ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Σε ολη την διαδρομή καθόμουν εγω αυτή την φορά σιωπηλή.Οχι μονο δεν με ενημέρωσαν οτι θα μας παει ο Πάνος αλλα οι καλες μου φίλες ειχαν ηδη καθήσει στα πίσω καθίσματα μην αφήνοντας μου αλλη επιλογή απο το να καθίσω μπροστά, δίπλα του.

Αφήσαμε πρώτα την Ζωή και ύστερα την Εμμανουέλα. Πριν φύγει της θύμισα πως αύριο δεν θα γλυτωνε, περα απο το σημερινό δεν είχα ξεχάσει την κουβέντα που κάναμε πριν φύγουμε για το μπαρ.Εχει να μου πει πολλα.

"Απο εκει που εισαι τοσο αντιδραστική και δεν σταματάς να μιλας τωρα δεν έχεις βγάλει κουβέντα.Τι έπαθες;"

Εσύ φταις....ήθελα να του απαντήσω αλλα φυσικά και δεν το εκανα..Δεν ειχα καμια όρεξη να αρχίσει να λεει χαζομάρες.Αρκετά τον ανέχτηκα ως τωρα.Τοσο καιρο δεν του ειχα δώσει δικαίωμα,ούτε καν την ευκαρία να μου μιλήσει.Φαίνεται πως είναι απο εκείνους τους γοηδες με τις πολλες θαυμάστριες.

"Τι έγινε όμορφη τοσο πολυ δεν με συμπαθείς που δεν αντέχεις να είσαι δίπλα μου;"αποκρίθηκε καθως εγω τον κοίταξα έκπληκτη.Αυτο νομίζει; οτι δεν τον συμπαθώ;Εντάξει δεν λεω μπορεί να μην ταίριαζω μαζι του αλλα δεν σημαίνει πως δεν τον συμπαθώ. Δεν εχω λόγο να μην το κανω, άλλωστε με βοήθησε πριν....

Εχει δίκιο η Εμμανουέλα...

"Μην λες ανοησίες.Γιατί να μην σε συμπαθώ;απλα ειμαι κουρασμένη και δεν εχω διάθεση να μιλήσω" δικαιολογήθηκα.

Γιατί νομίζει πως τον αντιπαθώ;αυτο του έδειξα; τι ανόητη!

"Εμένα άλλο μου δείχνεις πάντως. Φαίνεσαι λες και πλήττεις που είσαι μαζί μου.Κάνω λάθος;"

"Πάνο!Δεν σε αντιπαθώ,βγάλτο απο το μυαλό σου.Κάνεις λάθος απλα οπως σου εξήγησα είμαι κουρασμένη"

"Με έπεισες τώρα!" ειπε απλα συνεχίζοντας να οδηγεί αμίλητος αυτη την φορά.Για την υπόλοιπη διαδρομή δεν μου ξανα μίλησε.Τωρα νιώθω άσχημα και πολυ μάλιστα.

Εγω και οι υπερβολικές αντιδράσεις μου.Αυτα κάνω και τα χαλάω ολα.
Δεν μου έφταιξε σε τίποτα ο Πάνος.

Μολις φτάσαμε κατεβήκαμε απο το αυτοκίνητο με εκείνον να προχωρά μπροστά για να ανοίξει την πόρτα.
Αφου με περίμενε να φτάσω και εγω μπήκαμε μεσα στην πολυκατοικία κατευθυνόμενοι προς το ασανσέρ.Δεν έπρεπε να τον αφήσω να φύγει με την ιδεα πως δεν τον συμπαθώ.Δεν ήθελα να νομίζει κατι τέτοιο γιατί δεν ισχύει

"Πάνο περίμενε.." λίγο πρίν κλείσει η πόρτα πρόλαβα να πιάσω το χέρι του,βγήκα μαζί του απο το ασανσέρ γρήγορα ζητώντας του να με ακούσει για λίγο "συγγνώμη.Η συμπεριφορά μου ήταν σαφώς απαράδεκτη σήμερα.Δεν θέλω να νομίζεις πως "δεν με άφησε να συνεχίσω,προτού καταλάβω τι γίνεται,το σώμα του με μιας με έσπρωξε προς τα πίσω με την πλάτη μου να ακουμπά τον κρυο τοίχο

