ΑΝΤΙΓΟΝΗ

"πιστεύεις πως έτσι θα με διώξεις αλλά δεν ξέρεις πως εμένα μου αρέσουν αυτα,μωρο μου.Η κόντρα και το μίσος φαντάζομαι πως γνωρίζεις τι φέρνει..και αυτή την στιγμή.." ενω μιλούσε ερχόταν όλο και πιο κοντά μου.

Τα πρόσωπα μας ζήτημα να απείχαν έστω και ενα μέτρο.Παραείναι επικίνδυνα κοντά μου "εγω θέλω τοσο γαμημένα να σε φιλήσω" τι ακριβώς θελει; ακουσα καλα;

Δεν πρόλαβα να επεξεργαστώ τα λόγια του οταν ένιωσα τα χείλη του πάνω στα δικα μου με την γλώσσα του έτοιμη να κατακτήσει την δική μου.
Με φιλούσε τοσο δυνατά που η ανάσα μου είχε κοπεί.

Με φιλούσε... Ο Πάνος με φιλούσε

Το φιλι του ήταν άγριο σε σημείο που μου έκοβε την ανάσα.Τα χέρια μου τα κρατούσε μεσα στις δικες του παλάμες μην αφήνοντας μου περιθώριο να τον σπρώξω.
Για λιγα λεπτά αφέθηκα ξεχνώντας τα πάντα.Ημουν μόνο εγω και ο Πάνος,μέχρι που η πραγματικότητα με χτύπησε σαν κεραυνός έτοιμος να ξεσπάσει

Ο Μάρκος!

"Πάνο...Πάνο σταμάτα" προσπάθησα να ελευθερωθω κουνώντας το σώμα μου για να με αφήσει.Απομακρύνθηκε απο κοντά μου δείχνοντας να δυσανασχετεί.Ενα μικρό γελάκι ξέφυγε απο τα χείλη του καθώς τα μάτια του καρφώθηκαν πάνω μου.

Πως το έκανα εγω αυτο γαμωτο; πως άφησα τον ευατό μου να παρασυρθεί έτσι;

"Δεν έπρεπε να γίνει αυτο! Ηταν ενα λάθος... δεν πρέπει...ήταν λάθος!" νομίζω μια ακομα κρίση έρχεται να με επισκεφτεί,συχνό φαίνομαι οταν αγχώνομαι.

Ηρέμησε Αντιγόνη... Ηρέμησε...
προσπαθούσα να καθησυχάσω τον ευατό μου,ένιωθα τον αέρα να κόβεται και την αναπνοή μου με δυσκολία να βγαίνει. Το στήθος ανεβοκατεβαινε σε ταχύς ρυθμούς και ολα αυτα για ενα φιλί...Ενα φιλί που ήθελε να με καταστρέψει,ένα φιλί που οσο λαθος και να μου φαινόταν,μου αρεσε και αυτό ήταν που με τρόμαζε

"Αντιγόνη!" είχα πέσει στο δάπεδο προσπαθώντας να βρω τις ανάσες μου και να αποφύγω την κρίση.Δυστυχώς το παθαίνω πολλες φορές αυτό σε παρόμοιες καταστάσεις,περίπου ίδιες δηλαδή.

Σήκωσα το βλέμμα προς το μέρος του οταν τον είδα να έρχεται μπροστά μου γονατίζοντας για να είμαστε στο ίδιο ύψος.Χωρις να το περιμένω,με έκλεισε στην αγκαλιά του,άρχισε να χαϊδεύει απαλά την πλάτη μου ενώ ταυτόχρονα τον άκουγα να μου ψιθυρίζει λόγια που θα με έκαναν να ηρεμήσω...

Πως περίμενε δηλαδή να ηρεμήσω οταν βρισκόμουν στην αγκαλιά του; Αυτός ο μπελάς με ταραζε! Ο μπελάς με το φιλί του έφερε τα πάνω κάτω..

