Beliefs...

"I dunno know what to say."

"Just don't if you won't feel the same way Lex... basta ang mahalaga nasabi ko sayo ang totoo." At ngumiti siya sakin at tinitigan ako.

"I really like your eyes ang sarap mong titigan ng paulit-ulit." Seryosong ani ni Andrew.

"Sus... bola... sinasabi mo lang yan dahil sa nararamdaman mo. At saka pwede ba halos matunaw ako sa mga titig mo na ganyan. Tama na nga." Sabi ko sabay haplos ng kanyang mukha. Napangiti na lamang siya.

"I'm not joking and that's the truth." Seryosong ani niya.

Seryoso nga siya sa kanyang mga sinabi. Maya maya ay umupo na kami kasi medyo sumasakit narin ang aking mga paa ganun din ang kanya.

"Kuya... galit ka parin ba sakin?" Ani ni Ciarra na biglang yumakap kay Zander mula sa likuran niya.

"Ciarra, diba sinabihan na kita noon pa."

"Yes kuya... kaya nga sorry na." Ani niya na umupo sa harapan nito.

"Sige, basta next time ayoko na marinig ko pa yun."

Napakunot-noo akong napaisip ano kaya ang ayaw niyang marinig ulit. Gusto kong mangusisa pero pinigil ko ang aking sarili.

Nakipagkwentuhan ako sa mga pinsan niya. Kinuwento ko kung pano kami nagkakilala ni Zander.

"Really... he said that... so harsh naman ni kuya Zander."

"Sinabi mo pa, napagkamalan ko nga siyang bakla dahil sa pag-uugali niya." Wala roon si Zander. May inaatupag na bisita. Kaya kami nina Ciarra at Nathaniel ang nag-usap.

"Si Zander bakla. I doubt it... hindi yun bakla..." ngisi ni Nathaniel.

"Kasi naman sa mga kilos niya at pagsasalita kinakalaban niya talaga ako."

"Anong kinakalaban kita?" Napaismid ako dahil nasa likuran na niya pala ako.

"U-hmm... wala naman sabi ko mabait ka."

"Talaga lang ha..." umupo siya sa tabi ko.

Napatingin ako sa aking relos alas dyes trenta na pala ng gabi. Gusto ko ng umuwi napahikab ako.

"Inaantok ka na?" Napatango ako.

"Ciarra, Nathaniel sabihin mo kay tita Leila ihahatid ko muna si Alex ha."

"Sige kuya ingat kayo."

Hinawakan niya ang aking kamay at napasunod na lang ako sa kanya.

"I'm sorry Lex, I lost to track the time." He sounded softly.

"Ayos lang, birthday mo din naman. Inabala pa kita sa paghatid sakin na dapat dun ka lang sa inyo." Pinagbuksan niya ako ng pinto ng kanyang sasakyan at pumasok ako.
Umikot siya sa driver's seat.

"I love to drive you home kaya wag ka ng umangal, kay." Ani niya...at pinaardar ang kanyang sasakyan

"Thoughful, ka na ata ngayon ah... kala ko moody and bossy lang na sa vocabulary mo eh.."

"Hindi mo pa nga ako masyadong kilala yun na agad tingin mo sakin." Umirap ako.

"Yun po kasi yung pinapakita mo sakin. Diba sabi nila to see is to believe so."

"Kunsabagay... may point ka rin."

"Oh.. sumang-ayon karin sakin ha." Natatawang ani ko.

Masaya pala siyang kausap, halos hindi nauubusan ng kwento. Ako rin naman, I can talk under the sun. Nakwento ko rin sa kanya yung part ng pamilya ko but not all. Alam mo na..

Nang sandali ay dumating na kami sa bahay ko. Bumaba muna siya at pinagbuksan ako ng pinto.

"Salamat Zander ha." Hahalik sana siya sa pisngi ko pero natataranta ako't nalito kung san banda sa kaliwa ba o sa kanan. Pasensya na kinakabahan para kaming engot na dalawa.

Kaya nakipaghand shake na lang siya sabay yakap. Medyo tumindig ang aking balahibo sa kaba. At tiningnan ko na lang siya ng papasok siya sa kanyang kotse at bahagya na akong pumasok sa loob ng bahay.

May natanggap kaagad akong tawag mula sa kanya.

"I really have a good time with you Lex. I hope we still have some more time together." Ani nito sa kabilang linya.

"Are you that serious Zander?"tanong ko nang papasok na ako sa bahay.

"Kung hindi ba ako seryoso ihahatid ba kita. I told you, I want you to know me better not as your CEO, boss thingy but a friend. Besides, I already told you earlier though."

"I know what you mean but it's too early I think you know." Sagot ko ng tinatahak ko ang staircase ng bahay.

"Ganun ba para sayo ang pagmamahal Alexandra? Pagnaramdam mo yun. Yun na yun, you don't need to wait until the raven turns to white." Sarkastikong wika niya na ginamitan pa ng idiyomina.

Huminga ako ng malalim bago ko siya sinagot.

"I know your driving, so please can we just talk this thing tomorrow." Mahinahong sagot ko na pinapakalma ang aking sarili.

"No. I want to talk right now. Ano bang kinatatakutan mo? Wala na ba akong karapatan para suyuin ka't mahalin? Halos mababaliw na ako sa kaiisip kung ano ang gagawin ko!!, sa twing kasama mo si Andrew o kahit sinong lalaki! Alexandra." Medyo napalakas ang tono ng pananalita nito na tila galit. Nasa kwarto na ako at pinaloudspeak ko na lang ang phone ko. Habang hinuhubad ang damit kong suot.

"Don't you dare yelled at me! Infact, si Andrew lang naman ang kinakasama ko ah!! at kaibigan ko lang siya. Wala kaming ginagawang masama. Bakit ba, kung may kasama kang ibang babae kada araw. Pinapakialam ba kita! Hindi naman ah... kaya huwag na huwag mo kung leleksyonan tungkol sa paniniwala ko sa Pag-ibig! DAHIL WALA KANG ALAM!!!" pinatay ko ang aking phone. Dahil hindi ko na matiis kung saan pa ba hahantong ang usapan namin.

Kanina ay okay lang kami hindi naman siguro tama na sobrang bilis lang niya. Alam ko yung nararamdam niya naiintindihan ko yun pero sana intindihin niya ako. Pareho kaming mainit, kung aapoy siya aapoy rin ako. Walang kahahantungan kung may mamamagitan man samin dahil tiyak mag-aaway kami dahil lang sa maliit na dahilan. TSSSK!!!

"Alam kong may katwiran siya pero ano bang minamadali niya! Kung tingin niya ganun ako kadali niyang masusuyo pwes, nagkakamali siya!" Mariing ani ko.

Nagring ulit ang phone ko hindi ko na yun sinagot. Nagring uli and I cancelled his calls.

Zander:

Answer my calls. I just don't get it. Is that how you believe in? Your beliefs in Love are so pathetic. Alexandra. I'm not rushing you but please why don't you give me a chance????
Am I not good enough for you, I can be the man that you ever dreamed of Lex. Your just afraid of LOVING ME AND YOU WON'T ADMIT it...

Sa bawat message na binitiwan niya tagos hanggang sa kaibuturan ng aking puso. Gustohin ko man mahalin siya pero hindi ko kaya.

Hindi ko kaya na kapag naging kami na baka iiwanan na naman niya ako. Baka kung ano na naman ang mangyari hindi ko na kakayanin pa...

Papano ba magmahal ulit kong ang puso koy patuloy na nasusugatan, kapag pag-ibig na ang pinag-uusapan... papano ba???