"Απόδειξέ μου τότε οτι με συμπαθείς Αντιγόνη!" τα σώματα μας για - δεν ξέρω και εγω- ποια φορα ηταν κολλημένα. Τοποθέτησε τα χέρια του δεξιά και αριστερά απο το κεφάλι μου  με το πρόσωπο του να έρχεται επικίνδυνα κοντά "μπες στον κόπο να με μάθεις και θα είμαστε και οι δύο καλα.Σε προκαλώ!" τι λεει τωρα; αυτα κάνει και μετα του φταίνε οι αντιδράσεις μου.

"Τι ειναι αυτα που λες;σε τι με προκαλείς;Πανο εγω σου εξήγησα,αν είσαι ξεροκέφαλος εγω δεν φταίω"
ένιωθα την καρδιά μου να χτυπά τοσο δυνατά που αν δεν με κρατούσε θα είχα λιποθυμήσει.Ουτε με τον Μάρκο δεν κανω έτσι...

Ενα λεπτό τι ειπα τωρα; Αντιγόνη συγκεντρώσου!

"Είναι αργά. Πρέπει να φύγω " θέλησα να τον αποφύγω,τον ίδιο και την ανόητη πρόκληση του "εγω σου είπα αυτο που ήθελα αν δεν με πιστεύεις δικό σου πρόβλημα.Τωρα άσε με να φύγω!"

"Εισαι ελεύθερη αλλα δεν πρόκειται να σε αφήσω ετσι,όμορφη ! " στο λεπτό με ελευθέρωσε απο το κράτημα του, έβγαλε τα κλειδιά απο την πίσω τσέπη του παντελονιού του,άνοιξε την πόρτα και λίγο πριν μπει στο διαμέρισμα του γύρισε να με κοιτάξει "καληνύχτα Αντιγόνη"

Για να μην φανώ αγενής του ειπα και εγω ενα καληνύχτα και έφυγα για να ανέβω στον δικό μου όροφο.Μολις μπήκα στο διαμέρισμα μου ολη η κούραση της νύχτας με οδήγησε αμεσως στο κρεβάτι μου.Δεν μπήκα στον κόπο να αλλάξω,δεν άντεχα. Κοιμήθηκα αμεσως με ενα περίεργο αίσθημα να έχει χει φωλιάσει για τα καλα μεσα μου και την δική του μορφή να πρωταγωνιστεί για πρώτη φορα στα όνειρα μου

Το επόμενο πρωί ξύπνησα κατά το μεσημεράκι μιας και καποιος πάσχιζε να μου σπάσει τα νεύρα συνεχίζοντας να χτυπάει το κουδούνι σαν μανιακός.
Στα γρήγορα άλλαξα το φόρεμα που φορούσα αντικαθιστώντας το με ενα απλό σορτσάκι και μια μπλούζα που τα φορούσα για πιο άνετα μεσα στο σπίτι.Ας περίμενε και λιγο τοση ωρα δεν έχει βαρεθεί να χτυπάει.

"Ποιος ειναι;έρχομαι" φώναξα για να καταλάβει οτι ξύπνησα. Λογικά η Εμμανουέλα θα ειναι!Ξέχασα εντελώς οτι θα ερχόταν.

Ποιος αλλος;

"Επιτέλους ρε Αντιγόνη.Τι στο καλο εκανες και δεν άκουγες;"μια φανερά ανήσυχη Εμμανουέλα μπήκε στο σπίτι της και πίσω της ενας εξίσου ανήσυχος Πάνος.Ενιωσα το βλέμμα του να με καρφώνει αλλά δεν άφησα την ντροπή μου να με κυριεύσει!

Τι γίνεται παλι εδω; τι θέλουν και οι δυο στο σπίτι μου;

"Χαλάρωσε Εμμα.Μια μια τις ερωτήσεις.Προφανώς κοιμόμουν γιατι αργήσαμε χθες...μαζι ήμασταν άλλωστε" δεν το έκανα επίτηδες. Αλήθεια δεν άκουγα τίποτα!

