ΠΑΝΟΣ

Την αφησα στο διαμέρισμα της με βαριά καρδιά.Γαμωτο αυτη η κοπέλα με εχει δέσει για τα καλα στα δίχτυα της.Οταν την γνώρισα δεν το περίμενα πως θα εξαρτηθω τοσο πολυ απο εκείνη.Δεν ξερω αν την αγαπάω, ειναι νωρις για τέτοια αλλα την θέλω τοσο πολυ που δεν με αναγνωρίζω

Την θέλω και θα την έχω!Ξερω πως πιστεύει πως είμαι απο αυτούς τους νταήδες που αλλάζουν τις κοπέλες τοσο γρήγορα σαν το δίκτυο της 4G. Αστείο!Δεν ειναι επιλογή μου να τις αλλάζω,οταν οι ιδιες οι κοπέλες έχουν φτάσει σε σημείο να αναζητούν απλά μια νύχτα.Μόνες τους έρχονται... Δεν καταλαβαίνω πια την λογική τους. Ολα έχουν αλλάξει πλεον! Είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Οσον αφορα την Αντιγόνη,ειναι τοσο διαφορετική. Με κέρδισε ο τσαμπουκάς της, η αυτοπεποίθηση της.Δεν χρειάζεται να καλύπτει το πρόσωπο της με τόνους μακιγιάζ ή να ντύνεται προκλητικά για να δείξει την ομορφιά της.Ειναι όμορφη, απλή και τέλεια.

Εκείνο το βράδυ στο κλάμπ δεν μπορούσα να παρω τα μάτια μου απο πάνω της.Πρώτη φορά βέβαια την είδα οταν πρωτοήρθε στο διαμέρισμα
Φαινόταν φοβισμένη,λογικό, μόνη της σε μια νεα πολη, ήθελε χρόνο να συνηθίσει.Ντρεπόταν και στην αρχή ούτε που μιλούσε. Ισως να την φοβιζα και εγω ο ιδιος.Δεν είμαι και τοσο κοινωνικό άτομο.

Δεν είχαμε ιδιαίτερες σχέσεις,μα δεν μπορούσα να μην την παρατηρώ.Οσο και να μην το ήθελα πάντα το βλέμμα μου έπεφτε πάνω της, την παρακολουθούσα γιατί μου ειχε γινει απαραίτητη.

Και όμως!Ετσι και εκείνο το βράδυ πηγα κοντά της, ένιωθα το σώμα της πάνω μου και ήθελε απεγνωσμένα να την φιλήσω.Ημουν αποφασισμένος πλέον να της αλλάξω γνώμη για εμενα.Γνώριζα τι πίστευε για εμένα, με την Εμμανουέλα γνωριζόμασταν και είχε τύχει να μιλήσουμε. Νομίζω και η ιδια έχει καταλάβει πως με την Αντιγόνη δεν θελω να παίξω αλλα νοιάζομαι αληθινά...

Τωρα,για τον Μάρκο,πραγματικά δεν με νοιάζει αυτος ο μπάσταρδος. Αν άξιζε να την έχει τοτε δεν θα εκανα τίποτα αλλα δεν αξίζει τίποτα. Εχει το θράσος να με απειλεί κιολας πως αν κάνω κανα αστείο και της μιλήσω θα με κανει να το μετανιώσω.Δεν με εχει δει να θυμώνω.Δεν εχω να φοβηθώ τίποτα και κανέναν.Αν χρειαστεί να της πω την αλήθεια θα το κάνω. Πρώτα θέλω να με εμπιστευτεί και να γνωρίσει τον σωστό Πάνο οχι αυτόν που απλα θέλω να δείχνω. Εχω και εγω μερίδιο ευθύνης για την γνώμη που έχει σχηματίσει για εμενα αλλα οι συγκυρίες με ανάγκασαν

"Πάνο,εισαι εδώ; " βγαίνω απο το μπάνιο τυλίγοντας μια πετσέτα γύρω μου.Στο σαλόνι είναι ο Αχιλλέας, ο μεγαλύτερος αδερφός μου.. Μαλλον γύρισε νωρίτερα απο το ταξίδι του στην Αγγλία "αδερφέ μου, μου έλειψες τρελέ " παίρνει το μελοδραματικό του ύφος και με αγκαλιάζει,γελώντας ύστερα. Δεν του παει αυτο το ύφος

"Πως και τοσο γρήγορα; και γιατί εισαι γεμάτος χώματα; νομίζω εισαι αρκετά μεγάλος για να κυλιεσαι σαν μικρό παιδί.. "

"Μεγάλη ιστορία μικρέ,θα στην πω αφου πρώτα παω για ύπνο.Ενα μόνο σου λέω μια πιτσιρικα με οδήγησε στα χώματα" ωστε ετσι ε; να το δω αυτο και τι στον κόσμο.

