"Parang gusto ko mag-unwind, mga tol!" Yaya ni Arnold sa mga kasama sa departamento nila.

"Tara na mamaya, dude! Shot tayo sa bar malapit dito!" Hugo Montano, his colleague who is two years younger than him said encouragingly.

"Oy, may naririnig akong shot dyan!" Peter Quentin, Hugo's bestfriend, hollered from his seat. "Saan tayo mamaya?"

Romeo Buenconsejo, the newbie, adjusted his eyeglasses and ignored their loud remarks and continued typing on his computer.

Sa kasalukuyan, inaayos nila ang database ng kumpanya. Naatasan si Romeo sa pagreresearch tungkol sa latest gadgets na mapapakinabangan nila kapag nasa biyahe at maging sa mga conference.

Oo, aware ang kompanya lalo na ang CEO at COO na maaari mabili ang ganoong uri ng mga gadget ngunit bakit ka pa bibili kung pwede ka namang gumawa ng sarili mo?

Isa iyan sa marami pang goals ng kompanya. Hindi tatanghaling isa sa pinakamayaman at pinakatinitingala ng mga businessman at ordinaryong mga mamamayan ang nagpasimula ng kanilang kumpanya. Matatawag na din ang CEO na jack of all trades sa dami ng magagandang ideya at imbensyon na alam ang nasabing indibidwal.

Hanggang sa panahon ngayon, hindi pa nakikita ng mga empleyado kung sino ang naging successor ng kumpanya. Dalawang taon na ang lumipas ng pumanaw ang Chairman at talaga namang inabangan ng buong bansa kung sino ang itatalaga sa posisyon.

Hindi nila alam kung ang panganay na apo nito o ang anak na lalake ang magmamay-ari ng malaking kompanya. Bali-balita kasi na nawala ang apo nito nung kabataan nya. May mga nagsabi pa ngang namatay ang bata sa banggaan.

Pansamantalang pinamunuan muna ng kanyang anak ang kumpanya habang hindi pa natutunton ang anak nito.

Isang mahabang istorya ang buhay ng Chairman at ng kanilang angkan na pinili na lang din ng mga empleyado na huwag pag-usapan pa at umusad na lamang sa buhay bilang respeto sa kabaitan nito.

Isa din iyon sa mga dahilan kaya pinili ni Romeo ang kumpanyang iyon kumpara sa ibang nag-aalok sa kanya ng trabaho.

"Nga pala, brad! Balita ko nagtututor sa anak mo si Catalin?" pang-iintrigang tanong ni Hugo na may pagtaas ng kanyang kilay kasabay ang pagkiskis ng kanyang dalawang kamay.

Kunot ang noong napaangat ng tingin si Romeo sa narinig. Binalik nya tingin sa ginagawa habang hinayaan ang tengang makinig sa usapan ng mga lalaking wala syang tiwalang gagawa ng tama.

"Syempre!" Arnold grinned naughtily. "Ako pa ba? Pinanggigilan ko nga ang babaeng yun."

"Takte, brad! Mukhang masarap pa naman yun!" Peter chimed in and whistled. "Naka-iskor ka na ba dun?"

Napakuyom ang kamay ni Romeo at inis na napatitig sa monitor ng kanyang computer. Gusto nyang pumalag at sigawan ang mga lalaking nambabastos kay Amanda pero talo sya sa laki ng mga katawan ng mga ito. Mukha pa silang mga banat ang mga buto sa pakikipag-away.

Arnold laughed. "Easy, dude! Hindi ko pa matiyempuhan kasi si misis selosa masyado. Para bang may sixth sense pag may ibang tao sa bahay. Alam mo na pag gwapo."

Hugo and Peter laughed which Arnold eventually joined.

Romeo, still quiet in front of them, breathed deeply to calm himself. It would be useless if he will confront them. Para sa kanila, hamak na baguhan lamang sya.

"Uy, may bagong bata nga pala tayo dito!" Hugo taunted, obviously pertaining to Romeo.

"Parang gusto ko ng pizza, boss! Atsaka rootbeer!" panggagatong pa ni Peter.

Alan smirked his eyes shining like Peter suggested a bright idea. His attention now on Romeo.
"Oy, Buenconsejo! Lika nga dito!" pasigaw na tawag ni Alan sa kanya.

Hindi alam ni Romeo kung magbibingi-bingihan sya o haharap sa tawag sa kanya.

"Nako. Mukang pumapalya na ang karisma mo, brad! Ayaw kang pansinin!" sambit ni Peter na may halong pang-aasar.

"Wala ka pala, Master, eh!" Hugo laughed.

Alan's face reddened with frustration and embarrassment.

"Buenconsejo!" Alan shouted once more.

Bagamat maingay si Alan ay hindi sya inaawat ng mga kasamahan nila sa departamento tila ba hawak sila sa leeg.

Noel Arevalo, the guy about Romeo's age, nudged Romeo's elbow at ngumuso sa direksyon ni Alan.

"Saka mo na bawian yan, tol." Noel whispered while his eyes are fixated on his own computer screen. "Wag mo muna kontrahin. Marami na ding asar sa ugali nyang dagul na yan. Sundin mo muna."

Romeo sighed and stood up. He adjusted his eyeglasses and look into Arnold's eyes before walking to him.

"Bakit po?" Romeo asked in a deep voice.

"Susunod ka din pala eh!" Peter said and grinned.

"Bilhan mo nga kame ng pizza. Atsaka 3 rootbeer." Arnold ordered looking back into his eyes. "Bilisan mo ah. Nagugutom na kami."

Romeo held out his hand and waited while Peter, Hugo and Arnold stared at him in confusion.

"Ano pang hinihintay mo?" Arnold asked.

"Pera po." Romeo asked his hand still waiting for Arnold to hand it out to him.

Peter and Hugo laughed and shook their heads in amazement.

"Ibang klase!" Hugo whistled and clapped his hands in Romeo's remark.

Inis na inabot ni Arnold ang pera sa kamay ni Romeo.

"Bilisan mo! Alis!" Arnold yelled and Romeo coolly walked away from them, his hands on his pocket.

When Romeo stepped out of their department, he sighed. He removed his glasses and started walking to the elevator.

Pressing P for parking, he waited for the elevator door to close. He leaned his back and tapped his foot as he promptly stepped aside to let other people stand beside him.

He looked up to meet the eyes of the man who just entered the elevator.

"Buenconsejo." The man nodded in acknowledgment as he stepped back in front of him when the door closes.