ΑΝΤΙΓΟΝΗ

"Πάνο..δεν γίνεται να θες κάποιον που ανήκει σε αλλον.Εισαι ικανός να με χωρίσεις απο τον Μάρκο μονο και μόνο για να εκπληρωθεί το καπρίτσιο σου;" απομακρύνομαι από κοντά του αποφεύγοντας τον

"Δεν θα έμπαινα ποτε αναμεσα σε ενα ζευγάρι Αντιγόνη οσο κάφρος και αν νομίζεις πως είμαι.Ομως όταν βλέπω πως δεν αξίζει καποιος σαν τον Μάρκο να σε έχει τοτε θα κάνω τα πάντα.Κοίταξε καλύτερα με τα μάτια της καρδιάς και θα καταλάβεις περισσοτερα" πηγαίνω προς την πόρτα για να φύγω.

Δεν μπορώ να ειμαι αλλο εκει μέσα. Θελω να του φωνάξω να μου πει τι στο καλο εννοεί,προς τι ολη αυτη η κακια απέναντι στον Μάρκο μα δεν το κάνω.Ανοίγω την πόρτα και φεύγω πιο μπερδεμένη απο ποτέ

"Αντιγόνη περίμενε γαμωτο" τον νιώθω σε δευτερόλεπτα πισω μου να με κρατάει σφιχτά με την πλάτη μου να ακουμπά το στέρνο του.Μπορώ να καταλάβω πως εχει κλείσει τα μάτια του οπως και εγω.Η επιρροή που ασκεί πάνω μου με καταστρέφει.

Πως γίνεται να αισθάνομαι με αυτον τον τρόπο για κάποιον 'άγνωστο' ;

"Πάνο αφησε με σε παρακαλώ"κανω μια προσπάθεια να απομακρυνθώ,το μονο που καταφερνω ειναι απλά να με πιέσει περισσότερο πάνω του,νιώθω τα χείλη του να αγγίζουν απαλά το αυτί μου και έπειτα να κατευθύνονται προς τον λαιμό μου.Καταλαβαίνει πως τρέμω γιατι τα χέρια του σφίγγουν πιο πολυ την μέση μου

"δεν πρόκειται να σε αφήσω Αντιγόνη
Σου ειπα εννοώ καθε μου λέξη και θα το δεις οσο και να μην το θες..."άφησε ενα απαλό φιλι στην βάση του λαιμού μου και δίχως να προλάβω να απαντήσω έφυγε με μιας απο κοντά μου

Μπελά! Τι θα κάνω με σενα μου λες;

Αφου γύρισα σπίτι κλείστηκα στο δωμάτιο μου,ζητώντας απο την Εμμανουέλα να μου αφησει λιγο χρόνο μόνη μου.Το χρειαζόμουν! Επρεπε να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά.Δεν ήμουν σε θέση να απαντήσω στις ερωτήσεις της,ηδη μόλις με είδε έτρεξε κοντά μου, την ξερω την φίλη μου

Κάποια στιγμή νομίζω εχω δικαίωμα να μάθω προς τι ολα αυτα τα υπονοούμενα για τον Μάρκο.Δεν χωράει αμφιβολία πως ο Πάνος γνωρίζει κατι που εγω προφανώς εχω άγνοια.Γιατί μου το κανει αυτο; γιατι απλα δεν μου μιλαει; τι θέλει επιτέλους να πετύχει;

Ολα αυτά που μου ειπε δεν γίνεται να ξεχαστούν.Απο εκει που απλα ήμασταν δυο άγνωστοι εχουμε έρθει τοσο κοντά...επικίνδυνα κοντά που πρέπει να σταματήσει. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ για τον μπελά που με το ετσι θελω επιθυμεί να γίνει μερος της ζωής μου ενω γνωρίζει πως δεν είμαι μόνη μου

"Αντιγόνη όλα καλά;είσαι μέσα εδω και ωρα.Ανησύχησα!" η πόρτα άνοιξε, το κεφάλι της φίλης μου ξεπρόβαλε διστακτικά ρωτώντας με αν μπορεί να περάσει,της ζήτησα να καθίσει διπλα μου αγκαλιάζοντας με.Ειχα αναγκη την φίλη μου.Ηθελα να με βοηθήσει...

