- Michael! – Vi pojawiła się na schodach, kiedy my byliśmy już praktycznie gotowi do wyjścia, a samochód czekał już pod domem. Zbiegła na dół, po czym przytuliła się do Luke'a. Okay... chwilę później uczepiła się Ashtona, a na końcu Caluma. Zatrzymała się naprzeciwko Mike'a, patrząc na niego niepewnie.

- No chodź – rozłożył ramiona, a ta z piskiem, wskoczyła na niego, uwieszając się na jego szyi. Objął ją. Usłyszłam jak pociąga nosem. – Tylko nie rycz, mała – powiedział.

- Ale... - objęła jego szyje jeszcze mocniej. Nie udusi go? – Wiem, że macie niedługo trasę i naprawdę nie mogę się jej doczekać, ale...

- Przecież jeszcze się zobaczymy – zaśmiał się. – Chyba, że ta Kolumna coś spieprzy, co może nam trochę to utrudnić.

- Chcesz jeszcze mnie zobaczyć? – zaraz będzie pisk.

- Pewnie – pisnęła. Wiedziałam. – Kto inny będzie kradł mi koszulki w taki wysublimowany sposób? – na jej policzkach pojawiły się rumieńce.

- Zbiorę całą kolekcję – uśmiechnęła się szeroko, na co czerwonowłosy się zaśmiał. Postawił ją. – A ty Az... - patrzyła na bruneta. Czy ona chciała go nazwać Azjatą? – Nie, nie mogę – mruknęła ciszej, a ja powstrzymywałam śmiech, tak samo jak Luke i Ash. – Calum...

- Tak?

- Jeśli to spieprzysz to...

- Jak ty się wyrażasz?

- Nie no, mamo... jak mogłaś to przerwać – zaśmiałam się.

- Ty też lepiej uważaj Leen – zagroziła mi. – Ty też masz niczego nie...

- Vivianne – upomniała ją. – Idźcie już, bo się spóźnicie, a jak tak dalej pójdzie to nigdy stąd nie wyjdziecie.

- Taki był plan, mamo!

- Na razie mała – Michael cmoknął ją w czoło, a ta niemal zastygła w bezruchu.

- Nigdy nie umyję czoła... - jej oddech przyśpieszył. – O mój Boże... - zaczęła coś mamrotać pod nosem.

- Miło było was poznać, chłopcy – zignorowała swoją młodszą córkę. – Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś nas odwiedzicie.

- Oczywiście – uśmiechnął się brunet.

- Uważaj na siebie, Leen.

- Jasne mamo – posłałam jej uśmiech.

#MiviMoments xD Co tam, że to historia o Caileen, ale Mivi! xD

Lov U♥