Ranek.

Dziś Boże narodzenie. Nienawidzę tego dnia. Przyjeżdża rodzina sprzeczamy się a ja muszę włożyć spódnicę.

W spódnicy wyglądam strasznie.  Obecnie stoję przed lustrem i podcinam końcówki.

Nagle wbiega Oliver przez którego prawie obcięłam grzywkę. Nie możemy wychodzić do 10.40 z pokoi. Mamy 8.27. GENIALNIE

O: Toriiiiii są święta!!!!!!!!
T: Wiem

O: Mikołaj dziś przychodzi!!!!!!
Oliver on dalej wierzy w mikołaja. To urocze. Ogólnie miałam mu powiedzieć że on nie istnieje ale nie chcę mu psuć nadziei. 

Wtedy wszedł Charlie.

C: Dzień dobry Tori.

T: Spadaj

C: Ale siostrzyczko są święta nie mów tak do mnie. :(

T: Boże mam ochotę cię walnąć ale jestem za niska i Oliver tu jest.

Charlie podnosi mnie i ustawia na łóżku.

Ja się śmieję. A Charlie podchodzi do Olivera.

C: O Oliver co tu masz?

O: zdjęcia

C: A jakie?

O: Tori i Micheala.

T: Ja nie mogę zostawcie to!!!!
C: Czemu?

T: Jestem starsza od waszej dwójki i proszę o odrobinę szacunku!

O: Przepraszam Tori.

Mówi i przytula mnie na raz. Twierdzę że Oliver jest weselszy ode mnie gdy byłam w jego wieku.

A to zdjęcia które znalazł.

Po kilku godzinach wybiła 10.40. A przynajmniej mój budzik w telefonie i wszyscy zeszliśmy na dół.