"δεν ξερω τι να κάνω Εμμανουέλα" με λιγα λογια της ειπα ακριβώς τι ειπώθηκε με τον Πάνο πριν οσο ήμουν στο σπίτι του. Την ειδα να χαμογελάει γλυκά,έβαλε μια τούφα απο τα μαλλια μου πίσω απο το αυτι μου λέγοντας μου πως οτι και να μου πει να μην της θυμώσω.Κατάλαβα αμεσως που το παει αλλα δεν γίνεται να της θυμώσω, πολύ τουλάχιστον.Εμπιστεύομαι την γνώμη της.. την εμπιστεύομαι

"έχεις αρχίσει να τον ερωτεύεσαι φιλενάδα.Αυτο ειναι!Οτι και να κανεις δεν μπορείς να ξεφύγεις.Μπορεί να είμαι κυριολεκτικά άσχετη αλλα λεω αυτό που βλέπω και μονο!" λεει σηκώνοντας τα χέρια της ψηλά,αθώα και καλα!

"ειμαι μπερδεμένη Εμμανουέλα.Ειμαι με τον Μάρκο πως γίνεται ξαφνικά να..Θεε μου δεν μπορώ..." βρίσκομαι σε απόγνωση. Πως γίνεται να εισαι με έναν άνθρωπο και ξαφνικά να νιώθεις πράγματα για κάποιον αλλον;

Με τον Μάρκο τον τελευταίο καιρό δεν είμαστε καλα.Το ξερω και το βλέπω.Ισως φταίει το βαρύ πρόγραμμα μας,ισως αυτο να ειναι απλά μια χαζή δικαιολογία με την οποία προσπαθώ να πείσω τον ευατό μου.

Ολα έχουν αλλαξει μεταξύ μας,δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο μα δεν ειναι ο Μάρκος που γνώρισα και ερωτεύτηκα εγω...Και τωρα έρχεται ο Πάνος.Ο μπελάς που πλέον κανει την καθημερινότητα μου πιο ενδιαφέρον και οπως αποδεικνύεται ηρθε για να μείνει!

"κοριτσάκι μου άσε την καρδιά σου να σε οδηγήσει,παρε τον χρόνο σου και δωσε ευκαιρίες.Σταμάτα να σκέφτεσαι
Ισως ειναι καλύτερα να αφησεις τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους"
ειμαι τυχερή που την εχω δίπλα μου
Χωρίς να το σκεφτώ την αγκαλιασα τοσο σφιχτά που ηταν έτοιμη να της κοπεί η ανάσα, λέγοντας της ποσο την ευχαριστώ και λατρεύω μαζι για την πολύτιμη θεση που έχει στην καρδιά μου

Για την υπόλοιπη ώρα δεν μιλήσαμε για κανέναν Πάνο ή Μάρκο,αφου την βοήθησα να τελειώσει την εργασία της καθίσαμε στον καναπέ για ταινία.
Θα ηταν στα μισα όταν την ειδα να κατσουφιαζει,αυτομάτως την σταμάτησα και γύρισα προς το μερος της

"γιατι στις ταινίες ρε Αντιγόνη ολα ειναι μελι γαλα;γιατι δεν γίνεται και στην πραγματικότητα να είναι ετσι;" δεν καταφέρνω να μην γελάσω, δυστυχώς η φαντασία απέχει υπερβολικά απο την πραγματικότητα με εξαιρέσεις βέβαια,να τα λεμε αυτα!

"πολυ απλά μας χαρίζουν κατι που εμεις θα θέλαμε να ζήσουμε. Μας δίνουν την ευκαιρία να ζήσουμε, να νιώσουμε συναισθήματα πρωτόγνωρα γιατι μεσα απο τους ρόλους μπορούμε και εμείς να συμμετέχουμε στην φαντασία" η πραγματικότητα ειναι σκληρή όπως και να το κάνουμε, πολλες φορες εχει συνέπειες που μας πληγώνουν και αλλες αφενός που μας κάνουν να χαιρόμαστε..

