)

*Gale*

Ginising ako bigla ni Rio at inabutan ng isang pirasong papel. Isang sulat...

Gale and Rico,

By the time you read this, we're all probably back in Manila. Sorry to have left you guys. Sabi kase nila, tutal daw naman kayo lang ang nagkatuluyan... eh kayo ang maiwan para tapusin yung plano ng bahay ko.

Tamang-tama, isang architect at isang interior designer...

Mwahahaha... ipapasundo ko kayo two weeks from now. Pero hindi ko kayo papasakayin ng chopper kapag walang matinong plano ng bahay, intiendes?

Hoy! Bawal gumawa ng milagro ha?! Tapusin nyo muna yung plano!

*u*

Anywho.... hi daw sabi ng mga baliw nyong kaibigan. Sa totoo lang plano nila 'to weh... ako lang ang nag-execute. Whahaha...

Ciao! Have fun in two weeks!

PS. Mabubulok kayo dyan kapag lumampas ng two weeks kase hanggang dun lang ang ipapadala kong supplies.

Gets?

Kaya magtrabaho na!

*u*

Nagmamahal,

Author

"WHAT THE HELL?!" Ampucha naman! Iwanan ba daw kami sa isla! Tama ba naman yun? Sino bang nasa tamang katinuan ang gagawa nun?

Aish.

"Kalma lang. At least naman we have each other di ba?" Peste. Nakangiti pa si Rico? Kung wala lang yung sulat ni Author eh ia-assume ko na kasabwat sya dito eh.

Pero at least masosolo ko sya. Whahaha... anlandi ko! Sheeet!

"Mahal... wanna watch the sunrise with me?"

Kinilig naman ako sa sinabi nya. Mahal talaga ang peg?

"Okay lang." Kunwari patay malisya ako. Haha...

Nagpunta muna akong banyo, nagpaganda syempre—kahit hindi na kailangan.

Tapos we went outside and walked along the beach. Namumula na ang langit. Grabe noh? Tatlong chapter na atang sunod sunod na may eksena sa beach. Haha... Ganun talaga...

"Gale..." hinawakan nya ang kamay ko at ikinulong sa mga kamay nya.

"Hmm?"

"Mahal kita..."

Nag-iwas ako ng tingin.

I felt him squeeze my hand. Perfect. That's what it felt like. Perfect time Perfect setup. Perfect guy. What more could I ever ask for?

"M-Mahal din kita..."

*insert ending song here*

--