Λίγες στιγμές αργότερα ήμασταν μέσα στο αυτοκίνητο.Μια νεκρική σιωπή επικρατούσε ανάμεσα μας.Αφου με βοήθησε του ζήτησα να παμε στο σπίτι χωρις να αναφέρω για το τι είχε προηγηθεί.Ημουν μπερδεμένη.Δεν γίνεται να ξεχνάω πως είμαι με τον Μαρκό,με εναν ανθρωπο που έχει αποδείξει οτι με αγαπάει παρόλο τις ιδιοτροπίες του και απο την μια στιγμή στην άλλη να βρίσκομαι να φιλιέμαι με εναν 'γυναικά'.

Γιατί αυτό ειναι,ετσι ειναι όλοι τους-οι περισσότεροι τουλάχιστον-.Παίζουν με τις γυναίκες απο μαγκιά,για να δείξουν οτι είνα ισχυροί και να υπερηφανεύονται για τις κατακτήσεις τους.Δεν σκέφτονται ομως τα δικα μας συναισθήματα.Δεν λεω οτι είμαστε καλύτερες γιατί και εμεις τα λάθη μας τα κανουμε..Ισως τελικά να έχουμε μερίδιο και οι δυο.Τοσο οι γυναίκες οσο και οι άντρες...

Δεν μπορείς να τον κρίνεις Αντιγόνη απο αυτο που εσυ απλα νομίζεις οτι ξέρεις.Κανενας δεν ειναι οπως φαίνεται... τα λόγια της φίλης μου έρχονται στο μυαλό μου.Θυμάμαι την συζήτηση μου με την Ζωή και την Εμμανουέλα τις προάλλες. Μιλούσαμε για αυτο το θέμα και όλως τυχαίως η Έμμα έφερε ως παράδειγμα τον Πάνο γιατί ξέρει την γνώμη μου...Αλλά δεν...δεν μπορώ να πω πως δεν έχει δίκιο.Τον κρίνω και τα λέω ολα αυτα ενω στην πραγματικότητα δεν ξέρω τίποτα.

Είμαι τοσο μπερδεμένη. Δεν ξερω τι να κάνω, τι νιώθω και προπάντων τι θέλω...

Οταν με φίλησε δεν απομακρύνθηκα. Ηθελα να με φιλήσει,την ώρα που τα χέρια του με αγκάλιαζαν,χάιδευαν την μέση μου ένιωθα ανάμεικτα συναισθήματα.Μου αρεσε και αυτο δεν χωράει αμφιβολία.Ομως οι τύψεις μου δεν με αφήνουν ήσυχη.Δεν μπορώ να ειμαι με κάποιον και να φιλάω τον Πάνο.Ετσι δεν προδίδω μόνο τον σύντροφο μου αλλα και τον ίδιο μου τον ευατό

Η απότομη στροφή που έκανε το αυτοκίνητο με αποτέλεσμα να σταματήσει,με έφερε πίσω στην πραγματικότητα μακρια απο τις σκέψεις μου.

"Την τύχη μου.Θα μας σκότωνε! " φώναξε χτυπώντας με δύναμη το χέρι του πάνω στο τιμόνι.Φαινόταν τοσο νευριασμένος καθως οσο εγώ ημουν στον κόσμο μου κάποιος αλλος οδηγός παραλίγο να είχε πέσει πάνω μας αν ο Πάνος δεν αντιδρούσε έγκαιρα

Ευχαριστώ θεέ μου...

"Είσαι καλά;" άπλωσα ασυναίσθητα το χέρι μου πάνω στο δικό του,έδειξε να ηρεμεί.Τον είδα που έκλεισε τα μάτια του αγκαλιάζοντας το χέρι μου με την παλάμη του παίρνοντας ταυτόχρονα μια βαθιά ανάσα

Λες και είχε ανάγκη το άγγιγμα μου

"τωρα ναι" ψέλλισε χαμογελώντας
κοιτάζοντας με παράλληλα με ενα τρυφερό βλέμμα.Δεν γίνεται να ειναι τοσο μυστήριος και ταυτόχρονα τόσο γλυκός

Δεν εξηγείται αλλιως έχει δυο ταυτότητες.Ο μυστήριος και κακός Πάνος με τον γλυκό και τρυφερό Πάνο όποτε τον βολεύει

Μόλις επιτέλους φτάσαμε εξω απο την πολυκατοικία ενώ βγήκα πρώτη από το αυτοκίνητο,εκεινος με μια γρήγορη κίνηση το κλείδωσε και βρέθηκε να προχωράει μπροστά μου.Οπως την προηγούμενη φορα μπήκαμε στο ασανσέρ,ενιωθα περισσότερο αμήχανα τωρα γιατί ήμασταν σε ενα ακομα πιο κλειστό χώρο.