Ο Αχιλλέας πήγε για ύπνο,καθάρισα λίγο το σπίτι γιατι απο στιγμή σε στιγμή θα έρχονταν τα παιδια.Ελπίζω η Αντιγόνη να καταφέρει να φέρει και την Εμμανουέλα γιατί ο Στέφανος θα με πρήξει παλι.Ειναι ερωτευμένος μαζί της αλλα μπουμπουνοκεφαλος.
Γιατι απλα δεν την πιάνει να της μιλήσει;λες και δεν φαίνεται καθόλου οτι ενδιαφέρονται ο ενας για τον άλλον.Νομίζω πως πρέπει να αναλάβω δράση και η Αντιγόνη θα ειναι η τέλεια συνεργάτιδα.Το εχει καταλάβει και η ίδια.

Το κουδούνι χτυπά, λογικα θα ναι ο φίλος μου.Ανοίγω την πόρτα και την βλέπω μπροστά μου.."συγγνώμη που ήρθα νωρίτερα", την άκουσα να λεει κοκκινιζοντας ελαφρά

Μωρό μου...

"κανένα πρόβλημα μικρή μου.
Χαίρομαι ιδιαίτερα που ηρθες νωρίτερα!" δεν μπορεί να φανταστει πόσο.Μπαίνει μέσα διστακτικά στην αρχή,ασυναίσθητα την αγγίζω στην μέση φέρνοντας την κοντά μου. Το άρωμα της με ζαλίζει, η ομορφιά της με παρασέρνει και η επιθυμία μου για το φιλί της ειναι τοσο έντονη που πεθαίνω,την νιώθω να τρέμει ελαφρά καθώς το χέρι μου την αγγίζει.Μωρο μου το ίδιο παθαίνω και εγώ.Τρέμω απο επιθυμία να την φιλήσω, να την κανω δική μου.Καίγομαι, γαμώτο!

"Το βλέπεις τι μου κανεις ετσι; νιώθεις οτι νιώθω αυτη την στιγμή. Θέλω να σε φιλήσω μικρή. Θέλω να κλέψω το φιλί σου.. Δεν μπορώ..! " δεν γίνεται αλλο, με κοιτάει φανερά έκπληκτη.

Η τωρα ή ποτέ..

Ενώνω τα χείλη μας σε ενα αργό φιλί, που γρήγορα γίνεται παθιασμένο. Με τρελαίνει,την σπρώχνω πισω με την πλάτη της να ακουμπά στην πόρτα, την σηκώνω ελαφρά με τα πόδια της να τυλίγονται γύρω μου. Νιώθω τα χέρια της πάνω στα μαλλιά μου να μου τα τραβάει απαλά..

Αυτο είναι μωρό μου...

Δεν ξερω και εγω πόση ωρα την φιλάω,εχει αφεθεί πλήρως, οπως και εγώ.Αυτο το κορίτσι θα είναι η καταστροφή μου.Χαρα μου να καταστραφω απο αυτήν την όμορφη οπτασία. Πραγματικά!

"Πριν πεις οτι ήταν λαθος για μενα δεν ηταν και δεν θα είναι ποτέ" την κατέβασα κατω και προτού την αφήσω να πει τίποτα την πρόλαβα. Λαθος για μενα ειναι να μην την αρπάξω και την φιλήσω.Λαθος είναι να μην παραδεχτώ πόσο την θέλω.

"Πάνο ξερω πως θα σε αφήσω έκπληκτο αλλα... " κατεβάζει για λίγα δευτερα το κεφάλι της και έπειτα με κοιτάει με αυτα τα μάτια που με κάνουν να μαγεύομαι "αλλα το ήθελα.. δεν.. Δεν ξερω ομως τι μου συμβαίνει.. δεν μπορώ.." δεν θέλω να φοβάται.Μπορώ να καταλάβω πως αισθάνεται άσχημα για αυτον τον ηλίθιο τον Μάρκο,εκείνη είναι αθώα και πραγματικά νοιάζεται για εκείνον...