Τοσο βαριά κοιμόμουν;

"Αντιγόνη μου κανεις πλάκα;εχω από το πρωί που σε παίρνω τηλέφωνο, εδώ και μια ώρα ειμαι απέξω να χτυπάω το κουδούνι.Αναγκάστηκα να φωνάξω τον Πάνο μην τυχόν έχεις πάθει τίποτα,σε περίπτωση που χρειαζόταν δηλαδή να σπάσει την πόρτα" ωστε για αυτό και η εμφάνιση του!Η φίλη μου με αγκάλιαζε καθως μου ελεγε να μην το ξανα κανω αυτό, όταν ακουσα την φωνή του

"Λογικό να κοιμάσαι τοσο βαριά η επιρροή απο το ποτό που ήπιες αυτα κανει.Αλλη φορα να ελέγχεις τι σου δίνουν οι φίλοι σου!" χαλαρός περπάτησε προς την πόρτα "αφου εισαι καλα εγώ να σας αφήνω. Καλημέρα κορίτσια.Θα τα πούμε" με δυο βήματα έφτασα κοντα του, πετάει κατι τετοιες βόμβες και θελει να φύγει χαλαρός;

"Τι εννοείς με αυτο;μου το ανέφερες και χθες αλλα και παλι εφυγες.Τωρα θα μου πεις!" δεν νομίζω να πιστεύει πως θα τον αφήσω να φύγει χωρις να μου πει

"Εγω λεω αυτα που βλέπω.Ποιος σου έδωσε το ποτό χθες;σκέψου και θα καταλάβεις" τα είχαν ηδη παραγγείλει τα παιδιά,ενας απο τους φίλους του Μάρκου αν δεν κανω λάθος

Δεν το πιστεύω!Αν όντως μου έριξαν κατι στο ποτό ο Μάρκος το ήξερε;

Ενιωσα την φίλη μου δίπλα μου να με αγκαλιάζει με κατανόηση.Ο Πάνος με κοιτούσε κάνοντας την κατάσταση ακομα πιο δύσκολη.

Δεν μπορεί... Ο Μάρκος... Αλλωστε ήμασταν μαζι οταν πήγαμε. Δεν μπορεί να ήταν ενήμερος για αυτο. Οχι. Δεν το πιστεύω!

"Οτι έγινε έγινε.Φτάνει που εισαι καλα και δεν συνέβει τίποτα χειρότερο.Μιας και που δεν έχουμε σχολή θέλετε να πάμε για καφε στο μπαρ;δουλεύει ο κολλητός μου τωρα. Θα ειναι ήσυχα "το μπάρ λειτουργεί και ως καφε αλλα δεν έχει τύχει να πάμε. Η Εμμανουέλα απάντησε για μενα λέγοντας πως χρειαζόμασταν δεκα λεπτά και θα ερχόμασταν εμεις κάτω.Ο Πάνος έφυγε αφήνοντας μας μόνες.

"Μην στεναχωριέσαι ομορφιά μου" μακάρι να ήταν τοσο εύκολο.Αλλα αν ο Μάρκος ήξερε πως κάποιος μου έριξε κατι στο ποτό και δεν μου το είπε ή δεν το επέτρεψε με κανει να θυμώνω οχι μονο μαζί του αλλα και με εμένα την ιδια.

Η Εμμανουέλα μου εδωσε μια ακόμη σφιχτή αγκαλιά και με παρότρυνε να πάω να ντυθώ.Θα μου εκανε καλο να ξεχαστώ.Μόλις ημουν έτοιμη κατεβήκαμε κατω οπου μας περίμενε ο Πάνος ακουμπισμένος στο καπό του αυτοκινήτου του.

"Παμε όμορφες" μας χαμογέλασε, το χαμόγελο του τον έκανε να δείχνει πιο όμορφο.

Ενα όμορφο κάθαρμα που άρχιζε να ανατρέπει ολα αυτα που μέχρι τώρα πίστευα και... ένιωθα!