Λιγο πριν φτάσουμε στον όροφο του πάτησε το κουμπί και με μιας το ασανσέρ σταμάτησε.Πριν καν αντιληφθώ τι είχε κανει με είχε ηδη σπρώξει προς τα πίσω.Με τον αντίχειρα του ακούμπησε τα χείλη μου κάνοντας μου να νόημα να μην φωνάξω.Το άγγιγμα του εκανε ολο μου το κορμί να τρέμει και μια αδιόρατη φλόγα να κυλάει στις φλέβες μου.

"Μίλησες πριν οτι ήταν λάθος αυτο που έγινε.Ενα λαθος που καταλάβαμε και οι δύο ποσο το ηθελες.Το θέλαμε και μην το αρνηθείς!" στενή επαφή ξανα,το σώμα του ακουμπούσε πάνω μου σαν μαγνήτης... "δεν με άφησες εμενα να μιλήσω όμως.Σου άφησα λιγο χρόνο γιατι τωρα θα με ακούσεις προσεχτικά" συμπλήρωσε κοιτάζοντας με πονηρά.

"Παράτησε με επιτέλους... Δεν έχω τίποτα να ακούσω! "αντέδρασα στο άκουσμά του δικού του λόγου.Πρέπει να το σταματήσει αυτό,να έχει αυτο το υφάκι και να πάψει να απαιτεί.

"το οτι σε φίλησα για σενα μπορεί να ήταν λαθος αλλα για μενα ηταν επιθυμία...Και επιθυμία ειναι να σε κάνω δική μου! " πως τολμάει να λεει κατι τέτοιο;

"πως τολμάς γελοίε;για ποια με πέρασες;ναι το παραδέχομαι δεν αντιστάθηκα στο φιλί σου.Εκανα αυτό το λαθος αλλα αν νομίζεις οτι επειδή με φίλησες θα γίνω αυτόματα και μια απο τις πολλες στην λίστα σου εισαι γελασμένος.Πήγαινε να βρεις αλλο θύμα για τις ορέξεις σου." δεν το πιστεύω, τελικά δεν είχα και τοσο άδικο.Γνώριζα πως ενας τέτοιος τυπος μόνο αυτο θα ήθελε.

"θα σου αποδείξω ποσο λάθος κανεις, μωρό μου. Απο εδω και πέρα θα αρχίσω να σε διεκδικώ.Το εννοώ σε θελω δίκη μου και θα γίνεις δίκη μου!
Το εννοώ!" ειναι γελοίος! απο που και ως που θα με διεκδικεί;Δεν έχει κανένα δικαίωμα!

"Ξέχασες πως δεν είμαι μόνη μου. Ο Μάρκος ειναι για μενα..." το δυνατό του γέλιο με έκανε να σταματήσω κοιτάζοντας τον φανερά θυμωμένη

"Μην κρίνεις μόνο απο αυτό που βλέπεις,μωρό μου.Οι άνθρωποι ξέρουν πολύ εύκολα να κρύβονται.." τον ειδα να πατάει ξανα το κουμπί και το ασανσέρ να ξεκινά πάλι "τα λέμε Αντιγόνη" βγήκε γρήγορα αφου μου έκλεισε το μάτι αφήνοντας με ακομα παγωμένη μετα απο αυτό που ξεστόμισε

Τι θα γίνει; ολο κατι βρίσκει να πει που θα με κάνει να μπερδευτω και στο τέλος φεύγει χωρίς να συμβαίνει τίποτα!

Και τώρα; τι έχει στο μυαλό του γαμωτο!