"Το ξερω μωρό μου.Το ξέρω! " χαϊδεύω απαλά τα μαλλιά της χαμογελώντας της γλυκά. Μου δίνεται η ευκαιρία να δείξω τον πραγματικό Πάνο, αυτόν που μπορεί να ερωτευτεί και θέλει να δείξει τα συναισθήματα του.Μονο με την Αντιγόνη το εχω νιώσει.Μου βγάζει τον καλύτερο ευατό μου...

Λιγες στιγμές αργότερα είμαστε μαζεμένοι ολοι τελικά σπίτι μου. Προς έκπληξη μας ήρθαν η Εμμανουέλα και η Ζωή, φίλη των κοριτσιών. Απο οτι φαίνεται η Αντιγόνη παλι έκανε το θαύμα μας. Λιγο πριν έρθει ο Στέφανος μου ζήτησε να την βοηθήσω με την περίπτωση των δυο φίλων μας.
Συνεργάτες για ενα κοινό σκοπό!

"Τι ταινία θα δούμε; " ρώτησε η Εμμανουέλα. Καθόταν μαζί με την Ζωή στον εναν καναπέ και ακριβώς απέναντι της ο φιλος μου που δεν εχει σταματήσει να την κοιτά "στο τραπεζάκι τις εχω.Πάρτε και διαλέξτε οποια θέλετε " λεω ενω ζητάω από την Αντιγόνη και την Ζωη να έρθουν μεσα να με βοηθήσουν με τις πίτσες και τα αναψυκτικά. Ετσι θα τους αφήσουμε και λίγο μόνους τους

"Τι κάνουν; " την άκουσα να ρωτάει οσο ήμασταν μεσα και κόβαμε τις πίτσες. Η Ζωή με προσοχή κοίταξε προς το σαλόνι "νομίζω πως τσακώνονται.Δεν το πιστεύω όντως τσακώνονται.. " μαζι με την Αντιγόνη βγήκαμε εξω ενω η Ζωή έμεινε να συνεχίσει

"Δεν πρόκεται να δουμε θριλερ επειδή εσύ εισαι ψυχάκιας. Μπουμπούνα!" ακούσαμε να του φωνάζει. Ο φιλος μου πραγματικά θύμωσε ηταν έτοιμος να την χτυπήσει αν δεν φτάναμε έγκαιρα

"Προχωρα πίσω εσύ στην θέση σου και εσύ Έμμα στην δική σου. Τι ανοησίες κάνετε τωρα;" τους φώναξε η Αντιγόνη κοιτάζοντας τους θυμωμένα.

Ετσι ξεκινάνε οι μεγαλύτεροι έρωτες. Με τους τσακωμούς και το μίσος!

"συγγνώμη " απάντησαν και οι δυο. Καθίσαμε στις θεσεις μας για να βάλουμε την ταινία. Κοίταξα την Αντιγόνη και γελάσαμε με την αντίδραση τους "ειναι φανερό ποσο θέλουν ο ενας τον αλλον" της ψιθύρισε χωρίς να μας ακούσουν οι άλλοι δυο

"Επ,τι έχουμε εδω;απαρτία; " είχα ξεχάσει τελείως τον Αχιλλέα.Ηρθε δίπλα μου και αφου τον σύστησα στα κορίτσια του ειπα να κάτσει μαζι μας

"ηρθα και εγω με το φαγητό.Μπορεί κάποιος να παει να φέρει τα αναψυκτικά;" η Ζωή ήρθε με τις πίτσες μα μια αμηχανη στιγμή εμφανίστηκε στο προσκήνιο οταν το βλέμμα της έπεσε πάνω στον αδερφό μου και αντίστοιχα

"Εσύ;" έμεινε να τον κοιτάει έκπληκτη
"Ωω,αυτο θα εχει ενδιαφέρον" απάντησε ο αδερφός μου κοιτάζοντας την και αυτός γελώντας

Τι γίνεται ρε παιδιά εδώ; πολλες συμπτώσεις

TIK TOK κανεις ? Για να περνάει η καραντίνα πιο εύκολα 🙄.