Πάντως δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα ζήσουμε

"Αντιγόνη,τον εχω ερωτευτεί"
παραδέχεται ύστερα, δεν ειναι κατι που δεν γνωρίζω ή δεν βλέπω,τοσες μέρες άλλωστε δεν γίνεται να μην το αντιληφθεί κανείς "και αυτος ειναι ενα κάθαρμα και μισό" συνεχίζει θυμωμένη "φαίνεται πως οι δυο φίλοι ήρθαν για να μας κάνουν μπάχαλο,
φιλη!" δεν μπορώ παρα να συμφωνήσω απολύτως μαζι της

Φίλοι ειναι, καθάρματα επομένως και οι δυο. Ιδια μυαλα!

Το επόμενο πρωί ξύπνησα αρκετά νωρις για να εχω χρόνο να ετοιμαστώ για την σχολή,χωρίς να βιάζομαι.Η Εμμανουέλα ειχε ηδη σηκωθεί για να αποτελειώσει κατι που αφορούσε την εργασία της.Οσο ετοιμαζόμασταν άκουσα το κουδούνι να χτυπά, παραξενευτηκα μιας και συνήθως δεν εχω επισκέπτες τοσο πρωί.Ο Μάρκος σίγουρα δεν είναι,μου εστειλε μυνημα πως εχει καποιες δουλειες σημερα να κανονίσει και υστερα λεει να βρεθούμε.Δεν γινόταν να το αποφύγω!

"Καλημέρα" τι κάνει αυτός εδω,στον ύπνο του με έβλεπε;Στηρίζεται στην κάσα της πόρτας με τα χέρια στις τσέπες του τζιν του.Η άσπρη κολλητή του μπλούζα σε συνδυασμό με το δερματινο μπουφάν που ολοκληρώνει το ντύσιμο του, τον κανει να δείχνει τοσο όμορφο και επικίνδυνο μαζι

Ενας επικίνδυνος, αρρενωπός μπελάς!

"Οπ!καλημέρα Πάνο πως και απο εδώ;"πετάγεται η φίλη μου καθως προσπαθεί να βάλει το λάπτοπ της στην ειδική τσάντα.Εκείνος τρίβει αμήχανα τον σβέρκο του και έπειτα μας λέει πως απλα σκέφτηκε μιας και που είμαστε όλοι εδω να παμε μαζι στην σχολή.Φυσικα η φίλη μου δεν εχασε ευκαιρία να δεχτεί. Αυτη την φορα όμως δεν με πείραξε

Τι πειράζει αν ξεκινήσουμε να κάνουμε παρέα με τον Πάνο... Ισως ετσι μαθω περισσότερα για αυτον. Ισως ετσι πιστέψω τα λεγόμενα του

Μπήκαμε στο αμάξι λίγες στιγμές αργότερα.Πριν φτάσουμε στην σχολή σταμάτησε να παει πάρει καφέ για τους τρεις μας, ήταν έτοιμος να βγει όταν η φωνή της φίλης μου τον διέκοψε λέγοντας του πως ηθελε να παει εκείνη.Επίτηδες φυσικά για να μας αφήσει μόνους...

"στο τέλος θα βγεις εξω Αντιγόνη.
Εχεις κολλήσει στην πόρτα λες και φοβάσαι πως θα σου επιτεθώ!" και όμως φοβάμαι

"εντάξει συγγνώμη" τον ακούω να γελάει. Με εμενα γελάει; με ποιο δικαίωμα,τι εκανα για να γελάει;

"σταμάτα" του δίνω μια δυνατή αγκωνιά στα πλευρά,ωχ αυτο πρέπει να πόνεσε.Παω πιο κοντά ρωτώντας τον αν ειναι καλα,δείχνει να πονάει.

Θεέ μου τον σκότωσα!

Γυρνάει να με κοιτάξει χαμογελώντας μου παρόλο τον πόνο που εγω του προκάλεσα "μην ανησυχείς όμορφη δεν με σκότωσες αρκετά για να πάψω να σε θέλω" και με αυτη του την δήλωση κυριολεκτικά καταρρεω!